Το πνευμονικό οίδημα είναι η συσσώρευση υγρού στους πνεύμονες. Μπορεί να προκληθεί από πολλούς διαφορετικούς παράγοντες και είναι ενδεχομένως επικίνδυνο αν δεν αντιμετωπιστεί γρήγορα.
Παρά τον κίνδυνο που παρουσιάζει, ωστόσο, όπως αυτός της αναπνευστικής ανεπάρκειας και ο επακόλουθος θάνατος, η πρόγνωση είναι συνήθως καλή όταν η θεραπεία αρχίσει νωρίς.
Οι περισσότερες αιτίες της διαταραχής αυτής σχετίζονται με κάποια μορφή καρδιακού προβλήματος που καθιστά αδύνατη την απομάκρυνση υγρού από την κανονική κυκλοφορία του αίματος ή είναι αποτέλεσμα πνευμονικού τραύματος.
Η ακριβής θεραπεία για κάθε περίπτωση εξαρτάται από την αιτία που το προκάλεσε και επικεντρώνεται στην εξάλειψη της υποκείμενης αιτίας.
Η δυσκολία στην αναπνοή είναι ένα από τα πιο κοινά συμπτώματα του πνευμονικού οιδήματος. Αυτό το σύμπτωμα μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους. Κάποιοι το αισθάνονται ως ξαφνική και πλήρη ανικανότητα να αναπνεύσουν στη διάρκεια της νύχτας και άλλοι αισθάνονται να τους κόβεται η αναπνοή κάθε φορά που είναι ξαπλωμένοι. Αλλοι το βιώνουν συνεχώς και συνοδεύεται από επίμονο βήχα που μπορεί να παράγει αίμα ή βλέννα σε χρώμα ροζ από την παρουσία των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Η υπερβολική εφίδρωση και το άγχος είναι επίσης συμπτώματα που εμφανίζονται συχνά σε όσους έχουν αυτή την κατάσταση.
Είναι προφανές ότι απαιτείται επείγουσα ιατρική φροντίδα γι’ αυτή την κατάσταση όταν συμβεί. Εάν η θεραπεία δεν είναι διαθέσιμη ή δεν αναζητηθεί, το σώμα πηγαίνει σε κατάσταση υποξίας. Με απλά λόγια, αυτό σημαίνει ότι το σώμα δεν μπορεί να πάρει αρκετό οξυγόνο και μπορεί να αρχίσουν να «κλείνουν» τα ζωτικά συστήματά του. Οταν συμβεί αυτό, τότε είναι πολύ πιθανό να ακολουθήσει κώμα.
Τα πρώτα στάδια της θεραπείας γι’ αυτή την πάθηση περιλαμβάνουν χορήγηση οξυγόνου, και μερικές φορές φαρμακευτική αγωγή. Ενα φάρμακο ή ένας συνδυασμός φαρμάκων μπορεί να χρησιμοποιηθούν, συμπεριλαμβανομένων των οπιοειδών για την ανακούφιση της αναπνοής ή και ασπιρίνη για την αραίωση του αίματος, καθιστώντας μ’ αυτό τον τρόπο ευκολότερη για το αίμα την παροχή οξυγόνου μέσω μικρών αγγείων. Μπορεί επίσης να χορηγηθεί φαρμακευτική αγωγή για την πίεση του αίματος, αν η υψηλή ή χαμηλή αρτηριακή πίεση ήταν ένας από τους παράγοντες που το προκάλεσαν.
Συνήθως, οι καρδιακές παθήσεις είναι η ρίζα αυτή της κατάστασης, εκτός από τις περιπτώσεις που πρόκειται για πνευμονικό οίδημα μεγάλου υψομέτρου (HAPE). Αυτό συμβαίνει όταν ένας ορειβάτης ανεβαίνει γρήγορα σε μεγάλο υψόμετρο. Το οξυγόνο είναι συνήθως η καλύτερη επιτόπια θεραπεία, αλλά μπορεί να χρειαστεί διάσωση στις πιο σοβαρές περιπτώσεις. Σε απομακρυσμένες περιοχές όπου η άμεση διάσωση δεν αποτελεί επιλογή, έχουν αναπτυχθεί ορισμένες τεχνικές για τη θεραπεία του HAPE. Αυτές περιλαμβάνουν την τοποθέτηση του προσβεβλημένου ατόμου μέσα σε μια αεροστεγή υπερβαρική σακούλα, η οποία πιέζεται, ώστε να μιμείται περιβάλλον μικρότερου υψομέτρου.