Όταν το φινάλε της προηγούμενης σεζόν ο Ολυμπιακός πανηγύρισε την κατάκτηση του τίτλου, οι άνθρωποι που τρέχουν την ομάδα είχαν θέσει ως πρωταρχικό στόχο την είσοδο στους ομίλους του CEV Champions League.
Δεν ήταν μόνο το οικονομικό (συγκριτικά με τις άλλες δύο διοργανώσεις της CEV, προσφέρεται ένα συμπαθητικό ποσό στους συλλόγους) αλλά κυρίως το γόητρο αυτό που έκανε τον Ολυμπιακό να παλέψει για να βρεθεί στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση. Ειδικά από τη στιγμή που η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία εμφανίστηκε ικανοποιημένη από τις αλλαγές στο κλειστό «Μελίνα Μερκούρη» του Ρέντη.
Κατά γενική ομολογία, την τελευταία τριετία οι Ερυθρόλευκοι έχουν σταθερά ένα πολύ δυνατό ρόστερ παρότι για διαφορετικούς λόγους άλλαξαν προπονητές. Τον Αλμπέρτο Τζουλιάνι διαδέχθηκε ο Ντανιέλ Καστελάνι και τον Αργεντινό ο Αντρέα Γκαρντίνι που έχει βάλει τον πήχη ψηλά. Όλοι τεράστια ονόματα, επίσης για διαφορετικούς λόγους.
Μόνο που για τον Ιταλό η εξίσωση έγινε πολύ δύσκολη: Από τη μία η αλλαγή στο φορμάτ των προκριματικών και η πρώιμη έναρξη στα επίσημα, από την άλλη η αναγκαστική παραχώρηση του Τόνσεκ Στερν, όλα αυτά τον έβαλαν εξ αρχής σε πολύ δύσκολη θέση. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει την πρόκρισή του στους ομίλους για δεύτερη σερί χρονιά και ο Γκαρντίνι δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσει καμία δικαιολογία από αυτές που θα μπορούσε σωστά να χρησιμοποιήσει, αν η ομάδα του δεν προκρινόταν.
Το καλεντάρι ήταν σκληρό, ο Ολυμπιακός έδωσε τρία επίσημα ευρωπαϊκά παιχνίδια στα προκριματικά, ακολούθησε ένα πρώτο φιλικό και καπάκι ταξίδι σε Κανάρια Νησιά, Μπράσοφ και επιστροφή στο Ρέντη για να τελειώσει η δουλειά. Με απουσίες, προβλήματα τραυματισμών, βαριά πόδια και με αλλαγμένο ρόστερ από τη στιγμή που ο Στερν κίνησε για Άγκυρα και ο Ατανασίεβιτς προστέθηκε στο ρόστερ των πρωταθλητών.
Είναι από τα παράδοξα, αλλά ως τώρα – και χωρίς να ξέρουμε τι θα γίνει στο τέλος της σεζόν ώστε να κάνουμε τους μετά Χριστόν προφήτες – οι Ερυθρόλευκοι βγήκαν κερδισμένοι. Ο Νίκος Μαντούβαλος που τρέχει τον σχεδιασμό με τους προπονητές και ψάχνει πάντα την καλύτερη δυνατή λύση, έφερε έναν διαγώνιο που πέτυχε αμέσως τον στόχο της άμεσης προσαρμογής και με τη φόρμα που έχει, κάνει άπαντες να ξεχάσουν τον Σλοβένο που έφερε τέσσερις τίτλους στον Ολυμπιακό. Μαζί με αυτούς (έφερε) και ένα σημαντικό εξαψήφιο ποσό.
Η διαδικασία ποτέ δεν είναι εύκολη αλλά στο τέλος ανταμείβει. Οι Ερυθρόλευκοι δεν απέδωσαν καλό βόλεϊ στο δεύτερο παιχνίδι με την Μπράσοφ, υπέφεραν σε αρκετά σημεία και έκαναν τη ζωή τους δύσκολη. Όμως, με το μαξιλαράκι της καθαρής νίκης στη Ρουμανία, είχαν το περιθώριο και να χαλαρώσουν και λάθη να κάνουν.
Να δώσουν οχτώ άσους, να είναι νευρικοί στην επίθεση, να έχουν μέτρια ποσοστά για τα δεδομένα τους. Ο στόχος όμως επετεύχθη, όπως είπε ο περήφανος για τους αθλητές του, Αντρέα Γκαρντίνι, με τον επόμενο να είναι πια κάτι καλό στον όμιλο.
Πέρυσι, αυτό το «πρέπει» δεν υπήρχε ακόμα κι όταν οι Ερυθρόλευκοι κέρδιζαν τη Ζάκσα και τη Ροζελάρε στον όμιλο του θανάτου. Φέτος, με αντιπάλους την αποδυναμωμένη (αλλά πάντα ισχυρή) Μόντσα, την αθλητική και γρήγορη (αλλά όχι έμπειρη) Γκίζεν και την ασταθή Φενέρμπαχτσε, ο Ολυμπιακός έχει λόγους να κυνηγήσει κάτι παραπάνω. Το τι θα καταφέρει, θα αρχίσει να αχνοφαίνεται μετά τις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές που θα έχει δώσει τα δύο παιχνίδια με τους Γερμανούς και το εντός με τους Τούρκους.
Την κρυάδα την έφαγε την περασμένη σεζόν όταν έπαιξε σε ομίλους μετά από χρόνια και αντιλήφθηκε πως λάθη και κακές βραδιές ή μέτριες εμφανίσεις (όπως απέναντι στην Μπράσοφ) δεν συγχωρούνται. Το ρόστερ έχει βάθος στο κέντρο (για την Ευρώπη) εργαλεία για κάποιες περιστροφές στην υποδοχή αν κάτι στραβώσει, υπολείπεται όμως ενός δεύτερου διαγωνίου για να πάρει ανάσες ο Ατανασίεβιτς. Και ο Σέρβος θα πρέπει να τραβήξει κουπί ως τον Δεκέμβρη που θα γυρίσει ο Ζουπάνη.
Μετά από χρόνια, το ελληνικό βόλεϊ εκπροσωπούμενο από τον Ολυμπιακό, έχει τα φόντα να κάνει κάτι πολύ καλό στο κορυφαίο διασυλλογικό επίπεδο. Πέρα από τα όποια τεχνικά και τακτικά κομμάτια, θα χρειαστεί υγεία, σκληρή δουλειά και προσωπικότητα. Τα δύο τελευταία τα έχει σε… μεγάλες ποσότητες, οπότε θα ευχηθούμε να έχει και υγεία.
Υ.Γ: Η περασμένη σεζόν του Άλεν Παγένκ ήταν μακριά από αυτή του MVP που έκανε το 2022/23 για αυτό και ο Γκουσταβάο καθιερώθηκε στο πλευρό του Τζούριτς σε πολλά κρίσιμα παιχνίδια. Ο Σλοβένος στην 4η χρονιά του στον Πειραιά, πάντως, μοιάζει αναγεννημένος παρά τα 38 του χρόνια και, όπως μας έλεγε, νιώθει ότι βρίσκεται σε πάρα πολύ καλή κατάσταση.
Ενδεικτικά, στα 19 σετ που έπαιξε στα έξι παιχνίδια της προκριματικής φάσης είχε το απίστευτο 74% στην επίθεση (37/50 με μόλις 3 λάθη), 10 μπλοκ (παρότι δεν είναι το δυνατό του σημείο) και 7 άσους (κορυφαίος κεντρικός σε αυτόν το τομέα) ενώ από τους 54 κερδισμένους πόντους του, οι 23 είναι στην κόντρα μπάλα.