Ο Παναθηναϊκός πήρε ακόμα μια νίκη χάρη σε ένα σκανδαλώδες σφύριγμα από τα αμέτρητα που έχουν δοθεί φέτος υπέρ του. Το γεγονός πως ο Δημήτρης Κουρμπέλης παραδέχτηκε δημόσια πως η βουτιά που έκανε προς τον Μορέιρα είχε ως αποκλειστική επιδίωξη τον καταλογισμό πέναλτι θα έπρεπε να είναι πρώτο θέμα παντού.
Χωρίς περιστροφές, ο αρχηγός του ΠΑΟ ξεφτίλισε διαιτητή και VAR (Τσαγκαράκης και VAR αντίστοιχα), αφού ουσιαστικά απαλλάσσει τον αντίπαλό του. Διότι πώς να χρεώσεις πρόθεση στον αμυνόμενο όταν ο αντίπαλός του κυριολεκτικά βουτάει προς το μέρος του με αποκλειστικό στόχο να επιδιώξει επαφή που θα μπορούσε να δοθεί πέναλτι; Βέβαια, ακόμα και να μην το παραδεχόταν ο Κουρμπέλης, η ενέργειά του στη φάση προδίδει τα πάντα. Μόνο βατραχοπέδιλα και αναπνευστήρα δεν έβαλε βουτώντας προς το χόρτο.
Δεν είναι όμως το θέμα μας η βουτιά του Κουρμπέλη, η οποία φάνηκε… δουλεμένη στην προπόνηση που λένε. Πίσω από την παραδοχή του παίκτη, προκύπτει ένα μοτίβο που το έχουμε δει πολλάκις φέτος. Κάποιος Πράσινος βουτάει στην περιοχή και κάποιος διαιτητής του δίνει σχεδόν πάντα πέναλτι τη στιγμή που το χρειάζεται. Ας είναι και στο 93′ όπως στα Γιάννενα ή στο 97′ όπως με τον Ολυμπιακό. Ο χρόνος άλλωστε είναι κάτι σχετικό.
Κουρμπέλης: Είχα στόχο να κερδίσω το πέναλτι, ο διαιτητής μου έλεγε πως κάνω θέατρο
Στο ελληνικό ποδόσφαιρο της Εξυγίανσης δημιουργήθηκε ένα ακόμη απίθανο δεδικασμένο. Όποιος έχει ανάγκη ένα πέναλτι, θα παίρνει φόρα, θα βουτάει προς τον αμυνόμενο την ώρα που ο τελευταίος ετοιμάζεται να διώξει και με το που υπάρξει επαφή η μπάλα θα πηγαίνει στην άσπρη βούλα. Έστω και με την απαραίτητη επισήμανση πως ο ευνοημένος θα πρέπει να είναι αρεστός στο λεγόμενο Μπαλτακιστάν.
Σε μια άλλη εποχή θα μπορούσε ο διαιτητής να ξεγελαστεί και να δώσει πέναλτι. Εδώ ο Τσαγκαράκης δεν το έδωσε στην κανονική ροή και σωστά έπραξε. Μέχρι που κλήθηκε από τον VAR Τζοβάρα να «αναθεωρήσει». Πήγε λοιπόν στην οθόνη, κανείς δεν ξέρει ποιο ριπλέι του δόθηκε και μετά από ελάχιστα δευτερόλεπτα «αυτοψίας» αποφάσισε να δώσει πέναλτι.
Ο Τζοβάρας είναι ο αρχικός υπαίτιος για τη ληστεία. Έχοντας όλα τα ριπλέι στη διάθεσή του και τις οθόνες μπροστά του, δεν είναι δυνατόν να μην είδε ότι ο Κουρμπέλης κάνει επαφή με το χέρι (μεταξύ μπράτσου και αγκώνα) πριν τον βρει ο Μορέιρα. Βάσει κανονισμών, η συγκεκριμένη επαφή τελειώνει τη φάση αλλά και οποιαδήποτε περαιτέρω κουβέντα αφού στην περίπτωση που ο επιτιθέμενος αποκομίσει πλεονέκτημα που οδηγεί σε γκολ (είτε από τον ίδιο είτε από δική του δημιουργία) δεν υπάρχει πρόβλεψη για ακούσιο χέρι, ακόμα κι αν αυτό είναι μαζεμένο ή κολλημένο στο σώμα.
Κατά συνέπεια, εφόσον αυτή η αντικανονική επαφή προηγείται του μαρκαρίσματος (έστω κι αυτού που προέρχεται από βουτιά και καθ’ ομολογίαν επιδίωξη του επιτιθέμενου), δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να αγνοηθεί προκειμένου να καταλογιστεί πέναλτι. Διότι σε αυτή την περίπτωση ενεργοποιείται ο προαναφερθείς κανονισμός, αφού από την παράβαση προκύπτει άμεση ευκαιρία για γκολ, όπως είναι ένα πέναλτι.
Δείτε ξανά και ξανά το αδιαμφισβήτητο χέρι του Κουρμπέλη πολύ πριν ο ίδιος έρθει σε επαφή με τον Μορέιρα:
Η μεγαλύτερη απορία βεβαίως προκύπτει από την «παρατηρητικότητα» των τηλεκριτικών διαιτησίας. Ο μεν Παναγιώτης Βαρούχας, στην Αθλητική Κυριακή της ΕΡΤ που την πληρώνουμε όλοι οι Έλληνες, μόνο που δε ζήτησε τον… αποκεφαλισμό του Τσαγκαράκη, επειδή δεν έδωσε αμέσως το πέναλτι. Το χέρι του αρχηγού του Παναθηναϊκού δεν το σχολίασε καν, σαν να μην υπήρξε ποτέ.
Κι αν από τον Βαρούχα και την ΕΡΤ μπορείς να περιμένεις τα πάντα, η πραγματικά δυσάρεστη έκπληξη για τους Ολυμπιακούς ήρθε από τη Super Μπάλα. Οι συντελεστές της εκπομπής του MEGA αποφάνθηκαν ότι το πέναλτι ήταν σωστό, με μπροστάρη τον αξέχαστο Ηλία Σπάθα. Τον άνθρωπο που βαφτίστηκε «Σπανάθας» από τα «Σπορ Του Βορρά» (προσωνύμιο που επικράτησε για χρόνια), όταν μπήκε εν είδει… κομάντο στο Άρης – ΠΑΟΚ του 2010, σε ένα χρονικό σημείο όπου ο Δικέφαλος ήταν στο κυνήγι του Παναθηναϊκού για το πρωτάθλημα. Ήταν η περιβόητη σεζόν της μπουγάδας και της Παναθηναϊκής Συμμαχίας, η οποία βρήκε τους Πράσινους νταμπλούχους.