Το καλοκαίρι του 2014 η ΑΕΚ γύρισε σελίδα. Για την ακρίβεια, γύρισε τη σελίδα των χρεών από την άλλη πλευρά, όπου με την ανοχή και την ελαστικότητα των εύκαμπτων νόμων του ελληνικού κράτους κατάφερε να συστήσει νέα ΠΑΕ και νέα ΚΑΕ, γράφοντας, όχι στο χιόνι αλλά στην καλοκαιρινή άμμο τα χρέη των διοικήσεών της μέχρι τότε.
Ας είμαστε ειλικρινείς, σε καμία κανονική χώρα του κόσμου δεν θα μπορούσε ένας σύλλογος να γλιτώσει από το βάρος εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ σε χρέη απλώς και μόνο αλλάζοντας ΑΦΜ. Ακόμα και η ονομασία παρέμεινε ίδια, με εξαίρεση εκείνη της μπασκετικής ΑΕΚ που απέκτησε την προσθήκη των λέξεων «Νέα» και «2014».
Το τίμημα βεβαίως για την ποδοσφαιρική ΑΕΚ ήταν μια μόνιμη ανεξίτηλη κηλίδα στην ιστορία της, αφού για μια διετία όργωσε τα χωράφια της Γ’ και της Β’ εθνικής. Μάλιστα η περιπέτειά της στα ερασιτεχνικά γήπεδα θα είχε ξεκινήσει από την 4η κατηγορία, αν κατά διαβολική (ή και όχι) σύμπτωση δεν άλλαζε ο κανονισμός ακριβώς εκείνη τη χρονιά (2013-14), μετατρέποντας τη Γ’ εθνική σε ημιεπαγγελματικό πρωτάθλημα. Κάπως έτσι η ΑΕΚ κατάφερε να… τρυπώσει ως ερασιτεχνικό σωματείο στην 3η κατηγορία, όπου μέχρι τότε αγωνίζονταν μονάχα Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρείες.
Για το πώς έγιναν όλα αυτά και τις μεθοδεύσεις που μεσολάβησαν υπάρχουν καταγραφές που δεν ξεγράφουν. Όπως και για το οργανωμένο σχέδιο με το οποίο ξεκίνησε η άλωση του ελληνικού ποδοσφαίρου από το 2014, μέσω της κερκόπορτας της εθνικής ομάδας που έγινε έρμαιο στα χέρια των καταστροφέων. Αυτών που με το πρόσχημα της «εξυγίανσης» διέλυσαν σχεδόν μέσα σε μια νύχτα ό,τι είχαν πετύχει οι διοικήσεις της ΕΠΟ για μια δεκαετία, από την κατάκτηση του Euro 2004 μέχρι την εξαιρετική παρουσία στο μουντιάλ του 2014.
Διαβάστε το ΕΥΘΕΩΣ του Γιώργου Χαλά
Με μαύρες σακούλες αλλά και… άσβερκα παλικάρια όπου το χρήμα δεν περνούσε, αρκετές Ενώσεις πείστηκαν να δηλώσουν πίστη στο νέο «καθεστώς». Ο αποκλειστικός στόχος ήταν να εκτοπιστεί ο Ολυμπιακός από την κορυφή της Super League με κάθε τίμημα και κάθε κόστος, επιστρατεύοντας ακόμα και κυβερνήσεις για την επίτευξή του. Το 2018 αυτό έγινε εφικτό, έστω κι αν χρειάστηκε να βγουν κυριολεκτικά πιστόλια μεταξύ των μέχρι τότε αχώριστων δικέφαλων συμμάχων.
Βρισκόμαστε πλέον στο 2025. Έντεκα χρόνια μετά την έναρξη της «άλωσης» η εθνική Ελλάδας παραμένει με τις μνήμες της τελευταίας της παρουσίας σε μεγάλη διοργάνωση (2014), με την ελπίδα ότι το νέο ξεκίνημα που επιχειρήθηκε το καλοκαίρι στην ΕΠΟ και την εν συνεχεία πρόσληψη του Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα αποδώσει καρπούς μέσα στην επόμενη διετία.
Αυτό το νέο ξεκίνημα στην ΕΠΟ δεν έχει ασφαλώς καταφέρει να αποκαταστήσει την τάξη στο χάος που άφησαν οι απελθόντες καταστροφείς του ελληνικού ποδοσφαίρου, αφού ειδικά στο κομμάτι της διαιτησίας οι σοβαρές παραφωνίες δεν λείπουν. Έστω κι έτσι όμως είναι σαφές ότι τα πράγματα αλλάζουν.
Μιλώντας για διαιτητικές παραφωνίες, αρκεί μια ματιά στα τελευταία ντέρμπι που έπαιξε ο Ολυμπιακός για να αντιληφθούμε ότι ο δρόμος της πραγματικής εξυγίανσης είναι ακόμη μακρύς. Πολλοί είναι εκείνοι που θα σταθούν στη ληστεία του αιώνιου ντέρμπι με το σλοβένικο ριφιφί του Βίντσιτς και των συνεργών του, εκεί όπου εφευρέθηκε η κόκκινη κάρτα στον Κοστίνια προκειμένου να αποτραπεί με κάθε τρόπο η διαφαινόμενη νίκη του Ολυμπιακού.
Οι Ερυθρόλευκοι έπαιξαν τρία ντέρμπι από Κυριακή σε Κυριακή. Το ότι δεν αλλοιώθηκε το αποτέλεσμα σε κάποιο από αυτά και ο Ολυμπιακός νίκησε και στα τρία δεν σημαίνει πως η διαιτησία ήταν έστω αξιοπρεπής. Αφήνοντας απέξω τη νέα εξάρα σε βάρος της ΑΕΚ (την πρώτη με το καινούργιο ΑΦΜ όπως επεσήμανε ο ΑΘΛΟΣ από την περασμένη Τετάρτη) την οποία κανείς διαιτητής στον κόσμο δεν θα μπορούσε να επηρεάσει σε βαθμό αλλοίωσης, τα δυο κυριακάτικα ματς σίγουρα θα πρέπει να απασχολήσουν τους ανθρώπους των κυπελλούχων Ευρώπης.
Τρεις διαφορετικοί Γερμανοί σφύριξαν τα τρία συνεχόμενα ντέρμπι του Ολυμπιακού. Ο Μπριχ δεν απασχόλησε κανέναν την περασμένη Τετάρτη, δεν ισχύει όμως το ίδιο για τους συμπατριώτες του, Στίλερ και Γιαμπλόνσκι. Τους οποίους λες και… συνεννοημένους, με μια προσεκτική ματιά στον τρόπο που διαχειρίστηκαν τα συγκεκριμένα ματς.
Την αρχή έκανε ο Στίλερ, δίνοντας από νωρίς το στίγμα του με την ασυλία στα αλλεπάλληλα αντιαθλητικά χτυπήματα του Σάστρε στον Βέλντε. Μόνο ο συγκεκριμένος γλίτωσε δυο φορές την κίτρινη κάρτα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα στο ξεκίνημα του αγώνα και όταν ο Γερμανός εδέησε να τον τιμωρήσει προς το τέλος του ημιχρόνου, ο Λουτσέσκου απέσυρε τον παίκτη του στην ανάπαυλα γιατί κατάλαβε πως ακόμα και η υπερβολική ασυλία έχει τα όριά της.
Τη σκυτάλη πήρε ο Γιαμπλόνσκι, ο οποίος επίσης από νωρίς έστειλε σε όλους το μήνυμα ότι θα παίξει το παιχνίδι της ΑΕΚ. Το διπλό χτύπημα στον Ζέλσον Μαρτίνς στα πρώτα λεπτά του ντέρμπι θα μπορούσε να στείλει τον Πορτογάλο στο νοσοκομείο, όμως μετά την παρέλευση του πλεονεκτήματος ο Γερμανός δεν μπήκε στον κόπο να βγάλει μια κάρτα. Όπως (δεν) έκανε και σε κάμποσα χτυπήματα που ακολούθησαν, για να δείξει εντέλει κίτρινη στον Κοστίνια επειδή ΔΕΝ αντέδρασε στις ψευτομαγκιές του Μάνταλου, για να φτάσουμε στο εξοργιστικό 2-4 κίτρινες σε βάρος του Ολυμπιακού!
Ο Πιερό χτύπησε στο ψαχνό σε 2-3 περιπτώσεις, κάνοντας ανάποδο ψαλίδι με μπάλα το… κεφάλι του Κοστίνια (πάλι καλά που δεν πήρε κι άλλη κάρτα εκεί ο Πορτογάλος) και ρίχνοντας αγκωνιά στον Πιρόλα που εντέλει εγκατέλειψε το ματς. Καμία κάρτα σύμφωνα με τον Γιαμπλόνσκι. Ούτε και για τον Βίντα που πήγαινε σχεδόν σε κάθε φάση καροτσάκι τον Κωστούλα ή τον Λαμέλα που κάλλιστα θα μπορούσε να έχει δυο κίτρινες για χτυπήματα εντός αλλά και εκτός φάσης, με πιο χαρακτηριστικό τη σκαριά στον πεσμένο Έσε.
Για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, Γιαμπλόνσκι και VAR επιβεβαίωσαν ότι βρίσκονται σε ειδική αποστολή στη φάση του Τζολάκη. Το εγκληματικό χτύπημα του Μήτογλου με τις τάπες στο γόνατο του Τζολάκη συνιστά αποβολή από το πιο προηγμένο μέχρι και το πιο υπανάπτυκτο πρωτάθλημα του κόσμου.
Ειδικά στη Γερμανία, ο Γιαμπλόνσκι ούτε που θα διανοούταν να αφήσει ατιμώρητο ένα τέτοιο έγκλημα και μάλιστα με πρόθεση, αφού ο παίκτης της ΑΕΚ προσγειώνεται αφύσικα με καρατιά πάνω στον αντίπαλό του δίχως την παραμικρή προσπάθεια να αποφύγει το χτύπημα. Αν παρ’ όλα αυτά για κάποιον λόγο το έκανε, θα σφύριζε ξανά μόνο ως τροχονόμος στους πλακόστρωτους δρόμους του κέντρου της Βρέμης απ’ όπου κατάγεται.
Παρότι η κανονικότητα στο ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκεται ακόμη μακριά, ο Ολυμπιακός έδωσε δυο πολύ σκληρά μαθήματα στην ΑΕΚ μέσα σε λίγα 24ωρα, επαναφέροντάς τη στις… εργοστασιακές της ρυθμίσεις. Η αρχή έγινε με την εξάρα του κυπέλλου και η συνέχεια ήρθε με το τεράστιο διπλό τίτλου στην OPAP Arena παρά το ανελέητο και ατιμώρητο ξύλο που δέχτηκαν οι παίκτες του Μεντιλίμπαρ.
Μπορεί η ΑΕΚ του νέου ΑΦΜ να πρόλαβε να πανηγυρίσει δυο πρωταθλήματα υπό τις συνθήκες που περιγράψαμε πιο πάνω, όμως το… παλιό ΑΦΜ θα είναι πάντα εκεί για να υπενθυμίζει σε όλους, νέους και γέρους, τη χαοτική διαφορά που χώριζε, χωρίζει και θα χωρίζει την Ένωση από τη μεγαλύτερη ομάδα της Ελλάδας.
Όλα δείχνουν ότι στα 100 χρόνια του ο Ολυμπιακός θα πανηγυρίσει το 48ο πρωτάθλημά του, επιστρέφοντας στην κορυφή μετά από απουσία δυο ετών. Εκείνο που τρομάζει περισσότερο τους αντιπάλους του όμως είναι η προοπτική της ομάδας του Μεντιλίμπαρ. Ο μέσος όρος ηλικίας του ερυθρόλευκου κορμού δεν θυμίζει σε τίποτε ελληνικό σύλλογο, όπως επίσης και η παρουσία τεσσάρων παικτών των ακαδημιών στο αρχικό σχήμα πολλών αγώνων (Ρέτσος, Τζολάκης, Κωστούλας, Μουζακίτης).
Δεν είναι τεράστια μόνο η αγωνιστική προοπτική για τον Ολυμπιακό αλλά και η οικονομική. Σε ένα σύνολο που δουλεύει με ακρίβεια ρολογιού ειδικά στα απαιτητικά ματς, κάθε παίκτης αναδεικνύεται πιο εύκολα και ενδεχομένως να φαντάζει ακόμη καλύτερος ατομικά μέσα από την ομαδική λειτουργία. Μια τέτοια εξέλιξη ανεβάζει τα κασέ σε περίπτωση ανανέωσης, ανεβάζει όμως και τη χρηματιστηριακή αξία σε ενδεχόμενο μεταγραφής. Και από τέτοιους οι Ερυθρόλευκοι έχουν κάμποσους…
Κάποια στιγμή έφτασε στην ΠΑΕ ένα έγγραφο με τη σφραγίδα της Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία ζητούσε να μάθει το στάτους του Μπάμπη Κωστούλα. Αυτή η επίσημη εκδήλωση ενδιαφέροντος (και όχι πρόταση) για Έλληνα παίκτη από τους Μαδριλένους του στυλ «σε περίπτωση που κάποια στιγμή σκεφτείτε να τον παραχωρήσετε, εμείς θα είμαστε εδώ» , θα ακουγόταν εξωπραγματική πριν από μερικούς μήνες. Σίγουρα όμως λιγότερο εξωπραγματική από το να κατακτά ελληνική ομάδα το Youth League και στη συνέχεια το Conference League.
Προτού όμως φτάσουμε ως εκεί, υπάρχει η ορατότατη προοπτική της απευθείας πρόκρισης στη League Phase του επόμενου Champions League εφόσον δεν προκύψει κάποια σοβαρή ανατροπή στη βαθμολογία, τόσο στη Super League όσο και στα υπόλοιπα πρωταθλήματα που ενδιαφέρουν άμεσα τους Πειραιώτες.
Αντιλαμβάνεστε ότι μιλάμε για εξασφαλισμένα έσοδα δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ και αυτή την εξέλιξη ο Ολυμπιακός θα τη γνωρίζει από τον Μάιο κιόλας. Έτσι ώστε να κάνει εγκαίρως τα κουμάντα του, δίχως το άγχος, την ταλαιπωρία αλλά και την ανασφάλεια των προκριματικών. Οι Ερυθρόλευκοι θα επιβάλουν ξανά την κανονικότητα γιατί δεν γίνεται αλλιώς και μάλιστα με απολύτως πειστικό τρόπο.
Τουλάχιστον για τους νοήμονες και τους μη μεροκαματιάρηδες της προπαγάνδας, αφού θα υπάρχουν πάντα και εκείνοι που θα λένε ξανά για «παράγκες» και για «ευτυχισμένα 1997», παραλείποντας σκοπίμως τη λεπτομέρεια των 20 βαθμών διαφορά που χώριζε την ομάδα τους από τον πρωταθλητή εκείνης της χρονιάς. Και μάλιστα σε μια σεζόν που οι δυο βασικοί ανταγωνιστές του Ολυμπιακού έχουν πάρει κάμποσα δώρα, ακόμα και στα ντέρμπι εναντίον του…
Οφείλω να ομολογήσω ότι ακόμη και τώρα δυσκολεύομαι να συνειδητοποιήσω το ότι η ομάδα που ξεκίνησε με ένα δεδομένα μικρό ρόστερ και που είδε αρκετές από τις καλοκαιρινές (αλλά και φθινοπωρινές) μεταγραφές της να προσφέρουν από ελάχιστα έως καθόλου, να βρίσκεται στο +5 μια αγωνιστική πριν το τέλος της κανονικής περιόδου και με την ΑΕΚ να πηγαίνει στο Χαριλάου την Κυριακή.
Όπως δυσκολεύομαι να συνειδητοποιήσω και τη διαφαινόμενη απόλυτη επιτυχία στις μεταγραφές του Γενάρη. Σύμφωνοι, ο Όρτα δεν χρειαζόταν συστάσεις, ενώ προσωπικά δεν είχα αμφιβολία και για τον Πάλμα. Η περίπτωση του Μπρούνο Ονιεμαέτσι όμως είναι κάτι σαν Τζόκερ με διπλό τζακ ποτ. Κι άντε πες ότι στην εξάρα λίγο – πολύ τα πράγματα έγιναν εύκολα από νωρίς, βοηθώντας τον να πάρει αμέσως τα πάνω του παρά τη γρήγορη (και ενδεχομένως υπερβολική) κάρτα που δέχτηκε στο 20λεπτο.
Αυτό που έκανε στη Νέα Φιλαδέλφεια ωστόσο είναι το κάτι άλλο. Νεοφερμένος μπακ, χωρίς παραστάσεις πρωταθλητισμού, να μπαίνει αλλαγή στο πιο κρίσιμο ματς της σεζόν, να τοποθετείται σε θέση εξτρέμ και να δίνει με εντυπωσιακή προσπάθεια το μισό γκολ μιας τεράστιας νίκης στο 90′, ούτε στα όνειρα. Τα δικά του αλλά και όλων των οπαδών του Ολυμπιακού.
Όσο προβληματική ήταν η εικόνα της ομάδας κόντρα σε αντιπάλους χαμηλής δυναμικότητας, άλλο τόσο απολαυστική ήταν στα μεγάλα παιχνίδια. Τον Παναθηναϊκό τον γλίτωσε ο Βίντσιτς, οι άλλοι όμως ήταν αδύνατον να γλιτώσουν ακόμα κι αν έμπαιναν τάγματα της Βέρμαχτ στο γήπεδο μαζί με τους Γερμανούς εκδοροσφαγείς. Το μόνο που κατάφεραν ήταν να περιορίσουν τις ήττες τους στο μίνιμουμ, αφού αν το ξύλο που έριξαν τιμωρούταν σύμφωνα με τους κανονισμούς, ειδικά στη Νέα Φιλαδέλφεια θα είχαμε σκηνές που θα θύμιζαν το… παλιό ΑΦΜ αν έβγαινε έστω η κόκκινη στον Μήτογλου και ο Ολυμπιακός έβρισκε νωρίτερα το γκολ.
Στα απολύτως σοβαρά όμως, δεν μπορεί η διοίκηση του Ολυμπιακού να επιτρέψει άλλη τέτοια διαιτησία σε βάρος της ομάδας. Διότι δεν συζητάμε για κάποια αμφισβητούμενη απόφαση, για ένα πέναλτι ή για ένα οφσάιντ, αλλά πρωτίστως για την υγεία και τη σωματική ακεραιότητα των παικτών του Μεντιλίμπαρ. Και εννοείται ότι ο Γιαμπλόνσκι δεν θα πρέπει να ξαναπατήσει το ποδάρι του στην Ελλάδα ούτε για διακοπές, το ίδιο και ο συνεργός του στο VAR.
Οι Ερυθρόλευκοι έχουν φάει τον γάιδαρο και τους έχει μείνει μονάχα η ουρά του. Με την ελπίδα ότι ο ρυθμός των απωλειών θα πέσει σημαντικά (Όρτα, Ελ Κααμπί, Ντάνι Γκαρθία και Πιρόλα βγήκαν νοκ άουτ μέσα σε τέσσερις μέρες, άλλος για περισσότερο αλλά για λιγότερο χρονικό διάστημα), βρισκόμαστε κοντά σε μια ιστορική κατάκτηση πρωταθλήματος. Όχι μόνο επειδή συμπληρώνονται τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Ολυμπιακού ΣΦΠ, αλλά και γιατί θα είναι πιθανότατα ο πρώτος ερυθρόλευκος τίτλος στην εποχή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου με τέσσερα παιδιά από τις ακαδημίες να έχουν κομβικό ρόλο και σημαντική συνδρομή…
ΥΓ1. Δεν ξέρω γιατί χτυπιούνται αρκετοί με την επιλογή του Αλμέιδα να ορθώσει πούλμαν μετά την εξάρα. Κάποιοι στέκονται στο ότι η ΑΕΚ ως γηπεδούχος θα έπρεπε να δείξει λιγότερο φόβο. Λες και αυτό θα άλλαζε κάτι στην αγωνιστική προσέγγιση του Μεντιλίμπαρ. Με το χάλι των Κιτρινόμαυρων στα μετόπισθεν, κάθε κόντρα του Ολυμπιακού θα μύριζε γκολ και θα υπήρχε σοβαρός κίνδυνος η OPAP Arena να θυμίζει ΟΑΚΑ στον τελευταίο τελικό του 2023, όταν οι απελπισμένοι οπαδοί του ΠΑΟ έκαναν ντου για να μη γραφτεί ιστορία…
ΥΓ2. Η ΑΕΚ πηγαίνει την Κυριακή σε ένα γήπεδο όπου Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έχασαν με κάτω τα χέρια και ο ΠΑΟΚ πήρε ισοπαλία επιστρατεύοντας αντιποδόσφαιρο σαν κι αυτό του Αλμέιδα μετά την εξάρα. Ο Αχιλλέας Μπέος έκανε λόγο για «πολύ πριβέ συνάντηση» του Θοδωρή Καρυπίδη σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, λέγοντάς του «καλοφάγωτα» και «σε καλή μεριά».
Επειδή υπάρχει κακό προηγούμενο με ραντεβού του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ Άρης πριν από αγώνα με την ΑΕΚ (ούτε χρόνος δεν έχει περάσει δηλαδή), το μυαλό πολλών πηγαίνει εκεί που δεν θα έπρεπε. Είμαι βέβαιος ωστόσο ότι ο Μαρίνος Ουζουνίδης και οι παίκτες του δεν θα επιτρέψουν σκιές πάνω από την απόδοσή τους σε ένα ματς που ενδεχομένως να κρίνει από νωρίς τον πρωταθλητή Ελλάδας για το 2025…