Συνήθως, ήττες σαν αυτή που γνώρισε η Μπαρτσελόνα στο «Λος Κάρμενες» από τη Γρανάδα κάνουν τον σύλλογο να ταρακουνηθεί, να κοιταχθεί για τα καλά στον καθρέπτη. Είναι κάτι παραπάνω από πασιφανές πως η ομάδα του Ερνέστο Βαλβέρδε δεν κάνει εδώ και (πολύ) καιρό πολλά πράγματα σωστά. Οι τίτλοι βέβαια, συχνά προκαλούν μια στρεβλή εικόνα, ειδικά σε όσους δεν παρακολουθούν τα περισσότερα παιχνίδια της.
Το καλοκαίρι πάρθηκε η απόφαση ο Ισπανός κόουτς να μείνει στον πάγκο. Θεωρήθηκε επιτυχημένη η παρουσία του τα δύο χρόνια στην Μπαρτσελόνα (ισάριθμα πρωταθλήματα) και ας έγινε ό,τι έγινε στο Τσάμπιονς Λιγκ με Ρόμα και Λίβερπουλ. Μπορεί η ταυτότητα του συλλόγου να έχει χαθεί (δεν ευθύνεται αποκλειστικά ο Βαλβέρδε για αυτό), όμως η εγχώρια ανωτερότητα (;) ήταν προφανής. Και όταν και ο ανταγωνισμός για το πρωτάθλημα δεν είναι μεγάλος γιατί στους τυφλούς (Ατλέτικο, Ρεάλ) βασιλεύει ο μονόφθαλμος, ίσως -εσκεμμένα- αποφασίζεις να μη δεις την πραγματικότητα κατάματα.
ΑΛΛΗ ΟΜΑΔΑ ΧΩΡΙΣ ΜΕΣΙ
Αξίζει να σημειώσουμε τα προφανή; Ότι αν ο Λιονέλ Μέσι δεν υπήρχε στον ισπανικό σύλλογο, οι Καταλανοί θα πάλευαν να είναι στην τετράδα (ίσως και πιο κάτω); Δεν υπάρχει δημιουργία, δεν γίνονται καν τα βασικά. Δεν είναι ότι στο πρωτάθλημα (αφήνουμε το προ ημερών ματς με την Ντόρτμουντ εκτός συζήτησης) παίζει φοβερή άμυνα και φτιάχνει μια-δυο φάσεις και καθαρίζει το ματς. Το αντίθετο μάλιστα. Ούτε ευκαιρίες δημιουργεί, ούτε σωστή αμυντική λειτουργία έχει (πρώτη χειρότερη άμυνα της κατηγορίας αυτή τη στιγμή με εννέα γκολ).
Η συμπαθέστατη Γρανάδα που προσωρινά βρίσκεται στην κορυφή του πρωταθλήματος δεν δυσκολεύτηκε να φτάσει στη νίκη. Αρκούσε να κάνει τα βασικά με τους φιλοξενούμενους. Να μπλοκάρει τον άξονα και να μεταφέρει το παιχνίδι στα άκρα: Εκεί όπου Φίρπο και Σεμέδο φοβήθηκαν να περάσουν τη μεσαία γραμμή.
Ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ είχε διαβάσει άψογα το παιχνίδι. Με τριάδα στα χαφ αποτελούμενη από Ερέρα, Μοντόρο και Αζίζ προστάτευσε εκπληκτικά τον άξονα, ενώ με τα κλεψίματα και τις βαθιές μπαλιές προς τους Πουέρτας και Ματσίς αξιοποιούσε τους κενούς χώρους και προειδοποιούσε διαρκώς την Μπαρτσελόνα, όποτε εκείνη ξεμυτούσε. «Έχουμε ένα γκρουπ ποδοσφαιριστών που προέρχονται από τη δεύτερη κατηγορία, κάναμε τις διαφορές με τους φιλοξενούμενους να μην είναι εμφανείς στο χορτάρι», υποστήριξε μετά τη λήξη του ματς ο 38χρονος Ισπανός προπονητής.
Μέσω του γραφήματος του understat.com βλέπουμε πως τις δύο μεγαλύτερες ευκαιρίες στο παιχνίδι του Σαββάτου (21/9) τις έχει φτιάξει η Γρανάδα και μάλιστα τις έχει κάνει γκολ: Την κεφαλιά του Αζίζ στο 2′ και το εύστοχο χτύπημα πέναλτι του Βαντίγιο στο 65′. Από την άλλη, η Μπαρτσελόνα έχει απειλήσει μόλις τέσσερις φορές εντός περιοχής σε 90’+ τις καθυστερήσεις που ήταν και αρκετές.
Εξ’ αυτών των τεσσάρων τελικών οι τρεις δημιουργήθηκαν μετά το 74′: Όταν στο παιχνίδι βρισκόταν ο Μέσι, από τα πόδια του οποίου κατάφεραν οι φιλοξενούμενοι να ξεμουδιάσουν τον Πορτογάλο γκολκίπερ, Ρούι Σίλβα. Δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε τα ματς με Οσασούνα και Αθλέτικ (επίσης εκτός έδρας) από τα οποία απουσίαζε ο Αργεντινός. Ισχνή παρουσία στην επίθεση και μόλις ένας βαθμός στα τρία εκτός -τα δύο με νεοφώτιστους!-
Υπάρχει, λοιπόν, κάτι που να αποδεικνύει στην πράξη πως ο Βαλβέρδε βελτίωσε έστω και στο ελάχιστο τη συνολική εικόνα της ομάδας; Αυτή τη στιγμή, όχι. Και το δυσάρεστο είναι πως στο εγγύς μέλλον δεν φαίνεται χαραμάδα φωτός. Μοιάζει σαν να μην μπορεί να δώσει συγκεκριμένη κατεύθυνση στην ομάδα του, να μην μπορεί να εμπνεύσει τους ποδοσφαιριστές.
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΞΕΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ ΜΕΤΑΦΕΡΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΠΙΕΣΗ
Το πρότζεκτ «Μασία» δεν υπάρχει τα τελευταία χρόνια στην Μπαρτσελόνα. Δεν θα επικεντρωθούμε στο γιατί, άλλωστε το θέμα είναι πολυσύνθετο και βαραίνει την υπάρχουσα διοίκηση. Ο άλλοτε τεχνικός του Ολυμπιακού για πρώτη φορά στη θητεία του στους πρωταθλητές Ισπανίας προσπαθεί να δώσει κάποιες μικρές ευκαιρίες σε παιδιά, κάνοντας το (όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων) με λάθος τρόπο.
Για παράδειγμα, δεν γίνεται επειδή ο Αλενιά έκανε ένα κακό πρώτο ημίχρονο στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος να μην είναι καν στην αποστολή και να περιθωριοποιείται για να τιμωρηθεί. Δεν γίνεται ο Κάρλες Πέρεθ να μεταμορφώνεται σε «μπαλαντέρ» επειδή έτυχε να τραυματιστούν βασικοί επιθετικοί ταυτόχρονα. Και ασφαλώς δεν γίνεται ένα 16χρονο (υπερταλαντούχο) παιδί σαν τον Ανσού Φατί να είναι υποχρεωμένο να παίζει με το… μαχαίρι στα δόντια στη Γρανάδα, μπαίνοντας ως αλλαγή στο δεύτερο μέρος, επειδή υπάρχει ανάγκη ανατροπής αποτελέσματος.
Όσο εύκολο είναι να αναδειχθεί ένα ταλέντο, άλλο τόσο είναι και να καεί. Και στην προκειμένη περίπτωση το να μεταφέρεται όλη η πίεση στον Φατί επειδή έχει δείξει κάποια καλά στοιχεία σε μια άρρωστη αγωνιστικά ομάδα, σίγουρα δεν είναι και το ιδανικό.
Ο μικρός πήρε την ισπανική υπηκοότητα και δεν αποκλείεται να κληθεί στο World Cup U17 (26/10-17/11). O Βαλβέρδε ούτε να το ακούσει! Σε συνέντευξη Τύπου τόνισε πως θα είναι πρόβλημα αν λείψει. Δηλαδή, σε μια ομάδα που δόθηκαν τόσα εκατομμύρια το καλοκαίρι που πέρασε, ο υπεραπαραίτητος στο δρόμο για το τρεμπλ (;) είναι ο Φατί. Ξαφνικά οι rising stars έγιναν σημαντικότεροι από τους stars (Γκριεζμάν) σε μια σεζόν που έχει ξεκινήσει προβληματικά.
Για να το δούμε και από την άλλη πλευρά γιατί πολλοί ίσως αναρωτηθούν πως το κάνει ο Άγιαξ: Οι Ολλανδοί έχουν ένα συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού, μια αγωνιστική φιλοσοφία που ξεκινάει από τα… χαμηλά στρώματα και φτάνει στα υψηλά. Με τον σύλλογο να προφυλάσσει τους παίκτες όποτε κρίνεται αναγκαίο. Η Μπαρτσελόνα το έχει χάσει αυτό και σίγουρα δεν θα το ξαναβρει στο άμεσο μέλλον.
ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΦΗΣΕΙ ΤΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ
Το δυσάρεστο για τον Ερνέστο Βαλβέρδε -έναν προπονητή που έχει αγαπηθεί και στην Ελλάδα- είναι πως όταν φύγει από τη Βαρκελώνη κινδυνεύει να μην έχει αφήσει τίποτα πέραν κάποιων εγχώριων τίτλων. Ούτε ανάδειξη-εξέλιξη ποδοσφαιριστών, ούτε συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα, ούτε τίποτα άλλο. Θα μείνει ως κάποιος που πέρασε και πήρε κάποιους τίτλους κυρίως γιατί οι βασικοί ανταγωνιστές (Ρεάλ και Ατλέτικο) έχουν να αντιμετωπίσουν τα δικά τους προβλήματα, ενώ εκείνος έχει την ευλογία να προπονεί τον καλύτερο ποδοσφαιριστή στον κόσμο.
Αυτόν που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων θα βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά και θα κάνει άπαντες να αναρωτιούνται «τι θα γινούμε όταν αποσυρθεί;» Γιατί ο Ερνέστο αντικαθίσταται, ο Μέσι όχι.
Βρισκόμαστε μια ανάσα πριν μπει ο Οκτώβριος και τα δύσκολα είναι μπροστά. Μετά από δύο χρόνια, το σίγουρο είναι πως ο Βαλβέρδε δεν μοιάζει ο ιδανικός καπετάνιος για να βγάλει το πλοίο από την τρικυμία. Αν θα έχει την προσωπικότητα να γυρίσει το φύλλο στο επόμενο χρονικό διάστημα θα φανεί. Προς το παρόν κάτι τέτοιο μοιάζει όνειρο θερινής νυκτός.
