Κριτική δεν κώλωσα ποτέ μου να κάνω. Ούτε τώρα θα συμβεί αυτό. Είμαι στο Άμστερνταμ, έχει μια χαρά καιρό, αλλά στην Ελλάδα πρέπει να έβρεξε πολύ! Δεν εξηγείται διαφορετικά το πως τόσα σαλιγκάρια βγήκαν παγανιά χθες το βράδυ…
Καταλαβαίνω ότι στα δύο λιμάνια της χώρας καθόταν πολύ άσχημα όλη αυτή η ιστορία με την αήττητη εδώ και 14 ματς πορεία της ΑΕΚ στην Ευρώπη. Περίμεναν πως και πώς ένα στραβοπάτημα για να ξεχυθούν στο διαδίκτυο και να αμολήσουν δηλητήριο. Και τι δεν έχει γραφτεί από χθες το βράδυ. Θα τα πούμε όλα αναλυτικά.
Αυτό που προέχει όμως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η κριτική. Καλόπιστη, δίχως κόμπλεξ. Το να ξεκινήσουμε να λέμε ξανά για μεταγραφές, όταν πλέον δεν μπορείς να κάνεις μεταγραφές είναι ανούσιο. Η ΑΕΚ αποφάσισε -και το έκρινε η πλειοψηφία του κόσμου λανθασμένα- να μην προχωρήσει σε επιπλέον προσθήκες και αυτό -ίσως- να το βρίσκει μπροστά της.
Όταν βλέπεις τον καλύτερό σου μέσο -στον Σιμόες αναφέρομαι- να δυσκολεύεται απέναντι σε χαφ του επιπέδου των αστεριών, αντιλαμβάνεσαι ότι για να πετύχεις πράγματα, χρειάζεσαι επιπλέον ποιότητα. Αυτό δε σημαίνει πως αν η ΑΕΚ έπαιρνε μία χαφάρα θα γλίτωνε την ήττα από τον Άγιαξ. Η διαφορά ποιότητας είναι τεράστια. Απλά ενδεχομένως να μπορούσες να διαχειριστείς καλύτερα το παιχνίδι.
Ήταν όμως θέμα διαχείρισης; Η ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο είχε πλάνο και ουσία. Στάθηκε εξαιρετικά στο «Γιόχαν Κρόιφ» και αν ήταν τυχερή, μέχρι που θα μπορούσε και να προηγηθεί. Άλλωστε δεν απειλήθηκε καθόλου. Πίεση δεχόταν. Τις καλές ευκαιρίες αυτή της δημιούργησε. Αυτό που πήγε στραβά και πρέπει δεδομένα να προβληματίσει τον Μαρίνο Ουζουνίδη και τους συνεργάτες του, είναι η άνευ όρων παράδοση του β’ ημιχρόνου. Σχεδόν από όλους τους «κιτρινόμαυρους». Όπως επίσης και το γεγονός ότι κανένας από τους παίκτες που μπήκαν στο γήπεδο δεν βοήθησε.
Το γκολ έρχεται σε μία φάση αδράνειας. Σε αυτό το επίπεδο, αυτά τα λάθη «κοστίζουν» και πληρώνονται πολύ ακριβά. Αυτό που «χάλασε» κόσμο ήταν ότι μετά την ψυχρολουσία του να δεχθείς γκολ από τα αποδυτήρια, η ΑΕΚ δεν αντέδρασε. Δεν έδειξε κάτι όπως συνέβη για παράδειγμα στη Γλασκώβη κόντρα στη Σέλτικ. Όλο το β’ ημίχρονο ήταν ένας επιθετικός μονόλογος των Ολλανδών. Η μεσαία γραμμή έμπαζε! Ο Άγιαξ έκανε τη μία επίθεση μετά την άλλη. Χάθηκε η αυτοσυγκέντρωση και η συνοχή. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η ΑΕΚ να μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι.
Η ΑΕΚ είχε σύμφωνα με τη στατιστική κατοχή 39%. Στο δεύτερο 45λεπτο, εγώ δε θυμάμαι παίκτες της «Ένωσης» να κρατάνε τη μπάλα πάνω από ένα λεπτό στα πόδια τους. Ο Άγιαξ έκανε 9 τελικές προσπάθειες. Δηλαδή έκανε μία κάθε 5′. Όταν δέχεσαι τέτοιο καταιγισμό, δύσκολα μπορείς να γλιτώσεις το γκολ. Έστω ένα… Οι Ολλανδοί πέτυχαν τρία και θα μπορούσαν να πετύχουν περισσότερα. Η ΑΕΚ του α’ ημιχρόνου δεν δικαιούταν να χάσει με τέτοιο σκορ. Η ΑΕΚ του β’ όμως το άξιζε. Και θεωρώ ότι είναι εξαιρετικό το σημείο που το έπαθε. Φτάνει να έμαθε από αυτό.
Όταν παίζεις στο Champions League δεν επιτρέπεται να χαλαρώνεις δευτερόλεπτο. Και απαγορεύεται να εγκαταλείπεις. Γιατί αυτό έκανε στο τέλος η ΑΕΚ και «χτύπησε» πολύ άσχημα. Το «καμπανάκι» έρχεται όμως στο σωστό timing. Άλλωστε όλοι πρέπει να ξέρουν μέχρι που φτάνει το… σεντόνι τους. Δεν χρειάζεται να κάνουμε όνειρα απατηλά. Άλλο ονειρεύομαι και άλλο ζω στο μαγικό μου κόσμο, όπως κάποιοι άλλοι εντός των συνόρων που με στόμφο έλεγαν πως θα δώσουν… μαθήματα στη Μπενφίκα. Η ΑΕΚ προχωρά σεμνά και ταπεινά. Δεν χρειάζονται μπουρδολογίες. Στο ποδόσφαιρο τρως σφαλιάρες και μαθαίνεις από αυτές.
Και για να το κλείσουμε αυτό. Χρόνος για κλάμα δεν υπάρχει. Σε… 72 ώρες υπάρχει το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Εκεί όπου -για την ΑΕΚ- δεν κρίνεται κανένα πρωτάθλημα, παρά μόνο η ηρεμία της επόμενης μέρας. Αυτό που μετράει πλην του αποτελέσματος είναι η εμφάνιση και η νοοτροπία. Μία ήττα στη χειρότερη περίπτωση να σε πάει στο -1 για μία αγωνιστική. Μία ισοπαλία ή ένα διπλό, θα σε διατηρήσει ψηλά και με πλεονέκτημα αλλά σε καμία περίπτωση δε θα κρίνει κάτι οριστικά. Υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα.
Για τον Μαρίνο Ουζουνίδη, εγώ έχω να πω ότι το σχεδίασε μία χαρά το ματσάκι. Σε όλο το πρώτο ημίχρονο ο Τάντιτς δεν έχει προκαλέσει προβλήματα στον Τσόσιτς. Ο Μπακάκης όμως δεν πατάει καλά. Μετά το 1-0 πάντως ξεσάλωσε ο επιθετικός του Άγιαξ. Δίπλα του σε top επίπεδο και ο Ζιγιέκ, ο οποίος ήταν μόνιμη απειλή από παντού.
Ο Γαλανόπουλος για παράδειγμα στο πρώτο ημίχρονο έτρεχε ακατάπαυστα. Στο δεύτερο «μπούκωσε». Και όταν τον έβγαλε ο Ουζουνίδης και πέρασε τον Άλεφ στη θέση του δεν πήρε ούτε… σπόρο. Όπως δεν του έδωσε τίποτα ο Γιαννιώτας. Αλλά αυτό λίγο ως πολύ το περιμέναμε. Δεν είναι ακόμα έτοιμος ο τελευταίος. Επίσης αυτό που (μου) προκάλεσε αρνητική εντύπωση ήταν η αντίδραση του Μάνταλου στο φάουλ που κέρδισε στην κόντρα του β’ ημιχρόνου. Στη συγκεκριμένη φάση έκανε δύο λάθη ο αρχηγός. Πρώτον κακώς δεν άνοιξε τη μπάλα στα πλάγια στους συμπαίκτες του και δεύτερον δίχως κανέναν ουσιαστικό λόγο πήγε να τινάξει το ματς στον αέρα. Τέτοιες ανόητες ενέργειες μόνο κακό κάνουν στην ομάδα και καλά θα κάνει να μην την επαναλάβει. Αρκετά τραβάμε από την απώλεια των Λιβάια και Λόπες…
Άφησα για το τέλος τον κόσμο… Ίσως θα έπρεπε να του αποδώσω τα εύσημα και να ξεκινήσω με αυτόν το κείμενο. Ήταν απλά συγκλονιστικός! Από το πρωί στην πλατεία Νταμ, μέχρι αργά το βράδυ, όταν είχε αδειάσει το «Γιόχαν Κρόιφ» και περίμεναν καρτερικά το σινιάλο για να φύγουν. 2.500 -ίσως και περισσότεροι- φίλοι του «δικεφάλου» έδωσαν ρεσιτάλ στην εξέδρα. Κόντρα σε 52.000 Ολλανδούς, κατάφεραν σε πολλά σημεία του αγώνα να ακούγονται και να δίνουν το δικό τους ρεσιτάλ από το πάνω διάζωμα. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Αλλά και μετά το τέλος του ματς. Στο τελευταίο χειροκρότημα προς τους παίκτες της ΑΕΚ. Σε ένα υπέροχο γήπεδο με τρομερή ακουστική. Έζησαν τη μαγεία, απόλαυσαν κάθε στιγμή και παρά την πίκρα του αποτελέσματος κράτησαν ψηλά την κιτρινόμαυρη σημαία. Ραντεβού στο Μόναχο λοιπόν…
ΥΓ: Επιστρέφω στο θέμα του… τίτλου του blog. Έχει μεγάλη πλάκα να βλέπεις τους αντιπάλους σου να περιμένουν καρτερικά 413 μέρες για να στην… πουν επειδή ηττήθηκες από… κάποιον Άγιαξ με 3-0 εκτός έδρας. Έλα μωρέ τώρα ποιος Άγιαξ. Επειδή έχει κατακτήσει κάποια Πρωταθλητριών; Επειδή αποδεδειγμένα έχει την καλύτερη ποδοσφαιρική σχολή και Ακαδημία του πλανήτη και είναι μία ασταμάτητη μηχανή παραγωγής ποδοσφαιριστών;
Κράζουν την ΑΕΚ αυτοί που πέρσι δεν έπαιξαν Ευρώπη γιατί τους απέκλεισε κάποια Έστερσουντ από την οποία ηττήθηκαν με 2-0 εκτός έδρας και με ένα ματς την εβδομάδα κατάφεραν να χάσουν και το πρωτάθλημα. Αυτοί που μετέτρεψαν σε θρίαμβο κατάκτησης ευρωπαϊκού τίτλου τον αποκλεισμό της Βασιλείας, την οποία πέταξε εκτός Ευρώπης ο Απόλλων Λεμεσού. Μιλάμε για τους ίδιους που πήραν -ένας Θεός ξέρει πως- αποτέλεσμα στην Πορτογαλία από τη Μπενφίκα, προηγήθηκαν στην Τούμπα και μετά έφαγαν 4!
Ξέρετε ποιοι άλλοι μιλάνε; Αυτοί που πέρσι μάζεψαν έναν βαθμό στον όμιλο και αυτόν χάρη στις βραβεύσεις στον Βαλβέρδε. Αλλιώς το ταμπλό θα έγραφε κουλουράκι. Που ξεγυμνώθηκαν «σπίτι» τους από τη Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Δεν πειράζει όμως. Αφήστε τους να λένε. Να δούμε φέτος με συνεχόμενα παιχνίδια εντός και εκτός συνόρων τι θα γράψει το ταμπλό. Έναν και πλέον χρόνο, ήταν όλοι τους κρυμμένοι στα λαγούμια τους. Έφτασαν στο σημείο να πανηγυρίζουν που αποκλείστηκε αήττητη η ΑΕΚ πέρσι. Και δεν ντρέπονταν! Τώρα θα κωλώσουν που ηττήθηκε από κάποιο… Άγιαξ, εκτός έδρας με 0-3…
Βάλτε και κάτι τελευταίο στην εξίσωση… Ειδικά εσείς που… νιώθετε ντροπή για αυτή την ομάδα και δήθεν δηλώνετε και οπαδοί της. Τι να πει ο οπαδός της Βαλένθια που έχει μεγαλύτερα αστέρια και είδε την ομάδα του να χάνει εντός έδρας με 2-0 από τη Γιουβέντους η οποία έπαιζε μάλιστα με δέκα παίκτες;
Τι να πει ο οπαδός της Αϊντχόφεν που είδε την ομάδα του να τρώει 4 στο ρελαντί από τη Μπαρτσελόνα; Τι να πει ο οπαδός της Μάντσεστερ Σίτι (εντάξει αυτοί είναι και λίγοι), που είδε την υπερομαδάρα του να χάνει από τη Λιόν με 1-2 εντός έδρας; Και τι να πει και ο οπαδός της Γιουνγκ Μπόις που είδε τη δική του ομάδα να χάνει με 0-3 από τη Γιουνάιτεντ του… τελειωμένου Μουρίνιο; Μάθετε να δέχεστε κάθε αποτέλεσμα όχι με μηδενισμό και ισοπεδισμό, αλλά με κριτική ματιά. Δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο.
ΥΓ 2: Τελικά η απουσία του Λιβάια, αποδείχτηκε πολύ μεγάλη. Ο Κροάτης θα μπορούσε να κάνει εξαιρετική δουλειά στο κράτημα της μπάλας. Και η εργατικότητα του Μπακασέτα έλειψε και τα ανεβάσματα του Λόπες από τα αριστερά. Ας είναι. Ο χρόνος δε γυρνάει πίσω. Τουλάχιστον θα είναι «φρέσκοι» την Κυριακή. Κάποιοι βέβαια φρόντισαν να τους στοχοποιήσουν ήδη.
ΥΓ 3: Τρία χιλιόμετρα περισσότερα έτρεξαν οι γηπεδούχοι. Αυτό για όσους καταλαβαίνουν ποδόσφαιρο λέει πάρα πολλά στην έκβαση ενός αγώνα. Και η στατιστική λέει το εξής: Ο Σιμόες έτρεξε 10,9 χλμ. Περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο παίκτη της ΑΕΚ. Αυτόν που κάποιοι χαρακτηρίζουν στατικό ποδοσφαιριστή.