Τη Μεγάλη Τρίτη η Φενέρ έμαθε τον αντίπαλό της στα πλέι οφ και η αλήθεια είναι πως δεν ήταν η ομάδα που περίμεναν οι περισσότεροι. Όχι γιατί η Παρί δεν είχε δείξει εξαιρετικά δείγματα γραφής σε αρκετά παιχνίδια της, αλλά επειδή όπως και να το κάνεις δεν είναι απλό πράγμα για έναν rookie στη Euroleague να νικά σε νοκ άουτ αγώνα τη Ρεάλ μέσα στη Μαδρίτη.
Νοκ άουτ κατά το ήμισυ για την ακρίβεια, αφού οι Ισπανοί είχαν μια δεύτερη ευκαιρία κόντρα στην Μπάγερν. Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός έγινε η τελευταία ομάδα που έμαθε τον αντίπαλό της για τα φετινά πλέι οφ, αφού οι Μαδριλένοι διέσυραν την Μπάγερν στο Παλάθιο ντε Ντεπόρτες (αυτή είναι η ιστορική ονομασία του γηπέδου) που έχει εδώ και λίγους μήνες χορηγό ονοματοδοσίας τη Movistar στη θέση της WiZink.
Αν κάποιος ισχυριζόταν στην αρχή της σεζόν πως η Ρεάλ θα χρειαζόταν και δεύτερο μπαράζ στα play in προκειμένου να παίξει τελικά με τον πρώτο της regular season, θα κινδύνευε να γίνει αντικείμενο έντονης χλεύης στην καλύτερη περίπτωση. Η μόνη λεπτομέρεια που θα έκανε το παραπάνω σενάριο να μοιάζει λιγότερο σουρεαλιστικό ίσως ήταν η προσθήκη του Ολυμπιακού στην κουβέντα.
Τα διάφορα χιουμοριστικά ποστ που κυκλοφόρησαν στα social media για το ότι ο επόμενος αντίπαλος των Πειραιωτών του χρόνου στα πλέι οφ θα είναι ο νικητής του ζευγαριού Λέικερς – Σέλτικς, οι Γουόριορς του 2017 ή οι Bulls του 1997, όσο σουρεαλιστικά κι αν ακούγονται, κρύβουν μια δόση αλήθειας: ανεξάρτητα από το πλασάρισμά του, ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια καταφέρνει να πάρει τον δυσκολότερο δυνατό αντίπαλο.
Το 2022 ήταν η νεοφώτιστη 7η Μονακό που ερχόταν φουριόζα έχοντας ένα εντυπωσιακό ρεκόρ νικών από τον Γενάρη κι έπειτα που την καθιστούσε μια από τις φορμαρισμένες ομάδες της Ευρώπης στο συγκεκριμένο τάιμινγκ. Το 2023 η πρωτοπόρος ομάδα του Μπαρτζώκα δεν δέχθηκε να μπει στη διαδικασία «επιλογής» και η νίκη επί της Μπασκόνια την τελευταία αγωνιστική έδωσε την 8η θέση στη Φενέρ, η οποία θα έμενε εκτός αν οι Βάσκοι νικούσαν στο ΣΕΦ και αντίπαλος του Ολυμπιακού θα ήταν στα πλέι οφ η Ζαλγκίρις
Πέρυσι, παρά τα αμέτρητα προβλήματά τους οι Ερυθρόλευκοι έδειχναν ικανοί να φτάσουν ως το πλεονέκτημα έδρας, το οποίο εντέλει χάθηκε στην ισοβαθμία με την Μπαρτσελόνα κι ενώ είχαν προηγηθεί κάποια «περίεργα» αποτελέσματα με πρωταγωνίστρια κυρίως τη Ρεάλ. Οι Καταλανοί είχαν το Game 5 στην έδρα τους, είχαν και… Ντιφαλά – Μπελόσεβιτς στο ιστορικό σκάνδαλο του 3ου αγώνα, όμως τίποτε από όλα αυτά δεν στάθηκε ικανό να λυγίσει τους Πειραιώτες.
Μετά την Μπαρτσελόνα, σειρά παίρνει το έτερο ισπανικό μεγαθήριο. Ο Ολυμπιακός έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία της Euroleague που τερματίζει στην κορυφή της βαθμολογίας στην κανονική περίοδο και θα κληθεί να παίξει με τον 7ο και όχι με τον 8ο (ή και ακόμα πιο χαμηλά) της κατάταξης. Τα περυσινά παρθενικά play in ήταν ως μη γενόμενα, αφού η 7η Μακάμπι και η 8η Μπασκόνια έπαιξαν τελικά με τον 2ο ΠΑΟ και την 1η Ρεάλ.
Οι Μαδριλένοι θα μας απασχολήσουν πολύ τις προσεχείς ημέρες. Η Ρεάλ θα αντιμετωπίσει ελληνική ομάδα για 6η φορά, ενώ αυτή κόντρα στον Ολυμπιακό θα είναι η τέταρτη. Το 1996 απέκλεισε τους Ερυθρόλευκους με 2-1 (οι σειρές ήταν best of two τότε) για να πάει στο φάιναλ φορ του Παρισιού, εκείνο με τον δραματικό τελικό που βρήκε τον Παναθηναϊκό πρωταθλητή Ευρώπης και την Μπαρτσελόνα με τη… συγνώμη της παρηγοριάς από τη FIBA.
Το επόμενο ραντεβού Ολυμπιακού και Ρεάλ σε πλέι οφ ήταν το 2009 όταν οι Ερυθρόλευκοι επικράτησαν επιβλητικά με 3-1, ενώ οι Ισπανοί πήραν ξανά κεφάλι το 2014 σε μια σειρά θρίλερ που έκλεισε στο Game 5 της Μαδρίτης. Εκείνη τη χρονιά η Ρεάλ έφτασε μέχρι τον τελικό, χάνοντας τελικά από τη Μακάμπι. Οι άλλες δυο φορές των Μαδριλένων κόντρα σε ελληνική ομάδα ήταν οι back to back προκρίσεις τους απέναντι στον Παναθηναϊκό, χάνοντας μόλις ένα ματς σε δυο ολόκληρες σειρές (3-1 το 2018 και «σκούπα» το 2019)!
Το θέμα βεβαίως δεν είναι αυτά που έφυγαν αλλά όσα ακολουθούν. Την Τετάρτη του Πάσχα ξεκινά στο ΣΕΦ η πιο ενδιαφέρουσα σειρά των φετινών πλέι οφ και ο Ολυμπιακός έχει τη δυνατότητα να «ισοφαρίσει» τις προκρίσεις και να πάρει πίσω λίγο από το αίμα που του αφαίρεσαν οι Μερένγκες στον οδυνηρό τελικό του 2023 αλλά και στον περυσινό ημιτελικό.
Ανεξάρτητα από την ποιότητα των δυο αντιπάλων και το βάρος της φανέλας τους, η σειρά έχει φαβορί και αυτό φοράει ερυθρόλευκα. Η εικόνα του Ολυμπιακού καθ’ όλη τη σεζόν ήταν σαφώς πιο πειστική από εκείνη της Ρεάλ, κάτι που αποτυπώθηκε και από την τελική βαθμολογία. Το πλεονέκτημα της έδρας είναι ένα αβαντάζ για τους Πειραιώτες, έστω κι αν από πέρυσι έχει σαφώς μικρότερη βαρύτητα και με δική τους ευθύνη. Με διαφορά λίγων ωρών άλλωστε, Φενέρ και Ολυμπιακός έγιναν οι πρώτες ομάδες στην ιστορία που πήραν την πρόκριση ως φιλοξενούμενες σε Game 5.
Κόντρα στις ομάδες της τετράδας φέτος η Ρεάλ είχε φτωχή συγκομιδή (2-6). Από τους προσεχείς αντιπάλους της ηττήθηκε δις (και με σχετική ευκολία, ειδικά στη Μαδρίτη), εξίσου εύκολα έχασε δυο φορές από τη Φενέρ, ενώ νίκησε από μια φορά Παναθηναϊκό και Μονακό στην έδρα της. Το γεγονός ότι δεν έκανε ούτε ένα διπλό κόντρα στις κατά τεκμήριο καλύτερες ομάδες της σεζόν, είναι ένα στοιχείο που ίσως ενισχύσει την προσπάθεια του Ολυμπιακού να διατηρήσει αλώβητο το ΣΕΦ. Έστω και με την υποσημείωση ότι πρόκειται για εντελώς διαφορετικά ματς από εκείνα της regular season.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν, έχει το πλεονέκτημα έδρας, ήταν σαφώς καλύτερη ομάδα από τη Ρεάλ στις 34 αγωνιστικές της κανονικής περιόδου, ενώ η αντίπαλός του τα βρήκε σκούρα κόντρα στην πρώτη τετράδα, αποτυγχάνοντας να νικήσει κάποιον από το 1-4 στην έδρα του.
Υπάρχει όμως και ένα ακόμη στοιχείο που φέρνει σε θέση ισχύος το σύνολο του Γιώργου Μπαρτζώκα. Η προϊστορία λέει ότι ο πρώτος της κανονικής περιόδου δεν έχει αποκλειστεί ποτέ από το φάιναλ φορ. Επίσης με την υποσημείωση ότι ποτέ κανείς πρώτος δεν κλήθηκε να αποκλείσει στα πλέι οφ την 7η ομάδα στην κατάταξη, με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται.
Οι Ερυθρόλευκοι καλούνται να διατηρήσουν την παραπάνω προϊστορία, όμως στη συνέχεια θα κληθούν να σπάσουν μια άλλη παράδοση. Αυτή που θέλει τον πρώτο της regular season να μην κατακτά ποτέ το τρόπαιο, από την εποχή που η Euroleague διεξάγεται ως ενιαίο πρωτάθλημα. Μέχρι το φάιναλ φορ του Άμπου Ντάμπι όμως υπάρχει ακόμη πάρα πολύς δρόμος. Και δύσκολος…