Πρωτάθλημα δύο ταχυτήτων, πρωτάθλημα με τέσσερις να παλεύουν για την πρωτιά. Κάπως έτσι έχει διαμορφωθεί η κατάσταση στη Volley League των τελευταίων ετών, με τη φετινή σεζόν να αναμένεται με πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον λόγω της επιστροφής των πλέι οφ.
Τέσσερις ομάδες για τον τίτλο στο βόλεϊ Ανδρών. Οι δύο (Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός) μοιάζουν να βρίσκονται πιο μπροστά από τις άλλες όμως σε μια σεζόν με τόσα παιχνίδια (εγχώρια κι ευρωπαϊκά) τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο.
Δεδομένη θεωρείται η πίεση που θα ασκήσουν και οι τέσσερις από τη θέση του σέρβις. Ομάδες φτιαγμένες να πιέσουν ως το τέλος και να χαλάσουν την αντίπαλη υποδοχή. Όποιος αντέξει περισσότερο θα έχει και το προβάδισμα.
Πάμε να δούμε τι έκαναν από την άνοιξη ως τώρα ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ και ο Φοίνικας Σύρου (η σειρά βάσει του πού τερμάτισαν πέρυσι). Πόσο ενισχύθηκαν, πού υστερούν με μια πρώτη ματιά και ποια θα είναι τα δυνατά τους σημεία: πού θα ποντάρουν οι προπονητές για να φτάσουν στην κατάκτηση του τίτλου.
Παναθηναϊκός: Ηχηρές μεταγραφές και έμφαση σε υποδοχή και σέρβις
Η κατάκτηση του τίτλου από τον Παναθηναϊκό την περασμένη σεζόν ήταν επιστέγασμα της σταθερότητας και της συνολικά καλής δουλειάς που έγινε στο side out. Οι παίκτες που είχε ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος υπηρέτησαν το πλάνο του κι άλλοι έκαναν ηγετική σεζόν από την αρχή ως το τέλος (Πρωτοψάλτης, Γιάκομπσεν), ενώ άλλοι όπως ο Βαν Ντεν Ντρις έκαναν μεγάλες εμφανίσεις σε κρίσιμα παιχνίδια.
Οι αλλαγές είναι πολλές και σημαντικές. Μπορεί «περιφερειακά» να μην έχουν μεγάλη σημασία (τρίτος ακραίος ο Κωστόπουλος, δεύτερος πασαδόρος ο Γεωργίου) όμως η βασική εξάδα θα είναι πολύ διαφορετική. Με εξαίρεση τους Ρανγκέλ – Γιάκομπσεν (οι οποίοι παίζουν με κλειστά μάτια τον πρώτο χρόνο και βρίσκονται καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο δίδυμο στο πρωτάθλημα), οι υπόλοιποι τέσσερις είναι διαφορετικοί.
Ο Γιώργος Πετρέας είναι εξαιρετικός στο side out που ζητά ο Δ. Ανδρεόπουλος κι όσο κι αν έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον Στάλεκαρ (όντας και σαφώς κοντύτερος), μπορεί να φτιάξει σερί με το σέρβις του και να τελειώσει πιο εύκολα μπάλες με καλή υποδοχή.
Ο Ανδρέας Φράγκος καλύπτει το κενό του Χαράλαμπου Ανδρεόπουλου μετά από την καλύτερη σεζόν της καριέρας του στην Ελλάδα στο κομμάτι της υποδοχής (ενδεχομένως και στη σταθερότητα που επέδειξε στο σέρβις) και ο σπουδαίος Γίρι Κόβαρ αυτό του Θανάση Πρωτοψάλτη. Στον Ιταλό ακραίο θα σταθούμε λίγο περισσότερο.
Ο Παναθηναϊκός έκανε μια από τις μεγαλύτερες υπερβάσεις στη σύγχρονη ιστορία του για να φέρει έναν παίκτη με αυτές τις παραστάσεις, σχεδόν μόνιμο πρωταθλητή στην Ιταλία με τη Λούμπε και γενικότερα πλήρη σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού του.
Σέρβις, υποδοχή, επίθεση, άμυνα. Μπορεί εδώ και τέσσερα χρόνια να είχε ρόλο αναπληρωματικού ακραίου (και ο ίδιος να επαναπαύτηκε σε αυτό) αλλά η ποιότητά του δεν αμφισβητήθηκε ποτέ. Πάντα ήταν όσο οικονομικός έπρεπε στην επίθεση (ή για να το θέσουμε πιο σωστά όσο του ζητήθηκε), συγκεντρωμένος για να βγάλει την άμυνα, ισορροπημένος στην υποδοχή.
Το ζητούμενο για τον Ιταλό είναι να πάρει περισσότερους πόντους στην επίθεση (όσους χρειάζεται για να καλυφθεί η απώλεια του Πρωτοψάλτη) και να αφήσει πίσω τραυματισμούς που τον έχουν ταλαιπωρήσει κυρίως στη μέση. Είναι παίκτης-εγγύηση στην καλή του μέρα και προφανέστατα έχει τη νοοτροπία πρωταθλητισμού που ζητάει ο Παναθηναϊκός.
Ο Φερνάντο Ερνάντες στη διαγώνιο είναι μεγάλη αναβάθμιση συγκριτικά με τον Βαν Ντεν Ντρις παρότι δεν θα δώσει τις ίδιες βοήθειες στο μπλοκ. Ο εκρηκτικός Κουβανός είναι killer όταν πιάσει τη γνωστή του απόδοση τόσο στην επίθεση όσο και στο σέρβις: χαλάει εύκολα την αντίπαλη υποδοχή όταν βρει ρυθμό και δεν χρειάζεται να πάρει απαραίτητα άσο.
Στην Τουρκία (πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, αλλά πολλών ταχυτήτων κι αυτό) έκλεισε τη σεζόν 10ος σε άσους με 37 στο σύνολο κι ήταν 2ος στη σχετική λίστα της ομάδας του πίσω από τον Μπρούνο που ήθελε ο Παναθηναϊκός πριν τον Κόβαρ. Ποικιλία χτυπημάτων στην επίθεση (περίπου πέντε πόντους ανά σετ), εγνωσμένος σκόρερ που ως τώρα στην καριέρα του έχει άλλες βραδιές στα πολύ πάνω του και άλλες στα κάτω του κι αυτό είναι και το σημείο στο οποίο θα πρέπει οι Πράσινοι να βρίσκουν λύσεις όταν δεν τραβάει εκείνος επιθετικά.
Ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος καλείται να βρει χημεία σε ένα νέο σύνολο που ξεκινάει με στόχους (όπως έχει περάσει προς τα έξω ο σύλλογος) την κατάκτηση του ευρωπαϊκού και τη διατήρηση των κεκτημένων στην Ελλάδα. Σημαντική η απουσία του Πρωτοψάλτη, αλλά καλύτεροι ξένοι με μεγάλες παραστάσεις και σταθερά καλό σέρβις (που γίνεται πολύ πιεστικό και με την παρουσία του Πετρέα).
Ολυμπιακός: Επενδύει στην προσωπικότητα, το αναβαθμισμένο μπλοκ άμυνα και το ισχυρότατο σέρβις
Αλλαγές έκανε και ο Ολυμπιακός. Μεγάλες αλλαγές για την ακρίβεια. Η σταθερά βέβαια είναι η επένδυση στον πάγκο που ακούει στο όνομα Αλμπέρτο Τζουλιάνι. Το να επαναλάβουμε γιατί ο Ιταλός προπονητής ανήκει στους κορυφαίους είναι περιττό. Μια ματιά στα όσα έχει πετύχει και στο γενικότερο βιογραφικό του, θα πείσει και τον τελευταίο αδαή.
Ήρθε τον Ιανουάριο, συμμάζεψε το μπλοκ-άμυνα και σε γενικές γραμμές έδωσε μια «ιταλική» κατεύθυνση σε ένα σύνολο που δεν έκανε τίποτα καλά. Κακές αποστάσεις, ανύπαρκτος πρώτος χρόνος, κακή υποδοχή και έλλειψη παικτών με προσωπικότητα.
Από αυτό το κομμάτι ξεκίνησε και το στήσιμο μιας νέας ομάδας: με ξένους που να έχουν παραστάσεις, να τους γνωρίζει ο προπονητής και να διαθέτουν την απαραίτητη προσωπικότητα.
Ο Ντράγκαν Τράβιτσα έφυγε από την Περούτζια και υπέγραψε για να κάνει τη διαφορά όχι μόνο στην πάσα (κυρίως εντός των τριών μέτρων που είναι καταπληκτικός) αλλά και σε σέρβις μπλοκ. Ο Ιταλός με το απίστευτο βιογραφικό και την ηγετική φυσιογνωμία, έχει φοβερό σέρβις και παρότι την περασμένη σεζόν ήταν δεύτερος πίσω από τον Τζιανέλι, έμπαινε διαρκώς σε σημεία που κολλούσε η ομάδα του για να βοηθήσει στην περιστροφή χαλώντας την υποδοχή. Είναι προφανώς ο ψηλότερος πασαδόρος και με τα δύο του μέτρα θα ενισχύσει το μπλοκ που στην προετοιμασία δουλεύτηκε ακόμα περισσότερο.
Με ψηλά κορμιά και με τον Παγένκ να ανεβαίνει (ειδικά αν η υποδοχή είναι καλή), ο Ολυμπιακός θα επενδύσει στην τακτική πάνω στο φιλέ για να σπάσει μπάλες και να κουράσει και τον αντίπαλο. Ταυτόχρονα θα προσπαθήσει να καλύψει την περυσινή αδυναμία που υπήρχε στο κέντρο με έναν παίκτη που έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτά του Ζουπάνη (ο οποίος λογίζεται ως δεύτερος διαγώνιος).
Μιλάμε για τον Δημοσθένη Λινάρδο, έναν κλασικό καθαρό μπλοκέρ που έχει φτιάξει και το σέρβις του και που έχει τη δυνατότητα να κλείσει καλύτερα τον χώρο στο φιλέ, εκεί που χρόνο παρά χρόνο πονάει ο Ολυμπιακός. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πώς θα ανταποκριθεί σε ομάδα πρωταθλητισμού και πόση διάρκεια θα έχει, για αυτό που μπορούμε όμως να είμαστε βέβαιοι είναι πως πρόκειται για έναν αθλητή χαρισματικό με χαρακτηριστικά κεντρικού που λείπουν από το βόλεϊ τα τελευταία χρόνια. Δουλεύει πολύ, η Εθνική τον έχει ανεβάσει κι άλλο και έφτασε πια στο υψηλότερο επίπεδο στην Ελλάδα.
Η λογική λέει πως ο φετινός Ολυμπιακός θα τελειώνει πιο εύκολα την κόντρα μπάλα, θα είναι συνολικά καλύτερος στο side out και θα βασιστεί στο μπλοκ άμυνα. Ο Ραφαήλ Κουμεντάκης έχει μια δεύτερη ευκαιρία για να δείξει στοιχεία που έβγαλε στον ΠΑΟΚ και να κρατήσει την υποδοχή, ο Σπύρος Χανδρινός έχει μεγάλη προοπτική και σωστά ο προπονητής του περιμένει να δει πράγματα από αυτόν γιατί είναι μεγάλο κεφάλαιο για το ελληνικό βόλεϊ (συνδυασμός ύψους, επίθεσης και υποδοχής, ένα πλήρες πακέτο).
Για τον Σαλβαδόρ Ιντάλγκο δεν χρειάζεται να πούμε πολλά πράγματα αφού οι διακρίσεις του σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο τα λένε όλα. Παρότι τα καλά χρόνια τα έχει αφήσει πίσω του, ο Κουβανός έρχεται μετά από μια χρονιά που ήταν πρώτος και καλύτερος (με διαφορά) στην Τουρκία στο σέρβις (80 άσους, περισσότερους από κάθε άλλον). Ηγετική προσωπικότητα που έχει ωραία χτυπήματα στο ρεπερτόριό του αλλά και κάποιες αδυναμίες.
Για παράδειγμα η υποδοχή του δεν είναι η σταθερότερη (έχει τα σκαμπανεβάσματά της) όμως σε πολλές περιπτώσεις η εμπειρία που διαθέτει του δίνει τη δυνατότητα να καλύψει κάποιες από τις αδυναμίες του συγκριτικά με τον περυσινό Πέριτς που είχε μεν το ταλέντο και κάποια τρομερά χτυπήματα, αλλά αντιμετώπιζε πολλά ζητήματα συγκέντρωσης και ήταν κακός στον χώρο ευθύνης του στην υποδοχή.
Όσον αφορά στη διαγώνιο, ο Τζουλιάνι εμπιστεύτηκε τον Τόντσεκ Στερν που τον έβγαλε ασπροπρόσωπο στη Σλοβενία. Όπως είχαμε τονίσει και σε προηγούμενο κείμενο, ο 27χρονος διαγώνιος είναι χαρισματικός στο σέρβις και εξαιρετικός στο μπλοκ γιατί έχει γρήγορα πόδια και δυνατό άλμα. Με ποσοστά που φτάνουν το 45% στην επίθεση κατά μέσο όρο στις χρονιές του σε Ιταλία και Πολωνία, η λογική λέει πως δεν θα δυσκολευτεί στην Ελλάδα να κάνει ανάλογες σεζόν.
Η «μετατροπή» του σε διαγώνιο ομάδας πρωταθλητισμού θα έχει ενδιαφέρον αφού τα μέχρι τώρα στοιχεία του φανερώνουν έναν παίκτη που παίζει για το σύνολο, βοηθάει στην άμυνα και είναι σταθερός.
Είναι προφανές πως ο Ολυμπιακός έστησε μια ομάδα με συγκεκριμένη λογική (αρκετά ψηλά κορμιά που θα δυναμώσουν το μπλοκ άμυνα), με τρομακτικά καλό σέρβις αλλά και με ερωτηματικά στην υποδοχή. Εκεί θα δούμε πώς θα ανταποκριθούν οι ακραίοι και ο Γκαράς αλλά και πώς ο Τράβιτσα θα ενεργοποιεί τους συμπαίκτες του σε μια κακή πρώτη μπάλα.
Στο Ρέντη έχει πέσει πολλή δουλειά το καλοκαίρι που περιμένουν άπαντες να βγει στο τάραφλεξ. Στόχος δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από την επιστροφή στην κορυφή με ωραίο βόλεϊ και κυρίως με μια ομάδα που θα μάχεται και για τον τελευταίο πόντο. Να είναι ξανά ομάδα.
ΠΑΟΚ: Η μεγάλη ευκαιρία του Ράπτη και το πιο επιθετικό κέντρο
Ο ΠΑΟΚ αποφάσισε να αλλάξει προπονητή παρότι κατέκτησε το Κύπελλο και ενώ έδειξε μεγαλύτερη σταθερότητα σε σχέση με προηγούμενες σεζόν (έστω κι αν υπήρξε κάμψη στα πλέι οφ). Ο Γιόσκο Μιλενκόσκι μετακόμισε από τη Σύρο στη Θεσσαλονίκη και πήρε τον Ντέιβιντ Κόστα που «ανακάλυψε» ο Φοίνικας (με την καλή παράδοση στο να φέρνει καλούς ξένους κεντρικούς) για να του κάνει τη ζωή λιγάκι πιο εύκολη στο μπλοκ άμυνα και στον πρώτο χρόνο.
Η ομάδα του έχει οικοδομηθεί με τέτοιο τρόπο που με καλή υποδοχή μπορεί να έχει τρομερή λειτουργία στο κέντρο της αν ο Γουόλς (που παρέμεινε στην ομάδα) βάλει περισσότερο στο παιχνίδι του τον πρώτο χρόνο.
Με δύο κλασικούς και πιο επιθετικογενείς κεντρικούς όπως ο Κόστα και ο Βουλκίδης, ο ΠΑΟΚ μπορεί να μη διαθέτει τον φύσει καθαρό μπλοκέρ, ωστόσο έχει δύο παίκτες που μπορούν να τελειώσουν άμεσα τις φάσεις με γρήγορη ανάπτυξη. Ο Καναδός πασαδόρος πάντως την περασμένη σεζόν αξιοποίησε τους κεντρικούς του μετά από ένα σημείο της σεζόν και γενικότερα έχει δείξει πως δεν είναι το αγαπημένο του το παιχνίδι από το κέντρο.
Δίπλα στον τρομερό Κοκκινάκη θα υπάρχει ο Χάις Γιόρνα που βρέθηκε σε VNL και παγκόσμιο με την Ολλανδία (έστω και σε ρόλο αναπληρωματικού) και έχει στοιχεία λίμπερο. Ακραίος υποδοχής με τίμιο σέρβις και λίγα πράγματα στην επίθεση που αποκτήθηκε προφανώς για να φέρει αρμονία στην πίσω ζώνη (μαζί με τον Κοκκινάκη) και ταυτόχρονα να απελευθερώσει τον Αλέξανδρο Ράπτη που προέρχεται από δύο κακές σεζόν.
Τον 22χρονο Πατρινό ακραίο δεν τον πήραν τα χρόνια, αλλά πάνω που κάτι πήγαινε να κάνει αδίκησε τον εαυτό του. Πρόπερσι διαγώνιος δεν τράβηξε, πέρυσι είχε ρόλο τρίτου ακραίου κι έπαιξε ελάχιστα.
Η ομάδα πέτυχε, εκείνος ατομικά έμεινε πίσω, κάτι που διαπίστωσε και το επιτελείο της Εθνικής που τον άφησε εκτός προκριματικών Eurovolley. Το πιο δυνατό καμπανάκι.
Πάλι από την αρχή. Αν καταφέρει να διατηρήσει σε αξιοπρεπή επίπεδα την υποδοχή του και βρεθεί καλά με τον Γουόλς (κάτι που φάνηκε πάντως απέναντι στη Νέφελς), με την ποικιλία χτυπημάτων που διαθέτει και με την απογείωσή του από το 6, θα φτάσει σε πολύ καλό επίπεδο. Του λείπουν τα παιχνίδια, ο ρυθμός, αλλά και πολλή δουλειά για να φτάσει στο επίπεδο να είναι σταθερό και βασικό μέλος της Εθνικής, αλλά πρωτίστως πρωταγωνιστής της ομάδας του.
Η επιστροφή του Βαν Ντεν Ντρις συμβάλλει στην ενίσχυση του μπλοκ άμυνα που θέλει ο Μιλενκόσκι και εξασφαλίζει ισορροπία στην επίθεση με έναν παίκτη που γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλο διαγώνιο το πρωτάθλημα και απολαμβάνει τη ζωή στην Ελλάδα. Συγκριτικά με την πρώτη του σεζόν στον ΠΑΟΚ, δεν θα βιώσει ξανά (ή έτσι θέλουμε να πιστεύουμε) το ξεζούμισμα εκείνης της χρονιάς όπου έπαιρνε 40 επιθέσεις και προσπαθούσε να βρει χημεία με τον καθέναν από τους πέντε (!) πασαδόρους που πέρασαν από το ρόστερ της ομάδας. Τι αλχημείες κι αυτές…
Φοίνικας Σύρου: Με ηγέτη Φρομ και μικρό κορμό από πέρυσι
Ο Φοίνικας είναι ένα αίνιγμα τη φετινή σεζόν. Η παρουσία του στην τετράδα λόγω μπάτζετ είναι εξασφαλισμένη εκ προοιμίου, όμως με τόσα χρήματα οι Συριανοί δεν θα πρέπει να αρκούνται απλώς σε αυτό.
Γιατί είναι αίνιγμα; Καταρχάς θα στηριχθεί σε κέντρο αμιγώς ελληνικό (η μοναδική ομάδα της τετράδας) με τον προφανώς ποιοτικότατο Τζούριτς και τον Παπαλεξίου που για πρώτη φορά στην καριέρα του θα είναι βασικός σε τέτοιο επίπεδο (δείξε μας κάτι). Ο πρώτος πέρυσι είχε κάποιους (λιγότερους σε σχέση με προηγούμενα χρόνια) τραυματισμούς αλλά υπήρχαν κι αρκετές εναλλακτικές.
Ο Τζούριτς είναι ο εγγυητής του kill block στον Φοίνικα, σε αυτά τα χνάρια θα επιχειρήσει να βαδίσει κι ο Παπαλεξίου όμως καθαρός επιθετικογενής κεντρικός που να παίξει άνετα τον πρώτο χρόνο με ταχύτητα δεν υπάρχει.
Ο Δημήτρης Καζάζης έχει συνηθίσει να παρουσιάζει ομάδες καλές στο μπλοκ άμυνα, όμως εδώ το ζήτημα είναι να υπάρξει σωστή διαχείριση στον πασαδόρο. Ο Ιερεσουέλο πέρυσι είχε τραυματισμούς, υπήρχαν ματς που ήταν βιαστικός στις αποφάσεις του και μετέδιδε νευρικότητα στους συμπαίκτες του.
Ένας πασαδόρος όπως ο Γαλιώτος που έκανε απότομο step up το καλοκαίρι μέσω της Εθνικής φαντάζομαι πως θα έχει ευκαιρίες μέσα σε μια τόσο απαιτητική σεζόν με πολλά ματς και πλέι οφ στο φινάλε, τόσο ως βασικός όσο και ως ο παίκτης που θα έρχεται από τον πάγκο για να κάνει απρόβλεπτη την ομάδα, να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο και να αλλάξει τον ρυθμό.
Και πάμε και στα άκρα. Εκεί η πραγματικά πολύ μεγάλη κίνηση ήταν ο Κρίστιαν Φρομ. Ο φανταστικός ακραίος, αρχηγός της εθνικής Γερμανίας, είναι ο ορισμός του ηγέτη στην επίθεση. Του παίκτη που δουλεύει πολύ στις προπονήσεις, δίνει το παράδειγμα στους υπόλοιπους και είναι «αθόρυβος». Καταπληκτικό jump speed σέρβις, τρομερός στην ψηλή μπάλα. Είδαμε τι έκανε στον Ολυμπιακό με τον Δημήτρη Καζάζη, αναμενόμενα θα σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος στην επίθεση μαζί με τον κατά τα άλλα σταθερό (όπως έδειξε την περασμένη σεζόν τουλάχιστον) Μιχάλοβιτς.
Ο Κλίνκενμπεργκ που αποκτήθηκε για να φέρει σταθερότητα στην υποδοχή, έδειξε καλά στοιχεία σε αυτό το κομμάτι στην προετοιμασία όμως φάνηκε πως χρειάζεται χρόνο. Χρόνος που ενδεχομένως να λειτουργήσει υπέρ του από τη στιγμή που είναι άλλο το σύστημα διεξαγωγής του πρωταθλήματος φέτος.
Ο Βέλγος θα πρέπει να προσαρμοστεί και να βγάλει την ποιότητά του όχι μόνο στην πρώτη μπάλα αλλά και στις λίγες επιθέσεις που θα επιχειρήσει. Αν λυθεί επιθετικά και βοηθήσει στο σέρβις, ο Φοίνικας θα έχει μια χαρά ακραίους. Αν όχι, τότε οι Συριανοί θα έχουν σοβαρό πρόβλημα.
Σε γενικές γραμμές στη Σύρο έχει γίνει καλή δουλειά τα τελευταία χρόνια στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Η μείωση του μπάτζετ δεν θα φανεί τόσο πολύ, αν και υπάρχει αυτή τη στιγμή απόσταση από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό.
Το ζητούμενο είναι ο Φοίνικας με τον Δημήτρη Καζάζη να παραμένει επικίνδυνος και πολύ ανταγωνιστικός στα μεγάλα ματς συνεχίζοντας να αφήνει τη σφραγίδα του στο ελληνικό βόλεϊ ως η πιο επιτυχημένη ομάδα των τελευταίων ετών.