Μετά και την οριστικοποίηση ότι ο… φορ που θα αλλάξει το πρόσωπο του Παναθηναϊκού –αν και μεταξύ μας δεν ξέρω γιατί και τι είναι αυτό που πρέπει να αλλάξει απ’ όσα έχουμε δει μέχρι τώρα μεσοεπιθετικά στον Παναθηναϊκό – είναι ο συμπαθής και τίμιος Μακέντα που μας περίμενε… υπομονετικά εκεί στην Ιταλία να βρούμε τα λεφτά για την… υπέρβαση, νομίζω πως μπορούμε πια να το πούμε με σιγουριά.
Να ‘ναι καλά ο Παϊρότζ που άργησε τόσο να μπει στην τελική ευθεία για την απόκτηση των μετοχών και της ΠΑΕ.
Άγαλμα πρέπει να του κάνουμε του ανθρώπου και όχι να τον βρίζουμε ή να δυσπιστούμε απέναντί του.
Καθώς αν είχε μπει από την αρχή του καλοκαιριού και είχε αποκτήσει, λέει, κανονικότητα και δυνατότητα μεταγραφών ο Παναθηναϊκός, κανένα απ’ αυτά τα λεγόμενα πιτσιρίκια για τα οποία γράφουν όλοι ύμνους τώρα, δεν θα είχε παίξει και πιθανότατα δεν θα ανήκε κιόλας στο έμψυχο υλικό του Παναθηναϊκού.
Με τα μυαλά που… αποκτήσαμε και δυστυχώς… κουβαλάμε ακόμα στον Παναθηναϊκό, είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι και φέτος θα… ξεσαλώναμε στην «ενίσχυση» και τις «υπερβάσεις», με μεταγραφάρες των τριετών κλειστών συμβολαίων, σε κάθε σαπάκι, άνεργο, τραυματία ή όποιου περίσσευε στα… αζήτητα της υποτιθέμενης «μεταγραφικής λίστας» μας.
Άλλωστε το πρόσφατο παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό.
Υπερχρεωμένος ήταν ο Παναθηναϊκός τα δύο τελευταία χρόνια. Και κάθε Μάη το «ρεπορτάζ» έλεγε ότι θα γίνουν μια-δυο άντε τρεις το πολύ κινήσεις που θα ήταν μάλιστα και… προσεγμένες.
Το τι έγινε το ξέρουμε ήδη.
Εικοσιτρείς μεταγραφές ο Στραματσιόνι και άλλες δεκαεφτά ο Ουζουνίδης με τον Διαμαντόπουλο.
Κι από τα πιτσιρίκια που όλους μας τρελαίνουν τώρα και έχουμε ξεσαλώσει στα διθυραμβικά, άντε με το ζόρι ο Δώνης και λίγο ο Χατζηγιοβάννης ο οποίος όμως «εκνεύριζε» με την αγωνιστική και την γενικότερη συμπεριφορά του τον… προπονητή όπως μαθαίναμε στα έγκυρα ρεπορτάζ, ενώ οι Μπουζούκης, Στάικος και οι άλλοι, ίσα-ίσα που έπαιξαν μια δυο φορές με το ζόρι, περισσότερο για να… δείξουμε πόσο άδειος από λύσεις είναι ο προπονηταράς, παρά γιατί πιστεύαμε ή ποντάραμε σ’ αυτούς.
Άλλωστε οι… γνωματεύσεις πως ο Μπουζούκης δεν μπορεί να βοηθήσει και πρέπει να δοθεί δανεικός, ή ο Στάικος θέλει πολύ δουλειά ακόμα και εκεί ο προπονητής θέλει… έμπειρο παίκτη, είναι μόλις τριών-τεσσάρων μηνών στο «ρεπορτάζ» του Παναθηναϊκού.
Γι’ αυτό λοιπόν σας λέω.
Όσοι είστε… τρισευτυχισμένοι με τα «μωρά του Δώνη» όπως ανοήτως και με αρκετή αμετροέπεια βιάστηκαν οι περισσότεροι να τα «βαφτίσουν», ανάψτε καλύτερα μια λαμπάδα.
Μια λαμπάδα στον Παϊρότζ που άργησε να μπει, αλλά εδώ που τα λέμε και στον Αλαφούζο που… κατάφερε να φέρει τον Παναθηναϊκό με μείον έξι βαθμούς και απαγόρευση μεταγραφών.
Ύμνους θα έπρεπε να γράφονται και για τους δυο και όχι να τους κράζουν κιόλας.
Την μεγαλύτερη προσφορά έκαναν και οι δύο στον Παναθηναϊκό, άσχετα αν δεν κατάλαβαν τι έκαναν.
Ολονύκτιες ευχαριστίες πρέπει να πάνε να κάνουν στον Παναθηναϊκό στην… «Θεά φτώχεια», που τους ανάγκασε με το ζόρι να λειτουργήσουν έστω και στοιχειωδώς ποδοσφαιρικά.
Αλλιώτικα κι αν υπήρχε η… ελάχιστη δυνατότητα για… ενίσχυση και τα σχετικά, τίποτε απ’ αυτά που έχουμε δει μέχρι στιγμής δεν θα βλέπαμε.
Μέχρι και εκείνον που έχει σταματήσει την μπάλα με δυο-τρεις εγχειρήσεις σε ενάμιση χρόνο, αλλά δεν τον πήραμε γιατί δεν ήταν… ελεύθερος, θα είχαμε πάρει.
Τελειώνοντας δυο πραγματάκια ακόμα.
Το πρώτο αρχίζει και είναι ορατό… δια γυμνού οφθαλμού πια και έχει να κάνει με την άθλια κατάσταση από πλευράς ετοιμότητας και «υγείας» που βρίσκεται η πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών που ήταν στο βασικό τιμ της περυσινής ομάδας.
Ήδη νοκ-άουτ ξανά ο Κουλιμπαλί, προβλήματα συνεχώς ο Κουρμπέλης, θλάση ο Μουνιέ μόλις έπαιξε δυο σερί παιχνίδια, δέκα τουλάχιστον μέρες έξω ο Κάτσε, άλλες τόσες ο Τζανδάρης, θλάση κι ο Οικονόμου προχθές και όλο και κάτι… ειδικό πρόγραμμα και… αποφόρτιση (από τα… πολλά παιχνίδια να υποθέσω;) οι υπόλοιποι μετά από δύο μόλις επίσημα παιχνίδια για το πρωτάθλημα.
Θα έχει μεγάλα προβλήματα ο Δώνης στην συνέχεια με αυτή την κατάσταση και την… κληρονομιά που παρέλαβε από τον προκάτοχό του, αλλά ελπίζω ότι τώρα ειδικά που είναι στο… φεγγάρι του, όλο και κάτι θα βρει για να το αντιμετωπίσει.
Το δεύτερο. Πέρυσι πίστευα ότι μόνο στον Παναθηναϊκό είχαμε την… αποκλειστικότητα να παθαίνει μυϊκό τραυματισμό και ο… τερματοφύλακας μετά από τρία τέσσερα σερί παιχνίδια, όπως είχε συμβεί με τον Διούδη.
Ευτυχώς όμως είδα φέτος ότι συμβαίνει και αλλού το συγκεκριμένο παράδοξο με τον Μπάρκα στην… ΑΕΚ, να παθαίνει το ίδιο μόλις αρχές Σεπτέμβρη.
Μιλάμε… μεγάλο σχολείο ο Παναθηναϊκός των… δύο τελευταίων χρόνων. Εκτός κι αν είναι απλά.. σύμπτωση.