Η Euroleague του 2022/23 πέρασε στην ιστορία ως η πιο ανταγωνιστική διοργάνωση όλων των εποχών. Ίσως η ιστορία την καταγράψει και ως την πιο «άδικη», αφού η αντικειμενικά καλύτερη ομάδα της σεζόν έμεινε με άδεια χέρια. Όπου «αντικειμενικά» βάλτε τις αμέτρητες παραδοχές αντιπάλων παικτών και προπονητών για το θαυμαστό μπάσκετ που έπαιξε ο Ολυμπιακός από την πρώτη κιόλας αγωνιστική.
Μέσα στην τεράστια χαρά του για ένα επικό κατόρθωμα – τέτοιο ήταν η πορεία της Ρεάλ από τα πλέι οφ κι έπειτα -, ο Τσους Ματέο επανέλαβε πως οι παίκτες του δεν κέρδισαν απλώς τους καλύτερους της διοργάνωσης αλλά και μια από τις κορυφαίες ομάδες όλων των εποχών.
Το να προσπαθείς να υπεραναλύσεις τα πώς και τα γιατί μιας τόσο οδυνηρής ήττας που ήρθε από ένα σουτ στα τελευταία δευτερόλεπτα μπορεί να σε οδηγήσει στην τρέλα. Ειδικά όταν μιλάμε για έναν χαμένο τίτλο. Πέρα όμως απ’ όλα αυτά, υπάρχουν κάποια δεδομένα που προκύπτουν βάσει της στατιστικής. Και ο συνδυασμός τους ίσως να εξηγεί επαρκώς, έστω και χονδρικά, το γιατί οι Ερυθρόλευκοι επέστρεψαν χωρίς την κούπα από το Κάουνας.
Ο Μουσταφά Φαλ παρέμεινε 26 λεπτά στο παρκέ της Ζαλγκίριο Αρένα στον τελικό, εννιά λιγότερα από το «σκιάχτρο» Έντι Ταβάρες. Ο Γάλλος σέντερ δεν κατάφερε να πάει ούτε μια φορά στις βολές, ενώ οι τρεις προσπάθειες που πήρε ήταν όλες ανεπιτυχείς. Η κόρνα της λήξης σφράγισε το μηδέν στους πόντους του, κάνοντάς τον τον τρίτο βασικό σέντερ στην ιστορία του Ολυμπιακού που ολοκληρώνει τελικό Ευρωλίγκας χωρίς σκορ.
Την τελευταία φορά που είχε συμβεί κάτι τέτοιο ήταν το 2012 όταν ο Τζόι Ντόρσεϊ αστόχησε στη μια και μοναδική προσπάθεια που πήρε σε 13′ συμμετοχής κόντρα στην ΤΣΣΚΑ. Το εντυπωσιακό είναι πως σε εκείνο το επικό ματς είχαν μείνει άποντοι και οι άλλοι δυο σέντερ των Πειραιωτών (Χάινς και Λάζαρος Παπαδόπουλος), όπως παραλίγο να συνέβαινε την περασμένη Κυριακή αν ο Μπολομπόι δεν είχε σκοράρει με ακροβατικό τρόπο περνώντας κάτω από τον Ταβάρες.
Ο Φαλ ήταν ο τρίτος βασικός σέντερ στην ιστορία του Ολυμπιακού που αποτυγχάνει να σκοράρει σε τελικό Euroleague. Για να βρούμε τον πρώτο θα πρέπει να ταξιδέψουμε πίσω στο 1995. Αντίπαλος ήταν και πάλι η Ρεάλ, σε μια από τις εφιαλτικές βραδιές στην καριέρα του Παναγιώτη Φασούλα. Κόντρα στον ανυπέρβλητο Άρβιντας Σαμπόνις (που ήταν παρών την Κυριακή στη Ζαλγκίριο Αρένα), ο «Πάνι» δεν ανταπέδωσε ούτε έναν από τους 23 πόντους του «θαύματος της φύσης» σε 24′ συμμετοχής.
Άποντος βασικός γκαρντ σε τελικό Euroleague σημαίνει ήττα
Ο χειρότερος οιωνός όμως είχε χαρακτηριστικά… Wolverine. Ο Τόμας Γουόκαπ αποθεώθηκε από τον Σάσα Ομπράντοβιτς για την τεράστια αμυντική αλλά και οργανωτική συμβολή του στο ανεπανάληπτο 27-2 της 3ης περιόδου του ημιτελικού με τη Μονακό, παρότι δεν είχε βάλει ούτε πόντο. Η επανάληψη μιας τέτοιας επίδοσης στον τελικό όμως αποδείχθηκε επώδυνη για τους νταμπλούχους Ελλάδας.
Βασικός γκαρντ μιας ομάδας τελικού Euroleague που να τελειώνει άποντος ολόκληρο το φάιναλ φορ είναι ένα πραγματικά σπανιότατο φαινόμενο. Τόσο σπάνιο που μονάχα ένας παίκτης πριν τον Τόμας το είχε «καταφέρει». Το παράδοξο είναι πως κι εκείνος φορούσε τη φανέλα του Ολυμπιακού: ο Σκούνι Πεν ήταν το 2010 βασικός σε ημιτελικό και τελικό (κόντρα σε Παρτιζάν και Μπαρτσελόνα αντίστοιχα), ολοκληρώνοντας το τουρνουά δίχως να σκοράρει!
Στις υπόλοιπες τρεις περιστάσεις που βασικός γκαρντ δεν σκόραρε στον τελικό συναντάμε τον Γιώργο Καλαϊτζή το 2001 (Μακάμπι – Παναθηναϊκός 81-67 στον έναν και μοναδικό τελικό Suproleague), τον Τσάβι Φερντάντες της Μπαρτσελόνα στον θρυλικό της Ρώμης το 1997 και τον Μότι Αρόεστι της Μακάμπι το 1988 (Τρέισερ Μιλάνο – Μακάμπι 90-84). Άπαντες ωστόσο είχαν πετύχει έστω και έναν πόντο στους ημιτελικούς…
Τι μας λέει το «άποντος βασικός γκαρντ σε τελικό Ευρωλίγκας»; Ότι η ομάδα που τον έχει στο ρόστερ της είναι καταδικασμένη να χάσει το τρόπαιο. Σε πέντε διαφορετικές περιπτώσεις οι ομάδες τους γνώρισαν ισάριθμες ήττες. Από τον κανόνα δεν ξέφυγε ούτε ο ΠΑΟ που πριν και μετά το μηδέν του Καλαϊτζή δεν έχασε τελικό (6/7 έχουν οι Πράσινοι).
Ο Ολυμπιακός ήταν η μοναδική ομάδα που έφτασε μια ανάσα από το να σπάσει (και) αυτή την αρνητική παράδοση (όπως εκείνη που θέλει τον πρώτο της regular season να μένει χωρίς κούπα), αλλά ένα απίθανο σουτ του Γιουλ πάνω από τη χερούκλα του Φαλ δεν επέτρεψε να συμβεί κάτι από τα παραπάνω…
Κλείνοντας, οι Ερυθρόλευκοι έκαναν ένα ακόμη αρνητικό ρεκόρ στον τελικό του Κάουνας που έχει σχέση με το σκοράρισμα. Για πρώτη φορά στην ιστορία τους σε παιχνίδι που κρινόταν η κούπα βρήκαν σκορ μονάχα από έξι παίκτες. Ακόμα και στις εποχές της δεκαετίας του ’90, όταν το ροτέισον ήταν άγνωστη έννοια και οι αλλαγές σπάνιο φαινόμενο, δεν είχε συμβεί ποτέ το ανάλογο. Το προηγούμενο αρνητικό ρεκόρ ήταν οι 7 διαφορετικοί σκόρερ στο Τελ Αβίβ, σε εκείνη την αποφράδα νύχτα εναντίον της Μπανταλόνα. Απίστευτο και όμως αληθινό…