Ο Ολυμπιακός πήρε στο Κάουνας τη δεύτερη… buzzer beater νίκη της σεζόν στη φετινή Euroleague, μετά από εκείνη της 3ης αγωνιστικής στη Μαδρίτη. Τότε ήταν ο Κώστας Σλούκας εκείνος που πήρε την ευθύνη, κάνοντας την απίθανη μπούκα που σημάδεψε τον Ταβάρες στα 3” πριν τη λήξη.
The poem…
AKA The Game Winner pic.twitter.com/34bivK1XbP
— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) October 19, 2022
Την Πέμπτη, απόντος του Σλούκα ήταν η σειρά του Σάσα Βεζένκοφ να πάρει το κρισιμότερο σουτ της βραδιάς, χαρίζοντας τη νίκη στους Ερυθρόλευκους με ένα απίθανο fadeaway απαράμιλλης κλάσης και τεχνικής. Όπως συνέβη με τη Ρεάλ που δεν κατάφερε να απαντήσει στα τελευταία 3 δευτερόλεπτα, έτσι έγινε και με τους Λιθουανούς που διαπίστωσαν με οδύνη πόσο λίγα είναι τα 6,7″ όταν απέναντί σου βρίσκεται αυτός ο Ολυμπιακός.
Vezenkov WINS IT for @olympiacosbc!👀#7DAYSMagicMoment pic.twitter.com/Qfx4IZQNJR
— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) March 16, 2023
Πλέον, όσοι μπαίνουν στο επίσημο σάιτ της Euroleague για να δουν τη βαθμολογία, αντικρύζουν έναν αστερίσκο δίπλα στο όνομα του Θρύλου. Δεν πρόκειται για κάποια υποσημείωση ωστόσο, αλλά για πραγματικό παράσημο: οι Πειραιώτες έγιναν η πρώτη ομάδα της διοργάνωσης φέτος που εξασφαλίζει την πρόκριση στα πλέι οφ και η μοναδική που τα κατάφερε από την 29η αγωνιστική.
Κατά πάσα πιθανότητα ο Ολυμπιακός θα έχει γίνει μέχρι τις 29 Μαρτίου και η πρώτη ομάδα που θα έχει κλειδώσει μαθηματικά το πλεονέκτημα έδρας. Για να συμβεί αυτό οι Ερυθρόλευκοι χρειάζονται είτε δυο νίκες δικές τους, είτε μια και μια ήττα της Φενέρ. Ακόμα κι αν οι Τούρκοι νικήσουν Αρμάνι και Ζαλγκίρις στην έδρα τους την ερχόμενη εβδομάδα, ακόμα κι αν οι Ερυθρόλευκοι ηττηθούν στο Βελιγράδι από την Παρτιζάν, με ήττα της Φενέρ στη Μαδρίτη και νίκη του Ολυμπιακού επί της Βιλερμπάν στις 29/3 το ΣΕΦ θα ετοιμάζεται ξανά για ένα θρυλικό πέμπτο ματς στα πλέι οφ, αν η σειρά φτάσει όπως και πέρυσι στο Game 5.
Οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα πιστοποιούν εδώ και 29 αγωνιστικές πως η περυσινή σεζόν δεν ήταν κάποια φωτοβολίδα που έσκισε τον ουρανό της Euroleague και έσβησε ξαφνικά με το καταραμένο σουτ του Μίτσιτς στον ημιτελικό. Κι ενώ η απόσταση που έχουν διανύσει όλους αυτούς τους μήνες είναι πολύ μεγάλη, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά ένα βηματάκι προς τον απόλυτο στόχο…
Οι Πειραιώτες επέστρεψαν πέρυσι σε φάιναλ φορ μετά από έξι χρόνια, τα οποία ακούγονται πολλά. Επί της ουσίας όμως ήταν μόλις τρεις οι περιστάσεις από τις οποίες απουσίασαν: το 2018, το 2019 και το 2021. Αν καταφέρουν να ξαναβρεθούν στο Κάουνας σε δυο μήνες, θα έχουν 8/14 παρουσίες από το 2009 κι έπειτα και συνολικά 12 final four στο ενεργητικό τους, μαζί με τα τέσσερα της δεκαετίας του ’90.
Το πρώτο μεγάλο ζητούμενο λοιπόν στη σεζόν ήταν η back to back πρόκριση στο φάιναλ φορ. Πετραδάκι-πετραδάκι, ο Ολυμπιακός βάζει από τον Οκτώβριο τα θεμέλια γι’ αυτό το σπουδαίο επίτευγμα που θα τον φέρει πια στην κορυφή των ελληνικών συμμετοχών, αφήνοντας μόνο του στις 11 παρουσίες τον Παναθηναϊκό.
Εδώ που έχει φτάσει το πράγμα, οι Ερυθρόλευκοι έχουν την πολυτέλεια να παρατηρούν με προσοχή τι γίνεται στα χαμηλά στρώματα της 8άδας και να ορίσουν μόνοι τους το «μέλλον» τους. Η αλήθεια είναι πως πιθανό πλασάρισμα στην πρώτη θέση μετά το τέλος της κανονικής σεζόν θα συνιστά ένα τιμητικότατο επίτευγμα. Από τότε που η Euroleague έγινε λίγκα όπου όλοι παίζουν με όλους, το να βρεθεί ελληνική ομάδα στην κορυφή μετά από 34 αγωνιστικές (ή έστω 30 όπως ήταν στις πρώτες σεζόν), θεωρούταν – μέχρι και φέτος – κάτι αδιανόητο.
Για να φτάσει σε αυτή την πρωτιά ο Ολυμπιακός χρειάζεται μάξιμουμ 4 νίκες στα τελευταία 5 ματς, αν δηλαδή Ρεάλ και Μονακό πετύχουν το απόλυτο. Αν Ισπανοί και Μονεγάσκοι κάνουν έστω μια ήττα έκαστος, τότε η ομάδα του Μπαρτζώκα θα πρέπει απλώς να πάρει τα τρία ματς στην έδρα της (Βιλερμπάν, Παναθηναϊκός και Μπασκόνια).
Τι γίνεται όμως αν πιθανή πρωτιά οδηγεί σε… ανεπιθύμητο αντίπαλο; Δεν θα ακούσετε ποτέ κανένα στέλεχος ομάδας να μιλάει για «επιλογή». Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τέτοιο πράγμα δεν υφίσταται στην Ευρωλίγκα. Ούτε και ότι είναι υποτιμητικό να το κάνεις. Πέρυσι, η Ρεάλ το έκανε απροκάλυπτα, σημαδεύοντας τη Μακάμπι.
Οι Ισραηλινοί ίσως πίστεψαν ότι ο περίπατος μέσα στη Βαρκελώνη θα ήταν αρκετός για να τους φέρει την Αρμάνι, αλλά οι Μαδριλένοι έχασαν εντός από την Μπάγερν, βγήκαν 4οι και στη συνέχεια έκαναν πάρτι στα πλέι οφ κόντρα στην 5η Μακάμπι. Σε περίπτωση που η Ρεάλ νικούσε, θα έπαιρνε τη 2η θέση και θα πήγαινε πάνω στη Μονακό, την πιο φορμαρισμένη ομάδα των τελευταίων μηνών, στέλνοντας τον 3ο Ολυμπιακό πάνω στην Εφές.
Το γεγονός πως απαγορεύεται δια ροπάλου να γίνει δημοσίως οποιαδήποτε αναφορά ή ακόμα και υπαινιγμός σε ενδεχόμενη επιλογή αντιπάλου, δεν σημαίνει ότι πρόκειται για κάτι «ηθικά» ανεπίτρεπτο. Ίσα – ίσα, το να έχεις εξασφαλίσει το δικαίωμα της «επιλογής» συνιστά μια ανταμοιβή των κόπων που κατέβαλες σε ολόκληρη τη σεζόν.
Το ποιοι είναι «επιθυμητοί» και ποιοι «ανεπιθύμητοι» αντίπαλοι σε μια σειρά 5 αγώνων είναι κάτι υποκειμενικό και η τελική απόφαση ανήκει αποκλειστικά στο τεχνικό τιμ και στους ανθρώπους της ομάδας. Ωστόσο, αν κάποιος καλούταν να επιλέξει π.χ. μεταξύ της Μακάμπι και της Εφές, κανείς δεν θα του έλεγε το παραμικρό αν προτιμούσε να αποφύγει τους Τούρκους, έστω και με την γκρίνια που υπάρχει μετά τον διασυρμό από την Παρτιζάν. Αν βεβαίως καταφέρει η Εφές να μπει στην 8άδα, πράγμα που δεν είναι καθόλου εύκολο πλέον…
Η πρώτη θέση στην κανονική περίοδο είναι όντως κάτι τιμητικό, πρωτοφανές και αδιανόητο μέχρι πριν λίγους μήνες για τα ελληνικά δεδομένα. Είναι όμως και ένα σημάδι αναπόδραστης… γρουσουζιάς: ποτέ μέχρι σήμερα η κούπα δεν κατέληξε στον πρώτο. Έχει πάει δυο φορές στον 5ο (Φενέρ, Ρεάλ), μια φορά στον 3ο (Εφές), μια φορά στον 2ο (ΤΣΣΚΑ), ακόμα και στον 6ο (πέρυσι η Εφές), αλλά στον πρώτο ποτέ. Αν και το δείγμα δεν είναι πολύ μεγάλο, εντούτοις είναι επαρκές για να γίνει κατανοητό πως ο πρώτος κουβαλά ένα βάρος το οποίο αποδεικνύεται αφόρητο όταν έρθει η κρίσιμη στιγμή. Μέχρι να εμφανιστεί αυτός που θα σπάσει την κατάρα…
ΥΓ1. Νομίζω ότι είναι σαφές πως κάθε επόμενη αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό θα είναι πιο δύσκολη από την προηγούμενη. Ειδικά όταν πρόκειται για εγχώρια διοργάνωση. Το γιατί ο Ολυμπιακός κάνει περίπατο στα αιώνια ντέρμπι της Euroleague και ταυτόχρονα ζορίζεται αρκετά όταν οι διαιτητές μιλούν ελληνικά, είναι ένα φαινόμενο που αναζητά εξήγηση και ερμηνεία.
ΥΓ2. Μετά τον βοηθό προπονητή, ήρθε η σειρά της διοίκησης των Κινγκς να δει από κοντά τον ασταμάτητο Βεζένκοφ. Από το πόσο σοβαρά βλέπουν τον Σάσα οι Αμερικανοί, αντιλαμβάνεται κάποιος το μέγεθος της επιτυχίας των Αγγελόπουλων με την ανανέωση ως το 2025. Ας αφήσουν όμως κάποιοι βιαστικοί τη σπέκουλα σχετικά με το μέλλον του την ώρα που τα μεγαλύτερα παιχνίδια της σεζόν είναι ακόμα μπροστά. Κι αν δεν μπορούν, ας αποφύγουν έστω τις «νουθεσίες» προς τον κόσμο του Ολυμπιακού, διότι από ένα σημείο και μετά το πράγμα χοντραίνει και ξεφεύγει κατά πολύ από το «αγνό αντικειμενικό ενδιαφέρον»…
ΥΓ3. Ου γαρ έρχεται μόνον…