Κι εκεί που η μπάλα καίει και οι παλμοί ανεβαίνουν απότομα, πιάνει δουλειά ο Τόμας Γουόκαπ. Ο «RoboCop» του Ολυμπιακού επέστρεψε για τα καλά κι έδειξε κόντρα στη Χάποελ Τελ Αβίβ τον λόγο που ο Μπαρτζώκας τον έχει πάντοτε ανάγκη, ειδικά σε ματς που κρίνονται στις λεπτομέρειες και στις τελευταίες άμυνες.
Το σενάριο για το φινάλε του αγώνα απέναντι στους Ισραηλινούς, είχε ήδη γραφτεί: θρίλερ με… Halloween διάθεση. Ωστόσο, το κακό για το καλοδουλεμένο σύνολο του Ιτούδη ήταν πως «βρικόλακας» είχε ντυθεί ο Τόμας Γουόκαπ, που με δύο δικές του ενέργειες (για την ακρίβεια μία καθαρή άμυνα κι ένα πανέξυπνα κερδισμένο φάουλ) πάνω στον Βάσα Μίτσιτς, έγειρε ολοκληρωτικά την πλάστιγγα προς την κόκκινη πλευρά. Αυτή του Πειραιά.
Δεν είναι δα η πρώτη, ούτε σίγουρα η τελευταία φορά που ο Τεξανός κάνει όλη τη δουλειά στην άμυνα. Όχι ότι πήγε πίσω στην επίθεση, καθώς έδωσε μία σημαντική ασίστ στον Βεζένκοφ για το ερυθρόλευκο +6 (58-52), το οποίο «έσβησε» γρήγορα ο Μίτσιτς με δύο μεγάλα σουτ. Μέχρι εκεί όμως.
Ο Γουόκαπ δεν επέτρεψε στον Σέρβο να πάρει νέες αποφάσεις για το ματς, τον εκνεύρισε με την αποδοτικότητά του στην άμυνα και τον έκανε να ασχολείται περισσότερο με τους διαιτητές, παρά με το πώς θα γυρίσει το παιχνίδι η ομάδα του.
Συνολικά στο ματς, ο Γουόκαπ ήταν εξαιρετικός στον ρόλο που τού είχε ανατεθεί πάνω στον Μίτσιτς. Ήταν φανερό πως ο Τεξανός τού είχε… δέσει τα χέρια. Μάλιστα, ο Σέρβος γκαρντ θα τελειώνει τον αγώνα με…6 τούβλα από την περιφέρεια, αν δεν είχε βάλει δύο μαζεμένα όταν η μπάλα έκαιγε, και γενικώς δεν ήταν το ίδιο επιδραστικός σε μία Χάποελ που φανερά μπλόκαρε στην επίθεση από την πιεστική άμυνα των Πειραιωτών.
Κάπως έτσι η πιο παραγωγική ομάδα έως τώρα στην Ευρωλίγκα με μέσο όρο 93 πόντων, έμεινε στους 58 (!) στο ΣΕΦ, με τον Δημήτρη Ιτούδη να στέκεται περισσότερο στο πόσο ανταγωνιστικοί ήταν οι παίκτες του ως το φινάλε απέναντι στη σαφώς μεγαλύτερη εμπειρία των πρωταθλητών Ελλάδας, σε μία έδρα από την οποία χρειάζεται κόπος, υπομονή, ευστοχία και υπέρβαση για να αποδράσεις.
Ο Γουόκαπ, λοιπόν, για να επιστρέψουμε στο… τιμώμενο πρόσωπο του κειμένου, νιώθει ξανά ο εαυτός του. Ο καλός εαυτός του. Το δηλώνει με απόλυτη σιγουριά και αυτοπεποίθηση, το δείχνει στο παρκέ, όπου το πάθος και η ευρηματικότητά του ξεχειλίζουν…
