Η περιπέτεια που ξεκίνησε στις 9 Αυγούστου κόντρα στη Λουκέρνη, ολοκληρώθηκε στις 21 Φεβρουαρίου στο παγωμένο Κίεβο. Μετά την πικρή ισοφάριση στα τελευταία λεπτά του πρώτου ματς, ήταν ξεκάθαρο πως η αποστολή του Ολυμπιακού στην έδρα της Ντιναμό είχε τεράστιο βαθμό δυσκολίας. Και αυτή η δυσκολία αποδείχθηκε αξεπέραστη…
Ο Ολυμπιακός ήξερε εξαρχής πως έπρεπε να σκοράρει τουλάχιστον ένα γκολ. Σε περιπτώσεις σαν κι αυτή, το μυαλό δε δίνει πάντα ξεκάθαρες οδηγίες. Όσο και να θέλεις να βγεις μπροστά για να πετύχεις το 0-1 και να πάρεις εσύ το κουμάντο της πρόκρισης, η φοβία να μη δεχτείς γκολ δε γίνεται με τίποτα να φύγει από τη σκέψη σου.
Όπως συμβαίνει συχνά σε αυτές τις περιπτώσεις, εγκλωβίζεσαι ανάμεσα σε δυο διαφορετικά πράγματα και στο τέλος παγιδεύεσαι. Οι Πειραιώτες στο πρώτο μέρος έδειχναν περισσότερο να ανησυχούν για τα μετόπισθεν, παρά για να φτάσουν με σοβαρές αξιώσεις στην εστία του Μπόικο. Η μοναδική τελική τους προσπάθεια ήταν ένα άστοχο μακρινό σουτ του Χασάν.
Όχι ότι οι Ουκρανοί σφυροκοπούσαν τα καρέ του Ολυμπιακού, αλλά να, όταν το σκορ είναι υπέρ σου, δεν έχεις και λόγο να παίρνεις περισσότερα ρίσκα από αυτά που επιβάλλουν οι συνθήκες. Δίχως να διακινδυνεύσει το παραμικρό, η ουκρανική ομάδα περίμενε την κατάλληλη στιγμή. Και τη βρήκε στο 32′, μετά από μια φάση που η μπάλα διατηρήθηκε για κάμποσα δευτερόλεπτα κοντά ή μέσα στην περιοχή του Σα. Ο Μεριά απέτυχε σε δυο απόπειρες να δώσει τη λύση, η σέντρα του Μικολένκο πέρασε από τον Τυνήσιο και ο πρώτος που τη βρήκε (Φραν Σολ) την έστειλε εύκολα στα δίχτυα του Σα.
Ο Πορτογάλος ήταν η αιτία που το σκορ του ημιχρόνου δεν έγινε 2-0. Σε μια ακόμη φάση διαρκείας στο δίλεπτο των καθυστερήσεων, ο Σολ βρέθηκε φάτσα με τον Σα και το δεύτερο δικό του γκολ, αλλά η μπάλα σταμάτησε πάνω στον γκολκίπερ του Ολυμπιακού. Περιττό να πούμε πως το σφύριγμα του Κρούζλιακ για την ανάπαυλα μάλλον έφερε ανακούφιση στους παίκτες του Μαρτίνς, οι οποίοι είχαν γλιτώσει το γκολ λίγα δευτερόλεπτα νωρίτερα.
Η στατιστική εικόνα του πρώτου ημιχρόνου:
Το υποχρεωτικό all-in του β’ μέρους
Πριν το δεύτερο ημίχρονο φτάσει στα μισά, ο Μαρτίνς είχε ήδη κλείσει τις αλλαγές του. Η πρώτη έγινε στα αποδυτήρια, με τον Μασούρα στη θέση του Ζιλ Ντίας. Οι άλλες δυο ήρθαν στο 65′: ο Νάτχο στη θέση του Μπουχαλάκη και ο Γκερέρο αντί του αποκαμωμένου Φορτούνη.
Κάπου εκεί ήρθε μια καλή στιγμή με τον Μασούρα, αλλά η πραγματικά μεγάλη ευκαιρία να ξαναμπεί ο Ολυμπιακός στη διεκδίκηση της πρόκρισης χάθηκε στο 74′. Ο πρώην παίκτης του Πανιωνίου γύρισε την μπάλα, ο Χασάν έκανε την προβολή, αλλά ο Μπόικο έπεσε στη δεξιά γωνία του και γλίτωσε την ισοφάριση.
Όσο τα λεπτά κυλούσαν, ο Ολυμπιακός κατασκήνωνε όλο και περισσότερο στο μισό γήπεδο, γνωρίζοντας ότι δεν είχε να πάθει άλλη ζημιά: δυο γκολ ήθελε έτσι κι αλλιώς, οπότε στη χειρότερη θα διεκδικούσε την παράταση. Στο 87′ χάθηκε μια ακόμη σπουδαία ευκαιρία με τον Γκερέρο να σημαδεύει στο τετ α τετ τον Μπόικο και κάπου εκεί οι Ερυθρόλευκοι κατάλαβαν πως όσο κι αν προσπαθούσαν, το πεπρωμένο (του αποκλεισμού) φυγείν αδύνατον…
Οι Πειραιώτες αποχαιρετούν τη διοργάνωση με το κεφάλι ψηλά, έχοντας γράψει ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία τους. Αρχικώς αποκλείοντας αγγλική ομάδα σε αγώνα νοκ άουτ (Μπέρνλι) και στη συνέχεια πετώντας εκτός συνέχειας τη Μίλαν, σε ένα ματς που χρειάζονταν νίκη με δυο γκολ διαφορά για να πάρουν το εισιτήριο για τους 3-2. Όχι και άσχημα δηλαδή, αν αναλογιστεί κανείς και τη θλιβερή πορεία των υπόλοιπων εκπροσώπων της Ελλάδας στα ευρωπαϊκά κύπελλα. Ο Ολυμπιακός έδωσε βαθμούς, κράτησε για ακόμα μια φορά ψηλά τη σημαία του ελληνικού ποδοσφαίρου στην Ευρώπη και τουλάχιστον σε αυτόν τον τομέα, δεν μπορεί να του πει κανείς κουβέντα…
Διαιτητής: Ιβάν Κρούζλιακ
Τέταρτος: Γιαν Πόζορ
