Για να είμαστε απολύτως ακριβείς, την 19η Οκτωβρίου μνημονεύει ως καταληκτική ημερομηνία της τεράστιας καριέρας του ο ίδιος ο Γιώργος Δεληκάρης –διότι στην πραγματικότητα το τυπικό τέλος ήρθε αργότερα, όπως θα παρουσιάσουμε με τεκμήρια παρακάτω. Στην πρώτη συνέντευξη που έδωσε τον Αύγουστο του 1997 στον Μανώλη Σαριδάκη και στα «Νέα», σπάζοντας τη δεκαεξάχρονη σιωπή του, ο μεγάλος άσος είχε πει:
«Όταν θυμάμαι την ημερομηνία 19 Οκτωβρίου 1981 κλαίω, υποφέρω. Είναι ντροπή να κλαις; Από τότε δεν ξαναπήγα σε γήπεδο, δεν διάβασα αθλητικά στις εφημερίδες, δεν είδα αγώνες στην τηλεόραση. Ήταν σκληρή επιλογή, την οποία πλήρωσα και πληρώνω».
Προφανώς εκείνη την ημέρα, που ήταν η επομένη της ιστορικής εκλογικής αναμέτρησης που έφερε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου για πρώτη φορά στην εξουσία, συνέβη… το κακό που σήμανε την αρχή του τέλους για την καριέρα του βιρτουόζου άσου. Προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι απουσίαζε αδικαιολόγητα από την προπόνηση του Παναθηναϊκού στις 20 Οκτωβρίου, η οποία ήταν και η πρώτη που είχε προγραμματιστεί μετά την άδεια που είχε δοθεί στους παίκτες λόγω των εκλογών.
Την επομένη, ωστόσο, ο Δεληκάρης έδωσε κανονικά το «παρών» στη Βουλιαγμένη και ο προπονητής του, ο αείμνηστος Λάκης Πετρόπουλος, τον κάλυψε δηλώνοντας ότι η απουσία του οφειλόταν σε ενοχλήσεις στα πλευρά. Το θέμα ξεχάστηκε, ιδίως από τη στιγμή που ο σπουδαίος άσος συμμετείχε κανονικά στο ντέρμπι της 25ης Οκτωβρίου με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα (ήττα 2-0 για το «τριφύλλι»).
Τρεις ημέρες αργότερα, όμως, ο Δεληκάρης απουσίασε ξανά από την προπόνηση του Παναθηναϊκού. Στην «Απογευματινή» της 29ης Οκτωβρίου διαβάζουμε ότι ο έμπειρος μεσοεπιθετικός είχε προσβληθεί από γρίπη και μάλιστα θεωρείτο βέβαιη η απουσία του από τον αγώνα με την Κόρινθο, που θα διεξαγόταν την 1η Νοεμβρίου. Και το πράγμα ξέφυγε την επομένη αυτού του παιχνιδιού, όταν ο Παναθηναϊκός έβγαλε… στη σέντρα τον Δεληκάρη κατηγορώντας ότι προσποιείτο τον άρρωστο! Ως επιχείρημα, οι «πράσινοι» πρόβαλαν ότι ο γιατρός της ομάδας, ο παλαίμαχος διεθνής άσος της, Φραγκίσκος Σούρπης τον είχε αναζητήσει επί τρεις ημέρες στο σπίτι του για να τον εξετάσει, χωρίς να τον βρει εκεί. Ο Πετρόπουλος τον έδιωξε από την προπόνηση, ενώ «κύκλοι» του Παναθηναϊκού διέδιδαν ότι ο Δεληκάρης επιθυμούσε να επιστρέψει στον Ολυμπιακό –μ’ αυτήν την πληροφορία κυκλοφόρησε ως πρώτο θέμα η «Αθλητική Ηχώ» στις 3 Νοεμβρίου!
Ήταν το τέλος… Στις 4 Νοεμβρίου ο Δεληκάρης κατέθεσε την έγγραφη απολογία του ενώπιον του εφόρου της ομάδας, Μάνου Μαυροκουκουλάκη, του διευθυντή της ΠΑΕ, Μανώλη Παππά και του νομικού συμβούλου, Μιχάλη Καραμανλή. Τίποτα δεν διέρρευσε για το περιεχόμενο της απολογίας του από τους διοικούντες κι ο ίδιος δεν μίλησε ποτέ στους δημοσιογράφους για το θέμα. Μία αχλή μυστηρίου κάλυπτε την υπόθεση και υπήρχε η αίσθηση ότι η αλήθεια που παρουσιαζόταν ήταν μισή, ότι κάτι πιο σοβαρό είχε συμβεί.
Ο Δεληκάρης, στο μεταξύ, σταμάτησε να εμφανίζεται στις προπονήσεις, γεγονός που χειροτέρευσε ακόμα περισσότερο τις σχέσεις του με την ομάδα. Αφού στο μεταξύ είχε ξεσπάσει και το σκάνδαλο Μπουμπλή, το οποίο έμελλε να στιγματίσει εκείνη την περιπετειώδη αγωνιστική περίοδο, το Δ.Σ. της ΠΑΕ Παναθηναϊκός αποφάσισε στις 13 Νοεμβρίου να τιμωρήσει με εξάμηνη διακοπή συμβολαίου τον Δεληκάρη. Ήταν, όμως, περιττό. Μόλις στα 30 του χρόνια, ο κορυφαίος άσος είχε πάρει την απόφαση να εγκαταλείψει όχι μόνο τον Παναθηναϊκό, αλλά γενικά το ποδόσφαιρο.
Επί 16 χρόνια εξαφανίστηκε εντελώς από το προσκήνιο και κυκλοφόρησαν διάφοροι μύθοι για το πού βρισκόταν, με τι ασχολείτο, αν ήταν καλά στην υγεία του. Διότι ήταν μύθος κι ο ίδιος, από το 1969 που μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό από τον Αργοναύτη, μέχρι τη σταδιακή καθιέρωσή του στην πρώτη ομάδα και τη βασική της εντεκάδα. Όσοι τον πρόλαβαν αγωνιζόμενο, έχουν να το λένε ότι είχε ένα ιδιαίτερο χάρισμα, που τον έκανε να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους μεγάλους Έλληνες παίκτες της εποχής του.
Λατρεύτηκε από τους φιλάθλους του Ολυμπιακού όσο κανείς άλλος, όμως τους πλήγωσε και τους δίχασε τον Ιούλιο 1978, όταν αποφάσισε να αποχωρήσει για τον Παναθηναϊκό. Πληγώθηκε κι ο ίδιος, όμως, για το τέλος που επιφυλάχθηκε στην καριέρα του και στη συνέντευξη στον Σαριδάκη, το 1997, είχε παραδεχθεί ότι εκείνη η μεταγραφή «αποδείχθηκε ιστορικό λάθος, που με πλήγωσε και με πληγώνει ακόμη!»
Ο Δεληκάρης απέφευγε όπως ο διάολος το λιβάνι τις δημόσιες εμφανίσεις μέχρι τον Οκτώβριο του 2002, όταν έδωσε το «παρών» σε μία ημερίδα για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στην οποία είχαν προσκληθεί κι άλλοι κορυφαίοι παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές. Χρειάστηκε να περάσουν άλλα τρία χρόνια για να επανεμφανίστηκε και στο Καραϊσκάκη, το οποίο είχε αποκτήσει πια νέα μορφή, για να υπογράψει αμέτρητα αυτόγραφα σε μικρούς και μεγάλους φίλους της αγαπημένης του ομάδας.
Για αρκετά χρόνια η παρουσία του στα «ερυθρόλευκα» δρώμενα ήταν συχνή, όμως ποτέ, παρά τις πιέσεις που δέχθηκε, δεν θέλησε να πει περισσότερα για τον πραγματικό λόγο για τον οποίο ήρθε σε ρήξη με τον Παναθηναϊκό τέτοιες μέρες το 1981. Πολλά έχουν ακουστεί, ελάχιστα έχουν γραφτεί, αλλά το μυστήριο παραμένει άλυτο εδώ και τριάντα επτά χρόνια. Και ίσως συντελεί κι αυτό στην περαιτέρω γιγάντωση του μύθου που θα συνοδεύει για πάντα το όνομα του Γιώργου Δεληκάρη.