Η φετινή σεζόν μοιάζει με πραγματικό μαραθώνιο για τον Ολυμπιακό. Οι παίκτες του Αντρέα Γκαρντίνι έχουν πετύχει σίγουρα τον ευρωπαϊκό τους στόχο ανεξαρτήτως από το πώς θα εξελιχθούν τα παιχνίδια με τη Σεν Ναζέρ, έχουν κατακτήσει το Λιγκ Καπ και πρόσθεσαν στη συλλογή τους και το Super Cup. Όχι το πιο σημαντικό τρόπαιο της σεζόν, σίγουρα όμως όχι αμελητέο.
Όταν μια χρονιά φτάνει τόσο μακριά σε όλες τις διοργανώσεις, κάθε τρόπαιο είναι ένεση ηθικού και ψυχολογίας: κι αυτό ο Ολυμπιακός το γνωρίζει καλά.
Οι Ερυθρόλευκοι πριν από λίγα 24ωρα κέρδισαν σχετικά εύκολα τον Μίλωνα στο πρωτάθλημα, αλίμονο όμως αν η ομάδα της Νέας Σμύρνης δεν παρουσίαζε καλύτερη εικόνα σε αγώνα που κρίνεται τρόπαιο.
Το πρώτο σετ κυλούσε καλά μέχρι το 23-18 για τον Ολυμπιακό. Εκεί όμως ξεκίνησε να μιλά η ποιότητα του Ράσελ από τα εννέα μέτρα: ναι, ο Αμερικανός διαγώνιος δεν είναι ο μπόμπερ άλλων εποχών στην επίθεση αλλά ουδέποτε από το σερβίς έχασε την προσωπικότητα και τη δυναμική του. Κι ας είχε ως εκείνο το σημείο χάσει τα προηγούμενα.
Το 23-18 έγινε 23-24, ο Μίλωνας βρήκε όχι ένα αλλά δύο σετ μπολ, όταν ο Ολυμπιακός αποφάσισε να δείξει ξανά τον χαρακτήρα του με τον Πέριν και – κυρίως – με τον Κουμεντάκη (που έκανε καλό πρώτο σετ) για να πιστωθεί και άσο για το 1-0. Οι φιλοξενούμενοι ισοφάρισαν ανεβάζοντας την απόδοσή τους στο δεύτερο σετ αλλά συνολικά οι Ερυθρόλευκοι είχαν την προσωπικότητα να κρίνουν (και) αυτόν τον τελικό. Με μεγαλύτερη ηρεμία σε τρίτο και τέταρτο σετ.
Ο Αντρέα Γκαρντίνι παραδέχθηκε ότι οι παίκτες του εμφανίστηκαν κουρασμένοι. Και η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι είχαν στιγμές και όχι διάρκεια που είναι ένα γενικότερο ζητούμενο φέτος.
Ο Κουμεντάκης ήταν ο καλύτερος στο πρώτο σετ, Ατανασίεβιτς, Τζούριτς (πιστώθηκε 5 μπλοκ όσα είχε όλος ο Μίλων), Πέριν και Παγένκ είχαν διαφορετικά καλά διαστήματα επιστρατεύοντας πότε σερβίς, πότε μπλοκ.
Αυτός που αργά και σταθερά ανέβασε την απόδοσή του (64% στην επίθεση οι Ερυθρόλευκοι στην καλή υποδοχή, 50% στην κακή) ήταν ο Ντράγκαν Τράβιτσα που αναδείχθηκε και MVP. Αν και υπάρχουν στιγμές που δεν θα τροφοδοτήσει τους συμπαίκτες του με την πιο ποιοτική πάσα, η προσωπικότητα του είναι αδιαμφισβήτητη. Κι αυτή είναι που μέσα σε έναν τελικό κάνει τους συμπαίκτες του να γίνονται πιο killer κάποιες στιγμές.
Το τρόπαιο είναι πάντα τρόπαιο που δίνει παραπάνω ώθηση σε έναν Φεβρουάριο που η προτεραιότητα είναι τα παιχνίδια με τη Σεν Ναζέρ. Αυτό που μένει να δούμε είναι αν ο Αντρέα Γκαρντίνι στα παιχνίδια με Πήγασο, Φλοίσβο, Φοίνικα Πολίχνης (κύπελλο), ΠΑΟΚ και Φοίνικα θα πάει σε περισσότερες αλλαγές. Γιατί η κούραση που ο ίδιος Ιταλός προπονητής επικαλέστηκε μετά την κατάκτηση του Super Cup, είναι και αποτέλεσμα συνεχόμενων αγώνων με την ίδια ακριβώς εξάδα που παίζει στα κόκκινα Τετάρτη – Σάββατο.
Ο Μίλωνας έκανε πραγματικά ένα πολύ καλό παιχνίδι, έπαιξε στα όριά του. Δεν θα κρύψω ότι δεν μου άρεσε καθόλου σε κανένα από τα δύο παιχνίδια πρωταθλήματος όπως και σε πολλά ακόμα μέσα στη σεζόν. Είναι ολοκαίνουργια ομάδα και έχει πολλά ελαφρυντικά ενώ δεδομένα έχει εξαιρετικό προπονητή που δεν διστάζει να ρισκάρει μέσα στο ματς αν κάτι δεν του βγει.
Αυτό που έλειψε στην ομάδα της Νέας Σμύρνης απέναντι στον Ολυμπιακό είναι καλύτερες αποφάσεις σε κάποια σημεία αλλά και ένας τρίτος πόλος στην επίθεση (σε κέντρο ή ακραίο) για να έχει μεγαλύτερες πιθανότητες για το τρόπαιο.
Ο Κωτσάκης δεν τράβηξε, ο Νανόπουλος από τον πάγκο δεν ήταν σε θέση να βοηθήσει και ο Χάκας χρειάζεται χρόνο για να επανέλθει (το καλύτερο νέο ήταν το ντεμπούτο του). Και στο κέντρο υπάρχει πρόβλημα, είναι εμφανές πως ο κόουτς του Μίλωνα δεν έχει βρει τη συνταγή που να τον ικανοποιεί. Στην επίθεση το πρόβλημα διογκώνεται όταν δεν είναι καλά ο Ράσελ ή όταν δεν πιάσει τα σερβίς που έπιασε απέναντι στον Ολυμπιακό. Ο Αμερικανός πάντως ήταν τρομακτικός για την ερυθρόλευκη υποδοχή σε τουλάχιστον δύο κομβικά σημεία του αγώνα.
Το κακό νέο για τον Μίλωνα είναι ότι έχει τρεις ήττες σε ισάριθμα ματς και 1-9 σετ απέναντι στον Ολυμπιακό. Ελάχιστα από αυτά ήταν κλειστά. Ακολουθούν Κηφισιά (εκτός), Παναθηναϊκός (εντός), ΟΦΗ (εκτός). Ο χαρακτήρας αυτής της ομάδας τώρα θα δοκιμαστεί στα δύσκολα ώστε να δει αν θα μπορέσει να κοντράρει τους Πειραιώτες σε πολύ πιθανό (και φέτος) συναπάντημα στα ημιτελικά του πρωταθλήματος.
ΥΓ: Δύο λόγια για τη διοργάνωση που ήταν να γίνει Οκτώβριο, πήγε Ιανουάριο και μετά Φεβρουάριο για τρόπαιο που αφορά στο 2024. Άσχημα στημένος τελικός, σε κρύο γήπεδο, χωρίς κόσμο, χωρίς ενδιαφέρον. Δεν ξέρω ποιος το επιμελήθηκε αλλά αν ήμουν πρόεδρος της ΕΣΑΠ θα τραβούσα τα μαλλιά μου με αυτό το αποτέλεσμα, ειδικά όταν λίγες μέρες ο ίδιος ήταν στην Ιταλία για να δει Final Four Κυπέλλου.
Έχω καταλήξει πια: αναβάθμιση του αθλήματος βλέπουν μόνο ΕΟΠΕ και ΕΣΑΠ. Δεν είναι μόνο ότι δεν βγαίνουν παίκτες (μεγάλη κουβέντα), είναι κι ότι αυτόν τον έναν τελικό τον κάνουμε πρόχειρα. Ας μην τον κάνουμε αν δεν μπορούμε. Είναι τόσο απλό!
ΥΓ.1: Μεγάλο like στον Πολουγιάν. Ο Ουκρανός ήταν ο μοναδικός ξένος που έμεινε από πέρυσι στον Μίλωνα και παραμένει υποτιμημένος: 53% efficiency στην επίθεση σε 4 σετ με τον Ολυμπιακό και τόσο σταθερή εμφάνιση; Σπουδαίος.