Αποκαλυπτικός και άκρως ειλικρινής ήταν ο Στέφανος Τσιτσιπάς στη συνέντευξή του στον ΑΝΤ1 και την εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω» μιλώντας για τη μέχρι τώρα πορεία του στον χώρο του παγκόσμιου τένις, τις αναρτήσεις – θέσεις του που προκάλεσαν αντιδράσεις κυρίως στην Ελλάδα αλλά και τους μεγάλους του στόχους, τονίζοντας πως φέτος ίσως είναι η χρονιά που θα κατακτήσει ένα Γκραν Σλαμ τουρνουά, ενώ το μεγαλύτερο όνειρό του παραμένει η κατάκτηση ενός χρυσού μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Οι θυσίες, τα λάθη και το «δεν με πειράζει» για τις αντιδράσεις του κόσμου σχετικά με τη δήλωση για Harrods στην Ελλάδα και τη στάση του κατά του εμβολίου.
«Το τένις σου δίνει 90% πόνο και 10% χαρά, αλλά παραμένει πρώτο και κύριο μέλημα στη ζωή μου», τόνισε χαρακτηριστικά.
Αναλυτικά τα όσα είπε:
“Το τένις έρχεται πρώτο και το έχω βάλει βαθιά στο μυαλό μου ότι θα παραμείνει πρώτο και τα υπόλοιπα δεύτερα. Αυτό που παίρνω από το τένις είναι 10% χαρά και 90% πόνος. Είμαι παραπάνω από έτοιμος να παραμείνω στο άθλημα για τα επόμενα 15 ίσως και 20 χρόνια της ζωής μου. Είναι η καθημερινότητά μου και αποτελεί μέρος των στόχων και των ονείρων που είχα από μικρό παιδί. Το τένις είναι η μοναδική δουλειά που έχω. Χωρίς αυτή δεν ξέρω τι θα έκανα”.
Ο Στέφανος Τσιτσιπάς αναφέρθηκε στις εντάσεις που βγάζει στους αγώνες, αλλά και στη σχέση του με τον προπονητή και πατέρα του, Απόστολο Τσιτσιπά. “Εντυπωσιάζομαι από τους αθλητές που μπορούν και κρατούν την ψυχραιμία τους. Ο Φέντερερ ήταν έτσι. Όμως, άλλαξε. Αυτό μού συμβαίνει, επειδή υπάρχει ενδιαφέρον και θέλω να επιτύχω. Είναι δύσκολο να βλέπεις τον εαυτό σου να πέφτει κάτω και να μην μπορείς να αντιδράσεις, να κάνεις κάτι. Ο Τζόκοβιτς είχε κάποιες τέτοιες στιγμές με το box του. Είναι κάποια εκτόνωση αυτή.
Η αλήθεια είναι ότι όταν συμβαίνει αυτό, δεν είναι η πιο όμορφη εικόνα του κόσμου και φαίνεται άθλιο. Είναι δύσκολο να παίζεις με τέτοια ένταση και θέληση, να κάνεις τέτοια προσπάθεια και να πηγαίνεις από το 100 στο μηδέν σε δύο δευτερόλεπτα.
Στη σχέση μου με τον πατέρα μου, η συναισθηματική προσέγγιση κάνει τα πράγματα πιο ζόρικα και δύσκολα. Με έναν προπονητή που δεν έχεις οικογενειακή σύνδεση, που έχεις επαγγελματική σχέση μπορεί να μην εκτονωθείς με τον ίδιο τρόπο, όπως στον πατέρα σου. Με τον πατέρα σου έχεις την άνεση να ξεφύγεις, επειδή ξέρεις ότι θα σε συγχωρέσει.
Βέβαια, τα τελευταία χρόνια έχει μπερδευτεί η σχέση μας. Είναι πιο επαγγελματική και λιγότερο πατέρα -γιου και αυτό θέλω να το επαναφέρω. Ήθελα ένα ταξίδι με την οικογένειά μου που θα μάς κρατούσε μακριά από το τένις και δεν κατάφερα να το πετύχω. Μόλις φτάσαμε στην Ισλανδία, αυτό δεν έγινε επειδή βρήκε αμέσως τα indoor courts και έπαιξε με τον αδερφό μου τον Παύλο. Πάντως, είναι καλό που και οι δύο γονείς μου είναι στο άθλημα. Βέβαια, καμιά φορά μιλάνε περισσότερο απ’ όσο πρέπει και μέσα στο γήπεδο και έξω”, είπε χαμογελώντας ο κορυφαίος Έλληνας τενίστας και έπειτα ο λόγος πέρασε στον πατέρα του.
O Απόστολος Τσιτσιπάς αναφέρθηκε στην πορεία του Στέφανου, αλλά και στη σχέση τους. “Η σταθερότητα του Στέφανου είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Τα τελευταία έξι χρόνια βρίσκεται στο ΤΟΡ 10. Πρέπει να είσαι πάντα στις επάλξεις, για να βελτιώνεσαι και να κρατηθείς στην κορυφή. Και όταν γίνεις Νο 1 στον κόσμο, πρέπει να δουλέψεις ακόμα πιο πολύ στις λεπτομέρειες, για να κρατηθείς ψηλά.
Υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες που πρέπει να βελτιώσεις, για να φτάσεις και να διατηρηθείς στην κορυφή. Άρα, υπάρχει συχνά δυσκολία στην κατανόηση για το πώς μπορούμε να φέρουμε το αποτέλεσμα που θέλουμε και να ανεβάσουμε την απόδοση. Ο προπονητής που προσπαθεί να καταλάβει αυτές τις λεπτομέρειες και να βάλει την επιστημονική γνώση πίσω από τη δουλειά, δεν είναι πάντα εύκολο να πείσει τον παίχτη να πειθαρχήσει για να βγει η δουλειά.
Η πειθαρχία παίζει τεράστιο ρόλο και ο Στέφανος το έχει καταλάβει. Έδειξε ότι είναι έτοιμος να δουλέψει σκληρά. Το τένις είναι μια αντανάκλαση της ζωής μας. Είναι δύσκολο και με τη δουλειά που θα κάνουμε θα φτάσουμε εκεί πού έχει ονειρευτεί ο Στέφανος”.
Ο Απόστολος Τσιτσιπάς στη συνέχεια τόνισε ότι είναι πιθανή η αλλαγή σε θέματα προπονητικής: “Είναι φυσικό να πικραίνομαι με τον τρόπο που αντιδρά, όχι επειδή αυτό είναι ένα δείγμα του χαρακτήρα του Στέφανου. Γνωρίζω ποιος είναι ο Στέφανος. Γνωρίζω ποιος είναι ως άνθρωπος και ως παιδί.
Έχει αναλάβει πολλές ευθύνες στη ζωή του από πολύ μικρός. Έχει αγαπήσει αυτές τις ευθύνες. Δεν είναι εύκολο να αγαπήσεις αυτές τις ευθύνες και να σηκώσεις το βάρος μιας ολόκληρης οικογένειας και να μείνεις ισορροπημένος. Ο Στέφανος το καταφέρνει και αυτό είναι εντυπωσιακό. Αυτό που ίσως με δυσαρεστεί όταν γίνονται αυτά, είναι ότι όταν έρχονται αυτές οι στιγμές επηρεάζουν την προσπάθειά του. Σε αυτές τις στιγμές χρειάζεται 100% τη συγκέντρωση του, για να βρει τις λύσεις να ξεπεράσει τα προβλήματα. Το παν στη ζωή και στο τένις είναι να αναζητάς λύσεις.
Κι εγώ και η σύζυγός μου έχουμε υπάρξει προπονητές του Στέφανου. Και τώρα προσπαθούμε να βοηθήσουμε τον Στέφανο και τα άλλα παιδιά μας να καταλάβουν τι σημαίνει να είσαι επαγγελματίας τενίστας. Ο Στέφανος δεν χρειάζεται την κατεύθυνση του προπονητή του και των γονέων του. Έχει περάσει σε ένα άλλο επίπεδο. Και σε αυτό το σκέλος πρέπει να υπάρξει κάποια βελτίωση κάποια αλλαγή. Σε συνεννόηση με τον Στέφανο να βρούμε τι πραγματικά χρειάζεται εκείνες τις στιγμές, για να αποδώσει το καλύτερο”.
Ο 24χρονος τενίστας μίλησε και για τον Μαρκ Φιλιππούση που βρίσκεται στο προπονητικό τιμ του. “Ο Μαρκ εμπλουτίζει πολύ την ομάδα. Είναι σπουδαίος πρωταθλητής. Τον σέβομαι πολύ, όπως και όλη η ομάδα. Έχει μεγάλη γνώση. Σε τέτοιο βαθμό που δεν το πίστευα.
Νιώθω εμπλουτισμένος από τις γνώσεις του. Δεν ξέρω αν θα αλλάξει ο ρόλος του πατέρα μου. Μπορεί κάποια μέρα να γίνει. Επικεντρώνομαι στο παρόν. Φέτος, είχαμε δυσκολίες και άλλες στιγμές που η σχέση με τον πατέρα μου ήταν καταπληκτική. Όπως είπε και ο πατέρας μου δεν είναι μια εύκολη σχέση.
Τον Μαρκ θα τον έχω όσο πιο κοντά γίνεται. Νιώθω πολύ άνετα όταν είναι δίπλα μου, τον εμπιστεύομαι για όσα μπορεί να προσφέρει, αλλά και ως άνθρωπο. Είναι εξαιρετικός άνθρωπος. Ίσως αρχίσω να ταξιδεύω μαζί του κάποιες εβδομάδες μέσα στη χρονιά”.
“Για μένα το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο είναι όνειρο ζωής”
Ο Στέφανος παραδέχθηκε ότι ένιωθε άσχημα με την εικόνα του box του στις στιγμές της έντασης και επεσήμανε τους τομείς, στους οποίους δουλεύει πολύ. “Το δουλέψαμε αυτό. Έχουν υπάρξει στιγμές εκτός ελέγχου στο παρελθόν. Δεν με κάνει να νιώθω ωραία. Το δουλεύουμε ως ομάδα. Η ηρεμία στο μποξ είναι δική μας ευθύνη και είναι κάτι που το έχουμε φέρει στα μέτρα του.
Από την άλλη η δουλειά που κάνω στην τεχνική είναι σαν ρουτίνα για μένα. Δουλεύω καθημερινά. Δεν σημαίνει ότι αν είμαι καλός σε ένα τομέα, θα σταματήσω να δουλεύω σε αυτόν. Συνεχώς βελτιώνεται η τεχνική μου, όμως στο τένις δεν υπάρχουν όρια. Ακόμα και ο Νόβακ Τζόκοβιτς δεν έχει φτάσει στο όριό του. Το τένις είναι ένα άθλημα που μπορείς συνεχώς να βελτιώνεσαι και να δημιουργείς κάτι καινούργιο είτε σε κάτι τεχνικό είτε στη φυσική κατάσταση. Το τένις έχει μια ροή. Δεν είναι ένα – δυο αποτελέσματα. Είναι ένας μαραθώνιος, δεν είναι ένα σπριντ. Πρέπει να είσαι μια αθλητική μηχανή, δεν βγαίνει αλλιώς.
Αν χρειαστεί να μείνεις στο γήπεδο πέντε και έξι ώρες, πρέπει να είσαι μια μηχανή, να φτάσεις στο σημείο, στο οποίο δεν σπας όταν υπάρχει πίεση. Όμως, είναι σημαντικές και οι ήττες, επειδή σε μαθαίνουν πολλά. Οι νίκες είναι από τις πιο ωραίες και γευστικές στιγμές, αλλά χωρίς τις ήττες δεν θα κατακτούσα τους εννέα ΑΤΡ τίτλους και δεν θα ήμουν στο Νο 3 του κόσμου. Είναι ο επόμενος στόχος το grand slam. Όλη η δουλειά μου γίνεται γι’ αυτό, για να κατακτήσω ένα grand slam. Έχω τρία όνειρα. Το ένα είναι ο τίτλος σε ένα grand slam. Tο δεύτερο είναι το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο. Για πολλούς τενίστες δεν είναι κάτι σημαντικό, όπως κι αν ακούγεται αυτό. Όμως, για μένα το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο είναι όνειρο ζωής. Και ο τρίτος στόχος είναι το Νο 1 στον κόσμο. Είναι ένας μεγάλος στόχος για την επόμενη σεζόν”.
Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που αγαπά πολύ και αποκάλυψε ότι ο Αντώνης Νικοπολίδης είναι από τους αγαπημένους του Έλληνες ποδοσφαιριστές. “Το ποδόσφαιρο μου άρεσε πάρα πολύ. Ήμουν στη Δόξα, στη Βουλιαγμένη. Ήταν και ο παππούς μου ποδοσφαιριστής. Ήταν χρυσός Ολυμπιονίκης το 1956 και έχει κατακτήσει πολλά πρωταθλήματα με τη Σπάρτακ Μόσχας. Ο Νικοπολίδης είναι από τους αγαπημένους μου ποδοσφαιριστές. Είχα το μικρόβιο του ποδοσφαίρου, αλλά στην ηλικία των 12 ετών αποφάσισα να ακολουθήσω το τένις. Μού άρεσε επειδή ήταν ατομικό και μπορούσα να πάρω εγώ τις αποφάσεις από το να είμαι μέλος μιας ομάδας, στην οποία όσο καλά κι αν έπαιζα πολλές φορές δεν έπαιρνε το αποτέλεσμα που ήθελα. Μού φάνηκε πιο φυσιολογικό να ακολουθήσω το τένις και ότι σε αυτό το άθλημα έχω περισσότερο ταλέντο.
Ο Ροναλντίνιο ήταν το είδωλό μου, όταν έπαιζα μπάλα στη Βουλιαγμένη. Όνειρό μου ήταν μια μέρα να τον γνωρίσω. Ήταν ο αγαπημένος μου αθλητής όλων των εποχών. Το χαμόγελό του, το ταλέντο του, η αγάπη του για το άθλημα. Δεν μπορούσα να σταματήσω να τον βλέπω. Ήταν απολαυστικός, μπορούσες να τον βλέπεις όλη τη μέρα. Στο τένις μεγάλωσα με τον Ρότζερ Φέντερερ. Είδα το θρίαμβό του στο Wimbledon το 2008 και ήταν ένας από τους λόγους που ήθελα ασχοληθώ με το τένις και να τον αντιμετωπίσω.
Είναι απερίγραπτη η στιγμή που παίξαμε αντίπαλοι. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα είχα την ευκαιρία να παίξω μαζί του, επειδή ήμουν πολύ μικρός όταν άρχισα να τον παρακολουθώ. Πίστευα ότι όταν θα έπαιζα, αυτός θα ήταν πια προπονητής. Ήταν πολύ ξεχωριστή βραδιά για μένα στη Μελβούρνη, στον πρώτο μας επίσημο αγώνα. Ήταν ένας μεγάλος σε διάρκεια αγώνας. Ήταν από τους πιο δύσκολους σε συναισθηματικό επίπεδο αγώνες μου. Υπήρξαν στιγμές που έπρεπε να βγάλω τελείως από το σκηνικό τον Φέντερερ. Έπρεπε να μη σκέφτομαι ποιος είναι από την άλλη πλευρά. Στον πρώτο πόντο του αγώνα σκέφτηκα: “Εδώ είμαστε. Αυτή είναι η στιγμή για την οποία προπονούμαι όλη τη ζωή μου”.
Σχολίασε και τους άλλους δύο του Big 3 του τένις, τον Ναδάλ και τον Τζόκοβιτς και χαμογέλασε σκεπτόμενος το φράγμα που υψώνουν ακόμα στη νέα γενιά: “Από την άλλη ο Ναδάλ και ο Τζοκοβιτς βρίσκονται σε αυτή την ηλικία και συνεχίζουν να ανεβάζουν το επίπεδο και να παίζουν καλύτερα απ’ ό,τι έπαιζαν πέντε με έξι χρόνια πριν. Γίνεται ακόμα πιο δύσκολο για εμάς τους νέους που ερχόμαστε από πίσω, ειδικά με τους τίτλους και τους τελικούς. Είναι πάντα εκεί. Μαζεύεις πολλές εμπειρίες παίζοντας ενάντια σε αυτούς τους δύο θρύλους του τένις. Είναι διαφορετικοί παίχτες.
Ο Ναδάλ έχει τη μεγαλύτερη καρδιά και ψυχή, θα δώσει τα πάντα. Και στη χειρότερη μέρα του να βρίσκεται θα καταφέρει με κάποιο τρόπο να αλλάξει την αρχική εικόνα και να κερδίσει. Ο Τζόκοβιτς είναι από τους πιο ολοκληρωμένους παίχτες, όλων των εποχών. Έχει βελτιώσει πολύ το παιχνίδι του στο φιλέ. Το σερβίς του δεν είναι από τα πιο γρήγορα, αλλά καταφέρνει να βάζει την μπάλα εκεί πού θέλει. Θυμάμαι έπειτα από τον αγώνα στην Αστάνα, είπα στον πατέρα μου “νιώθω ότι με έκλεψαν”. Δεν έπαιξε πιο γρήγορα από ‘μένα, δεν χτυπούσε την μπάλα πιο δυνατά από ‘μένα, αλλά τοποθετούσε την μπάλα ακριβώς εκεί πού ήθελε. Βλέπει το γήπεδο τόσο καλά, το κάνει εξαιρετικά. Για ‘μένα είναι πολύ σημαντικό ότι έχω καταφέρει νίκες απέναντί τους”.
”Έφαγα ξύλο” για το Harrods, αλλά δεν με πειράζει. Ξέρω ότι η πρόθεσή μου ήταν καλή”
Ο Στέφανος μίλησε επίσης για τα social media και τις αντιδράσεις που προκαλούν τα σχόλιά του.
“Για μένα τα social media είναι κάτι στο οποίο μπορείς να πεις αυτό που πιστεύεις. Αυτό που συνέβη με το Harrods δεν το κατάλαβα ποτέ, επειδή οι προθέσεις μου ήταν τελείως διαφορετικές από αυτό που κατάλαβε ο κόσμος. Είχα την ευκαιρία να πάω στο Λονδίνο και στο Harrods. Και σκέφτηκα αν φτιαχτεί κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα, πόσες πολλές δουλειές θα ανοίξουν και είναι μαγνήτης για τον τουρισμό.
”Έφαγα ξύλο” γι’ αυτό, αλλά δεν με πειράζει. Στο τέλος της ημέρας μετράει η πρόθεση που είχα. Δεν είναι υγιεινό να περνάς ώρες στα σοσιαλ μίντια, υπάρχουν πολλοί που δεν θέλουν να προκαλέσουν κάτι καλό ή να βγάλουν κάτι καλό προς τα έξω. Κάθονται όλη τη μέρα στα social media και τη… λένε στους υπόλοιπους. Βγάζουν αρνητική ενέργεια.
Το πιο σημαντικό εκεί είναι η επικοινωνία και οι πεποιθήσεις σου, να πεις κάτι που θα κάνει τον κόσμο καλύτερο ή θα έχει μικρή βελτίωση στην καθημερινότητα κάποιων. Έτσι το προσεγγίζω”.
“Ο Κύργιος -ας πούμε- ήθελε να προκαλέσει προβλήματα και έκανε τα καραγκιοζιλίκια του”
Αναφέρθηκε επίσης στην παρεξήγηση που έγινε με το εμβόλιο, χαρακτήρισε περίεργη και αστεία φάση στην καριέρα του την ιστορία με τα toilet breaks και τόνισε ότι ο Κύργιος ήταν αυτός που χάλασε τη μεταξύ τους σχέση.
“Δεν ήμουν ποτέ κατά του εμβολίου. Έκανα το εμβόλιο. Έγινε παρεξήγηση όταν με ρώτησε ένας δημοσιογράφος για το εμβόλιο. Έγινε μια τεράστια παρεξήγηση με την απάντησή μου. Είχα πει ότι αν η ΑΤΡ το κάνει υποχρεωτικό φυσικά και θα το κάνω. Και συνέχισα λέγοντας: “ότι αυτή τη στιγμή το εμβόλιο δεν είναι υποχρεωτικό και δεν μάς έχει πει κανείς ότι πρέπει να το κάνουμε. Περιμένω μέχρι να μάς δώσει το ΟΚ η ΑΤΡ. Επίσης, είχα και μια ανησυχία, επειδή είχε ειπωθεί ότι μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στους αθλητές. Δεν ήξερα τι μπορεί να προκαλέσει σε μένα. Αν υπήρχαν αρνητικές επιπτώσεις γιατί να το κάνω;”
H ιστορία για τα toilet breaks ήταν περίεργη στιγμή στην καριέρα μου, αλλά και αστεία. Ο κόσμος το πήρε τόσο προσωπικά και τόσο σοβαρά. Έδειξα με κάποιο τρόπο στην ΑΤΡ ότι ο κανονισμός τα toilet breaks τα επιτρέπει. Δεν έκανα κάποια παρανομία. Δεν έσπασα κάτι που λέει ο κανόνας. Έστειλα γράμμα στην ΑΤΡ γι’ αυτό και τελικά έφτιαξαν έναν κανόνα. Μπορώ να πω ότι πρόσφερα έναν κανόνα στην ΑΤΡ. Πολλοί δεν κατάλαβαν τα toilet breaks και για ποιο λόγο πήγαινα 8 λεπτά στην τουαλέτα. Ο λόγος ήταν η υγρασία. Δυστυχώς, ιδρώνω πάρα πολύ όταν παίζω. Ειδικά, όταν έχει ζέστη. Το τουρνουά Σινσινάτι έχει πολλή υγρασία και ειδικά η Νέα Υόρκη είναι το πιο δύσκολο μέρος.
Σχετικά με τον Κύργιο, τα χάλασε μόνος του. Εγώ δεν έκανα τίποτε. Εγώ ήθελα απλά να παίξω τένις και είχα κάποιον από την άλλη πλευρά του γηπέδου που -ας πούμε- ήθελε να προκαλέσει προβλήματα και έκανε τα καραγκιοζιλίκια του. (γέλασε) Πιστεύω ότι παίζει ρόλο από ποια μεριά του κρεβατιού θα ξυπνήσει”.
Ο κορυφαίος Έλληνας τενίστας σκέφτηκε πώς θα ήθελε να είναι σε 15 χρόνια από σήμερα. Η θαλπωρή της οικογένειάς του και οι τίτλοι που ονειρεύεται πρωταγωνιστούν στο κάδρο που έφτιαξε για το μέλλον του.
“Σε 15 χρόνια από τώρα θα ήθελα να συνεχίζω με τον τρόπο που είμαι αφοσιωμένος στο άθλημα. Μπορεί να παίζω ακόμα, αν πάρουμε παράδειγμα τον Φέντερερ. Θα ήθελα να έχω ακόμα τους γονείς μου δίπλα μου και να μην τους αφήσω. Επειδή, φαντάζομαι σε εκείνη την ηλικία αρχίζουν να αλλάζουν λίγο τα πράγματα. Θα ήθελα πάρα πολύ να είναι στο πλευρό μου και το ίδιο ισχύει και για τα αδέρφια μου.
Δεν έχω σκεφτεί την δημιουργία οικογένειας. Το πιο σημαντικό για ‘μένα είναι η καριέρα μου και μετά τα υπόλοιπα. Φαντάζομαι και ονειρεύομαι grand slam τίτλους, το Νο1 και πολλές όμορφες στιγμές εκτός γηπέδου. Δεν μπορώ να σκεφτώ αν θα θέλω να είμαι προπονητής κάποια στιγμή. Αυτή τη στιγμή είμαι αθλητής.
Το τουρ είναι πάρα πολύ απαιτητικό. Δεν μού δίνει τη δυνατότητα να κάνω πράγματα που θέλω. Ακόμα δεν πήρα το δίπλωμα οδήγησης. Για παράδειγμα, θα ήθελα να ταξιδέψω σε πολλά μέρη του κόσμου που δυστυχώς δεν πάει το τουρ εκεί. Να δω νέα μέρη και κουλτούρες. Πάντως, υπάρχουν φορές που η Ελλάδα μού λείπει πάρα πολύ, όταν αγωνίζομαι”.