Τελευταία φορά που η Μπέτις αγωνίστηκε στην Ευρώπη ήταν τη σεζόν 13/14. Το ταξίδι της δεν ήταν σύντομο, (έφτασε μέχρι τους 16 του Europa League) αλλά ο αποκλεισμός ήταν οδυνηρός αφού αποκλείστηκε από την αιώνια αντίπαλο Σεβίλλη στα πέναλτι. Ακολούθησαν κι άλλα χαστούκια, το ένα μετά το άλλο: υποβιβάστηκε, επέστρεψε με αγωνιστική εικόνα για κλάματα, άλλαξε ένα σωρό προπονητές, μέχρι που η διοίκηση πήρε την απόφαση να δημιουργήσει ένα νέο πρότζεκτ για να επαναφέρει τους verdiblancos σε τροχιά επιτυχιών.
Το πλάνο χρειαζόταν υπομονή, στήριξη και φιλόδοξο προπονητή. Αυτός που κλήθηκε να το υπηρετήσει ήταν ο τεχνικός που τα πήγε περίφημα στον πάγκο της Las Palmas, ο κύριος Κίκε Σετιέν.
Την πρώτη του χρονιά, πέρα απ’ το ότι βελτίωσε παίκτες και ανέδειξε άλλους από τις ακαδημίες (Fabián να περνάς καλά στη Napoli), η ομάδα του έπαιξε διασκεδαστικό ποδόσφαιρο και τερμάτισε στην έκτη θέση που σήμανε και την επιστροφή των verdiblancos στο Europa League. Όχι και άσχημα, ε;
Ο γεννηθείς στο Σανταντέρ 59χρονος τεχνικός σε φετινή συνέντευξη του στην El País ρωτήθηκε “τι σημαίνει να παίζεις καλά”. Η απάντηση του μεταξύ άλλων ήταν: “Σέβομαι όλες τις απόψεις. Υπάρχουν ομάδες που τα πάνε πολύ καλά χωρίς τη μπάλα, όμως θεωρώ ότι το 99% των ποδοσφαιριστών προτιμά να έχει τη μπάλα, όχι να την κυνηγάει. Όταν ο παίκτης την έχει, θα σου δώσει τον καλύτερο εαυτό του.”
Γι’ αυτό και η ομάδα του παίζει περισσότερο με αυτήν: Κοντινές πάσες, υπομονή στην ανάπτυξη και συνεχείς κινήσεις των παικτών για τη δημιουργία ελεύθερων χώρων. Για να έχετε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα για το πόση υπομονή έχουν στην κυκλοφορία της μπάλας δείτε παρακάτω:
Αυτές είναι όλες οι πάσες (20 στον αριθμό!) που άλλαξαν πέρσι στο Santiago Bernabeu οι παίκτες του Σετιέν μέχρι να φτάσουν στο χρυσό γκολ του Sanabria που τους έδωσε τη νίκη στο φινάλε κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης.
Οι Ανδαλουσιάνοι τη φετινή σεζόν έχουν κατοχή μπάλας σε ποσοστό της τάξεως του 63%. Είναι τρίτοι σ’ αυτό τον τομέα, πίσω από Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα που κινούνται στο 66%. Αν μη τι άλλο, εντυπωσιακό.
Η διάταξη που ακολουθεί η ομάδα του Σετιέν είναι κατά κύριο λόγο το 3-4-2-1. Δεν είναι όμως «κολλημένος» σ’ αυτό ο τεχνικός των Ανδαλουσιάνων: κατά τη διάρκεια των αγώνων -και σε φάση επίθεσης- μπορεί να γίνει 3-5-2, 3-4-3 και σπανιότερα 4-3-3, ώστε να υπάρξει η κατάλληλη προσαρμογή στην τακτική του αντιπάλου. Παράλληλα, τρεις παίκτες μένουν σταθερά πίσω με στόχο να μην βρεθούν εκτεθειμένοι αμυντικά σε πιθανή αντεπίθεση από απώλεια της κατοχής.
Ομάδα δυνατή στον αέρα, αμυντικοί υψηλού επιπέδου
Ένα από τα πλεονεκτήματα της Betis είναι πως οι παίκτες της κερδίζουν πολλές εναέριες μονομαχίες. Συγκεκριμένα φέτος, οι Ανδαλουσιάνοι είναι τρίτοι στην La Liga σ’ αυτόν τον τομέα και ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί να προσέξει ιδιαίτερα. Οι περισσότερες προέρχονται από τους κεντρικούς αμυντικούς της που είναι δυναμικοί και συνήθως βγαίνουν πρώτοι στη μπάλα: Ο Feddal, o Bartra και ο Mandi για παράδειγμα, είχαν συνολικά 10 επιτυχημένες στο ντέρμπι με τη Σεβίλλη. Ο πρώτος είναι εκτός αποστολής για το ματς στο Καραϊσκάκης και θα μπορούσε να θεωρηθεί σημαντική απώλεια αν δεν υπήρχε στο ρόστερ και ο Sidnei: ο στόπερ που ήρθε από τη Deportivo το καλοκαίρι και έπαιξε για πρώτη φορά βασικός στο τελευταίο χρονικά παιχνίδι (με τη Valencia εκτός έδρας) είχε 5 κλεψίματα, 4 απομακρύνσεις, 3 επιτυχημένες εναέριες μονομαχίες, 2 κερδισμένα τάκλιν και 87% ακρίβεια σε πάσες. Έδειξε να προσαρμόζεται άμεσα σ’ αυτό που ζητάει ο Σετιέν από τους αμυντικούς του: άνεση με τη μπάλα στα πόδια και συμμετοχή στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Ο Bartra όπως θα δείτε ενδεικτικά και στο γράφημα της AS παρακάτω, είναι αυτός που –αναμενόμενα- συμμετέχει περισσότερο στο build-up.
Παρόλα αυτά παρουσίασαν κάποιες αδυναμίες στο χτίσιμο των επιθέσεων όταν πιέστηκαν man to man από την επιθετική τριάδα της Σεβίλλη στο ντέρμπι. Οι τρεις αμυντικοί αλλά και ο τερματοφύλακας Pau Lopez πραγματοποίησαν 43 μακρινές μπαλιές με αποτέλεσμα παραπάνω από τις μισές να μην βρουν συμπαίκτη. Ο Setién πρέπει να φώναζε μετά στα αποδυτήρια που δοκίμαζαν την εύκολη λύση του γεμίσματος και που οδήγησε σ’ εύκολα πουλήματα της μπάλας.
Δεν ξέρω σε τι βαθμό μπορούν να το καταφέρουν οι ερυθρόλευκοι, αλλά σίγουρα για να διεκδικήσουν το θετικό αποτέλεσμα θα χρειαστεί για μεγάλο διάστημα του αγώνα να πιέσουν αρκετά στην πρώτη πάσα, ώστε να κρατήσουν τους Ανδαλουσιάνους όσο πιο χαμηλά γίνεται.
Προβλήματα στην ανάπτυξη, το βάρος πέφτει στα άκρα
Το κυριότερο ζήτημα που αντιμετωπίζει η Μπέτις σ’ αυτά τα πρώτα παιχνίδια της φετινής χρονιάς είναι η δημιουργία ευκαιριών και επακολούθως το σκοράρισμα. Κατά διαστήματα το αντιμετώπισε και πέρσι, φέτος όμως παρατηρείται εντονότερα. Σε τέσσερα παιχνίδια πρωταθλήματος έχει πετύχει μόλις ένα γκολ (μόνο η Valladolid είναι από κάτω της χωρίς γκολ σ’ αυτή την κατάταξη), ενώ δεν έχει σκοράρει ακόμα εκτός έδρας (0-0 με Valencia και Alavés). Μη σας ξεγελά όμως αυτό: Από τη μία, έχουν παίξει πολύ καλύτερα μακριά απ’ το Benito Villamarín κι από την άλλη, τα xGs δείχνουν πως θα έπρεπε να έχουν πετύχει άλλα 4 γκολ με βάση τις συνολικές φετινές ευκαιρίες τους.
Στη μεσαία γραμμή είναι που παρατηρείται έντονη δυσλειτουργία: με τον Carvalho ο τρόπος παιχνιδιού γίνεται προβλέψιμος και υπάρχει καθυστέρηση στο build-up. Είναι στατικός και δεν κινείται χωρίς τη μπάλα ώστε να δώσει επιλογές. Ο Πορτογάλος δεν υπολογίζεται για το ευρωπαϊκό παιχνίδι λόγω τραυματισμού, και μοναδικό καθαρό εξάρι στην αποστολή για το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό είναι ο Javi García που δεν έχει παίξει λεπτό φέτος ενώ πέρσι χρησιμοποιήθηκε ως επί το πλείστον ως κεντρικός αμυντικός. Παρόλα αυτά, όλα δείχνουν ότι θα ξεκινήσει στο βασικό σχήμα.
Ο Σετιέν ψάχνει να βρει τα σωστά πρόσωπα στον άξονα που θα βοηθήσουν την ομάδα να «λυθεί» περισσότερο όταν έχει την κατοχή της μπάλας. Κόντρα στη Βαλένθια όπως βλέπετε παρακάτω, χρησιμοποίησε Guardado-Canales ως δίδυμο στον άξονα για πρώτη φορά.
Με τον Canales χαμηλά, η Μπέτις είχε ασφάλεια και ταχύτητα στη μεταφορά της μπάλας προς την επίθεση με 93% ακρίβεια σε πάσες και 5/5 long balls. Ο Ισπανός μέσος ήρθε ως ελεύθερος το καλοκαίρι, μετά από πολυετή παρουσία στη Σοσιεδάδ και είναι εκείνος που πατά περιοχή και απειλεί, βγαίνει δεξιά και μπορεί να «ξεκλειδώσει» με μία πάσα του την αντίπαλη άμυνα: γενικώς, τα κάνει όλα και συμφέρει. Μαζί με τον Boudebouz και τον Inui (ο Ιάπωνας -πέρα από καλό σουτ και ξεπέταγμα στους κενούς χώρους- συγκλίνει αρκετά και συνεργάζεται στο ύψος της περιοχής με συμπαίκτες του) δημιουργήθηκε μια επικίνδυνη τριάδα που έβαλε δύσκολα στους αμυντικούς της Valencia. Στο ρόστερ υπάρχει και ο Lo Celso (ήρθε δανεικός από την PSG), περισσότερο για να αγωνιστεί πιο ψηλά και να προσφέρει στην τελική προσπάθεια.
Όπως αντιλαμβάνεστε, όταν η μεσαία γραμμή «μπλοκάρει», το βάρος πέφτει στους δύο μπακ χαφ. Ο Firpo που αγωνίζεται στα αριστερά δεν έχει χάσει λεπτό φέτος (δεν υπάρχει και εναλλακτική λύση) είναι επιθετικός μπακ (προϊόν των ακαδημιών) που δοκιμάζει το πόδι του σε κάθε παιχνίδι.
(Το γράφημα από το understat.com αφορά τα σουτ του την σεζόν 17/18)
Για την δεξιά πτέρυγα υπάρχει μεγαλύτερη γκάμα επιλογών: ο Francis είναι «φλύαρος» και βγάζει απειρία, ενώ ο Barragán παρά τα όποια μικρά λάθη στην άμυνα είναι σίγουρα αρκετά πιο έμπειρος. Εκεί έχει δοκιμαστεί φέτος και ο Tello, αλλά δύσκολα σε αυτό το ματς θα χρησιμοποιηθεί για να καλύψει όλη την πλευρά. Να παίξει με παίκτη πίσω του είναι αρκετά πιο πιθανό.
Ντεφορμέ φορ
Η ατομική κατάσταση των τριών κεντρικών επιθετικών δεν είναι και η καλύτερη. Ο Sanabria που είναι πλήρης και βοηθάει σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού, δεν δείχνει να έχει συνέλθει από τον περσινό σοβαρό τραυματισμό του και μοιάζει βαρύς. Το ίδιο ισχύει και για τον Loren (οκ, αυτός δεν ήταν τραυματίας αλλά έχει ξεκινήσει άσχημα και συμμετέχει λιγότερο στην κυκλοφορία της μπάλας). Επομένως, όλα δείχνουν πως θα ξεκινήσει ο León κόντρα στους ερυθρόλευκους: Όχι μόνο γιατί δείχνει λίγο καλύτερα από τους υπόλοιπους ατομικά, αλλά και γιατί του ταιριάζει ο ρόλος του φορ που βγαίνει γρήγορα στους κενούς χώρους και στην πλάτη της άμυνας.
Δεν είναι άτρωτη η Μπέτις, αλλά…
Για τον Ολυμπιακό το ματς είναι πολύ δύσκολο. Ναι, έχει το know how τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη (ειδικά στην έδρα του πανηγυρίζει μεγάλες νίκες) αλλά απέναντι του θα βρει μια ομάδα που έχει υπομονή στο χτίσιμο των επιθέσεων και είναι απειλητική με τους παίκτες που έχει και στις αντεπιθέσεις. Η Betis είναι το φαβορί και μόνο που είναι ισπανική ομάδα κι έχει καλύτερο/πληρέστερο ρόστερ. Οι ερυθρόλευκοι θα χρειαστεί να πιέσουν συγχρονισμένα (και όχι όλη την ώρα) στην πρώτη πάσα, διατηρώντας πρωτίστως όσο πιο σφιχτά τις γραμμές τους. Ευκαιρίες με κλεψίματα θα μπορέσουν να βρουν, ειδικά προς το φινάλε (γύρω στο 70-75’) που οι Ανδαλουσιάνοι δείχνουν να ξεμένουν από ενέργεια. Ασχέτως όμως από το τελικό αποτέλεσμα, για το ελληνικό κοινό είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να απολαύσει την ομάδα που έχει χτίσει ο Σετιέν.
Ανδρέας Καταχανάς