Η συνολική παρουσία του Ολυμπιακού στο χθεσινό παιχνίδι, κόντρα στη Μίλαν μέχρι το 70ο λεπτό, ασφαλώς και δεν προϊδέαζε για την έκταση που πήρε το σκορ, μέσα σε διάστημα λιγότερο των δέκα λεπτών.
Σε κάθε ήττα όμως μαθαίνεις, καθώς επίσης βρίσκεις και πράγματα για τα οποία μπορείς να αισθάνεσαι χαρούμενος. Ένα από αυτά, μετά το χθεσινό ματς, είναι η εμφάνιση του Γκιγιέρμε στο χώρο της «ερυθρόλευκης» μεσαίας γραμμής.
Ο Βραζιλιάνος μέχρι χθες είχε αγωνιστεί μόλις 90 λεπτά, στο παιχνίδι με τον Λεβαδειακό για το κύπελλο, ενώ πέρασε και ως αλλαγή για κάτι λιγότερο από ένα τέταρτο στο κυριακάτικο ματς με τον ΠΑΟΚ. Κι αν αντίστοιχα, ο αντίπαλος και ο χρόνος που συμμετείχε ο Γκιγιέρμε σε αυτά τα παιχνίδια δεν ήταν αρκετά για την εξαγωγή συμπερασμάτων, το χθεσινό παιχνίδι προσφέρεται, ώστε να βγει μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για τον πρώην ποδοσφαιριστή της Λα Κορούνια.
Ο 27χρονος, θα έλεγε κανείς, είναι η επιτομή του σύγχρονου χαφ. Δίχως να καταπίνει τα αμέτρητα χιλιόμετρα όπως ο Καμαρά, ας πούμε, ξέρει ακριβώς πού πρέπει να κινηθεί και ποιους χώρους πρέπει να καλύψει. Αυτά σε συνδυασμό με την άψογη τεχνική κατάρτιση που τον διακρίνει και την ευχέρεια που έχει στις μεταβιβάσεις, δικαιολογούν στο έπακρο το γεγονός ότι αποτελεί την ακριβότερη μεταγραφή του καλοκαιριού για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Πολλοί αντικρίζοντας αυτή την… αλήτικη όψη που έχει, με τα τατουάζ και τον τσαμπουκά (δείτε το πώς πανηγυρίζει το γκολ του Χασάν στη Νέα Σμύρνη, όντας αναπληρωματικός και θα καταλάβετε τι εννοούμε) θα περίμεναν ίσως έναν παίχτη πιο «σκύλο», με κύριο χαρακτηριστικό το δόγμα «ή η μπάλα ή ο παίχτης». Κι όμως, ο Γκιγιέρμε δεν είναι από εκείνους τους τρελούς που γουστάρουν «τάκλιν στην καρωτίδα» και «τα πόδια στο χέρι», ούτε πρόκειται να αρχίσει τους… ψευτοτσαμπουκάδες του Ρομαό.
Ο Γκιγιέρμε σαν ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής (το σημειώνουμε αυτό, γιατί τα τελευταία χρόνια έχουν περάσει από τον Πειραιά και κάτι… μασκαράδες Βραζιλιάνοι) γνωρίζει ότι θα εκθέσει τον αντίπαλό του και θα επιβληθεί με τα καντάρια μπάλας που ξέρει. Αυτό γίνεται αντιληπτό σε κάθε του επαφή. Έχει σκεφτεί πριν ακόμα παραλάβει τη στρογγυλή θεά, πού ακριβώς θα τη στείλει με μια επαφή. Δε ρισκάρει, παίζει με μυαλό και ακρίβεια.
Αν ο Μαρτίνς καταφέρει να τον «δέσει» μαζί με τον Καμαρά, μπορούμε χωρίς αμφιβολία να μιλάμε για ένα πραγματικό οπλοστάσιο στο χώρο του «ερυθρόλευκου» κέντρου. Αν δε, ο Βραζιλιάνος συνεχίσει έτσι, να στε σίγουροι ότι πολύ σύντομα θα περιοριστούν και οι… γκρίνιες για τον «βασικό» Μπουχαλάκη.