Ναι, τα λάθη είναι λάθη. Και ο Ολυμπιακός θα τα πληρώνει ένα προς ένα μέχρι το τέλος της σεζόν. Και η ψυχολογία, όμως, είναι ψυχολογία. Ένας κομβικός παράγοντας στον αθλητισμό και τη ζωή.
Με άλλη φόρα θα πήγαινε ο Ολυμπιακός στον αγώνα με την ΑΕΚ, αν δεν είχε συμβεί η κλοπή της σεζόν στη Λεωφόρο. Με την κρυστάλλινη νίκη κόντρα στον Παναθηναϊκό να αποτελεί το σημείο-«κλειδί» της σεζόν 2022/23. Δεν είναι μόνο ότι «κλάπηκαν» δύο βαθμοί από τον Ολυμπιακό στην τελευταία φάση του ντέρμπι και πήρε ένα βαθμό, που δεν άξιζε, ο Παναθηναϊκός.
Είναι ξεκάθαρο πως ο «ψευτοπρωτοπόρος» θα κλονιζόταν στην πρώτη ήττα και ο Πρωταθλητής Ελλάδας θα ετοιμαζόταν για το ματς με την ΑΕΚ, όντας στο -7. Με άλλον αέρα. Με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και ορμή. Η αλλοίωση Πρωταθλήματος έχει συντελεστεί, ήδη, και με το -12 στην πλάτη ο Ολυμπιακός πρέπει να συνεχίσει να δίνει τη μάχη του. Απομένουν 23 αγώνες. Χρόνος και περιθώρια υφίστανται.
Συνολικά, η ΑΕΚ παρουσίασε καλύτερη εικόνα από τον Ολυμπιακό στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», έχοντας το πρέσινγκ σε υψηλό επίπεδο και ως κύριο χαρακτηριστικό του παιχνιδιού της. Δεν έχω πρόβλημα να το παραδεχτώ, αλλά αυτό που με… τρελαίνει είναι η ανωτερότητα κατά το δοκούν. Ο Ολυμπιακός είχε «ισοπεδώσει» τον Παναθηναϊκό, στην έδρα του, πριν από μία εβδομάδα. Μιλάμε για ματς με οκτώ κλασικές ευκαιρίες των Ερυθρόλευκων και μία ντροπιαστική διαιτητική απόφαση στο 7ο λεπτό των καθυστερήσεων. Ούτε γράφτηκαν ούτε ακούστηκαν τόσα διθυραμβικά σχόλια, τότε.
Η ΑΕΚ είχε ένα πολύ καλό πρώτο ημίχρονο για τα δεδομένα της στο Καραϊσκάκης, όπου το γήπεδο συνήθως… γέρνει εναντίον της (στο δεύτερο ημίχρονο μέχρι το 68′ και τη διακοπή λόγω των καπνογόνων, δεν είχε πατήσει καν περιοχή, ενώ απείλησε μόνο στο φινάλε με δύο εκτελέσεις κόρνερ). Δεν γεύθηκε, όμως, τη χαρά της νίκης για το 16ο συνεχόμενο ματς κόντρα στον Ολυμπιακό. Συμπληρώνονται, πλέον, πέντε χρόνια από την τελευταία νίκη των Κιτρινόμαυρων (7/2/2018). Αυτή είναι η ουσία. Η πολύ καλή ΑΕΚ δεν κατάφερε ξανά να κερδίσει τον Ολυμπιακό, ο οποίος δεν βρέθηκε σε καλή βραδιά και ήταν υποτονικός στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα.
Για ένα ακόμα μεγάλο παιχνίδι, ο Ολυμπιακός και ο εκάστοτε προπονητής του έκρινε πως πρέπει να δώσει την μπάλα στους αντιπάλους. Υπάρχει, όμως, ένα στοιχείο που δεν βοηθά όταν η ομάδα παίζει με σύστημα 4-4-2 και χωρίς καθαρόαιμους εξτρέμ. Ο Μίτσελ επέλεξε να ακολουθήσει την τακτική των αντεπιθέσεων χωρίς να έχει έναν γρήγορο παίκτη στην εντεκάδα, που συνήθως τέτοιος είναι ο εξτρέμ. Οι Μπιέλ, Μασούρας και Χάμες Ροντρίγκες δεν έχουν την ταχύτητα ως βασικό άξονα του παιχνιδιού τους, οπότε ήταν δύσκολο να βγει η ομάδα με αξιώσεις στην κόντρα επίθεση. Στο 4-4-2, με τους μπαλαδόρους που έχει ο Ολυμπιακός, πρέπει να έχει και την μπάλα στα πόδια του για να κάνει παιχνίδι.
Οι Ερυθρόλευκοι είχαν τις ευκαιρίες τους. Με τα «αν» δεν γίνεται δουλειά, αλλά κανένας δεν ξέρει τι θα γινόταν αν ο Μπακαμπού είχε αξιοποιήσει το τετ α τετ στο κακό πρώτο ημίχρονο της ομάδας του (υποδείχθηκε λανθασμένα σε θέση οφσάιντ, αλλά αν έμπαινε το γκολ θα μετρούσε μέσω VAR). Ο Ολυμπιακός έπρεπε να παίζει με αριθμητικό πλεονέκτημα από το 47′ ή έστω το 60′, όταν σε δύο περιπτώσεις δεν αποβλήθηκε με δεύτερη κίτρινη κάρτα ο «παλαιστής» Άμραμπατ. Μιλάμε για σχεδόν ένα ολόκληρο ημίχρονο με 11 εναντίον 10. Όσο για την απίθανη χαμένη διπλή ευκαιρία με Παπασταθόπουλο και Γκάρι Ροντρίγκες, τα λόγια είναι περιττά. Αν δεν θέλει να μπει η μπάλα στα δίχτυα, πολύ απλά δεν μπαίνει.
Το σημαντικό για τον Ολυμπιακό από εδώ και πέρα είναι να βρει ξανά τον προσανατολισμό του. Θα το αναπτύξω κάποια στιγμή άμεσα. Ωστόσο, η λέξη παραίτηση δεν υπάρχει στο ερυθρόλευκο λεξιλόγιο. Όσο υπάρχουν ακόμα αγώνες, η ομάδα πρέπει να συνεχίσει να παλεύει κόντρα σε όλους και όλα. Ακόμα και σε αυτό το αλλοιωμένο Πρωτάθλημα. Ακόμα και αν η τράπουλα είναι σημαδεμένη. Ο Ολυμπιακός έκανε λάθη, που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν είχε πρυτανεύσει η ποδοσφαιρική λογική στις αρχές του 2022 και προσπαθεί να κάνει άλματα μεσούσης της σεζόν.
Ο Μίτσελ δουλεύει και έχει βοηθήσει την ομάδα για να ορθοποδήσει. Στα δύο εντός έδρας ματς με τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ δεν τα πήγε καλά στην προετοιμασία των αγώνων και των αποφάσεων κατά τη διάρκειά τους, αλλά αυτή η σεζόν χαρακτηρίζεται περίεργη και ο ίδιος δεν είναι μάγος. Πάντως, ο Φορτούνης δείχνει στα τελευταία τρία ματς που έχει αγωνιστεί ως αλλαγή ότι βρίσκεται σε καλή κατάσταση μετά τον τραυματισμό του, ενώ ο Ελ Αραμπί δεν είναι ποδοσφαιριστής για να μπαίνει στο 82ο λεπτό. Οι Ερυθρόλευκοι καλούνται να ηρεμήσουν στο διάστημα της διακοπής για το Μουντιάλ και να αρχίσουν την (τελική) αντεπίθεσή τους στο τέλος Δεκεμβρίου, όταν και επαναρχίζει το Πρωτάθλημα.
ΥΓ: Και κάτι για την ΑΕΚ. Όντως, φάνηκε μία καλά δουλεμένη ομάδα. Για να το θέσω πιο σωστά, φάνηκε πιο δουλεμένη ομάδα από τον Ολυμπιακό, που πορεύεται με τρίτο διαφορετικό προπονητή στη σεζόν και είναι φυσιολογικό ακόμα να μην έχει βρει «χημεία». Η ΑΕΚ, όμως, έχει βασίσει τον τρόπο παιχνιδιού της σε έναν εξαιρετικό παίκτη που δεν της ανήκει (Πινέδα) και μπορεί να φύγει ανά πάσα στιγμή. Επίσης, η συγκεκριμένη ομάδα είναι 2η μέχρι στιγμής στη Super League. Προκαλεί απορία το γεγονός πως παραμένει αμέτοχη (και αδιάφορη) στη συστηματική εύνοια του πρωτοπόρου Παναθηναϊκού από την αρχή του Πρωταθλήματος. Δεν έχει βγάλει μία αντίδραση, έστω για τα μάτια του κόσμου. Δεν έχει πει το παραμικρό ύστερα από 13 αγωνιστικές και το τέλος του πρώτου γύρου. Βέβαια, εδώ ο διοικητικός ηγέτης της, Δημήτρης Μελισσανίδης, ευχήθηκε να πάρει τον τίτλο ο Παναθηναϊκός, αν δεν τον πάρει η ομάδα του, οπότε όλα είναι ξεκάθαρα…