Ναι, το αίσθημα του δικαίου, μάς είχε λείψει. Η δικαιοσύνη μάς είχε λείψει. Κάποτε, ο Ολυμπιακός έπρεπε να πιάνει τη μέγιστη δυνατή απόδοση για να κερδίζει τον Παναθηναϊκό και τους διαιτητές. Τώρα, μπορεί και κερδίζει χωρίς να πιάσει το μάξιμουμ των δυνατοτήτων του.
Στο μπάσκετ της νέας εποχής και της μερικής κανονικότητας (γιατί η ολική κανονικότητα θα πάρει ακόμα χρόνο, καθώς η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μία ημέρα όπως αναφέρει και η γαλλική παροιμία), ο Ολυμπιακός μπορεί να κερδίζει τον Παναθηναϊκό και σε μία, απλά, υποφερτή ερυθρόλευκη βραδιά. Έστω και στα σημεία, ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος από τον Παναθηναϊκό, που έδωσε έναν αγώνα χωρίς άγχος στο ΣΕΦ. Ο τρεις φορές Πρωταθλητής Ευρώπης δεν δέχεται συγχαρητήρια όταν κερδίζει, οπότε η νίκη αποκτάει ακόμα μεγαλύτερη σημασία.
Ο νταμπλούχος Ελλάδας είχε την πίεση δίχως λόγο, καθώς εδώ και ένα χρόνο συντηρείται ένα «πρέπει». Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα βοηθάει σε αυτό και σύμφωνα με αυτή πρέπει να κερδίζει πάντα τον Παναθηναϊκό και με μεγάλες διαφορές. Δεν υπάρχουν τέτοιες «θεωρίες» στον αθλητισμό. Παίζει και ο αντίπαλος. Δεν γίνεται, λοιπόν, ο Ολυμπιακός να κερδίζει πάντα τον Παναθηναϊκό.
Κάποια στιγμή θα έρθει και η ήττα, αλλά το ανεπανάληπτο σερί 9-0 επί του Παναθηναϊκού (από 2 μέχρι 28 πόντους) είναι ιστορικό και αξεπέραστο. Έχει, ήδη, περίοπτη θέση στην ιστορία. Ο ΘΡΥΛΟΣ μπορεί να το διευρύνει ακόμα περισσότερο, αλλά πολύ δύσκολα αυτό το ρεκόρ θα καταρριφθεί στο μέλλον. Ποτέ στο παρελθόν, καμία από τις δύο ομάδες, δεν «έτρεχε» τέτοιο νικηφόρο σερί απέναντι στην άλλη στο μπάσκετ, οπότε το θρυλικό επίτευγμα είναι μοναδικό. Για αυτό, βέβαια, έχει προκαλέσει και τέτοιο πόνο. Δεν αντέχεται και δεν χωνεύεται…
Οι προηγούμενες 8 νίκες επί των Πράσινων επιτεύχθηκαν με διαφορά από 6 μέχρι 28 πόντους. Μπάσκετ είναι, θα γινόταν κάποια στιγμή και ένα πολύ κλειστό ματς που θα κρινόταν στο σουτ. Μέσω των ΜΜΕ που ελέγχει, το αντίπαλο στρατόπεδο είχε δημιουργήσει κλίμα και μία «ιδιαίτερη» πίεση στον Ολυμπιακό. Μάλιστα, λίγες ώρες πριν από το τζάμπολ υπέπεσε στην αντίληψή μας δημοσίευμα ότι ο Ολυμπιακός είναι ομάδα τριών ετών και ο Παναθηναϊκός τριών… μηνών. Έτσι, για να είναι καλυμμένοι τόσο σε περίπτωση νίκης όσο και σε ενδεχόμενο ήττας. Ναι, το σερί κάποια στιγμή θα σταματήσει και καλό είναι να γίνει σε ματς που δεν κρίνει τίτλο. Ωστόσο, πρέπει να δώσουμε αξία σε αυτό το επίτευγμα που όμοιό του έχει πραγματοποιήσει, φυσικά, μόνο ο Ολυμπιακός με το ιστορικό 50-0 στα τμήματα του Ερασιτέχνη κόντρα σε ποιον άλλον, τον Παναθηναϊκό.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας συνεχίζει το σκληρό rotation των 7-8 παικτών, αλλά και ο Ντέγιαν Ράντονιτς δεν έκανε κάτι διαφορετικό, χρησιμοποιώντας ουσιαστικά 6 παίκτες. Το θέαμα δεν ήταν καλό, αλλά το ντέρμπι είχε ένταση και αγωνία μέχρι το φινάλε παρά τη νευρικότητα και την αστοχία των Ερυθρόλευκων, που μπορούσαν και έπρεπε να τελειώσουν το παιχνίδι νωρίτερα. Οι σταθερές των Γουόκαπ, Βεζένκοβ και Φαλ έκαναν τη διαφορά. Αυτοί οι τρεις παικταράδες συγκλονίζουν με την ερυθρόλευκη φανέλα. Η αυτοθυσία και η αυταπάρνησή τους είναι απαράμιλλη.
Ο Γουόκαπ έβγαλε εκπληκτικές άμυνες, ιδιαίτερα στην τρίτη περίοδο και έβαλε… χειροπέδες στον Μπέικον στο διάστημα που τού είχε ανατεθεί το συγκεκριμένο μαρκάρισμα. Ο Φαλ έβαλε στα καλάθια τον Παπαγιάννη και τον Γκουντάιτις, ενώ ο Βεζένκοβ ήταν ο γνωστός Σάσα. Σκοράρει για πλάκα αυτος ο παικταράς. Ο Βούλγαρος φόργουορντ πέτυχε 22 πόντους χωρίς να είναι ιδιαίτερα εύστοχος για τα δικά του δεδομένα (6/14 σουτ). Το εντυπωσιακό στοιχείο, όμως, είναι πως ο κορυφαίος παίκτης στην Ευρώπη δεν έχει τρυπήσει ακόμα το ταβάνι του. Βελτιώνεται, γίνεται ολοένα και καλύτερος και ακόμα δεν έχει φτάσει στην κορύφωση της απόδοσής του.
ΥΓ1: Θέλετε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το τι έχουμε ζήσει τα τελευταία 25 χρόνια; Ο Γιώργος Μπαρτζώκας συμπλήρωσε 100 νίκες ως προπονητής του Ολυμπιακού σε 110 παιχνίδια στην Basket League. Ξέρουμε όλοι πόσα Πρωταθλήματα Ελλάδας έχει με την ομάδα. Ένα… Με ποσοστό νικών 90,9%. Τα λόγια είναι περιττά.
ΥΓ2: Μετά τη «διδακτική ήττα» και την «ήττα σαν νίκη», «γεννήθηκε» και νέο μπασκετικό ρητό: «Δεν κέρδισε κανείς». Ξέχωρα από την πλάκα, αυτοί οι τύποι πληρώνονται να γράφουν για μπάσκετ και διαμορφώνουν γνώμες και συνειδήσεις στο φίλαθλο κοινό εδώ και χρόνια.
ΥΓ3: Το μοναδικό καίριο διαιτητικό σφάλμα στο τελευταίο δίλεπτο (γιατί λάθη από τους διαιτητές έγιναν και στις δύο πλευρές, αλλά χωρίς δόλο) ήταν διπλό και στην ίδια φάση: ο μη καταλογισμός της παράβασης στη μεταφορά μπάλας και τα βήματα που έκανε ο Μπέικον, μειώνοντας σε 65-61, 39 δευτερόλεπτα πριν από το τέλος.