Όσα χρόνια και να περάσουν κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει ότι έγινε το πρωινό της 11ης Σεπτεμβρίου, στην Νέα Υόρκη και στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου. Οι Δίδυμοι Πύργοι, έπεφταν έπειτα από τρομοκρατικό χτύπημα με την συντριβή αεροπλάνων, πρώτα στον Βόρειο και μετά στον Νότιο Πύργο.
Ο παίκτης του Περιστερίου, Κίκι Κλαρκ, μαθητής σχολείου της Νέας Υόρκης εκείνη την ημέρα θυμήθηκε εκείνες τις στιγμές που έζησε και τις εξιστόρησε στο gazzeta.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του: «Πραγματικά ήταν μια πολύ δύσκολη μέρα για μένα. Εκείνη την εποχή η μητέρα μου δούλευε στην United Airlines! Καταλαβαίνεις πώς ένιωθα! Ήμουν σε κατάσταση…σοκ και το μόνο που πράγμα που σκεφτόμουν εκείνη τη στιγμή ήταν η μητέρα μου. Αμέσως έτρεξα στο ντουλάπι μου για να πάρω το κινητό μου τηλέφωνο και να της τηλεφωνήσω. Δεν απαντούσε. Δεν την έβρισκα. Πραγματικά φοβήθηκα πάρα πολύ… Νόμιζα ότι κάτι της είχε συμβεί! Φέρθηκα πολύ εγωιστικά τότε, αλλά πραγματικά δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά. Σκεφτόμουν μόνο τη μητέρα μου, αν και γνώριζα μέσα μου ότι και οι υπόλοιποι συμμαθητές μου ανησυχούσαν για τα δικά τους συγγενικά πρόσωπα! Δεν ρώτησα κανέναν τίποτα, μόνο χτυπούσε δυνατά η καρδιά μου από την αγωνία για τη μητέρα μου. Πραγματικά περίμενα πώς και πώς να επιστρέψω στο σπίτι για να μάθω νέα! Φοβόμουν ότι ίσως να ήταν μέσα σε ένα από αυτά τα αεροπλάνα. Δεν ήθελα να το πιστέψω. Όχι δεν ήθελα. Μόλις μας άφησαν να φύγουμε από το σχολείο έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα στο σπίτι. Εκεί συνάντησα τη θεία μου, την αδερφή της μητέρας μου και βλέποντας την αγωνία στο πρόσωπό μου έσπευσε να με καθησυχάσει αμέσως. Η μητέρα μου ήταν καλά και ασφαλής. Δεν είχε πετάξει καθόλου εκείνη την ημέρα και ούτε είχε κάποια προγραμματισμένη πτήση. Η καρδιά μου πήγε να σπάσει από την ανακούφιση! Σου ξαναλέω, φέρθηκα εγωιστικά αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Με ενδιέφερε μόνο η μητέρα μου. Πραγματικά λυπάμαι που τόσος κόσμος έχασε τα αγαπημένα του πρόσωπα εκείνη την ημέρα, αλλά ευχαριστώ τον Θεό που κράτησε ασφαλή τη μητέρα μου…»
Μάλιστα γυρίζοντας τον χρόνο πίσω, πριν από ακριβώς 17 χρόνια, ο Κλαρκ θυμήθηκε επίσης ότι «επικρατούσε ένας πανικός σε όλους τους δρόμους της Νέας Υόρκης! Χάος! Παντού κόσμος να τρέχει, σειρήνες, περιπολικά, αυτοκίνητα, χαρτιά σε όλο τον ουρανό και στη συνέχεια έβλεπα τη σκόνη από την πτώση των Δίδυμων Πύργων. Ήταν μια τραυματική εμπειρία για μένα η οποία έχει μείνει χαραγμένη μέσα μου! Δεν έχει ξεχαστεί τίποτα από τότε. Πραγματικά ήταν σαν κινηματογραφική ταινία όλα όσα εκτυλίσσονταν μπροστά μου. Δεν τα πίστευα. Και φυσικά είχα και την αγωνία για την μητέρα μου μέχρι να επιστρέψω σπίτι και να επιβεβαιώσω ότι όλα ήταν καλά…»
Και κατέληξε: «Οι επόμενες ημέρες ήταν πολύ περίεργες. Δεν μπορούσες να πας πουθενά στη Νέα Υόρκη. Τα σχολεία είχαν κλείσει επειδή υπήρχε φόβος για νέο τρομοκρατικό χτύπημα και για μεγάλο χρονικό διάστημα ζούσαμε σχεδόν κλεισμένοι στο σπίτι μας. Δεν λειτουργούσε τίποτα. Ούτε συγκοινωνίες, ούτε μετρό, τίποτα απολύτως. Η αλήθεια είναι ότι η Νέα Υόρκη άργησε πολύ να βρει τα πατήματά της και να ξαναμπεί σε κανονικούς ρυθμούς. Δεν λέω, έχει περάσει πολύ καιρός και τώρα έχει επέλθει η ισορροπία αλλά θεωρώ ότι όλοι όσοι έζησαν εκείνη την ημέρα, άλλοι πιο έντονα έχοντας σωθεί ή έχοντας χάσει δικούς τους ανθρώπους και άλλοι λιγότερο έντονα, θα την θυμούνται για όλη τους τη ζωή…»