Μετά από μια σεζόν γεμάτη αγωνιστική ταλαιπωρία, με εξασφάλιση της παραμονής την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή, ο Φοίνικας αποφάσισε να υιοθετήσει μια συντηρητική προσέγγιση όσον αφορά στους στόχους και τα οικονομικά του, δημιουργώντας ξανά μια ομάδα που θα προσεγγίσει τον κόσμο στο γήπεδο.
Ο Νίκος Ζαλμάς ανέλαβε να εκπληρώσει την αποστολή. Πρόσωπο με επιτυχίες στο παρελθόν (Παμβοχαϊκός, Κηφισιά), που είχε έρθει και παλαιότερα κοντά στη Σύρο αλλά για διαφορετικούς λόγους η συνεργασία δεν βγήκε τότε. Προέκυψε τελικά το καλοκαίρι.
Για να είμαι ειλικρινής, περίμενα ότι το εγχείρημα θα πετύχει παρότι υπήρξαν επιλογές στο ρόστερ που δεν μου γέμισαν το μάτι. Είτε λόγω τραυματισμών (Ασπιώτης), είτε λόγω φύσης παικτών που αργούν να πάρουν μπροστά (Ρικάρντο), είτε περιορισμένων επιλογών (δεν είναι όλα τα ελληνικά διαβατήρια ικανά να δημιουργήσουν ένα σύνολο που θα χτυπήσει κάθε παιχνίδι), η εικόνα του Φοίνικα δεν έπειθε σε όλα τα ματς. Ήταν άλλοτε καλή – όπως με τον Μίλωνα και τον ΟΦΗ – άλλοτε μέτρια προς κακή – όπως με τον Πήγασο – άλλοτε τραγική – όπως με τον Παναθηναϊκό. Παρόλα αυτά, η συγκομιδή των βαθμών στις πρώτες επτά αγωνιστικές κάθε άλλο παρά άσχημη ήταν.
Είναι απολύτως κατανοητό μια διοίκηση να μην ικανοποιείται και να απολύει τον προπονητή στη μέση της σεζόν. Κι ας τον ευνοούν τα αποτελέσματα. Στην Ελλάδα είμαστε, το έχουμε δει σε όλα τα αθλήματα.
Αυτό που προσωπικά με ξένισε, ως και με προβλημάτισε, ήταν η δεύτερη ανακοίνωση που εξέδωσε ο Φοίνικας μετά την απομάκρυνση του Νίκου Ζαλμά. Δεν φάνηκε να δίνεται στην πράξη αληθινή πίστωση χρόνου. Ένα από τα βασικά προβλήματα, λοιπόν, ήταν η ενόχληση κάποιων παικτών. Στην ανακοίνωση διαψεύδεται αυτό, αλλά το ρεπορτάζ, από διαφορετικές και έγκυρες πηγές, αναφέρει άλλα πράγματα.
Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους επειδή το είδαμε (και αυτό) γραμμένο…
Δεν ήταν κάποιος άθλος η νίκη στην Αλεξανδρούπολη (με όλο τον σεβασμό στην ομάδα της Ορεστιάδας) μετά την αλλαγή προπονητή. Περισσότερο γκέλα είναι να αφήνει βαθμό ο Φοίνικας (ο οποίος θεώρησε κάτι τρομερό την ήττα από τον ΠΑΟΚ) ενώ προηγείται με 0-2 παρά επιτυχία το 2-3.
Κάθε διοίκηση είναι υπεύθυνη για όσα πράττει. Μακάρι οι Συριανοί που ταλαιπωρήθηκαν πέρυσι, να διεκδικήσουν την τετράδα. Με ή χωρίς τον Θάνο Τερζή, ο Φοίνικας έβαλε απότομα τον πήχη ψηλά και πλέον κάθε του αποτέλεσμα θα κρίνεται αναλόγως για μια ομάδα που θέλουμε να τη βλέπουμε, όπως παλιά: να χτυπάει τετράδα.
Η διάθεση των παικτών, το ταλέντο του ρόστερ, όλα μαζί αποτυπώθηκαν και στη νίκη με τον Ολυμπιακό. Πάνε χρόνια που παίκτες έβγαλαν τέτοια ενέργεια, έπεφταν έτσι για άμυνες (και εκεί φάνηκε η διάθεση που λέγαμε μετά την αλλαγή προπονητή) και ήταν τόσο προσηλωμένοι για τη νίκη.
Στο καθαρά αγωνιστικό, ο Φοίνικας έδειξε και στους υπόλοιπους τι μπορεί να κάνει μια ομάδα με ποιοτικούς ξένους, καλή τακτική στην υποδοχή και στο φιλέ ώστε να βάλει δύσκολα στον Ολυμπιακό, όταν εκείνος είναι κουρασμένος από τα ταξίδια και τα πολλά ευρωπαϊκά παιχνίδια (ήδη δέκα και θα δώσει από δύο ως τέσσερα τουλάχιστον).
Πολύ καλή περίπτωση διαγωνίου για το πρωτάθλημα ο Μπούσα, ειδικά στην εποχή που βρέθηκε, Ρικάρντο και Μαϊκόν ξέρουμε τι μπορούν να δώσουν όπως και ο Μπουράκης που θεωρώ ότι είναι από τα λίμπερο που δεν έχουν πάρει τα κρέντιτς που τους αναλογούν. Ας ελπίσουμε παίκτες όπως ο Καπετανίδης και ο Μήλης, είτε βασικοί, είτε όχι, να ανταποκριθούν στον όποιο ρόλο τους με διάρκεια.
Όσον αφορά στον Ολυμπιακό, έγινε ξεκάθαρο ότι στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος έπαιζε τόσο όσο για να πάρει τα αποτελέσματα. Μπορεί να κέρδισε τα ντέρμπι, όμως η εικόνα του (και δη παικτών όπως ο Ατανασίεβιτς που πρέπει να γίνει πιο συνεπής στα επιθετικά του καθήκοντα σε όλα τα σετ και όχι να έχει τέτοιες μεταπτώσεις για το επίπεδό του) δεν ήταν τέτοια να αντικατοπτρίζει την ποιότητα του ρόστερ στην Ελλάδα. Ως εκ τούτου οι Ερυθρόλευκοι στον δεύτερο γύρο αρχίζουν με must win παιχνίδια χωρίς πια να έχουν σημαντικό «κανονάκι» δικαιολογιών.
Πράγματι, η κούραση ήταν μεγάλη, οι τραυματισμοί πολλοί και ο Αντρέα Γκαρντίνι τόνιζε πως η ομάδα του θα είναι έτοιμη όταν πρέπει. Ο Ιταλός, πάντως, αποδεικνύει ότι δεν είναι λάτρης των αλλαγών με αποτέλεσμα το φρεσκάρισμα να μη γίνεται. Το ή του ύψους (μόνο αναπληρωματικοί με τον Πήγασο) ή του βάθους (όλοι βασικοί σε κάθε πόντο σε κάθε σετ όπως απέναντι στον Φοίνικα) αποδεικνύεται ότι κοστίζει, ειδικά όταν στο ρόστερ υπάρχουν προσωπικότητες μεν, μεγάλες ηλικιακά δε.
Για αυτό και όπως έχουμε ξαναγράψει, έπρεπε όπως συμβαίνει σε Ιταλία, Πολωνία και άλλες χώρες (τι να μας πουν βέβαια κι αυτοί) στην προκήρυξη να υπάρχει αστερίσκος που θα προβλέπει πιο ευέλικτο πρόγραμμα για τις ομάδες που εκπροσωπούν τη χώρα στο CEV Champions League. Δεν έχουμε χορτάσει από παρουσία στην κορυφαία διοργάνωση, ούτε η συμμετοχή σε ομίλους θα πρέπει να θεωρείται κάτι απλό. Αν ασχολιόμασταν με το τι γίνεται γύρω μας, θα παραδειγματιζόμασταν. Δυστυχώς στην Ελλάδα νομίζουμε ότι είμαστε το επίκεντρο.
Ας ευχηθούμε το 2025 να δούμε καλύτερο βόλεϊ και ας ελπίσουμε πως άπαντες γύρω από το άθλημα θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων: Όλα τα σωματεία να στηρίζουν κατάλληλα τους προπονητές, να διαχειρίζονται σωστά τα χρήματα από το στοίχημα, να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα (γήπεδα, ακαδημίες) και να μη σκέφτονται κάθε χρόνο πόσο διεκπεραιωτικά θα βγει η σεζόν για να πάμε στην επόμενη, όπου θα γίνουν ακριβώς τα ίδια.
Με αντιγραφή της ανάκρουσης του εθνικού ύμνου όπως γίνεται στο μπάσκετ ή με ανάδειξη MVP κάθε αγώνα ανάλογα με το ποιον παίκτη θέλει το εκάστοτε επιτελείο να ανεβάσει ψυχολογικά, δεν θα αλλάξει τίποτα. Ας παραδειγματιστούμε από αυτά που πρέπει κοιτώντας τις λίγκες του εξωτερικού.
Δεν αρκούν καλοί ξένοι, χρειάζονται πολλά περισσότερα. Χρόνια πολλά με υγεία.