Ιστορικά, το τμήμα βόλεϊ Ανδρών του Ολυμπιακού είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα με τις κατακτήσεις 32 πρωταθλημάτων, 26 Κυπέλλων, 3 ευρωπαϊκών τροπαίων, 6 Λιγκ Καπ και 2 Super Cup με συμμετοχές σε 8 ευρωπαϊκούς τελικούς.
Από το 2012, υπεύθυνος στον μεταγραφικό σχεδιασμό και σε όλα τα οργανωτικά ζητήματα του τμήματος είναι ο Νίκος Μαντούβαλος.
Αν και το 2009 βρέθηκε πρώτα στην ομάδα των Γυναικών, τρία χρόνια αργότερα μεταπήδησε σε αυτή των Ανδρών και η επιτυχία του συλλόγου συνδέθηκε και με τον τρόπο που εκείνος σχεδίασε και οργάνωσε όλο το σύνολο.
Περνάει πολλές ώρες στο Ρέντη και αναζητά τρόπους βελτίωσης του Ολυμπιακού χωρίς να επαναπαύεται, αναζητώντας τις καλύτερες δυνατές επιλογές για την εύρυθμη λειτουργία του τμήματος.
Στα 12 χρόνια που αποτελεί τον καθ’ ύλην αρμόδιο για τον σχεδιασμό σε όλα τα επίπεδα που αφορούν σε έναν κορυφαίο οργανισμό όπως είναι ο Ολυμπιακός, η τελευταία διετία έχει ξεχωριστή σημασία για εκείνον.
Ο ΑΘΛΟΣ προσέγγισε τον Νίκο Μαντούβαλο μετά το φινάλε μια άκρως επιτυχημένης σεζόν με στόχο να δώσει τη δική του οπτική στα πράγματα: Τι είναι αυτό που κάνει τόσο επιτυχημένο το τμήμα; Τι αλλαγές γίνονται στο Ρέντη; Πώς οι ξένοι παίκτες άλλαξαν τη φιλοσοφία και τη νοοτροπία του Ολυμπιακού;
Ποια είναι η επόμενη μέρα και ποιοι οι στόχοι; Πώς αξιολογούνται οι αθλητές που βρέθηκαν αυτή τη διετία στην ομάδα;
Για αυτά και για πολλά ακόμα άνοιξε τα χαρτιά του ο General και Team Μanager του τμήματος βόλεϊ Ανδρών του Ολυμπιακού, ο οποίος απαντά στην κριτική και λέει τη δική του συγγνώμη…
Συνέντευξη στον Ανδρέα Καταχανά
«Θεωρώ ότι τα τελευταία δυο χρόνια έχουμε την καλύτερη ομάδα της δεκαετίας. Πήρε back to back πρωτάθλημα, ευρωπαϊκό και κύπελλο. Η φετινή ήταν πολύ δύσκολη χρονιά. Το να φτάσεις στην κορυφή είναι το ένα. Όταν θες να παραμείνεις εκεί όμως… Τα τελευταία έξι χρόνια κανείς άλλος δεν το έχει καταφέρει κι αυτό κάτι λέει.
Υπήρξε μεγάλη αμφισβήτηση για τα πάντα: την ομάδα, τον μέσο όρο ηλικίας των ξένων αθλητών και την απόδοσή τους, το προπονητικό επιτελείο και το σταφ. Είναι πολύ έντονο αυτό στον Ολυμπιακό, κάποιες φορές υπάρχουν χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Η καλή κριτική φυσικά και σε κάνει καλύτερο, αλλά πολλές φορές γίνεται εμμονική και στοχευμένη.
Η πιο δύσκολη φάση της ομάδας ξεκίνησε όταν χάσαμε την πρόκριση με την Αρκάς στο δεύτερο παιχνίδι όπου είχαμε τη δυνατότητα να φτάσουμε στους «4» του CEV Cup και συνεχίστηκε μέχρι και τον 4ο ημιτελικό με τον Μίλωνα στα πλέι οφ.
Πολύ αμφισβήτησαν τις ήττες όχι από την Αρκάς, άλλωστε αρκετοί γνώριζαν τη δυναμική της, όσο αυτές από τον Μίλωνα. Ότι δεν είναι δυνατόν ο Ολυμπιακός να χάνει τρεις φορές από τον Μίλωνα. Εκ των υστέρων αποδείχθηκε πόσο δυσκολοκατάβλητη ομάδα είναι και στο Κύπελλο.
Το κακό δυστυχώς είναι πως άθελά μου σε διάφορες στιγμές αμφισβήτησα και τον εαυτό μου και το επιτελείο και τους παίκτες. Μετανιώνω πάρα πολύ και το κατάλαβα μετά το 3-2 με τον Μίλωνα στο Ρέντη. Απολογούμαι δημόσια για αυτό τόσο στους προπονητές όσο και στην υπόλοιπη ομάδα.
Σε παιχνίδια χωρίς αύριο η ομάδα ανταποκρινόταν. Όταν έκλεισε η σειρά με τον Μίλωνα είπα στους παίκτες πολλά από όσα ακούστηκαν εκτός ομάδας και πείσμωσαν πολύ περισσότερο. Ακούστηκε μέχρι και ότι είναι καλύτερο να αποκλειστούν για να μην πάνε στους τελικούς.
Πίστευα ότι αν πάρουμε το Κύπελλο θα είχαμε μεγάλο boost γιατί στην Ευρώπη είχαμε επιτυχημένη παρουσία. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαμε κατακτήσει τίποτα όμως. Στο τέλος μετρούν τα τρόπαια και κανείς δεν θα πει “ναι, αλλά παίξατε καλά σε δύσκολα ματς”.
Είχαμε δύο επιλογές. Ή να πάμε στο Κύπελλο με ανασφάλεια ή με τη λογική “είμαστε εδώ και πρωταθλητές, οι ίδιες προσωπικότητες που έκαναν πολλά πέρσι”. Αυτή η ομάδα μου έχει δείξει τα τελευταία δύο χρόνια ότι ξέρει τι πρέπει να κάνει όταν χρειάζεται να το κάνει και δεν θέλει πολλά λόγια. Πολλές φορές οι παίκτες έβαζαν τα γυαλιά σε εμάς και όχι εμείς σε αυτούς».
Η επιλογή Καστελάνι και η σχέση που διατηρεί με τους ξένους προπονητές που πέρασαν από τον Ολυμπιακό
«Όταν έφυγε ξαφνικά ο Τζουλιάνι, μπήκαμε στη διαδικασία να ψάχνουμε για προπονητή με έτοιμο όμως κορμό. Όταν ήρθε το όνομα του Ντανιέλ Καστελάνι, τον οποίο είχαμε προσπαθήσει ανεπιτυχώς να φέρουμε στο παρελθόν, μου κίνησε το ενδιαφέρον. Γνώριζα το σημαντικό πρόβλημα που είχε περάσει, εκείνος ήταν σε διαδικασία αναζήτησης συλλόγου.
Όλοι μου είχαν πει τα καλύτερα. Μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Υπέγραψε αφού ήταν ικανοποιημένος με το ρόστερ και είχε μια πολύ τίμια στάση. Μας ενημέρωσε νωρίς ότι είχε πρόταση από την Ιαπωνία αλλά δεν ήταν τα χρήματα η απόλυτη προτεραιότητά του. Ήθελε να πάει σε μια χώρα με άλλη κουλτούρα, με άλλη λογική και ήθελε να το ζήσει αυτό.
Κύριος με τα όλα του. Ειλικρινής, πόναγε την ομάδα, μας συμβούλευσε και για την επόμενη χρονιά και ήταν ανοιχτός σε όλα. Να συστήσει προπονητή, να βοηθήσει στο στήσιμο, σε όλα.
Με βοήθησε στην επόμενη μέρα του Ολυμπιακού κι αυτό δείχνει την ποιότητά του ως άνθρωπος. Από όσους έχω συνεργαστεί στον Ολυμπιακό είναι ένας άνθρωπος που θα μου μείνει χαραγμένος. Ξεχωρίζω επίσης τον Δημήτρη Καζάζη τον οποίο βρήκα το 2012 στην ομάδα των Ανδρών (σ.σ. από το 2009 ως το 2012 ήταν τιμ μάνατζερ στο βόλεϊ Γυναικών). Εκτός από το προπονητικό κομμάτι αναπτύξαμε και οικογενειακές σχέσεις. Έχω κρατήσει πολύ καλές σχέσεις με τον Μπόσκαν, τον Πιάτσα…
Ο Τζουλιάνι πήρε μια ομάδα που δεν πατούσε καθόλου καλά και την έφτασε σε ένα ματς να διεκδικεί το πρωτάθλημα όταν όλοι την είχαν ξεγραμμένη. Πέρσι έδειξε τα διαπιστευτήριά του. Παρόλο που έφυγε όπως έφυγε και ενώ είχαν ψυχραθεί οι σχέσεις μας, μού έστειλε ένα συγχαρητήριο κείμενο για τον σύλλογο και για τους ανθρώπους μετά τον φετινό τίτλο κι αυτό δείχνει το μεγαλείο του. Αυτό αποτέλεσε αφορμή να ξαναέρθουμε από κοντά».
Ο λόγος που ο Ολυμπιακός εστιάζει σε ξένους προπονητές
«Κοιτάμε διαρκώς καταξιωμένους ξένους προπονητές γιατί αυτή είναι η φιλοσοφία του συλλόγου. Καλώς ή κακώς όλοι οι Έλληνες προπονητές (μεταξύ τους) απαξιώνονται από τους ίδιους.
Ο ένας προπονητής μιλάει με τα χειρότερα λόγια για έναν άλλον συνάδελφό του. Αυτό δεν συμβαίνει στο μπάσκετ μεταξύ Ελλήνων, συμβαίνει μόνο στο βόλεϊ. Ακούς για κάθε Έλληνα προπονητή και μια κακή ιστορία. Στο μπάσκετ δεν θα ακούσεις τον Μπαρτζώκα να λέει κάτι για τον Ιτούδη.
Οι καλοί ξένοι παίκτες που θέλουν να έρθουν ρωτούν πώς θα είναι η ομάδα. Θα παίξει στο Champions League; Τι προπονητή θα έχει; Ποιους συμπαίκτες και ποιο είναι το πρότζεκτ; Τα χρήματα μπορούν να τα βρουν και σε άλλα πρωταθλήματα. Θέλουν να δουν τη φιλοσοφία σου. Ο Ολυμπιακός έχει δείξει ότι μπορεί να φέρει καταξιωμένους ξένους προπονητές.
«Ομάδα γεμάτη ηγέτες, ο Ολυμπιακός θέλει εμπειρία στους ξένους»
«Αυτή η ομάδα έχει πολλούς ηγέτες. Ο Ράφα είναι τελείως διαφορετικός αθλητής συγκριτικά με την πρώτη του θητεία, κυρίως στο mentality. Για αυτό και τον θέλουμε εδώ. Έχει αντιληφθεί και εκείνος τι σημαίνει Ολυμπιακός.
Μεγάλη φυσιογνωμία ο Τζούριτς, δίνει πολλή ενέργεια στην ομάδα. Η ενέργειά του μας έλειψε στον 4ο τελικό που πήγαμε στο τάι μπρέικ. Στο 2-2 ο Τράβιτσα μου είπε: “φέρε τον Τζούριτς από το φυσιοθεραπευτήριο να καθίσει στον πάγκο για να τον βλέπουμε εδώ”.
Ο Τζούριτς ήξερε σε τι περιβάλλον έρχεται. Είχαμε προσπαθήσει αρκετές φορές για να επιστρέψει τα τελευταία χρόνια. Πιο έντονα πριν πάει την πρώτη χρονιά στη Σύρο. Δεν έκατσε όμως το τάιμινγκ για καμιά από τις δύο πλευρές. Είχαμε προσπαθήσει και επί Μουνιόθ αλλά τελικά προτιμήσαμε τον Σμιτ τότε, παρόλο που ο Δημήτρης είναι Έλληνας.
Είχαμε ακούσει τα εξ αμάξης τότε και για τον Γκάβιν Σμιτ… Είχε έρθει από Κορέα με κάταγμα κοπώσεως και πρόβλημα στον αχίλλειο.
Και ο Τράβιτσα και ο Ιντάλγκο είναι τεράστιες προσωπικότητες. Ο Ιντάλγκο στο Μετς πήρε την επίθεση για το 30-30 και τον κρίσιμο άσο για το 30-32 που έγινε το 0-2 στον 1ο τελικό. Τον κρίσιμο πόντο στον 2ο ημιτελικό του Challenge Cup που είχε σετ μπολ πρόκρισης ο Παναθηναϊκός. Τον άσο στον 4ο τελικό για να πάρουμε το πρωτάθλημα. Παγένκ, Στερν, όλοι. Άλλοι είχαν πιο έντονη προσωπικότητα, άλλοι λιγότερο αλλά σίγουρα ήταν όλοι μπαρουτοκαπνισμένοι.
Στην ομάδα έχουν περάσει πολύ καλοί ξένοι. Με πρώτο τον Τράβιτσα όμως άλλαξε η φιλοσοφία κυρίως των Ελλήνων αθλητών. Για παράδειγμα, στο παρελθόν και, χωρίς αυτό να αποτελεί κανόνα, σε μια ήττα μπορεί στη γαλαρία στο πούλμαν να άκουγες και κάποια γελάκια, ότι δεν τρέχει και κάτι και πάμε στο επόμενο.
Φυσικά μπορούν να αποφορτιστούν οι παίκτες και να πουν κάτι άλλο αλλά δε μου άρεσε αυτό σαν νοοτροπία. Με τον Τράβιτσα και τους άλλους ξένους αυτό άλλαξε. Πιέστηκε πολύ το σύνολο για να πάει μπροστά. Η ήττα πειράζει, ενοχλεί, πρέπει να βρούμε τα αίτια, να πιεστούμε και να φτάσουμε στον στόχο.
Έχουμε πάρει και νεότερους αθλητές στο παρελθόν που έβλεπαν τον Ολυμπιακό σαν σκαλοπάτι κι όταν ήρθαν τα κρίσιμα, παρά τα σωματικά προσόντα, δεν τα κατάφεραν. Κάποιοι δυσανασχετούν, αλλά ο Ολυμπιακός θέλει μπαρουτοκαπνισμένους παίκτες. Η ηλικία είναι ένα νούμερο. Το ζήτημα είναι να μπορείς να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις του Ολυμπιακού. Η ιστορία έχει δείξει ότι η εμπειρία είναι αυτή που μετράει. Πολλές φορές η εμπειρία έρχεται από την ηλικία.
Οι τωρινοί αθλητές δεν χάσανε ούτε ένα παιχνίδι παρά την ηλικία τους. Παίξανε 13 ματς στην Ευρώπη, σχεδόν ένα πρωτάθλημα, τα παιχνίδια στις εγχώριες διοργανώσεις. Δώσανε το 100%, γνωρίζοντας το σώμα τους και τα όριά τους. Για να παίζουν σε αυτή την ηλικία είναι επαγγελματίες. Πάνε πρώτοι στα βάρη και φεύγουν τελευταίοι. Δεν χάνουν προπόνηση. Δε μου λέει κάτι η ηλικία αν υπάρχει η νοοτροπία και ο επαγγελματισμός.
O Στερν είναι αθλητής εγνωσμένης αξίας. Το καλοκαίρι ήρθε από σοβαρή εγχείριση στο ισχίο, δεν ήταν στην εθνική του ομάδα και είχε απραγία έξι μηνών. Στα προκριματικά του Champions League παίξαμε με τον Ζουπάνη που είναι μια αξιόπιστη λύση και πολυτέλεια για κάθε ομάδα.
Ο Στερν είναι ένας παίκτης που δεν γκρινιάζει ποτέ, δεν χάνει εύκολα παιχνίδια. Στην ομάδα τον λέμε ρομπότ. Δεν έχει χάσει ούτε μια προπόνηση. Ακόμα κι όταν είχε κάποια προβλήματα, δεν έμπαινε στη διαδικασία να πει «δεν μπορώ να παίξω, καλύτερα να μείνω έξω». Είναι φοβερό παιδί, έχει κολλήσει με τον σύλλογο. Είχε φυσιολογικά σκαμπανεβάσματα αλλά το κλείσιμο στη χρονιά ήταν καταπληκτικό. Θέλαμε το πικ του να είναι στην κρίσιμη καμπή κι εκείνος το πέτυχε.
Και ο Τζιάβρας είναι μεγάλο κομμάτι του Ολυμπιακού. Τον εντοπίσαμε στο Πανελλήνιο Εφήβων όταν ψάχναμε δεύτερο λίμπερο που έπαιζε κυρίως στην άμυνα. Χρόνο με τον χρόνο εξελίχθηκε κι όταν του δόθηκε η ευκαιρία μετά τους σοβαρούς τραυματισμούς του άτυχου Δημήτρη Γκαρά, ανταποκρίθηκε. Τον ρίξαμε στα δύσκολα για να δούμε αν θα ανταποκριθεί. Του είπαμε ότι είναι η στιγμή του μετά από τέσσερα χρόνια, ότι δεν έχει νόημα να είναι στη σκιά ενός πρώτου λίμπερο.
Μαζί του ο Ολυμπιακός έχει γράψει χρυσές σελίδες στην ιστορία του και είναι παίκτης που εμπιστευόμαστε απόλυτα ως σύλλογος. Και σε αυτή την περίπτωση είδαμε καλοθελητές στη διάρκεια της χρονιάς να λένε ότι δεν τον εμπιστευόμαστε ή ότι κοιτάμε άλλα λίμπερο.
Από τη στιγμή που έγινε βασικός και έδειξε τα διαπιστευτήριά του από πέρυσι και ειδικά στα δύσκολα, δεν υπήρχε περίπτωση να κοιτάξουμε άλλο βασικό λίμπερο. Καμία αλήθεια, καμία ισχύ σε όσα ακούγονταν. Ο Τζιάβρας υπέγραψε πέρσι τετραετές συμβόλαιο και τον πιστεύουμε».
Οι αλλαγές στο Ρέντη και ο σταθερός στόχος του CEV Champions League
«Θέλουμε πολύ τον στόχο της Ευρώπης. Μας αρέσουν οι μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές. Μας άρεσε που φέτος κερδίσαμε τη Ζάκσα, τη Ροζελάρε και την Αρκάς. Δεν παρατήσαμε κανένα παιχνίδι. Συγκριτικά με τις άλλες διοργανώσεις και παρά το υψηλό παράβολο συμμετοχής, η ομοσπονδία δίνει χρήματα ακόμα και σε ήττες, νίκες και προκρίσεις, market pool. Δεν είναι μεγάλη η χασούρα.
Η ομάδα ανήκει στο Champions League όπως έχει δείξει η ιστορία μας. Δεν ήταν μόνο η οικονομική κρίση το πρόβλημα. Δεν είχαμε και τις υποδομές αφού και στον Πειραιά τα όποια έργα που έγιναν για το 2004, σταμάτησαν. Από το ΣΕΦ και μετά δεν έγινε κάποιο έργο.
Δεν υπήρχε γήπεδο να πληροί τις προδιαγραφές για το Champions League. Κάθε χρόνο ψάχναμε και δεν βρίσκαμε. Πάντα συμμετείχαμε στις διοργανώσεις που λαμβάναμε μέρος.
Δεν βγαίναμε πρωταθλητές και λέγαμε θα παίξουμε στο Challenge Cup για να το πάρουμε. Αναγκαστικά πέφταμε διοργάνωση αφού δεν είχαμε άδεια συμμετοχής λόγω γηπέδου. Τη χρονιά του κορωνοϊού η CEV είχε διαφοροποιήσει τα κριτήρια για τα γήπεδα αφού υπήρχαν οι περιορισμοί (σ.σ. τότε ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε στον 3ο προκριματικό γύρο από τη Χέμπαρ).
Στο Challenge Cup πέρσι παίξαμε γιατί αυτό το εισιτήριο πήραμε. Μπήκαμε στη διαδικασία να φτιάξουμε το γήπεδο αφού πρώτα ρωτήσαμε τη CEV τι ακριβώς χρειάζεται. Όταν στείλαμε επιστολές ότι θέλουμε κάθε χρόνο να είμαστε εκεί αλλά δεν έχουμε γήπεδο κοντά στον Πειραιά, είπαμε επίσης ότι θα κάνουμε κινήσεις για να φτιάξουμε ό,τι χρειάζεται αλλά να έχουμε μια πρώτη έγκριση για να προχωρήσουμε.
Να κάνουμε ό,τι πρέπει αλλά να μη μας πει στο τέλος η ομοσπονδία ότι δεν πληροί τις προδιαγραφές. Ξεκινήσαμε από την αύξηση της χωρητικότητας όπου χρειάζονται 3.000 θέσεις. Μας είπαν ότι αν πλησιάσουμε τα 2.400-2.500 θα μπορέσουμε να παίξουμε.
Αναβαθμίστηκε ο φωτισμός όπως ζητήθηκε, μπήκαν οι οπτικές ίνες και βελτιώθηκαν τα δημοσιογραφικά. Άλλαξαν τα αποδυτήρια, μπήκε νέο τάραφλεξ και έγινε μερική ανανέωση στο κλειστό.
Όλα είναι εν εξελίξει καθώς θα γίνουν κι άλλα πράγματα. Θα γίνει VIP Lounge για τους προσκεκλημένους και στην πορεία υπάρχει σκέψη να γίνουν και κάποιες σουίτες.
Τα ριπόρτ των supervisor και των εκπροσώπων της CEV ήταν άκρως θετικά. Είχαν έρθει στο παρελθόν και είχαν δει το γήπεδο, μας έδωσαν συγχαρητήρια για τις αλλαγές και όσα έγιναν. Φυσικά πολλά πιστώνονται σε όλο το σταφ. Είναι πολλά χρόνια τα ίδια πρόσωπα και δίνουν τα πάντα στην ομάδα, δεν κάνουμε αλλαγές και λειτουργούμε με κλειστά μάτια.
Ρεαλιστικός στόχος για εμάς είναι να βρεθούμε στα πλέι οφ του CEV Champions League όπως προσπαθήσαμε αυτή τη σεζόν μέχρι την τελευταία αγωνιστική σε πολύ δύσκολο όμιλο. Φυσικά υπάρχει και η 3η θέση που οδηγεί στο CEV Cup και θα θέλαμε σίγουρα να παίξουμε ξανά σε ευρωπαϊκό τελικό. Την τελευταία επταετία έχουμε δύο τελικούς Challenge Cup με μία κατάκτηση και ημιτελικά CEV Cup.
Πάντα στοχεύουμε στο κάτι καλύτερο. Στόχος και του χρόνου είναι η κατάκτηση των τίτλων και η βελτίωση του γηπέδου. Θέλουμε να μονιμοποιηθούμε στο CEV Champions League που είναι το κορυφαίο επίπεδο».