Η ξαφνική αποχώρησή της από τον ΑΟ Θήρας πριν από περίπου έναν χρόνο έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή της Αλίσια Όγκομς, η οποία δεν άφησε τον σύλλογο της Σαντορίνης για μια καλύτερη επαγγελματική πρόταση, αλλά εξαιτίας ενός σοβαρού προβλήματος υγείας.
Η Καναδή κεντρική επέστρεψε στην πατρίδα της όπου υποβλήθηκε σε μια μακρά περίοδο χημειοθεραπειών για να καταπολεμήσει τον καρκίνο και μετά από πολύμηνες θεραπείες, ακτινοβολίες και τρία χειρουργεία ανακοίνωσε με συγκίνηση ότι πλέον βρίσκεται σε ύφεση.
Στο μήνυμά της, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της στον ΑΟ Θήρας για το γεγονός ότι αντιμετώπισε με σοβαρότητα τα πρώτα συμπτώματά της, ανακαλύπτοντας από νωρίς το πρόβλημα.
Αναλυτικά το μήνυμά της: «Αυτή τη χρονιά, η ευγνωμοσύνη μοιάζει διαφορετική. Βαρύτερη, βαθύτερη και απλούστερη, όλα την ίδια στιγμή. Επειδή μετά από 8 γύρους χημειοθεραπείας, 3 χειρουργεία και 25 γύρους ακτινοβολίας, μπορώ επιτέλους να πω ότι είμαι σε ύφεση.
Η χρονιά που πέρασε ήταν το δυσκολότερο πράγμα που αντιμετώπισα ποτέ σωματικά, ψυχικά και συναισθηματικά. Αλλά ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές, ήμουν περιτριγυρισμένη από φως. Έμαθα πώς είναι η πραγματική αγάπη και υποστήριξη, πώς μοιάζει πραγματικά η αντοχή και πόσο δυνατοί είναι οι άνθρωποι γύρω μου.
Κυριολεκτικά δεν θα ήμουν εδώ χωρίς την ομάδα μου στη Σαντορίνη που πήρε στα σοβαρά τα συμπτώματά μου από την αρχή. Ενήργησαν γρήγορα και αυτές οι πρώτες αποφάσεις και οι εξετάσεις μου έσωσαν τη ζωή. Με κούραραν ομάδες παγκόσμιας κλάσης απίστευτων γιατρών και νοσοκόμων στο CancerCare Manitoba, οι οποίοι με πήγαν από τη διάγνωση στην ύφεση σε λιγότερο από ένα χρόνο. Φέρθηκαν στην οικογένειά μου και εμένα με συμπόνια, τεχνογνωσία και ανθρωπιά σε κάθε βήμα και είμαι ευγνώμων για το προνόμιο να έχω πρόσβαση σε αυτή την ποιότητα φροντίδας.
Μέσα από όλα αυτά, ήμουν ακόμα αρκετά τυχερή για να ζήσω πραγματικά. Κατάφερα να παντρευτώ τον έρωτα της ζωής μου, καλωσόρισα μια χνουδωτή τρίποδη κόρη στην οικογένειά μας, γιόρτασα την αγάπη και τη ζωή με φίλους και οικογένεια από κοντά και μακριά, και είχα στιγμές γέλιου που μου θύμισαν ότι υπάρχει ακόμα τόση ομορφιά ακόμα και στις πιο δύσκολες εποχές.
Είμαι επίσης απίστευτα ευγνώμων στην ομοσπονδία Βόλεϊ Καναδά που με υποστήριξε σε αυτό το ταξίδι και μου υπενθυμίζει ότι η ανάρρωση δεν είναι μόνο το σώμα. Η υποστήριξή τους με βοήθησε να μείνω συγκεντρωμένος στο τι ακολουθεί: να επιστρέψω στο γήπεδο.
Στο επόμενο κεφάλαιο θα επικεντρωθώ για να ξαναβρώ τη δύναμη και τον ρυθμό μου και να επιστρέψω στο παιχνίδι. Θα είναι μια πρόκληση, αλλά την καλωσορίζω. Είμαι εδώ, θεραπεύομαι και έχω την ευκαιρία να κάνω ξανά αυτό που αγαπώ, κάτι που δεν θα πάρω ποτέ ξανά ως δεδομένο.
Αυτή η χρονιά μου θύμισε ότι αυτό που πραγματικά μετράει στη ζωή είναι η υγεία, η αγάπη και οι άνθρωποι που τα κάνουν όλα να αξίζει να αγωνίζεσαι για αυτά. Δεν ξέρω τι με περιμένει, αλλά ξέρω ότι μπαίνω σε αυτό ευγνώμων, δυνατότερη και περισσότερο ο εαυτός μου από ποτέ».
