Ο Γιάγια Τουρέ από την κερκίδα είδε έναν Ολυμπιακό να κερδίζει 5-0 τον ΠΑΣ να παίζει κατά διαστήματα όπως ο… «δικός» του πριν από 12 χρόνια, είδε κι έναν που του… μοιάζει. Είναι φυσικά ο Μαντί Καμαρά, που έκανε μακράν το καλύτερό του παιχνίδι, έτρεξε παντού και δημιούργησε ένα γκολ από εκείνα τα αξέχαστα του Γιάγια του Τουρέ με την πάσα στην πλάτη των αντιπάλων αμυντικών.
Είδε, ακόμα, ο Γιάγια Τουρέ τον Κώστα Φορτούνη, κόπια εκείνου που αναστάτωσε τη λογική στο Τσάμπιονς Λιγκ πριν από μερικά χρόνια με τις επινοήσεις του. Εκείνον που δίκαια είχε χαρακτηριστεί μακρά ο κορυφαίος Έλληνας παίκτης.
Ο Γιάγια Τουρέ είδε κι έναν Ολυμπιακό να παίζει γοητευτικό ποδόσφαιρο και να ευχαριστεί ακόμα και τον πιο δύσπιστο οπαδό του. Έναν Ολυμπιακό ενθουσιώδη και ουσιώδη. Έναν Ολυμπιακό που να παίζει με ένταση μέχρι το τέλος.
Είδε έναν Ολυμπιακό να τρέχει ακόμα και στις καθυστερήσεις, έστω κι αν είχαν περάσει μόλις τρεις ημέρες μετά την «μάχη» που έδωσε στην Αγγλία κόντρα στην Μπέρνλι.
Ο Γιάγια Τουρέ είδε έναν προπονητή, τον Πέδρο Μαρτίνς να διαχειρίζεται άριστα το δυναμικό του Ολυμπιακού, να κάνει τις πρέπουσες αλλαγές, δίχως ν’ αφαιρεί «χημεία».
Είδε έναν Ολυμπιακό, που παίζει μακράν το πιο γρήγορο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα σ’ ένα γήπεδο, που δεν είναι και στην καλύτερή του κατάσταση.
Είδε ο Τουρέ κι έναν κόσμο να στέκεται εκεί που πρέπει. Στο… αυτό του κάθε παίκτη του Ολυμπιακού και να τον οπλίζει με δύναμη.
Λογικά, με την προσθήκη του Τουρέ, ο… Τουρέ θα δει και θα κάνει κι άλλα ωραία πράγματα.
Στο πρώτο μέρος ο Ολυμπιακός ξεκίνησε φουριόζος, έπαιξε καλά και σ’ αυτό βοήθησε κι ο ΠΑΣ που δεν κλείστηκε, παρά προσπάθησε να παίξει ποδόσφαιρο. Ο Φετφατζίδης που αντικατέστησε τον Λάζαρο ήταν αξιοπρεπέστατος στο ραντεβού με την ιστορία του, ο Μπουχαλάκης μοίρασε καλές πάσες, ο Φορτούνης είχε τα γνωστά κέφια, όπως από την αρχή της περιόδου.
Όταν μετά το 20’ ο ΠΑΣ οπισθοχώρησε κι άφησε μπροστά έναν πολύ μεγάλο παίκτη, τον περσινό της ΑΕΛ, Κροάτη Κρισμάν, εκεί ο Ολυμπιακός απέκτησε ένα πρόβλημα με την συμπαγή άμυνα του ΠΑΣ. Σ’ αυτό το σημείο ο Καμαρά θύμισε κάτι από Γιάγια Τουρέ, όταν έκανε μία λόμπα στον Ομάδα που έμπαινε στην περιοχή και με κεφαλιά νίκησε τον Βελλίδη.
Από εκεί και πέρα, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Ο ολυμπιακός απαλλαγμένος από το άγχος, έπαιξε και πάλι άριστα στην κυκλοφορία της μπάλας και έφτασε πολύ κοντά στο γκολ στο 38’ σε φάουλ του Φορτούνη που πέρασε ξυστά άουτ
Στο 41’ έγινε το πέναλτι όταν σε άγγιγμα της μπάλας από τον Γκερέρο μέσα στην περιοχή ο Τζημόπουλος τη βρήκε με το χέρι κι ο Φορτούνης ευστόχησε για το 2-0. Το ημίχρονο βρήκε τον κόσμο αρκετά ευχαριστημένο.
Στο δεύτερη ημίχρονο ο Ολυμπιακός κυριολεκτικά «έκρυψε» τη μπάλα από τον ΠΑΣ κι έβγαλε πολλά γούστα στο γήπεδο, κυρίως με τον Φορτούνη, αλλά την κατακόρυφη άνοδο του Ποντένσε. Αφού πρώτα αυτό πορτογαλικό «θαυματοποιό μειράκιο» έδωσε ασίστ στον Φετφατζίδη που έστειλε τη μπάλα στο δοκάρι, στη συνέχεια πέτυχε εκπληκτικό γκολ από ασίστ στο Φορτούνη στο 54.
Όταν προς το τέλος ο Μαρτίνς απέσυρε τον Φορτούνη κι έβαλε τον Χριστοδουλόπουλο, ο Φετφατζίδης πήγε αυτός πίσω από τον Γκερέρο. Στο μεταξύ μπήκε κι ο Νάτχο στη θέση του Μπουχαλάκη, χωρίς ο Ολυμπιακός να ρίξει την ένταση.
Προς το τέλος, ο Ολυμπιακός πέτυχε και τέταρτο γκολ με τον Γκερέρο και πέμπτο γκολ με τον Μεριά και το παραλήρημα ευτυχίας ακόμα δε λέει να σταματήσει.
Ολυμπιακός (Πέδρο Μαρτίνς): Γιαννιώτης, Ελαμπντελαουί, Μεριά, Βούκοβιτς, Τσιμίκας, Μπουχαλάκης, Καμαρά, Φορτούνης, Ποντένσε, Φετφατζίδης, Γκερέρο
ΠΑΣ Γιάννινα (Γιάννης Πετράκης): Βελλίδης, Ακούμπα, Τζημόπουλος, Μιχαήλ, Αποστολόπουλος, Κάστρο, Λίλα, Νικολιάς, Ούζικ, Κριζμάν, Ξύδα