Οι άνθρωποι του Ολυμπιακού γνώριζαν εδώ και καιρό πως τουλάχιστον για το πρώτο κομμάτι της σεζόν δεν θα μπορούσαν να υπολογίζουν στις υπηρεσίες του Μουσταφά Φαλ. Ο τραυματισμός του θηριώδη Γάλλου πριν τους τελικούς της Basket League θα συνεχίσει να τον κρατάει εκτός δράσης τουλάχιστον ως τα τέλη Οκτωβρίου, εξέλιξη που έγινε γνωστή πριν από 15 μέρες.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας και οι συνεργάτες του είχαν ήδη αρχίσει να καταστρώνουν τα πλάνα τους για τις πρώτες αγωνιστικές της Euroleague αλλά και τις υπόλοιπες αγωνιστικές υποχρεώσεις, ποντάροντας ακόμα περισσότερο στην παρουσία του Μόουζες Ράιτ. Αυτή η εξέλιξη βεβαίως δεν προέκυψε μονάχα από ανάγκη, αφού ο Μωυσής αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πρότζεκτ του Ολυμπιακού και η απόφαση για ακόμα μεγαλύτερη αξιοποίησή του φέτος ήταν ήδη ειλημμένη.
Ειλημμένη όμως ήταν και η απόφαση παραμονής του Φίλιπ Πετρούσεφ (κάτι που είχε ξεκαθαριστεί ρητώς από τους αδελφούς Αγγελόπουλους), παρότι πολλά ρεπορτάζ εντός και εκτός Ελλάδας τον «έδιωξαν» κάμποσες φορές τους τελευταίους μήνες. Το πρώτο… κύμα ήρθε με την ανακοίνωση της απόκτησης του Σάσα Βεζένκοφ και το δεύτερο όταν πυροδοτήθηκε η βόμβα Φουρνιέ. Μάλιστα η σιγουριά με την οποία κάποια εγχώρια ΜΜΕ φρόντισαν να «τελειώσουν» τον Σέρβο από τον Ολυμπιακό – για φέτος τουλάχιστον – θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έως και ύποπτη. Δεν ήταν βλέπετε η πρώτη φορά που γράφονταν κείμενα για μαζικές αποχωρήσεις από το ερυθρόλευκο ρόστερ.
Αν και είναι πλέον γνωστό σε όλους από πού εκπορεύονται τέτοιες «αποκαλύψεις», αυτό σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί δικαιολογία για όσους υιοθέτησαν τις συγκεκριμένες «πληροφορίες». Τη μια έφευγε ο Πίτερς, την άλλη ο Πετρούσεφ, την παράλλη ο ΜακΚίσικ, κάποια στιγμή ακούστηκε μέχρι και ο Γουίλιαμς-Γκος, ρεπορτάζ που αποδείχθηκαν της πλάκας και με μόνη σκοπιμότητα να δημιουργήσουν προβλήματα στους Ερυθρόλευκους. Έστω και σε επικοινωνιακό επίπεδο.
Εκείνο το οποίο δεν φαντάζονταν οι άνθρωποι της ομάδας ήταν πως στο χρονικό διάστημα της απουσίας του Φαλ θα έχαναν και τον Νίκολα Μιλουτίνοφ. Όσο καλά στελεχωμένη κι αν ήταν η front line του Ολυμπιακού, όσα παλαβά κι αν προέκυψαν πέρυσι, ουδείς φανταζόταν ότι πριν καν ξεκινήσει η σεζόν ο «Μιλού» θα πάθαινε βαρύ διάστρεμμα σε μια προπόνηση που θα τον κρατούσε περίπου ενάμισι μήνα εκτός.
Οποιαδήποτε ομάδα στην Ευρώπη καλούταν να διαχειριστεί την ταυτόχρονη απώλεια των δυο βασικών σέντερ της, είναι δεδομένο ότι θα έσπευδε σε μια προσθήκη υπό πίεση χρόνου και με την επίγνωση ότι οι ποιοτικές λύσεις σπανίζουν. Ακριβώς αυτό κλήθηκαν να κάνουν πέρυσι οι Πειραιώτες και μάλιστα σε χειρότερη χρονική συγκυρία: εν μέσω αγωνιστικών υποχρεώσεων και χωρίς να υπάρχουν ελεύθεροι παίκτες διαθέσιμοι.
Το ρολόι μοιάζει να έχει γυρίσει 8μισι μήνες πίσω, όταν ο Μιλουτίνοφ αποχωρούσε υποβασταζόμενος στο ΟΑΚΑ μετά τη σύγκρουση με τον Παπανικολάου. Τότε, οι Ερυθρόλευκοι έδειξαν τρομερά αντανακλαστικά φέρνοντας άμεσα στην Αθήνα τον Μόουζες Ράιτ, η έλευση του οποίου γέμισε ενέργεια αλλά και θετική αύρα όλη την ομάδα, κάτι που μεταφράστηκε σε ένα τρομερό ντεμαράζ με δέκα νίκες στις τελευταίες 11 αγωνιστικές της Euroleague.
Πέρα από τις προφανείς ομοιότητες, οι διαφορές του τότε με το τώρα είναι τρεις. Η πρώτη έχει να κάνει με το γεγονός πως ο Ράιτ είναι πλέον πιο ψημένος αλλά και πιο ψυλλιασμένος για το τι σημαίνει Ευρωλίγκα. Είναι σαφώς πιο εξοικειωμένος με το ευρωπαϊκό μπάσκετ σε τοπ επίπεδο και πολύ καλύτερα ενσωματωμένος στον Ολυμπιακό, γνωρίζοντας τους συμπαίκτες του αλλά και τις απαιτήσεις του Μπαρτζώκα.
Η δεύτερη διαφορά έχει να κάνει με την παρουσία του Σάσα Βεζένκοφ. Ο κορυφαίος παίκτης της Ευρώπης για το 2023 είναι και πάλι εδώ, «ξεχειλίζοντας» μαζί με τον Πίτερς τη θέση του power forward. Το γεγονός αυτό επιτρέπει στο ερυθρόλευκο τεχνικό τιμ να υπολογίζει τον Πετρούσεφ αποκλειστικά για το «5» σε πρώτη φάση, δίχως να χάνεται το παραμικρό ποσοτικά ή ποιοτικά από το «4».
Η τρίτη διαφορά ωστόσο είναι και η πιο κομβική. Το διάστημα που κλήθηκε πέρυσι ο Ολυμπιακός να τα βγάλει πέρα χωρίς Φαλ και Μιλουτίνοφ ταυτόχρονα ήταν πολύ μικρότερο. Ρεάλ, Άλμπα και Μπάγερν ήταν τα τρία ματς που έχασαν ταυτόχρονα οι δυο βασικοί σέντερ του Ολυμπιακού πέρυσι στη Euroleague και μάλιστα σε εκείνο της Μαδρίτης δεν υπήρχε καν ο Ράιτ, που έκανε ντεμπούτο λίγες μέρες αργότερα κόντρα στους Βερολινέζους.
Το πόσο ψηλά είναι το ταβάνι του Μωυσή το διαπίστωσε πέρυσι όλη η Ευρώπη. Ακόμα κι αν οι αγωνιστικές λεπτομέρειες που χρειάζονταν ρετουσάρισμα ήταν αρκετές, υπήρξαν πλείστες περιπτώσεις κατά τις οποίες ο Ράιτ έκανε τη διαφορά όχι μόνο στην επίθεση αλλά και στην άμυνα. Εκεί δηλαδή όπου θεωρητικά εμφανίζει τις περισσότερες αδυναμίες. Η ενέργεια και η αθλητικότητά του έδωσαν πολλές φορές ώθηση στην ομάδα και δεν είναι μυστικό ότι με εξαίρεση ένα – δυο παιχνίδια, όσο ο Ράιτ βρισκόταν στο παρκέ ο Ολυμπιακός είχε πάντα θετικό πρόσημο στο +/-. Έστω κι αν η παρουσία του συνέπιπτε με αυτή της λεγόμενης second unit.
Το άλλο μεγάλο πρότζεκτ των κυπελλούχων Ελλάδας είναι ο Πετρούσεφ. Παρά το τεράστιο κορμί του ο Σέρβος είναι σαφές ότι βολεύεται πολύ περισσότερο στο «4». Η αθλητικότητά του δεν συνοδεύεται από τη δυναμικότητα που απαιτεί η θέση του σέντερ και αυτός ήταν ο λόγος που ζορίστηκε πάρα πολύ στους τελικούς της Basket League, όποτε κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Μιλουτίνοφ. Με αποκορύφωμα τον 5ο τελικό όπου χρεώθηκε με 4 φάουλ στα 5 λεπτά που πρόλαβε να αγωνιστεί, πέφτοντας πολλάκις στις παγίδες του Λεσόρ. Σε αρκετές από αυτές τις παγίδες έπεσαν και οι διαιτητές βεβαίως, αφού δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Γάλλος απόλαυσε μια πρωτοφανή ασυλία παρά τις αμέτρητες επαφές που επεδίωκε σε άμυνα και επίθεση.
Ράιτ και Πετρούσεφ είναι τυχεροί γιατί έχουν μπροστά τους δυο εβδομάδες ώστε να προετοιμαστούν πνευματικά και σωματικά γι’ αυτό που τους περιμένει στο ξεκίνημα της σεζόν. Ο δυναμίτης Μόουζες θα κληθεί να διαχειριστεί σωστά τις τοποθετήσεις του σώματός του αλλά και τις επιλογές του στην άμυνα, ώστε να αποφεύγει κάποια επιπόλαια φάουλ που θα μπορούσαν να του δημιουργήσουν πρόβλημα. Ο δε Πετρούσεφ καλείται να «σκληρύνει», να εκμεταλλευτεί τη σβελτάδα και τις πλαστικές κινήσεις του απέναντι σε πιο βαριά κορμιά και ταυτόχρονα να δείξει ότι δεν μασάει στις επαφές και ότι είναι πραγματικά έτοιμος να βγει μπροστά και να εκπληρώσει τις «προφητείες» που υπάρχουν από τότε που άρχισε να ξεχωρίζει σε ηλικία 17 ετών.
ΥΓ1. Η αποθεραπεία του Φαλ είχε κάποια σκαμπανεβάσματα. Εκεί που φαινόταν ότι όλα πάνε καλά μέσα στο καλοκαίρι, προέκυψε μια επιδείνωση κατά τη διάρκεια των διακοπών του. Με την επιστροφή του από ένα ταξίδι αναψυχής στο Μαρόκο εμφανίστηκαν ξανά κάποιες ενοχλήσεις που αποτυπώθηκαν και στις εξετάσεις του. Από εκείνο το διάστημα κι έπειτα ξεκίνησε η φημολογία – για κάποιους βεβαιότητα… – περί χειρουργείου, ωστόσο αυτό το ενδεχόμενο απομακρύνθηκε μετά τη βελτίωση που έδειξαν οι νέες εξετάσεις στο τέλος του περασμένου μήνα.
ΥΓ2. Δεν υπήρξε ΠΟΤΕ η παραμικρή πρόθεση παραχώρησης του Φίλιπ Πετρούσεφ. Γνωρίζω ότι σας φλόμωσαν στο παραμύθι και στα «αποκλειστικά», όμως θέλω να με πιστέψετε ότι ουδέποτε υπήρξε σκέψη «αποσυμφόρησης» όπως έγραψαν πολλοί (και κάποιοι έτρεχαν μετά να σβήσουν τα κείμενά τους). Το μοναδικό ενδεχόμενο που θα έβαζε τον Ολυμπιακό στη διαδικασία να συζητήσει έναν πιθανό δανεισμό του θα προέκυπτε στην περίπτωση που ο ίδιος ο παίκτης πίεζε αφόρητα την ομάδα για να φύγει, όντας ανένδοτος σε οποιαδήποτε σκέψη παραμονής. Που και σε αυτή την περίπτωση δεν ξέρω ποια θα ήταν η κατάληξη, αφού οι πρόεδροι ήταν αποφασισμένοι να δημιουργήσουν ένα ρόστερ που θα μπορούσε να ξεπεράσει κάθε κακοτυχία για να φτάσει ως τη διεκδίκηση της Ευρωλίγκας.
ΥΓ3. Για τη μεταγραφή του Φουρνιέ αλλά και την τρέλα που έδειξε ο Γάλλος σταρ προκειμένου να φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού, μπορεί να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο. Σίγουρα όμως θα χρειαζόταν ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια προκειμένου να καλυφθεί επαρκώς το τεράστιο κεφάλαιο που λέγεται «αδελφοί Αγγελόπουλοι», οι οποίοι έχουν μάθει εδώ και πάρα πολλά χρόνια να παλεύουν κόντρα σε πανίσχυρους μηχανισμούς.
Όχι μόνο μπασκετικούς και μιντιακούς, αλλά και κρατικούς. Θα υπάρξει προσεχώς αναλυτική ενημέρωση για την επί 3,5 χρόνια κοροϊδία της κυβέρνησης σε ό,τι έχει να κάνει με την παραχώρηση του ΣΕΦ. Της ίδιας κυβέρνησης που χάρισε το σαφώς νεότερο κλειστό του ΟΑΚΑ (και όχι μόνο) με συνοπτικές διαδικασίες στην ΚΑΕ ΠΑΟ και που φιλοδοξεί να χτίσει ολόκληρο αθλητικό σύμπλεγμα για τα υπόλοιπα τμήματα των Πρασίνων. Αυτοί που γνωρίζουν καλά τι ισχύει εδώ και πολλές δεκαετίες στον ελληνικό αθλητισμό, γελούν πικρά όταν ακούνε το σύνθημα «κράτος είναι ο Ολυμπιακός». Από τη δεκαετία του ’50 κιόλας, για να μην πάμε και πιο πίσω…