Η τύχη δεν ήταν ποτέ με το μέρος του Χρήστου Κωστή, όπως αποδείχθηκε και με την πρόσφατη περιπέτεια που πέρασε με μία ύπουλη λοίμωξη του αναπνευστικού –την οποία ευτυχώς ξεπέρασε. Δεν είχε εξίσου ευτυχή κατάληξη, όμως, η περιπέτεια που ξεκίνησε σαν σήμερα, 23 Οκτωβρίου 1997, όταν τραυματίστηκε σοβαρά στον αγώνα της ΑΕΚ με τη Στουρμ Γκρατς για το Κύπελλο Κυπελλούχων.
Στα 25 του ήταν τότε ο Κωστής και η πορεία του ήταν διαρκώς ανοδική. Από το 1990, οπότε και πρωτοεμφανίστηκε με τη φανέλα του Ηρακλή (σκοράροντας μάλιστα σε μία νίκη επί της ΑΕΚ με 3-1), είχε παρουσιάσει στοιχεία σπάνιου ταλέντου περιφερειακού κυνηγού. Η Ένωση βγήκε νικήτρια στη μάχη για την απόκτησή του το καλοκαίρι του 1994 και οι τρεις πρώτες χρονιές του με τη φανέλα της ήταν ονειρικές από πλευράς παραγωγικότητας, με 11, 19 και 21 γκολ αντίστοιχα στο πρωτάθλημα.
Η μεταγραφή σε καλή ευρωπαϊκή ομάδα ακόμα και τον Ιανουάριο του 1998 θεωρείτο από πολύ πιθανή έως βέβαιη, αλλά η μοίρα είχε άλλα σχέδια για τον διεθνή άσο. Ένα λεπτό πριν λήξει το πρώτο ημίχρονο του καταραμένου αγώνα με τη Στουρμ Γκρατς, ο Κωστής βρέθηκε τετ α τετ με τον Πολωνό τερματοφύλακα Καζίμιεζ Σίντορτσουκ, ο οποίος απλώνοντας το πόδι του κατά την έξοδο με την οποία εξουδετέρωσε το πλασέ, χτύπησε άγαρμπα τον αστράγαλό του Έλληνα άσου.
Όπως έχει εξομολογηθεί πριν από λίγα χρόνια ο Κωστής, κατάλαβε αμέσως τη σοβαρότητα της ζημιάς μια και άκουσε το «κρακ» από το κόκαλο που έσπασε! Η ιατρική γνωμάτευση δεν άργησε να το επιβεβαιώσει: Συντριπτικό κάταγμα κνήμης και περόνης, ένας από τους πιο βαρείς ποδοσφαιρικούς τραυματισμούς. Ο 25χρονος άσος θα χρειαζόταν να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση και θα έμενε εκτός δράσης για περίπου έξι μήνες! Η νίκη της ΑΕΚ με 2-0 (χάρη σε γκολ του Μπατίστα στο 75’ και του Μαρσέλο στο 84’) πέρασε αναγκαστικά σε δεύτερη μοίρα.
Πάντα όταν υπάρχει ένας τόσο σοβαρός τραυματισμός υπάρχουν αμφιβολίες για το πώς θα παρουσιαστεί ο παίκτης όταν επανέλθει. Μόνο που στην περίπτωση του Κωστή ουσιαστικά δεν υπήρξε επιστροφή. Η πρώτη χειρουργική επέμβαση στην Αθήνα αποδείχθηκε αποτυχημένη, ενώ και η απόπειρα επιστροφής του έγινε βιαστικά, με αποτέλεσμα η κατάσταση να χειροτερέψει –χωρίς, παρ’ όλα αυτά, να του στερήσει τη μεταγραφή στην Άντερλεχτ, η οποία τον πίστεψε και του πρόσφερε τετραετές συμβόλαιο. Οι ατυχίες, όμως, δεν σταμάτησαν. Ένα μικρόβιο που κόλλησε από τη δεύτερη επέμβαση που έκανε στο Βέλγιο το 1999 τον εμπόδιζε ακόμα και να περπατήσει κανονικά και χρειάστηκε και τρίτο νυστέρι στην Ελβετία.
Η ευκαιρία για την ευρωπαϊκή καριέρα είχε χαθεί και η επιστροφή στην ΑΕΚ ήταν μονόδρομος το καλοκαίρι του 2000. Ούτε τότε, όμως, ήταν γραφτό να ηρεμήσει από τους τραυματισμούς. Κάθε φορά που έδειχνε έτοιμος να επανέλθει, όλο και κάτι συνέβαινε. Και στο άλλο πόδι έπαθε ζημιά, μέχρι και το χέρι του είχε σπάσει! Η χαριστική βολή, όμως, δόθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2002, πάλι στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς τον έβαλε ως αλλαγή στα τελευταία λεπτά του αδιάφορου αγώνα Κυπέλλου με τον Απόλλωνα και λίγο πριν τη λήξη ο Κωστής έσπασε ξανά το τρεις φορές χειρουργημένο πόδι του στο ίδιο σημείο. Όλα είχαν τελειώσει.
Ο Κωστής είπε «αντίο» στην ΑΕΚ το 2004, αφού είχε σκοράρει στη μοναδική συμμετοχή του σε ένα ματς Κυπέλλου με τη Δόξα Δράμας (3-0), στο ξεκίνημα εκείνης της σεζόν. Το 2005-06 αγωνίστηκε στην Αλκή της Κύπρου και στη συνέχεια στον Άγιαξ του Κέιπ Τάουν, πριν κρεμάσει οριστικά τα παπούτσια του το 2007. Όλοι όσοι τον προλάβαμε, όμως, αναρωτιόμαστε πόσα ωραία πράγματα χάσαμε από όσα θα μπορούσε να μας είχε προσφέρει, στα δέκα χρόνια που μεσολάβησαν από εκείνο το καταραμένο βράδυ της 23ης Οκτωβρίου 1997.