Τεράστιες προσδοκίες δεν θα ήταν δυνατόν να έχει κανείς από τον Ολυμπιακό απέναντι στη Ζάκσα. Πώς να κοντράρεις την τρις πρωταθλήτρια Ευρώπης που έχει μετατρέψει το CEV Champions League σε παράσταση για έναν ρόλο και ειδικά όταν προέρχεσαι από ένα πρωτάθλημα που δεν συγκαταλέγεται καν στα μεγάλα;
Οι Κυπελλούχοι Ευρώπης όμως, έδωσαν σε όλους μια καλή απάντηση: ακόμα και όταν υπάρχει διαφορά επιπέδου, οφείλεις να παλέψεις μέχρι τον τελευταίο πόντο. Να μη θεωρείς εκ προοιμίου δεδομένη την ήττα αν δεν τα έχεις δώσει όλα ως το φινάλε.
Αναχωρώντας από το Κόζλε, είναι βέβαιο πως παίκτες και επιτελείο αισθάνονται στεναχωρημένοι που έχασαν την ευκαιρία να πάρουν έστω τον βαθμό στη Hala Azoty και γιατί όχι να διεκδικήσουν και νίκη.
Κέρδισαν όμως κάτι που ενδεχομένως να μην το πίστευαν πριν από την αναμέτρηση: την πεποίθηση πως μπορούν να κοντράρουν τον οποιονδήποτε. Όταν κερδίζεις σετ απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης και την κάνεις να παίρνει τα δύο σετ στις λεπτομέρειες των λεπτομερειών, πώς να μη νιώθεις σίγουρος για τις δυνατότητές σου;
Η προετοιμασία του αγώνα αποδείχθηκε υποδειγματική: οι Ερυθρόλευκοι έπαιξαν εντυπωσιακά μπλοκ άμυνα που έχουν αναβαθμίσει σε σύγκριση με την περσινή σεζόν (εννοείται έχει παίξει ρόλο ο φοβερός Τζούριτς), έσπασαν μπάλες και τελείωσαν κόντρες με επιτυχία.
Κι όταν πια στο φινάλε, σε τέτοια έδρα, είναι ίδιος ο αριθμός μπλοκ (9), (σχεδόν ίδιος) ο αριθμός λαθών (35-37) αλλά και παρόμοια η αποτελεσματικότητα στην επίθεση (45%), καταλαβαίνει κανείς πως κάτι έγινε πάρα πολύ καλά.
Με την πίεση που έβαλε από το σερβίς του (κι ας βρήκε μόλις 2 άσους έναντι 4 των Πολωνών), ο Ολυμπιακός ανάγκασε τη Ζάκσα ήδη από το πρώτο σετ να εμφανίσει προβλήματα στο side out. Πρώτο θύμα ήταν ο Σότζι που αποτελώντας βέβαια ένα από τα κορυφαία λίμπερο στον κόσμο, ανέβασε σταδιακά την απόδοσή του κι έβγαλε μαγικές άμυνες.
Ο πολύπειρος Σλίβκα μαζί με τον Μπέντνορζ σήκωσαν κι εκείνοι βάρος στην υποδοχή αλλά τον Ολυμπιακό τον ένοιαζε κυρίως να τους περιορίσει επιθετικά: φανταστείτε πως στο 1ο σετ οι δυο τους είχαν 5/13 επιθέσεις! Και μιλάμε για τους ακραίους της εθνικής Πολωνίας που για τα δεδομένα τους βρέθηκαν σε μια μέτρια βραδιά σε σερβίς και επίθεση (εξ ου και η παρουσία του Σιμάνσκι στο 4ο σετ).
Το βάρος το τράβηξε ο παίκτης που δεν είναι ο πιο θεαματικός αλλά ο πιο ουσιαστικός: ο Κάτσμαρεκ αναδείχθηκε MVP όχι μόνο γιατί ήταν πρώτος σκόρερ με 21 πόντους (έδωσε πάντως 12 στον Ολυμπιακό από λάθη του ή γιατί πιάστηκε στο μπλοκ) αλλά γιατί κράτησε ζωντανή τη Ζάκσα στο 4ο που οι Κυπελλούχοι Ευρώπης ξέφυγαν με πέντε. Αν και στα δικά μου μάτια, τόσο ο Σμιθ όσο και ο Τάκβαμ πήραν κάποιους πόντους από το κέντρο που έπαιξαν τον ρόλο τους στην οικονομία της αναμέτρησης.
Οι παθιασμένοι Ερυθρόλευκοι σε αρκετά κρίσιμα σημεία κόλλησαν στο δικό τους side out ενώ δεν τα πήγαν άσχημα στην κόντρα μπάλα.
Ο πρωτάρης σε τέτοιο επίπεδο Τζιάβρας είχε 64% (!) στην άριστη υποδοχή, έβγαλε πολλές άμυνες, δεν έδωσε άσο και ήταν πραγματικό ρομπότ στο τάραφλεξ.
Η πρώτη μπάλα των Πειραιωτών (πάντα αναλογικά με το μέγεθος του αντιπάλου και τις δυσκολίες της αναμέτρησης) ήταν πραγματικά πολύ ποιοτική. Για αυτό άλλωστε και ο Τράβιτσα έκανε τόσο γεωμετρικά ακριβές μοίρασμα στην επίθεση, δίνοντας βάρος κατά διαστήματα σε όποιον τελείωνε πιο αποφασιστικά τους πόντους.
Μα το πιο σημαντικό από όλα ήταν πως ο Ολυμπιακός σε κανένα, μα κανένα σημείο δεν έδειξε σημάδια παραίτησης. Να με συγχωράτε, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ αρκετές ομάδες που να παίζουν στην έδρα της πρωταθλήτριας Ευρώπης κι αφού ισοφαρίζονται στα σετ, να βρίσκονται πίσω με 23-16 και να διεκδικούν το σετ.
Το επιμέρους 0-7 σε αυτό το επίπεδο (δεν το έκανε απέναντι στον Πήγασο Πολίχνης, με κάθε σεβασμό) αλλά και η μάχη στο 4ο σαν να ξεκινάει το ματς από την αρχή, φανερώνει αυτό που λέμε από τα μισά της περσινής σεζόν: αυτόν τον Ολυμπιακό είναι πολύ δύσκολο να τον λυγίσεις.
Κι όπως σωστά είπε ο Τζιάβρας, μια τέτοια εμφάνιση γίνεται πυξίδα για το μέλλον και δημιουργεί προσδοκίες για τη συνέχεια: όσον αφορά στα ευρωπαϊκά, οι Πειραιώτες έχουν το κρίσιμο ματς με τη Ροζελάρε και εκεί οφείλουν στον εαυτό τους με τα όσα έδειξαν στο Κόζλε, να διεκδικήσουν τη νίκη.
ΥΓ.1: Ο Στερν έχει επιστρέψει εντυπωσιακά μετά από πολύμηνη αποχή από το χειρουργείο του. Ο τρόπος που ο Σλοβένος διαγώνιος απογειώνεται από το «1» για να καρφώσει δεν φανερώνει τον παραμικρό φόβο που – αναμενόμενα – αφήνει σε κάποιους παίκτες μια επέμβαση ενώ η συνολική στατιστική του είναι εντυπωσιακή στα πρώτα φετινά του παιχνίδια.
ΥΓ.2: Μίλωνας και ΠΑΟΚ φορτσάρουν για τους «16» του CEV Cup, ο Παναθηναϊκός εκτός απροόπτου θα βρει μπροστά του τη Μόντσα στον επόμενο γύρο του Challenge. Όλες οι ομάδες ανεξαρτήτως αντιπάλου δεν βάζουν σε δεύτερη μοίρα την Ευρώπη κι αυτό είναι μια καλή αρχή για να ξαναγίνει ελκυστικό το προϊόν.