Παρακολούθησα (λόγω … οικογενειακής υποχρέωσης) ένα καταπληκτικό αγώνα της Volleyleague μεταξύ των δύο κορυφαίων, στην ιστορία του αθλήματος, ομάδων.
Τα καλά νέα: Το βόλεϊ καταφέρνει, σε πείσμα των εποχών και μετά από μια καταστροφική διοικητική (έτσι λένε οι ειδικοί) περίοδο όχι απλώς να επιβιώνει, αλλά να καταθέτει, ως ένα βαθμό, στην αθλητική πραγματικότητα της χώρας πολύ καλές ομάδες, αθλητές υψηλού επιπέδου και ανταγωνισμό που ακουμπάει ευρωπαϊκά δεδομένα δεύτερης, τουλάχιστον, κατηγορίας.
Τα καλύτερα νέα: Στο δίπολο Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ των τελευταίων ετών ήρθε και προστέθηκε «με το καλημέρα» (και λόγω συλλογικού dna) ο Παναθηναϊκός. Η μεταβίβαση της διοικητής και οικονομικής ευθύνης στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο ανέστησε τον ερασιτέχνη Παναθηναϊκό και του προσφέρει την ευκαιρία να παίξει και πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα άθλημα που η παρουσία του είναι η μία εκ των δύο κορυφαίων στην ιστορία. Ολυμπιακός και Π.Α.Ο.Κ. δεν είναι ακόμη, αλλά μπορεί να γίνει. Δείχνει ότι τo ‘χει… Αναμένεται και η ΑΕΚ.
Τα κακά νέα: Το άθλημα επιχειρεί, ακόμη και στο κορυφαίο επίπεδο του, να λειτουργήσει ανταγωνιστικά σε γήπεδα της δεκαετίας του εξήντα, που κατασκευάστηκαν με τη λογική «τρία σε ένα» και πλέον δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις οργανωτικές απαιτήσεις ούτε αγώνα παίδων. Κλουβιά άλλων εποχών, «ετοιμόρροπες παράγκες» διαλυμένες από την πολυχρησία και – το σημαντικότερο- από την ανάγκη να εξυπηρετηθούν δυο και τρία αθλήματα σε ένα αγωνιστικό χώρο. Εξέδρες «τρύπα by τρύπα», παράθυρα που χάσκουν και – το χειρότερο όλων- αγωνιστικός χώρος από παρκέ (λόγω μπάσκετ) για να παιχθεί ένα άθλημα (βόλεϊ) που «μισεί» το παρκέ. Χάος για τις συνθήκες του 2018…
Τα χειρότερα νέα: Όσες προσπάθειες και να καταβληθούν η υπόθεση είναι, ήδη, κατεστραμμένη. Δυστυχώς, η μαύρη αλήθεια αυτή είναι και δεν αλλάζει.
Σε μια κορυφαία διαιτητική απόφαση για τον αγώνα (με το δίκιο στο μέρος του Παναθηναϊκού), που ήρθε να σκεπάσει δυο-τρεις προηγούμενες με το δίκιο στο μέρος του Ολυμπιακού) ποια θα έπρεπε να ήταν η αντίδραση των δύο ομάδων, των δύο διοικήσεων και της ΕΟΠΕ; Να καταθέσει τη λογική διαμαρτυρία του ο Παναθηναϊκός, να τη στηρίξει (εμμέσως το έκανε) ο Ολυμπιακός, να αποδεχθούν όλοι το προφανές μπλέξιμο των γραμμών, να καλέσουν αμέσως δίπλα τους την ΑΕΚ και τις άλλες ομάδες και την Ομοσπονδία με την ΕΣΑΠ παρέα και σήμερα το πρωί να βρεθούν, πουρνό-πουρνό, στο γραφείο του πολιτικού επικεφαλής του αθλητισμού (Βασιλειάδης νομίζω ότι λέγεται) και να απαιτήσουν, «εδώ και τώρα», την κατασκευή κλειστών γηπέδων αποκλειστικά για το άθλημα, τουλάχιστον στις έδρες των τεσσάρων-πέντε (πλην ΠΑΟΚ γιατί διαθέτει ήδη) μεγάλων ομάδων σε πρώτη φάση.
Γηπέδων σύγχρονων, με τις διεθνείς προδιαγραφές, που θα ζει και θα αναπτύσσεται ένα κορυφαίο άθλημα, θα είναι εμπορικά διαχειρίσιμα και παραγωγικά και δεν θα μπλέκουν οι γραμμές στο τερέν, ο αγωνιστικός χώρος θα είναι επενδυμένος με τάραφλεξ (το ‘χετε ακουστά;) και δεν θα βρίσκει η μπάλα στην οροφή στην υποδοχή ή στις άμυνες, ούτε θα μετράνε με τη μεζούρα αν η οροφή απέχει από το τερέν όσο ο κανονισμός προβλέπει.
Αυτή θα ήταν η αντιμετώπιση του «φοβερού και τρομερού» θέματος που προέκυψε από μια προφανώς λανθασμένη απόφαση των διαιτητών (σε συνέχεια δυο-τριών προηγούμενων ανάλογων) σε μια χώρα αθλητικά (δηλαδή πολιτικά, κοινωνικά, ιδεολογικά, πολιτισμικά) πολιτισμένη.
Τι συνέβη στο Ελλάντα; Το είδαμε, το διαβάσαμε και το εμπεδώσαμε (για μια ακόμη φορά) όλοι. Καληνύχτα σας!