Πριν από σχεδόν δυο μήνες, η OPAP Arena έζησε τις πιο απίθανες στιγμές της σύντομης ιστορίας της. Η λογική λέει πως δύσκολα θα δούμε εμείς, ίσως και η επόμενη γενιά από εμάς, ελληνική ομάδα να σηκώνει ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό τρόπαιο εντός συνόρων, όπως αυτό που έκανε ο Ολυμπιακός στις 29 Μαΐου 2024.
Παρότι το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας είχε αρκετό κόσμο, σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να έχει τον ίδιο ενθουσιασμό και τον ίδιο παλμό όπως εκείνο το βράδυ. Στην πραγματικότητα, τίποτα δεν θύμιζε το ερυθρόλευκο έπος. Ίσως μόνο το όνομα της ταπεινής ομάδας από την Ανδόρα που στην τηλεοπτική μετάδοση την ακούγαμε αποκλειστικά ως «Ίντερ», παραπέμποντας με αρκετή φαντασία σε κάτι ιταλικό, όπως η καταγωγή της Φιορεντίνα. Της ομάδας που αποχώρησε από την Αθήνα με σκυμμένο το κεφάλι εξαιτίας του χρυσού γκολ του Αγιούμπ Ελ Κααμπί.
Αυτή η Ίντερ λοιπόν, από την πόλη Εσκάλδες των 15.000 κατοίκων, τέθηκε αντιμέτωπη με την ΑΕΚ, προσφέροντάς της τη δυνατότητα να πάρει την πρώτη της ευρωπαϊκή μέσα στην OPAP Arena και να γίνει συνολικά η δεύτερη ελληνική ομάδα που το καταφέρνει, μετά τον Ολυμπιακό του Μεντιλίμπαρ.
Στην πραγματικότητα, η Ίντερ Εσκάλδες πρόσφερε στην Ένωση τη δυνατότητα να διεκδικήσει την πιο ευρεία νίκη της ευρωπαϊκής ιστορίας της, αφού δύσκολα μπορεί να βρεθεί ευρωπαϊκός αντίπαλος αντίστοιχης ισχύος. Το ρόστερ της δευτεραθλήτριας του πρωταθλήματος Ανδόρας (το οποίο ξεκίνησε μόλις το 1995) κοστολογείται κάπου στα 3,6 εκ. ευρώ, λιγότερα από οποιαδήποτε της Super League αυτή τη στιγμή.
Και όμως, ακόμα και αυτή η ταπεινή Ίντερ Εσκάλδες κάποια στιγμή άρχισε να μοιάζει… Ίντερ Μιλάνου στο μυαλό των παικτών του Αλμέιδα. Οι οποίοι είδαν το 4-0 να μετατρέπεται σε 4-3 και ως εκ τούτου να ακούνε αποδοκιμασίες μετά το τελικό σφύριγμα. Όχι ότι η ΑΕΚ κινδυνεύει με αποκλεισμό στον επαναληπτικό, αλλά όπως και να το κάνεις είναι μάλλον ντροπιαστικό να δέχεσαι 3 γκολ στην έδρα σου από έναν αντίπαλο επιπέδου Super League 2. Έστω κι αν στον πρώτο γύρο είχε νικήσει με 5-1 τη Βελέζ Μοστάρ, τους Βόσνιους δηλαδή που είχαν πετάξει έξω τους Κιτρινόμαυρους πριν από δυο καλοκαίρια.
H ΑΕΚ έφτασε στο 4-0 με τους Λιούμπισιτς (6′), Λιβάι Γκαρσία (21′), Γκατσίνοβιτς (31′) και Μουκουντί (52′), αλλά κάπου εκεί πίστεψε ότι δεν χρειάζεται να προσπαθήσει άλλο. Κι όταν ήρθε το αυτογκόλ του Βίντα στο 65′ αλλά και το χαμένο πέναλτι του Γκαρσία στο 72′, ο αγωνιστικός κατήφορος είχε ήδη αρχίσει.
Ένα εύστοχο πέναλτι του Αντρέου (78′) και ένα ωραίο μακρινό σουτ του Βίτι Μαρτίνες έφεραν το σκορ στο 4-3, μετατρέποντας τον περίπατο σε αγχωτική νίκη που μόνο αποζημιωτικά δεν λειτούργησε για τον κόσμο που αψήφησε τη ζέστη προκειμένου να βρεθεί στις εξέδρες. Συνεπώς, οι αποδοκιμασίες που ακούστηκαν μετά το τελευταίο σφύριγμα του Βέλγου διαιτητή κάθε άλλο παρά αδικαιολόγητες ήταν, ντύνοντας με μελανά χρώματα το πρώτο επίσημο παιχνίδι της εποχής Μάριου Ηλιόπουλου στην ΠΑΕ ΑΕΚ…
Διαιτητής: Λόταρ Ντ΄Οντ (Βέλγιο)
Κίτρινες: Στρακόσα, Γιόνσον, Μάνταλος – Μουνιόθ, Αλόνσο
ΑΕΚ (Ματίας Αλμέιδα): Στρακόσα, Ρότα, Βίντα, Μουκουντί, Χατζισαφί (76΄ Μάνταλος), Γιόνσον, Σιμάνσκι (64΄ Γαλανόπουλος), Ελίασον (64΄ Φερνάντες), Γκατσίνοβιτς (64΄ Κοϊτά), Λιούμπισιτς, Γκαρσία (75΄ Άμραμπατ)
ΙΝΤΕΡ ΝΤ’ ΕΣΚΑΛΔΕΣ (Οτγέρ Κανάλς): Μουνιόθ, Πουέντες (89΄ Ραφίνια), Φεχέρ, Γκαγιέγκο, Τόρες (63΄ Σάντσεθ), Ζοάν Λόπεθ, Αλόνσο, Μπουχαρμά (63΄ Αντρέου), Μπερλάνγκα, Ζάν Λικ (19΄λ.τρ. ντε λα Τόρε), Γκιγιέμ Λόπεθ