Γίνονται συχνά ανατροπές σε νοκ άουτ ευρωπαϊκούς αγώνες όπου το πρώτο ματς έχει ολοκληρωθεί με καθαρό σκορ; Μπορεί σε έναν επαναληπτικό να δεις τον ηττημένο του πρώτου αγώνα να απαντά ανάλογα, αλλά σπάνια στο χρυσό σετ δεν επικρατεί ο κερδισμένος του αρχικού παιχνιδιού.
Η Λας Πάλμας ήταν πολύ ανώτερη του Ολυμπιακού και το σκορ του δεύτερου αγώνα αντικατοπτρίζει και την κατάσταση των δύο ομάδων: η πρωταθλήτρια Ισπανίας πέρα από την υψηλή ποιότητα, έχει και καλύτερο πλάνο και παίκτες που παίζουν με αυτοπεποίθηση.
Στους Ερυθρόλευκους τίποτα δεν έχει αλλάξει: ο επαναληπτικός στα Κανάρια ήταν απλώς μια επιβεβαίωση των όσων έχουν συζητηθεί τις προηγούμενες εβδομάδες και τους προηγούμενους μήνες.
Πέρα από τα όσα έχουν αναλυθεί για τον Αντρέα Γκαρντίνι, ο οποίος μοιάζει να κάνει δηλώσεις χωρίς ρεαλισμό και αντίληψη της κατάστασης που βρίσκεται η ομάδα του, οι παίκτες επ’ ουδενί δεν αποδεικνύουν πως πιστεύουν πρωτίστως στους εαυτούς τους.
Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά η απογοητευτική παρουσία των Πέριν, Νεντέλκοβιτς και Ατανασίεβιτς στον επαναληπτικό. Για τον Σέρβο διαγώνιο, βέβαια, δεν υπάρχει κάτι νέο: αποτελεσματικότητα στο 14%, χωρίς κερδισμένο πόντο σε σερβίς του Ολυμπιακού στα δύο σετ που αγωνίστηκε, όταν απέναντι ο «άσημος» Γουάλα είχε στο ίδιο διάστημα 14 πόντους με 8 μπρέικ πόιντ και 77% επίθεση.
Την ίδια ώρα, ο Νεντέλκοβιτς μοιάζει να αποδίδει (ακόμα πιο) άσχημα όποτε οι συμπαίκτες του δεν παίζουν καλά και -εννοείται- πως εξακολουθεί να μην υπάρχει παίκτης να τραβήξει τους υπόλοιπους προς τα πάνω όταν το παιχνίδι πάρει την κάτω βόλτα.
Το να μην κάνεις ανατροπή στο δεύτερο ματς είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό. Το να παίζεις για τη ζωή σου, να έχεις μια εξαιρετική προηγούμενη διετία, έναν συγκεκριμένο κορμό και μια ομάδα αυτού του μεγέθους και τελικά να χάνεις το πρώτο σετ με 25-10, όχι απλώς δεν είναι θεμιτό, είναι σχεδόν λόγος να δοθεί σήμα για αλλαγές, όσο αυτό είναι εφικτό.
Η παράδοση -άνευ όρων- του Ολυμπιακού στα Κανάρια δεν ήταν κάτι πρωτόγνωρο, ούτε κάτι που κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει. Ήταν μια φυσιολογική συνέχεια των προηγούμενων εβδομάδων.
Το δυσάρεστο ήταν στη δήλωση του Αντρέα Γκαρντίνι μετά το πρώτο ματς: «Θα είμαστε έτοιμοι σε μια εβδομάδα». Το 25-10 στο πρώτο σετ δήλωσε ετοιμότητα αν μη τι άλλο. Για αυτό και αναφερθήκαμε στο κομμάτι της έλλειψης ρεαλισμού.
Οι Ερυθρόλευκοι μοιάζουν να έχουν μπει σε έναν κυκλώνα, από τον οποίο δύσκολα θα επιβιώσουν αν συνεχίσουν έτσι. Λείπουν για αρχή αυτοπεποίθηση, προσωπικότητα, καθοδήγηση. Αν λυθούν αυτά, μετά υπάρχουν κι άλλα ζητήματα που χρήζουν επίλυσης και μιλάμε για το ρόστερ. Κάτι που είναι επαναλαμβανόμενο, δεν μπορεί να είναι τυχαίο.
Και μετά από τη διαφαινόμενη (;) απώλεια του πλεονεκτήματος έδρας, ο αποκλεισμός στον δεύτερο προκριματικό γύρο του CEV Champions League, δεν γίνεται να μην έχει ταρακουνήσει όλο τον οργανισμό.
ΥΓ.1: Ένας άσος σε 56 σερβίς κι αυτός από τον Λινάρδο -στο δεύτερο σετ- που δεν ήταν στους βασικούς. Χωρίς άσο σε δύο από τα τρία σετ οι Ερυθρόλευκοι.
ΥΓ.2: Σημαντική η ευρωπαϊκή νίκη του Φοίνικα, που έχει εκπληκτικό μπλοκ άμυνα αλλά του λείπει η σταθερή υποδοχή -σώζει την κατάσταση η αθλητικότητα του Νεβό που τρέχει και σώζει φάσεις- και το κάτι παραπάνω στην επίθεση.
ΥΓ.3: Η απομάκρυνση του Γιόσκο Μιλενκόσκι από τον ΠΑΟΚ μάλλον άργησε παραπάνω. Τα πρώτα σημάδια κορεσμού έκαναν πέρυσι την εμφάνισή τους, αλλά η κατάσταση έμοιαζε να έχει «βολέψει» όλες τις πλευρές, μέχρι που ήρθαν τα πρώτα βαριά αποτελέσματα.
