Τις… καλές τους φανέλες φόρεσαν οι παίκτες της εθνικής μπάσκετ, που συγκεντρώθηκαν στο ΟΑΚΑ για την επίσημη φωτογράφιση της ομάδας, αλλά και τη media day, πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Από τη συνάντηση απουσίαζε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο οποίος βρίσκεται ακόμα στη Νιγηρία, ενώ ο αδερφός του, Κώστας, έφτασε με καθυστέρηση, λόγω ενός ζητήματος που προέκυψε με τον στρατό και δεν πρόλαβε να πάρει μέρος στη φωτογράφιση.
Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα θα αναχωρήσει την Τρίτη για τη Σλοβενία, που θα είναι ο πρώτος της αντίπαλος στα φιλικά στις 2 Αυγούστου.
ο Δημήτρης Ιτούδης μίλησε στη συνέντευξη Τύπου για το μεγάλο ερωτηματικό της διοργάνωσης, που ακούει στο όνομα Γιάννης Αντετοκούνμπο, για τον Τόμας Γουόκαπ, ο οποίος εμφανίστηκε σήμερα πρώτη φορά με τη γαλανόλευκη φανέλα, ενώ επιβεβαίωσε ότι ενημερώθηκε εγκαίρως για την απουσία του Τάιλερ Ντόρσεϊ, που οφείλεται σε προσωπικούς λόγους.
Οι δηλώσεις του ομοσπονδιακού τεχνικού:
«Συλλυπητήρια στους συνανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στις φωτιές. Ενημερωνόμαστε ότι είναι οι περισσότερες από εμπρησμούς. Συμπάσχουμε με τους συμπολίτες μας και δε γίνεται να απέχουμε από ό,τι συμβαίνει στην κοινωνία. Η Εθνική είναι προέκταση του συνόλου. Συγχαρητήρια και στην ομάδα πόλο που μας κάνει περήφανους.
Ξεκινήσαμε την προετοιμασία μας για το Παγκόσμιο με όποια προβλήματα μπορεί να έχουμε. Για εμάς είναι μότο αυτό που γράφουμε η φανέλα, η Εθνική είναι εθνική υπόθεση, υπόθεση όλων των Ελλήνων, ξέχωρα από τα ονόματα. Εκπροσωπούμε την Ελλάδα και αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους είναι εδώ, το αξίζουν και έχουν θυσιάσει πράγματα. Είναι σημαντικό αυτό που μπορώ να σας εκφράσω μετά την πρώτη εβδομάδα ότι υπάρχει φοβερή θέληση. Εάν θέλουμε να κάνουμε προσπάθεια, πρέπει να την κάνουμε εκτός ορίων.
Δυστυχώς ό,τι χτίζεις σε ένα καλοκαίρι μπορεί να μην ακολουθήσει στο επόμενο αλλά θεωρώ ότι οι προηγούμενες προσπάθειες ανέδειξαν κάτι. Ήταν ελκυστικό στο μάτι του φιλάθλου για να μπει η Εθνική στο σπίτι του Έλληνα. Κάναμε μια προσπάθεια και ήταν πολύ σημαντική παρότι δεν πήγε όπως θέλαμε. Αυτό θέλουμε να συνεχίσουμε και να αφήσουμε για μετέπειτα τι γράφει πίσω από τη φανέλα».
Πατέρας Ντόρσεϊ: «Μη λέτε ψέματα, ο Τάιλερ δεν μπορούσε να πάει φέτος στην εθνική!»
Για την αμυντική ταυτότητα της ομάδας: «Αναμφίβολα τα χαρακτηριστικά των παικτών ορίζουν τον τρόπο παιχνιδιού, το γνωρίζουν όλοι. Δε γίνεται να παίζεις με τον ίδιο τρόπο με διαφορετικά στελέχη. Είναι αναμφίβολο ότι θα πρέπει να δώσουμε κάτι παραπάνω στον αμυντικό τομέα, να τρέξουμε. Να δούμε αν μπορούμε να δημιουργήσουμε λάθη και να βάλουμε εύκολα καλάθια, έχουμε τη δυνατότητα και το δείξαμε στις προπονήσεις. Προφανώς αμυντικά θα πρέπει να είμαστε πιο συνεπείς και να βγούμε από τα όριά μας. Ένα φάουλ, ένα κλέψιμο κλπ. Επιθετικά τα χαρακτηριστικά των δημιουργών μας μάς δίνουν τη δυνατότητα να αλλάξουμε το παιχνίδι και να έχουν την μπάλα στα χέρια για να έχουμε καλύτερες εκτελέσεις».
Για το αν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θα δώσει τελικά το παρών στο Μουντομπάσκετ: «Η ερώτηση αυτή πρέπει να απευθύνεται περισσότερο στο ιατρικό επιτελείο της ομάδας, τον κ. Ζακ Μελάγιες, και τους γιατρούς των Μιλγουόκι Μπακς. Η δική μου ενημέρωση είναι ότι κάνει προσπάθεια και αυτή την στιγμή θα επανεξεταστεί. Σύντομα θα έχουμε μια τελική απόφαση για το αν προλαβαίνει ή όχι. Έχουμε να κάνουμε με τον καλύτεροι παίκτη στον κόσμο, οπότε η αναμονή αυτή είναι δικαιολογημένη. Ταυτόχρονα όμως ως προπονητής και ως άνθρωπος του μπάσκετ μπορώ να συμφωνήσω στο πόσο θα περιμένει μια ομάδα τον κορυφαίο αθλητή στον κόσμο”.
Για τις απουσίες, τον Ντόρσεϊ και τον Γουόκαπ: «Υπήρξαν αθλητές που μίλησαν με μένα και την Ομοσπονδία, μας μίλησαν ontime, στον κατάλληλο χρόνο για τους λόγους που δεν μπορούν να είναι στην Εθνική για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Κι ο Κώστας Σλούκας, που έχει δώσει τον καλύτερο του εαυτό, κι ο Νικ Καλάθης, κι ο Λεωνίδας Κασελάκης και ο Τάιλερ Ντόρσεϊ. Όλοι είχαν τους λόγους τους. Ένας κοινός παρονομαστής ήταν κάποιοι τραυματισμοί, που τους απέτρεψαν να είναι παρόντες. Αυτός ήταν ο κοινός παρονομαστής. Ο Τάιλερ είχε κι ένα θέμα χαρμόσυνο επειδή η σύντροφός του είναι έγκυος. Ήταν πιο εύκολο όλο, γιατί με ενημέρωσε στις 6 Ιουνίου. Επομένως, πολύ πριν. Το ήξερε κι η Ομοσπονδία από τότε. Άρα είναι μια υποθετική ερώτηση το “αν και εφόσον”.
Δεν είμαστε σε αυτή την ευχάριστη θέση να τους έχουμε όλους παρόντες. Δείχνουμε όλοι τρομερό ζήλο στην προπόνηση. Έχουμε συνειδητοποιήσει ποιοι είμαστε. Μας αρέσει που στα μάτια κάποιων άλλων είμαστε ομάδα της οκτάδας, αλλά στα μάτια κάποιων άλλων δεν έχουμε το απαραίτητο ταλέντο. Για μας όμως είναι μια πρόκληση αυτό. Το να μπούμε στο γήπεδο ως μια ομάδα που θα φτιάξει την ταυτότητά της μέσω των φιλικών και θα δει τι μπορεί να κερδίσει φάση προς φάση, σε άμυνα και επίθεση.
Δε νομίζω ότι κερδίζουμε κάτι με το να γυρίσουμε στο παρελθόν, μπορεί να είναι αυτός ή ο άλλος. Συζητήσαμε αλλά είχαν ξεκάθαρη στάση όσον αφορά το γιατί δεν είναι και επικεντρωνόμαστε σε όσους είναι εδώ, τους αξίζουν συγχαρητήρια και σε αυτούς που είναι εδώ και σε αυτούς που δεν είναι αλλά προσέφεραν σε άλλες διοργανώσεις. Έτσι είναι η Εθνική ομάδα. Δε γυρνάω πίσω, σκεφτόμαστε αυτό που έχουμε να το κάνουμε υγιές σύνολο και να δίνει τον καλύτερο εαυτό του.
Θέλουμε να αποκτήσουμε αγωνιστική ταυτότητα, είμαστε σε καλό δρόμο. Μπορεί να πει κάποιος κάτι και οι αθλητές να μην το ακολουθήσουν. Ακόμα και αν είναι μια ιδέα που μοιάζει χαζή, μπορεί να την κάνουν την καλύτερη. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος στην προπονητική προσέγγιση, αρκεί να κάνουμε αλλαγές. Δεν υπάρχει λάθος, ένας το κάνει έτσι άλλος διαφορετικά. Η αγωνιστική μας ταυτότητα είναι αμυντικά να δείξουμε τον καλύτερο εαυτό μας, να δείξουμε συνοχή. Μερικοί δεν έχουν παίξει μεταξύ τους, άλλοι όπως του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού έχουν παίξει. Η Εθνική είναι εθνική υπόθεση, προσπαθήστε να ενώσετε. Η Εθνική σημαίνει ενότητα, προφανώς είναι καλό ο καθένας να υποστηρίζει κάτι».
Για τη βράβευση του Νίκου Γκάλη: «Συζητούσαμε με τον Θοδωρή Παπαλουκά. Τα λόγια ίσως είναι φτωχά για την ευγνωμοσύνη στο πρόσωπό του Γκάλη. Τεράστια τιμή, διπλή τιμή για μένα. Συγχαρητήρια στον κ. Λιόλιο, είναι καιρός να βραβευτεί ένας τεράστιος αθλητής που προσέφερε τα μέγιστα. Συγκίνηση, δέος. Έχω μια φωτογραφία όταν ήμουν 21 ετών. Μετά από αρκετά χρόνια με βράβευσε σε ένα παιχνίδι του Άρη, μου βγαίνει μια ανατριχίλα ανθρώπινα. Όλοι οφείλουμε ένα “γκαλόσημο”.
