Η επιστροφή του Σάσα Βεζένκοφ στον Ολυμπιακό το περασμένο καλοκαίρι δημιούργησε δεδομένα σεζόν… 2022/23, με τον Άλεκ Πίτερς να γυρίζει σε έναν ρόλο που είχε περισσότερο στην πρώτη του χρονιά στα ερυθρόλευκα.
Ο Αμερικανός πάουερ φόργουορντ έκανε μια απίθανη σεζόν πέρυσι όντας βασικός και… αναντικατάστατος στη θέση «4» με το καλύτερο ποσοστό στο τρίποντο στη EuroLeague (53,5%) και 13,1 πόντους κατά μέσο όρο ανά 25’26” συμμετοχής στα 40 παιχνίδια που αγωνίστηκε (έχασε μόλις ένα λόγω της γέννησης της κόρης του).
Η ανανέωση του συμβολαίου του αποδείχθηκε κάτι παραπάνω από επιτακτική αφού ο 29χρονος πέρα από την αγωνιστική του συμπεριφορά στο παρκέ, έδειξε πως αποτελεί ένα υπόδειγμα επαγγελματία που έχει ως προτεραιότητα το ομαδικό καλό πάνω από τις ατομικές επιδόσεις.
Κι αυτό είναι κάτι που φέτος… χτυπάει ακόμα πιο έντονα, με τον Πίτερς να αντιλαμβάνεται από νωρίς πως ο ρόλος του δεν θα είναι ίδιος με τον περυσινό και να μη δημιουργεί το παραμικρό θέμα όπως ενδεχομένως θα έκαναν άλλοι παίκτες στη θέση του.
Η διαφορά με την πρώτη χρονιά της… προσαρμογής, είναι πως ο Αμερικανός πέρυσι απόντος του Βεζένκοφ είχε την πιο παραγωγική σεζόν της καριέρας του και φέτος ο χρόνος του φυσιολογικά θα ήταν μικρότερος.
Κόντρα στον Κολοσσό, με τον Σάσα να παίρνει ανάσες λόγω της αμυγδαλίτιδας που τον ταλαιπωρεί, ο Πίτερς είχε 20 πόντους σε 20’ χωρίς να εκβιάσει προσπάθεια, απόλυτα προσηλωμένος να κάνει τη δουλειά του και να συμβάλλει στη νίκη του Ολυμπιακού.
Το ίδιο έκανε και κόντρα στη Μονακό και την Παρί με μετρημένες προσπάθειες αλλά και απέναντι σε Μπασκόνια και Παρτιζάν όπου ο Βεζένκοφ απουσίασε λόγω του τραυματισμού του. Δεν ήρθαν οι νίκες σε όλα τα παιχνίδια, όμως ο Πίτερς κοίταξε να πάρει τις προσπάθειες που του… αναλογούν, τηρώντας το πλάνο του προπονητή του. Είτε μένει στο παρκέ για 30’ όπως απέναντι στην Μπασκόνια, είχε για 17’ όπως είχε κάνει με τη Ρεάλ, είτε για 10’ όπως με τη Βιλερμπάν.
Ο πιο αξιόπιστος σουτέρ του Ολυμπιακού από τα 6,75μ. (50% με 11/22 στη EuroLeague) έχει δει τον χρόνο του να περιορίζεται στα 16’38” αλλά εκείνον να νιώθει το ίδιο καλά όποτε πατάει στο παρκέ. Και σίγουρα μετράει πολύ και για τον ίδιο τον προπονητή αλλά και τον οργανισμό και τον κόσμο του, να βλέπει έναν παίκτη να λειτουργεί με τον απόλυτο επαγγελματικό έχοντας ως προτεραιότητα την ομάδα κι όχι την ατομική επίδοση.