Κάποιος που δεν έχει εικόνα από το ματς, στο άκουσμα του τελικού 3-0 μπορεί κάλλιστα να σχηματίσει την εντύπωση πως η ΑΕΚ έκανε παρέλαση κόντρα στον ελλιπέστατο Άρη. Αρκετές φορές στο ποδόσφαιρο το ποιος έχει παίξει «καλύτερα» δεν έχει καμία σημασία στη διαμόρφωση του αποτελέσματος. Και σίγουρα πολύ μικρότερη σημασία από ένα καθοριστικό διαιτητικό λάθος που ενδέχεται να αλλοιώσει τα πάντα.
Πολύ πριν γίνει το 3-0, πριν καν ο Άρης μείνει σωστά με δέκα παίκτες, οι Κίτρινοι θα έπρεπε να έχουν πάρει πέναλτι υπέρ τους μετά την εγκληματική έξοδο του Αθανασιάδη και τον (ευτυχώς όχι σοβαρό) τραυματισμό του Φαμπιάνο.
Ο Πορτογάλος διαιτητής Γκοντίνιο που κλήθηκε από την ΚΕΔ της εξυγίανσης να διαιτητεύσει το ματς, προφανώς ήταν ενήμερος για την παρουσία ενός επιφανούς… ζουληχτή στην εξέδρα της OPAP Arena (σ.σ. θα την έλεγαν Αγιά Σοφιά αλλά δεν προβλεπόταν σχετική χορηγία από το Πατριαρχείο). Φρόντισε λοιπόν να μην τον στενοχωρήσει με την απόδοσή του, όπως είχε κάνει στο παρελθόν ένας άλλος συμπατριώτης του και ένιωσε το μακρύ χέρι του (κιτρινόμαυρου) νόμου στα γεννητικά του όργανα. Κατά σύμπτωση, πάλι σε αγώνα με τον Άρη.
Αν και δεν χρειάζεται κανένας τηλεκριτικός διαιτησίας για να πει αυτό που φαίνεται με γυμνό μάτι, είναι αξιοσημείωτο πως όλοι πλην ενός (του Τάκη του Βαρούχα με τ’ όνομα) συμφώνησαν ότι επρόκειτο για πέναλτι. Ο γίγας Τάκης Μπαλτάκος όμως είχε αμφιβολίες και επειδή ο ίδιος ειδικός δεν είναι, απευθύνθηκε στους πιο κατάλληλους ανθρώπους για τη δουλειά. Αυτούς δηλαδή που πληρώνει η Ομοσπονδία στην οποία ο ίδιος προΐσταται…
Ο Τάκης Μπαλτάκος λοιπόν, ρώτησε κι έμαθε. Σύμφωνα με τα όσα ο ίδιος δήλωσε γραπτώς ότι του απάντησε η ΚΕΔ:
«1. Ο τερματοφύλακας πρώτα απέκρουσε την μπάλα και μετά συγκρούσθηκε με τον επιτιθέμενο.
2. Ο επιτιθέμενος δεν προσπαθούσε να παίξει με την μπάλα.
3. Ο τερματοφύλακας ήταν προσηλωμένος στην μπάλα, όχι στον επιτιθέμενο και η μετέπειτα σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη».
Ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο διοικείται από τρολ το φανταζόμασταν καιρό τώρα, ωστόσο πλέον έχουμε και επίσημη επιβεβαίωση. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την ανάποδη, για να δούμε πώς ο Τάκης Μπαλτάκος θεωρεί ότι μπορεί να ασκεί εξουσία με τρολιές.
Σύμφωνα με τα όσα ο ίδιος ισχυρίζεται, διότι η ΚΕΔ επισήμως δεν έχει βγάλει λέξη, ο τερματοφύλακας ήταν προσηλωμένος στην μπάλα και η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη. Μάλιστα. Ξέρετε πότε έχει ισχύ το παραπάνω; Όταν συγκρούονται δυο παίκτες κεφάλι με κεφάλι ή τέλος πάντων όταν γενικώς συγκρούονται δυο παίκτες ενώ κοιτούν την μπάλα και όχι τον αντίπαλο.
Στην προκειμένη περίπτωση δεν έχουμε σύγκρουση αλλά χτύπημα και μάλιστα εγκληματικό, αφού θα μπορούσε κάλλιστα ο Φαμπιάνο να καταλήξει στο νοσοκομείο. Πριν από 40 και κάτι χρόνια ένας συνάδελφος του Αθανασιάδη είχε κάνει κάτι αντίστοιχο σε ημιτελικό μουντιάλ: ο Πατρίκ Μπατιστόν έχασε δυο δόντια και είχε τρία σπασμένα πλευρά από την περιβόητη «έξοδο» του Χάραλντ Σουμάχερ και όπως δήλωσε πρόσφατα, έχει ακόμη πόνους στην πλάτη από εκείνο το χτύπημα.
Η «προσήλωση» στην οποία αναφέρεται ο κύριος Μπαλτάκος δεν αποτελεί ελαφρυντικό για μια παράβαση και μάλιστα τόσο βίαιη. Οποιοσδήποτε μπορεί να είναι «προσηλωμένος στην μπάλα» και ταυτόχρονα να σπάσει το πόδι του αντιπάλου του με ένα τάκλιν, έχοντας μάλιστα κάνει επαφή και με την μπάλα. Πιστεύετε ότι θα υπάρξει ΚΕΔ εκτός Ελλάδας που θα τον αθώωνε;
Να θυμίσουμε το πέναλτι που πήρε ο Παναθηναϊκός με τον Αστέρα Τρίπολης, όταν ο παίκτης των Αρκάδων τιμωρήθηκε επειδή το πόδι του βρήκε στην (αντικανονική) προβολή που έκανε από πίσω ο Αϊτόρ. Αυτός δηλαδή δεν ήταν προσηλωμένος στην μπάλα; Ή μήπως να θυμηθούμε το περιβόητο «πέναλτι» του Άβιλα σε παίκτη που ερχόταν επίσης από πίσω και που σωριάστηκε στο χόρτο λες και τον χτύπησε ρεύμα;
Για το ανέκδοτο πως ο επιτεθέμενος δεν προσπαθούσε να παίξει την μπάλα τι να πει κανείς; Ακόμα και ο πιο άσχετος άνθρωπος με τον ποδόσφαιρο γνωρίζει πως οι κανονισμοί δεν προβλέπουν «παίξιμο με την μπάλα» προκειμένου να στοιχειοθετηθεί ή όχι μια παράβαση. Αν κάποιος φάει μια μπουνιά εκτός φάσης ο διαιτητής θα εξετάσει αν είχε πρόθεση να παίξει την μπάλα ή την παράβαση; Ίσως ο κύριος Μπαλτάκος (ή αυτός που τον… ορμήνεψε) να θυμόταν τον αλησμόνητο Δούρο στο περιβόητο ντέρμπι του 2004, αλλά ακόμα και ο ίδιος ο Κορίνθιος δεν είπε ποτέ ότι δεν υπήρχε παράβαση (δηλαδή πέναλτι και κόκκινη στον Κυργιάκο), αλλά ότι δεν την είδε.
Τι μας μένει; Το «επιχείρημα νο.1». Πράγματι, ο Αθανασιάδης κάνει επαφή και με την μπάλα, σχεδόν ταυτόχρονα με το χτύπημα στον Φαμπιάνο. Ακόμα και 10 δευτερόλεπτα νωρίτερα να είχε βρει την μπάλα, η βασική παράμετρος της φάσης δεν αλλάζει. Όταν κάποιος πηγαίνει με φόρα, κάνοντας άλμα με το γόνατο προς τον αντίπαλο τότε είναι δεδομένο ότι του καταλογίζεται πρόθεση να τον χτυπήσει. Είναι σαν να περνάς με κόκκινο ή να παραβιάσεις STOP και να προκαλέσεις ατύχημα: κανείς δεν θα σου αναγνωρίσει ελαφρυντικό επειδή «δεν είχες πρόθεση», όταν έχεις παρανομήσει εξαρχής.
Για να έχουμε σύγκρουση θα έπρεπε να τράκαρουν οι αντίπαλοι σώμα με σώμα ή κεφάλι με κεφάλι. Όταν το προτεταμένο γόνατο του ενός «τρακάρει» με ορμή στο κεφάλι και το σώμα του αντιπάλου, ο οποίος μάλιστα δεν επιχειρεί άλμα, δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που να αθωώνει τον πρώτο. Το μόνο που θα έπρεπε να συζητάμε σήμερα είναι αν μαζί με το πέναλτι θα έπρεπε να αποβληθεί και ο Αθανασιάδης, εξέλιξη που δεν θα ήταν καθόλου απίθανη σε ένα κανονικό, μη εξυγιασμένο πρωτάθλημα.
Την περασμένη Τετάρτη ο Άρης πήρε ένα πέναλτι-φάντασμα κόντρα στον Ολυμπιακό, εκεί που υπήρξε καθαρό διπλό επιθετικό φάουλ (και κάρτα μαζί, αφού υπήρξε χτύπημα στον λαιμό του Ντόι). Προφανώς δεν αγάπησε τους Κίτρινους η Εξυγίανση, απλώς θεώρησε ήταν μια καλή ευκαιρία να πετάξει τους πρωταθλητές εκτός διεκδίκησης του κυπέλλου, «διευκολύνοντας» το έργο της ΑΕΚ και το «όνειρο» ενός ακόμη «μαγικού» τελικού μεταξύ Δικεφάλων.
Στην OPAP Arena πάλι, γίνονται άλλου είδους διευκολύνσεις. Τα πονηρά μυαλά σκέφτηκαν πως ο σούπερ ευνοημένος – κόντρα στον Ολυμπιακό – Άρης δεν θα μπορούσε να μιλήσει για διαιτησία.