Ο Ντίνος Μήτογλου παραχώρησε μεγάλη συνέντευξη στη FIBA για την εθνική Ελλάδας τονίζοντας πως θέλει να ξεμπερδεύει η «γαλανόλευκη» με την πρόκριση στο Eurobasket από το ματς με την Τσεχία την Παρασκευή (21/2) ενώ πρόσθεσε ότι εφόσον προκριθεί στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος τότε… «δεν το χάνω με τίποτα».
Αναλυτικά τα όσα είπε:
-Αν ασχολείσαι καθόλου με τα social media μήπως έτυχε να δεις τα post από τη FIBA και την Ευρωλίγκα για το project “Διπλή φανέλα”; Αν ναι, πως σου φάνηκε;
«Το είδα, ναι! Μου φάνηκε πολύ ωραίο. Όμορφο…».
-Είναι ίσως το δικό μας… “This is why we play”;
«Ναι. Αυτό είναι. Ακριβώς αυτό. Να παίζεις για την ομάδα σου και ταυτόχρονα για τη χώρα σου. Να εκπροσωπείς τη χώρα σου γιατί την αγαπάς και ταυτόχρονα αγαπάς και το μπάσκετ. Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις αυτή τη φωτογραφία που δημοσίευσαν η FIBA και η Ευρωλίγκα με διπλή φανέλα. Μου άρεσε πολύ. Θα ήθελα να είμαι μέσα (γελάει). Εν μέρει είναι μία απεικόνιση του κόπου σου. Σε μία φωτό φαίνονται τα πάντα. Για το ποιος είσαι και που βρίσκεσαι. Που ανήκεις. Είναι πολύ όμορφο».
-Κάποια παιδιά, στην Ισπανία και στη Σερβία, κάνοντας δηλώσεις για την παρουσία τους στην Εθνική είπαν ότι κάποιοι αισθάνονται ότι επιστρέφουν στην οικογένεια τους και κάποιοι ότι μοιάζει σαν να πηγαίνεις διακοπές, υπό την έννοια ότι είναι πολύ ευχάριστη στιγμή αποφόρτισης… Αισθάνεσαι κάτι αντίστοιχο;
«Βέβαια. Χαίρομαι πολύ αρχικά που βλέπω νέα παιδιά να εντάσσονται στην Εθνική ομάδα και να αναγνωρίζεται το ταλέντο τους. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που τους έχουμε μαζί μας. Επίσης χαίρομαι πολύ γιατί με τα περισσότερα παιδιά, είτε είμαστε μαζί τα τελευταία 5-6 χρόνια, είτε μεγαλώσαμε μαζί. Με τον Γιώργο Παπαγιάννη είμαστε ίδια γενιά και παίζουμε μαζί από το 2011. Είναι 14 ολόκληρα χρόνια. Με τον Βασίλη Τολιόπουλο το ίδιο. Είμαστε στην ίδια ηλικία, Αυτό είναι το όμορφο στις εθνικές ομάδες. Να την εκπροσωπείς με περηφάνια και ταυτόχρονα να βρίσκεσαι πάλι με παιδιά με τα οποία έχεις συμπορευτεί στη ζωή σου, έχετε ζήσει σπουδαίες στιγμές και η Εθνική δίνε την ευκαιρία να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί. Όσο για το αίσθημα των διακοπών, ποιος το είπε;».
Ο Νταβίντοβατς! Στη Σερβία… Είπε χαρακτηριστικά ότι πνευματικά είναι σαν να βρίσκομαι σε διακοπές…
«Τον καταλαβαίνω απόλυτα. Και το είπε γιατί φεύγεις από μία πραγματικότητα, αποβάλεις όλο το στρες που έχεις με την ομάδα σου και μπαίνεις σε μία συνήθεια που είναι εντελώς διαφορετική. Το γήπεδο, οι συμπαίκτες, οι προπονητές, ακόμα και η μπάλα είναι όλα διαφορετικά.Και περνάς 10 μέρες με άτομα που έχεις δεθεί αλλά δεν σου παρουσιάζεται συχνά η ευκαιρία να βρίσκεσαι μαζί τους, αλλά έχεις κοινούς στόχους και όνειρα για την Εθνική ομάδα, που είναι κάτι πολύ ξεχωριστό για όλους. Με όλα αυτά τα παιδιά έχεις περάσει τόσες καταστάσεις και σου δίνεται η ευκαιρία, να τις θυμηθείς και να δημιουργήσεις ακόμα περισσότερες. Είναι πολύ όμορφο αυτό που είπε ο Νταβιντοβατς. Εντάξει, μπορεί να μην το χαρακτήριζα διακοπές, αλλά ξεφύγεις από μία ρουτίνα και το συναίσθημα είναι εντελώς διαφορετικό».
-Αισθάνεσαι ότι το έχεις και λίγο ανάγκη όλο αυτό στη μέση μίας πολύ επίπονης σεζόν;
«Θα σου πω. Είναι αλήθεια ότι τα παιχνίδια είναι πάρα πολλά και η καταπόνηση είναι πάρα πολύ μεγάλη για όλους. Και μην ξεχνάς ότι έχει προηγηθεί και το Κύπελλο. Όμως, θα έλεγα ότι ναι μεν είναι κουραστικά τόσο πολλά παιχνίδια μέσα στη σεζόν, έχουμε πολλές εβδομάδες με διπλά παιχνίδια στην Ευρωλίγκα, αλλά προσωπικά δε χάνω τον ενθουσιασμό μου όταν έρχομαι στην Εθνική και παίζω με αυτά τα παιδιά. Είμαι πραγματικά χαρούμενος. Σε κάθε περίπτωση ζυγίζω τις καταστάσεις κι όσο το κορμί μου είναι καλά θα είμαι πάντα εδώ, να βοηθάω την Εθνική. Έτσι πιστεύω ότι πρέπει να κάνουν όλα τα παιδιά, να ζυγίζουν το κορμί τους και όταν αισθάνονται καλά να έρχονται και να παίζουν για την εθνική ομάδα. Τα παιχνίδια πάντως είναι πάρα πολλά και πιστεύω ότι έρχονται και περισσότερα. Σίγουρα κάτι πρέπει να γίνει για αυτό».
-Το γεγονός ότι αυτή τη φορά δεν υπήρχαν αγώνες Ευρωλίγκας, είναι τόσο απελευθερωτικό όσο ακούγεται;
«Ναι… Ναι είναι πολύ. Είναι πολύ σημαντικό να είσαι συγκεντρωμένος σε ένα στόχο. Τώρα είσαι με την Εθνική ομάδα και είναι το μοναδικό που πρέπει να μας απασχολεί. Δε σκέφτεσαι την Ευρωλίγκα καθόλου. Κάθε φορά που συμβαίνει αυτό είναι σαν να βλέπεις ένα σύννεφο να πηγαίνει πιο δίπλα, να απομακρύνεται, επιτρέποντάς σου να είσαι συγκεντρωμένος στους στόχους με την εθνική ομάδα. Είναι σαν να δίνεις εξετάσεις σε δύο μαθήματα μέσα σε ελάχιστες μέρες. Που πρέπει να διαβάσεις και για τα δύο μαζί. Ενώ όταν δίνεις ένα μάθημα και το επόμενο είναι αργότερα, το μυαλό σου είναι απόλυτη καθαρό. Είναι πολύ απελευθερωτικό».
-Πώς είναι να παίζεις στα Παράθυρα και να έχεις το πολύ έντονο αγωνιστικό ενδιαφέρον να κάνεις μία νίκη σε δύο ματς για να πετύχεις το στόχο σου; Η Ελλάδα στΑ Παράθυρα, στις τελευταίες δύο αγωνιστικές δεν είχε πολλές παρόμοιες εμπειρίες;
«Πολύ ωραία ερώτηση αυτή. Πρέπει πάντα να έχει κίνητρο. Ό,τι κι αν συμβαίνει. Τόσο ο κόουτς, όσο και οι παίκτες για αυτό βρισκόμαστε εδώ: Να νικήσουμε. Πάντα θες να νικήσεις. Το γεγονός όμως ότι χρειαζόμαστε μία νίκη, ανεβάζει ακόμα περισσότερο την αδρεναλίνη, μας κάνει ακόμα πιο παθιασμένους και στο μυαλό μας υπάρχει μόνο ένα πράγμα: Νίκη στην Τσεχία. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Πάμε εκεί για να νικήσουμε χωρίς να έχουμε στο μυαλό μας ότι θα έχουμε ακόμα μία ευκαιρία με την Ολλανδία στην Πάτρα. Είναι πάρα πολύ ωραίο συναίσθημα να παίζεις μπροστά στον κόσμο σου, σε sold out παιχνίδι, γιατί είμαι βέβαιος ότι στην Πάτρα το γήπεδο θα είναι γεμάτο, αλλά να σου θυμίσω ότι το ίδιο ήταν και στο ΣΕΦ με την Τσεχία. Έβλεπες ένα γήπεδο γεμάτο, ντυμένο στα γαλανόλευκα και άκουγε τον ύμνο του μπάσκετ στην Ελλάδα, το Final Countdown και τον Εθνικό Υμνο. Ήταν τόσο όμορφο συναίσθημα και μάλιστα μπροστά σε παλιούς παίκτες της Εθνικής ομάδας. Ήταν φανταστικό όλο το σκηνικό αυτό. Οπότε λοιπόν, ναι μπορεί να υπάρχει και το …Plan B σε περίπτωση που δεν πάνε καλά τα πράγματα στην Τσεχία, αλλά εγώ δε θέλω ούτε καν να το σκέφτομαι. Δεν υπάρχει Plan B, παρά μόνο Plan A: Νίκη στην Τσεχία! Και μόνο αυτό. Τέλος».
-Ευρωμπάσκετ θα είσαι;
«Αν είμαι καλά στην υγεία μου και δεν έχω προβλήματα στο κορμί μου, δεν το χάνω με τίποτα».