Στο τελευταίο άρθρο μου έγραψα για τις σκληρές τιμωρίες ομάδων για θέματα βίας και θα ήθελα ως συνέχεια του να γράψω και για κάτι που εγώ έχω ζήσει, όχι όμως και τα νέα παιδιά που πηγαίνουν στο γήπεδο σήμερα.
Τη δεκαετία του 1980, όταν εγώ άρχισα να πηγαίνω στο γήπεδο, αλλά και λίγο αργότερα, δεν υπήρχε απαγόρευση μετακίνησης φιλάθλων στις εκτός έδρας αναμετρήσεις των ομάδων, γεγονός που επέτρεπε τη δημιουργία μιας ξεχωριστής ατμόσφαιρας, χωρίς τα φαινόμενα βίας που ζούμε τώρα, αλλά και κάλυπτε την ανάγκη κάθε οπαδού να ταξιδεύει για να βρεθεί κοντά στην ομάδα του.
Οι εξέδρες με διπλό χρώμα και η βία που έφερε την απαγόρευση
Θυμάμαι ότι το να βρεθείς στον έκτος έδρας αγώνα της ομάδας σου ήταν μια ιεροτελεστία, ειδικά εάν περιελάμβανε και ταξίδι. Παρέες φιλάθλων με πούλμαν ή με ΙΧ έπαιρναν μέρος σε αυτές τις εκδρομές και στο γήπεδο υπήρχε το χρώμα που έδιναν οι κερκίδες των οπαδών και των δύο ομάδων, ενώ η μετακίνηση είχε και της πλευρά για κάθε πόλη, μέχρι που όλα αυτά άρχισαν να αλλάζουν με επεισόδια στα γήπεδα, με επιθέσεις σε πούλμαν που μετέφεραν οπαδούς, με καταστροφή καταστημάτων κ.λ.π. Πήγαινες εκδρομή για να δεις την ομάδα σου και ήταν ένα μαρτύριο κυριολεκτικά. Η αστυνομία δεν σε άφηνε να σταματήσεις σε κανένα κατάστημα ούτε για κατούρημα, ενώ έπρεπε να περιμένεις ώρες πολλές τόσο για να φτάσεις στο γήπεδο, όσο και για να αποχωρήσεις από αυτό.
Οι οργανωμένοι οπαδοί μπορούν να δώσουν λύση για μετακινήσεις και καταπολέμηση της βίας
Πιστεύω όμως ότι αυτή η κατάσταση που οδήγησε, δικαιολογημένα, στην απαγόρευση των μετακινήσεων μπορεί να αλλάξει. Πρόσφατα, είδα ένα πανό υπέρ των μετακινήσεων που είχαν αναρτήσει οι οπαδοί του Ολυμπιακού στη Νέα Σμύρνη, αλλά και πανό οπαδών άλλων ομάδων υπέρ του ίδιου θέματος. Σίγουρα, θα πρέπει τόσο η Πολιτεία, όσο και η Super League, να εξετάσουν προς τη θετική κατεύθυνση το συγκεκριμένο αίτημα, συζητώντας και με το οπαδικό κίνημα, τους συνδέσμους φιλάθλων δηλαδή, για το πως μπορούμε όλοι μαζί να διασφαλίσουμε ότι αυτές οι μετακινήσεις δεν θα εξελίσσονται σε πρόβλημα για τους κατοίκους και τους επιχειρηματίες κάθε πόλης, για κάθε γήπεδο και φυσικά για τις ίδιες της ΠΑΕ.
Ειδικότερα, θα μπορούσε να υπάρξει και μια πρωτοβουλία των ίδιων των οργανωμένων οπαδών των μεγάλων ομάδων αλλά και όλων των ομάδων για μεταξύ τους συνεννόηση, έτσι ώστε να επιστρέψουν στις κερκίδες των γηπέδων και φιλοξενούμενοι φίλαθλοι, οι οποίοι μαζί με αυτούς των γηπεδούχων θα δώσουν και πάλι αυτή την ωραία αίσθηση του να ακολουθείς και να παρακολουθείς την ομάδα σου παντού.
Μάλιστα, πιστεύω ότι οι οργανωμένοι ίσως είναι οι μόνοι που μπορούν να δώσουν λύση στο θέμα συζητώντας μεταξύ τους και να τους ακολουθήσουν σε αυτό η Πολιτεία και οι ΠΑΕ. Οι μετακινήσεις πιστεύω ότι μπορούν να δώσουν, με την δέσμευση όλων των πλευρών, λύση στο θέμα της βίας και πραγματικά μια νέα ώθηση στο ποδόσφαιρό μας και σε όλες τις ομάδες και στον κάθε φίλαθλο, τον κάθε νέο φίλαθλο, την δυνατότητα να βρίσκεται κοντά στην ομάδα του όπου αυτή και αν παίζει και να ζήσει όλα όσα μπορέσαμε να ζήσουμε και εμείς ταξιδεύοντας με την ομάδα μας.
Ίσως, ήρθε η ώρα, παρά τις συλλογικές διαφορές που υπάρχουν, να δούμε και αυτή την εκδοχή ως λύση για μετακινήσεις και βία…