Ευδιάθετος ήταν στη συνέντευξη Τύπου ενόψει του αυριανού (24/9) ντέρμπι του Λονδίνου κόντρα στην Άρσεναλ ο προπονητής της Τότεναμ, Άγγελος Ποστέκογλου.
Ο Έλληνας τεχνικός αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στη μέχρι τώρα προπονητική του καριέρα δηλώνοντας ευχαριστημένος, ενώ όταν ρωτήθηκε για τον αν μοιάζει σαν προπονητής με τον Μικέλ Αρτέτα και για τον αν κάνουνε παρέα, παρουσίασε μία σειρά από λόγους για να αιτιολογήσει πως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Αναλυτικά όσα είπε:
«Δεν θέλω να υποτιμώ τους ανθρώπους, απλώς δεν είχαν ακούσει ποτέ για μένα. Με κοιτούσαν κενά πρόσωπα. Περίμεναν κάποιον που θα κάνει ντόρο με τη φήμη του, αλλά είχαν μόνο εμένα, κάποιον που δεν κατάλαβαν ότι ανήκει στον κόσμο του ποδοσφαίρου, πόσο μάλλον ότι ήταν υποψήφιος να αναλάβει μια ομάδα.
Αλλά δεν πειράζει, αυτό είναι το ταξίδι μου. Δεν το λέω για να το σκεφτούν τώρα οι άνθρωποι «αλίμονο». Λατρεύω το ταξίδι μου. Με έκανε τον άνθρωπο που είμαι σήμερα. Είχα απίστευτες εμπειρίες.
Ναι, δεν πίστευα ότι θα έφτανα στα κορυφαίο πρωτάθλημα, αλλά αν αυτό δεν συνέβαινε δεν θα μείωνε τη ζωή και την καριέρα μου. Θα ένιωθα ακόμα ότι είχα πετύχει όλα όσα ήθελα γιατί έχω αφήσει το στίγμα μου όπου κι αν βρέθηκα. Αυτό είναι το μόνο πράγμα που μπορείς να ελέγξεις. Από αυτή την άποψη, είναι απλώς μέρος του ταξιδιού μου».
Για το αν μοιάζει με τον Αρτέτα και αν είναι κοντά μεταξύ τους: «Όχι, δεν είμαστε κοντά. Ο κόσμος του ποδοσφαίρου είναι αστείος. Υπάρχει αυτή η πεποίθηση ότι έχουμε όλο αυτό τον ελεύθερο χρόνο για να κάνουμε παρέα ο ένας με τον άλλο και να μιλήσουμε με άλλους προπονητές. Δεν ισχύει αυτό.
Όσον αφορά τις ομοιότητες. Είμαι 58, είναι όσο είναι. Έχω 26 χρόνια ως προπονητής, εκείνος πέντε. Έχει προπονήσει σε μία χώρα, το έχω κάνει σε περισσότερες. Δεν είμαι σίγουρος πως έχει ωραία μαλλιά. Είναι πολύ πιο fit από εμένα. Δεν ξέρω φίλε, δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορώ να συνδέσω μεταξύ μας.
Δεν θα έλεγα ότι είμαστε αντίθετοι. Είμαστε διαφορετικοί. Ακόμη και στον τρόπο που παίζει η ομάδα του. Ναι, έχει μια πολύ επιθετική φιλοσοφία, αλλά είναι διαφορετική από τη δική μου κι αυτή είναι η ομορφιά του παιχνιδιού.
Αυτό είναι που αγαπάς στο ποδόσφαιρο. Γι’ αυτό δεν μπορείς να αντιγράψεις. Αν είσαι καλλιτέχνης και βλέπεις έναν πίνακα του Πικάσο, ναι, μπορείς να τον αντιγράψεις, αλλά δεν θα είναι σαν του Πικάσο.
Το ίδιο συμβαίνει και με το ποδόσφαιρο. Μπορείς να δεις ότι κάποιος κάνει κάτι πολύ καλά, αλλά να βάλεις τη δική σου προσωπικότητα μέσα σε αυτό.
Τον θαυμάζω για τον τρόπο με τον οποίο τα κατάφερε και για το πώς έχει περάσει τις πεποιθήσεις του. Είναι τιμή του».