Κανόνας πρώτος, βασικός και απαράβατος: όλα ξεκινούν από την υποδοχή, χωρίς αυτή δεν υπάρχει τίποτα. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός βρίσκονται σε κακή κατάσταση αυτή την περίοδο για διαφορετικούς λόγους.
Οι μεν Ερυθρόλευκοι είναι ντεφορμέ, οι δε Πράσινοι που ολοκληρώνουν τον σχεδιασμό τους για την επόμενη σεζόν, βρίσκονται αγκαλιά με τον τίτλο του Λιγκ Καπ σε μια χρονιά που συνοδεύτηκε από παταγώδη αποτυχία και ειδικά για το μέγεθος της επένδυσης που έκαναν.
Ανεξαρτήτως κατάστασης ωστόσο, ένα ντέρμπι των δύο πάντα έχει ενδιαφέρον ακόμα κι όταν αφορά σε έναν ανεπίσημο (η ΕΣΑΠ το λέει) τίτλο. Ο Παναθηναϊκός στο Ρέντη έβγαλε από πάνω του το άγχος, έπαιξε με πίεση από το σέρβις που του απέφερε 16 (!) άσους και ήταν πιο απελευθερωμένος συγκριτικά με προηγούμενες αναμετρήσεις.
Και οι τελευταίοι φίλοι των Πράσινων θα αντιλήφθηκαν λοιπόν για ποιο λόγο βιάστηκε η διοίκησή τους να ανανεώσει τον Κόβαρ, κάτι που έκανε ουσιαστικά εδώ και αρκετό καιρό.
Ο Ιταλοτσέχος ακραίος ήταν βαρόμετρο στα καλά παιχνίδια της ομάδας του Δημήτρη Ανδρεόπουλου και παρότι το σέρβις του είναι ή του ύψους ή του βάθους ή ταλαιπωρείται από τραυματισμούς, προφανώς συνυπολόγισε και ο ίδιος ο προπονητής του Παναθηναϊκού ότι θα είναι καλύτερος με τον Πρωτοψάλτη δίπλα του.
Στον πρώτο τελικό του Λιγκ Καπ αυτός ήταν ο MVP των Πράσινων με μόλις 6 λάθη σε πέντε σετ (20π.) και ο παίκτης που δεν διάβασαν καθόλου σωστά οι Ερυθρόλευκοι: έβαλε ποικιλία στα χτυπήματά του και τράβηξε μπροστά την ομάδα του για να αποτελέσει τον δεύτερο πόλο στην επίθεση μετά τον Ερνάντες, ενώ ο Γιάκομπσεν έβαλε πολύ κέντρο στο παιχνίδι του (12/22 επ. από Ρανγκέλ και Πετρέα).
Ο Ολυμπιακός έχει να ανέβει βουνό στο ΟΑΚΑ αλλά το πραγματικό ζόρι θα το έχει στο πρωτάθλημα αν δεν αλλάξει εικόνα. Η χρονιά κρίθηκε επιτυχημένη με την κατάκτηση του Challenge Cup, αλλά προφανώς οι οπαδοί του περιμένουν καλύτερη εικόνα κι όχι αυτή του πρώτου και του τέταρτου σετ στο Ρέντη (στο οποίο ακόμα κι όταν έχει κατακτηθεί τίτλος υπάρχει κόσμος που «αρνείται» πεισματικά να πάει να στηρίξει την ομάδα του).
Ο ΠΑΟΚ έρχεται με φόρα και σε αυτή τη φάση αν οι δύο ομάδες έπαιζαν για το πρωτάθλημα οι Ασπρόμαυροι θα φλέρταραν με το μπρέικ. Η «διακοπή» είναι βάλσαμο για τους Ερυθρόλευκους που και ταλαιπωρούνται από τραυματισμούς αλλά δεν έχουν και τη φρεσκάδα των προηγούμενων μηνών.
Ο Ιντάλγκο ό,τι πόντους πήρε με επιθέσεις του (αλλά και από σέρβις) το έχασε πίσω δεχόμενος 8 (!) άσους σαν να πρόκειται για παιδί που παίζει πρώτη φορά βόλεϊ σε αυτό το επίπεδο. H εικόνα του ήταν πραγματικά κάκιστη και θα φανεί στα επόμενα ματς όπου κρίνονται τίτλους αν είναι πραγματικά συγκεντρωμένος κι αν έχει αντιληφθεί ότι η χρονιά δεν έχει τελειώσει.
Από εκεί και έπειτα, τα όσα διαβάζω για το μπλοκ και την απουσία του Γκουσταβάο τα ακούω ως ένα βαθμό: δεν γίνεται να πιστεύει κάποιος πως το πρόβλημα στο πρώτο ματς με τον Παναθηναϊκό ήταν το μπλοκ όταν και άμυνες έχουν βγει (έσπασαν μπάλες στο φιλέ) και στην κόντρα μπάλα υπήρξε μια κάποια βελτίωση αλλά και ο Έλληνας κεντρικός που αντικατέστησε τον Βραζιλιάνο είχε τέσσερα kill.
Με τέτοια υποδοχή είσαι καταδικασμένος ακόμα κι αν όλα τα υπόλοιπα τα κάνεις τέλεια: πάρτε παράδειγμα το τρίτο σετ όπου ο Ολυμπιακός δεν το κατέκτησε με άνεση. Η επίθεσή του έφτασε στο 73% παρότι είχε 22% μόλις άριστη υποδοχή. Αυτό σημαίνει και… υπερπροσπάθεια. Στο αμέσως επόμενο που κατέκτησε εύκολα ο Παναθηναϊκός, η άριστη υποδοχή ανέβηκε στο 38% αλλά η επίθεση έπεσε δραματικά στο 34% με εύκολα λάθη.
Αδιανόητα σκαμπανεβάσματα και απόδειξη πως ο Ολυμπιακός παλεύει να βρει μια σταθερότητα σε ένα κομμάτι της σεζόν που του είναι απαραίτητη για να κατακτήσει το πρωτάθλημα και να κλείσει με πολύ θετικό πρόσημο μια χρονιά που έχει βάλει στην τροπαιοθήκη του το τρίτο του ευρωπαϊκό.
Για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται δουλειά σε υποδοχή και ακόμα περισσότερη στην κόντρα μπάλα. Και προφανώς είναι απαγορευτική η «χαλάρωση» που οδηγεί σε σκορ 1-10 στο πρώτο σετ. Όπως απαγορευτικό είναι να παίζεται ματς 21:30 Σάββατο βράδυ και οι ομάδες να μη διαμαρτύρονται και να χορεύουν στους ρυθμούς του Χατζηγεωργίου, να μην ενδιαφέρονται καν για το προϊόν τους.
ΥΓ: Πάλι καλά που δεν πήγε παράταση το Καρδίτσα – Ιωνικός γιατί με τον καταπληκτικό προγραμματισμό της ΕΡΤ οι τηλεθεατές δεν θα έχαναν μόνο τους 11 πόντους του πρώτου σετ, αλλά πιθανότατα και όλη την αναμέτρηση. Μην ξεχάσουν ΕΣΑΠ και ΕΟΠΕ να δώσουν συγχαρητήρια στη Δημόσια Τηλεόραση για τη στήριξη που δείχνει στο άθλημα. Μην το αγαπάτε τόσο μωρέ και κάνετε τόσο μεγάλες θυσίες…
ΥΓ.1: Δεν ξέρω πως θα τελειώσει η σεζόν για τους Ερυθρόλευκους, αυτό που πιστεύω πάντως ακράδαντα είναι ότι ποτέ δεν αξιολογείς παίκτες ανάλογα με τον τρόπο που θα κλείσουν τη σεζόν ή με τους τίτλους που θα κατακτήσουν. Ειδικά στο βόλεϊ, κοιτάς να διαμορφώσεις νωρίς το ρόστερ και να δεις πως θα κουμπώσει απέναντι στους αντιπάλους σου. Καθαρά προσωπική άποψη.