Ο Αγιούμπ Ελ Κααμπί έκανε την καλύτερη σεζόν της καριέρας του, αναδείχθηκε MVP του τελικού του Conference, απέσπασε το βραβείο του κορυφαίου γκολ στη διοργάνωση και ταυτόχρονα βρέθηκε στην κορυφαία ενδεκάδα ενώ συνολικά μέτρησε 33 γκολ με τη φανέλα του Ολυμπιακού.
Ο Μαροκινός φορ βρίσκεται στην πατρίδα του για τις υποχρεώσεις του με την εθνική ομάδα και στο πλαίσιο των δηλώσεων που έκανε στο κανάλι της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της χώρας του, υπογράμμισε πως λαμβάνει μεγάλο σεβασμό στην Ελλάδα ενώ τόνισε πως πίστευε πολύ ότι ο Ολυμπιακός μπορούσε να φτάσει ως το τέλος της διαδρομής στην Ευρώπη.
Μεταξύ άλλων δήλωσε πως: «Το Conference League ήταν μια μοναδική περιπέτεια, γιατί κατέκτησα έναν ευρωπαϊκό τίτλο. Ευχαριστώ όλους όσους συνέβαλαν σε αυτό το επίτευγμα, τους συμπαίκτες, τους προπονητές και την οικογένειά μου. Ευχαριστώ επίσης τους οπαδούς της ομάδας μας, καθώς και τους Μαροκινούς φιλάθλους που πάντα μας στήριζαν.
Ήταν μια μοναδική εμπειρία, και ελπίζω σε περισσότερες, αν θέλει ο Θεός. Σχεδιάζαμε να κάνουμε πορεία στη διοργάνωση του Europa League, αλλά όταν δεν το καταφέραμε, αγωνιστήκαμε στο Conference League και καταφέραμε να αποκλείσουμε την πρώτη μας αντίπαλο.
Η ανατροπή που πετύχαμε απέναντι στη Μακάμπι ήταν πολύ σημαντική. Τότε είπα στους συμπαίκτες μου ότι αυτό η διοργάνωση μας ταίριαζε, καθώς γνωρίζαμε ότι ο τελικός θα γινόταν στην Ελλάδα, μπροστά στους φιλάθλους μας. Όλα όσα πετύχαμε στη διοργάνωση ήταν χάρη στο Θεό, πέρα από τη σκληρή και συνεχή δουλειά.
Ο τελικός ήταν δύσκολος για εμάς αλλά και για τον αντίπαλο. Οι αμυντικοί της ιταλικής ομάδας ήταν ισάξιοι. Με τη βοήθεια του Θεού, ήμασταν επικεντρωμένοι στο να πάρουμε ένα θετικό αποτέλεσμα. Όλοι ήθελαν να κερδίσουν το τρόπαιο, αλλά αυτό ήρθε σε μας, αφού πετύχαμε το γκολ εκείνη την όμορφη στιγμή.
Λαμβάνω μεγάλο σεβασμό από τους οπαδούς στην Ελλάδα και ευχαριστώ τον φίλο και αδερφό μου Γιούσεφ Ελ Αραμπί, που με βοήθησε πολύ και με στήριξε. Η εμπειρία του με βοήθησε να αποδώσω καλά με την ομάδα μου.
Γνώρισα Μαροκινούς φίλους, και συναντιόμασταν στο τζαμί. Εκεί γνωριστήκαμε και μερικές φορές πηγαίναμε μαζί για να φάμε το διάσημο γεύμα μας, το μαροκινό κουσκούς.
Οι Μαροκινοί μας στήριζαν πάντα τους αγώνες και τους ευχαριστώ πολύ. Ήταν μια όμορφη ευκαιρία να ξεφύγουμε από τα στερεότυπα του ποδοσφαίρου και να γνωρίσουμε τους ανθρώπους, που έφεραν το Μαρόκο πιο κοντά μου»