Ο Μίτσελ Γκονθάλεθ συμπλήρωσε αισίως τρεις μήνες (και πέντε ημέρες) στον Ολυμπιακό, καθώς η πρόσληψή του είχε ανακοινωθεί στις 21 Σεπτεμβρίου. Σε αυτήν τη δεύτερη θητεία του στην ομάδα, φαίνεται πιο συγκροτημένος προπονητικά και τακτικά παρά το γεγονός πως στις δουλειές του, που μεσολάβησαν από το πρώτο έως το δεύτερο πέρασμά του από τους Ερυθρόλευκους, δεν είχε επιτυχία.
Θεωρητικά, παραλαμβάνοντας τον Ολυμπιακό στο -7, δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένος με τη διαφορά στο -12 και με 6 νίκες σε σύνολο 14 αγώνων (6-5-3). Ωστόσο, το ταμείο θα γίνει στο τέλος της σεζόν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και κάποιες παραμέτρους. Αν η ομάδα δούλευε καλά δεν θα έφερνε τρίτο προπονητή (Μαρτίνς, Κορμπεράν) πριν καν βγει ο Σεπτέμβριος…
Ο Ισπανός τεχνικός έχει συμμαζέψει τον Ολυμπιακό, αλλά δεν υπάρχει αποτελεσματικότητα παρά τη βελτίωση στο αγωνιστικό κομμάτι. Η ομάδα έχει αποκτήσει «χημεία» και ρόλους, παράγει ξανά ποδόσφαιρο και δεν είναι βαρετή στο μάτι (όπως ήταν τον τελευταίο ενάμισι χρόνο επί εποχής Μαρτίνς), αλλά δεν παίρνει αποτελέσματα με συνέπεια. Και ο Ολυμπιακός «ζει» με τα αποτελέσματα. Το κακό, βέβαια, είχε γίνει τις πρώτες πέντε αγωνιστικές του Πρωταθλήματος, όπου οι Πειραιώτες είχαν υποπέσει σε τρεις «γκέλες» εκτός προγράμματος (2-2-1). Η εκκίνηση ήταν κάκιστη και ο σύλλογος πληρώνει τις ισοπαλίες με τον Αστέρα στην Τρίπολη (0-0) και τον Βόλο στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» (1-1), αλλά και την ήττα ελέω Βατσλίκ στη Θεσσαλονίκη από τον Άρη (2-1).
Στις εννέα αγωνιστικές με τον Μίτσελ στο ερυθρόλευκο τιμόνι, ο Ολυμπιακός έχει πέντε νίκες (5-3-1). Το παιχνίδι που έχει αλλοιώσει τη βαθμολογία είναι αυτό με τον Παναθηναϊκό, καθώς «κλάπηκαν» δύο βαθμοί στη «Λεωφόρο» με το πέναλτι-σκάνδαλο σε «νεκρό» χρόνο (1-1). Είναι το ματς που θα είχε αλλάξει την ιστορία της Super League για τη σεζόν 2022/23. Προφανώς, η πρόσφατη ισοπαλία με τον ΠΑΣ Γιάννινα είναι αποτέλεσμα που «ενοχλεί» και δεν δικαιολογείται, καθώς το 0-2 έγινε 2-2 στην Ήπειρο λόγω κάκιστης και απαράδεκτης νοοτροπίας στο δεύτερο ημίχρονο, ενώ η εντός έδρας ήττα από τον ΠΑΟΚ με 2-1 καταγράφηκε με θετική εμφάνιση και τον αντίπαλο να είναι αποτελεσματικός, σκοράροντας δύο γκολ σε δύο ευκαιρίες που δημιούργησε. Το πρώτο τέρμα, μάλιστα, ήταν και αυτογκόλ…
Καθαρά σε τακτικό επίπεδο και αν εξαιρεθεί το Europa League όπου σε ένα ματς αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει διάταξη με τρεις στόπερ λόγω του διαφορετικού ρόστερ που είχε στη διάθεσή του σε Ελλάδα και Ευρώπη (και δεν φέρει την παραμικρή ευθύνη ο ίδιος), η βάση του Μίτσελ είναι το σύστημα 4-4-2. Βλέπω δεξιά και αριστερά κάτι για 4-2-3-1, αλλά ο σχηματισμός εντός αγωνιστικού χώρου είναι ξεκάθαρος και είτε ο Χάμες Ροντρίγκες είτε ο Φορτούνης, που αναλαμβάνουν ρόλο δεύτερου επιθετικού, παίζουν πολύ κοντά στον σέντερ φορ είτε αυτός είναι ο Μπακαμπού είτε ο Ελ Αραμπί. Ο Ισπανός κόουτς θέλει δύο παίκτες στη γραμμή κρούσης που να συνδυάζουν την απειλή μέσα στο «κουτί» και γύρω από αυτό. Και επειδή ένα σύστημα αποτυπώνεται στον αγωνιστικό χώρο και γίνεται αντιληπτό όταν η ομάδα αμύνεται, είναι εμφανές ότι οι δύο παίκτες μπροστά βρίσκονται δίπλα-δίπλα (όταν ο Ολυμπιακός δεν έχει την μπάλα στην κατοχή του και προσπαθεί να την κερδίσει ξανά).
Αμυντικά, η ομάδα δεν έχει αποκτήσει σταθερότητα γιατί έχουν προκύψει τραυματισμοί και αποχωρήσεις. Μην ξεχνάμε πως η τρύπα δεξιά στην άμυνα θα καλυφθεί από τον Ροντινέι, ο οποίος θα έχει δικαίωμα συμμετοχής από την 1η Ιανουαρίου του 2023. Ο Μίτσελ πιστώνεται την καθιέρωση του Ανδρέα Ντόη, που έχει όλο το μέλλον μπροστά του αρκεί να μην «καεί» σε μία σκληρή σεζόν, αλλά και την τόνωση του ελληνικού στοιχείου. Ο Πέδρο Μαρτίνς είχε δώσει έμφαση σε αυτόν τον τομέα στα πρώτα δύο χρόνια (όταν είχε σταθερά 5 με 6 Έλληνες στην εντεκάδα), αλλά στη συνέχεια έχασε τον έλεγχο και την εμπιστοσύνη του στους (λιγοστούς) Έλληνες του ρόστερ. Ο Μίτσελ προσπαθεί να αξιοποιήσει το εγχώριο ταλέντο, δείχνοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ακαδημία του συλλόγου, όπου η δουλειά παραμένει σε υψηλό επίπεδο. Κάθε προπονητής θέλει να βάζει τη σφραγίδα του σε μία ομάδα και ο Μίτσελ έχει πάρει αποφάσεις προς αυτήν την κατεύθυνση.
Πάντως, η βασική επιθυμία του Ισπανού προπονητή, που είχε εκφραστεί δημόσια από τον ίδιο στην επίσημη παρουσίασή του, δεν έχει γίνει ακόμα πραγματικότητα. Η αποσυμφόρηση του έμψυχου δυναμικού δεν έχει ολοκληρωθεί και παραμένει «αγκάθι», καθώς ο ίδιος θέλει να δουλεύει με συγκεκριμένο γκρουπ ποδοσφαιριστών και με τις επιλογές του δείχνει να έχει καταλήξει σε αυτό που είχε ζητήσει εξ αρχής: ένα έμψυχο δυναμικό με 24 παίκτες.
Σε ένα ρόστερ που αριθμούσε κοντά στους 40 ποδοσφαιριστές, είναι φυσιολογικό και κάποιοι να… χαθούν στην πορεία χωρίς να διαπιστώσουμε αν πράγματι κάνουν ή δεν κάνουν. Το παράδειγμα του Μπόουλερ είναι το πιο χαρακτηριστικό, καθώς μιλάμε για τον μοναδικό ντριμπλαδόρο εξτρέμ της ομάδας. Ο Σαμασέκου είναι μία δεύτερη περίπτωση. Ένας παίκτης που έχει τη μεγαλύτερη χρηματιστηριακή αξία από το υπάρχον ρόστερ, δεν έχει παίξει σε μία σειρά αγώνων για να κριθεί με ασφάλεια.
Ο Μίτσελ μπορεί να μην είναι ο προπονητής των ονείρων μας για τον Ολυμπιακό, αλλά δέχθηκε να αναλάβει σε μία δύσκολη στιγμή που μόνο να χάσει είχε, με την ομάδα να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Άλλωστε, η προπονητική του καριέρα βρισκόταν σε τέλμα και δεν είναι ωραίο για κανέναν επαγγελματία να προσλαμβάνεται σε μία δουλειά, έχοντας το βάρος της αποτυχίας στις προηγούμενες συνεργασίες του.
Είναι πολύ νωρίς να αναφερθεί οτιδήποτε για το μέλλον αυτής της δεύτερης συνύπαρξης Ολυμπιακού και Μίτσελ. Άλλωστε, στην κορυφαία ομάδα της χώρας, τα αποτελέσματα είναι αυτά που δείχνουν (κυρίως) τον δρόμο. Πάντως, πρέπει να αναγνωρίσω ότι δουλεύει, το παλεύει και πιστεύω (αυτό έχω αντιληφθεί τουλάχιστον) ότι ήρθε για να μείνει. Πρώτα από όλα, όμως, πρέπει να κερδίσει τον χρόνο και την ευκαιρία να χτίσει ο ίδιος την ομάδα όπως τη θέλει. Το θέμα είναι τι θέλει ο σύλλογος ανεξάρτητα από την κατάληξη της τρέχουσας σεζόν και ο Βαγγέλης Μαρινάκης είναι αυτός που θα πάρει την απόφαση. Το συμβόλαιο έχει ισχύ μέχρι το 2024 και στην παρούσα φάση είναι ρίσκο να πάρουμε θέση για το ζήτημα.