Ξαναζεσταμένο φαγητό στο «Γ. Καραϊσκάκης» αλλά αυτή τη φορά δεν είχε και… γλυκό για τον αδιόρθωτο Ολυμπιακό, που δυσκολεύτηκε αρκετά απέναντι στον ελλιπέστατο Πανσερραϊκό και πήρε τη νίκη με την ψυχή στο στόμα, επιστρέφοντας μετά από έναν μήνα στα τρίποντα στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Κι όλα αυτά επειδή και πάλι, τη στιγμή που έδειχναν να ελέγχουν τον ρυθμό του αγώνα και δίχως να έχουν απειληθεί, οι Πειραιώτες δέχθηκαν γκολ από πάσα στην πλάτη της αμυνάς τους και κακή ανασταλτική τους λειτουργία.
Μάλιστα, λίγο έλειψε να το πληρώσουν και στο φινάλε των καθυστερήσεων αλλά ένα άσχημο κοντρόλ του παίκτη του Πανσερραϊκού (Ντέλετιτς) μέσα από την περιοχή τους γλίτωσε από ένα ακόμη κάζο, αφού σε αντίθετη περίπτωση θα είχε πιάτο όλη την εστία.
Στο τέλος ο Ολυμπιακός τη βρήκε τη λύση χάρη στην εκτελεστική δεινότητα του Ελ Κααμπί. Το άγχος, βέβαια, για άλλη μία φορά δεν το γλίτωσε. Η εικόνα του δεν ήταν τόσο κακή όσο στα προηγούμενα παιχνίδια της Super League. Θα ήταν αδικαιολόγητο και αψυχολόγητο να ήταν το ίδιο κακός.
Σκόραρε ξανά νωρίς στην έδρα του με τον Βέλντε να ανεβάζει στροφές και να καταλαβαίνει πλέον καλύτερα τον ρόλο του στην ομάδα, αλλά ήταν ξανά νευρικός σε πολλές περιπτώσεις και γενικότερα η αίσθηση στο γήπεδο ήταν ότι «να δεις που πάλι κάτι θα στραβώσει» με το σκορ στο εύθραυστο 1-0.
Όπως κι έγινε, μέχρι να αναλάβει δράση ο Ελ Κααμπί. Στην τελευταία καλή στιγμή του αγώνα -αυτή που έχασε ο Πανσερραϊκός μέσα από τη μικρή περιοχή του Τζολάκη- πήγε να γίνει η ζημιά τύπου Λεβαδειακού, η μπάλα έφυγε άουτ αλλά η έκρηξη του Μεντιλίμπαρ προς τους παίκτες του δείχνει πολλά.
Είναι η νοοτροπία που δεν άλλαξε, η όρεξη που δεν παρέμεινε ίδια σε όλο το ματς και η συγκέντρωση που αρκετές φορές φέτος έχει πάει… περίπατο. Στο πρωτάθλημα γιατί στην Ευρώπη -μέχρι τώρα- είναι μία άλλη ιστορία, ένας άλλος Ολυμπιακός.
Και υπάρχει λόγος. Οι Πειραιώτες έχουν αγωνιστεί σε δύο σερί ματς (Μπράγκα – Μάλμε) με την ίδια ενδεκάδα και τα αποτελέσματα θύμισαν κάτι από την ομάδα που κατέκτησε πέρυσι το Conference. Στο πρωτάθλημα, η χθεσινή ήταν η 9η (!) διαφορετική ενδεκάδα κι αυτό από μόνο του δείχνει έλλειψη σταθερότητας και συγκεκριμένης αγωνιστικής ταυτότητας. Πολλά τα ματς, περισσότερη η κούραση αλλά ο Μεντιλίμπαρ γνωρίζει καλύτερα από όλους ότι χωρίς ένα πλάνο και κυρίως δίχως τη σωστή νοοτροπία και τα σταθερά πρόσωπα, τα αποτελέσματα θα συνεχίσουν να έχουν τα πάνω και τα κάτω τους…