Ένα πέναλτι από νωρίς που θα έδινε κι ο Σαββίδης και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε κατά πόσο θα επηρέαζε την εξέλιξη του αγώνα, ένα άλλο γκολ που έπρεπε να μετρήσει, αργότερα, στο δεύτερο μέρος του Ακπόμ… Και πάει λέγοντας. Δηλαδή, στο κάδρο, για τον αγώνα της Νέας Σμύρνης, αυτές οι δύό στιγμές μπορεί να είναι καθοριστικές. Ναι, βεβαίως.
Μήπως, όμως, να το πάρουμε αλλιώς; Εμείς της… εξυγίανσης και της διαφάνειας. Εμείς που δεν μας αρέσει να μας αδικούν, αλλά, όταν μας ευνοούν, τότε είναι που ανεβάζουμε post για να δείξουμε ότι οι άλλοι, οι κακοί, οι «διαπλεκόμενοι» είναι που παίρνουν πιο εύκολα τα «μαϊμού» πέναλτι, σαν αυτό της Τρίπολης, με τον Μάνταλο.
Αφήστε που ακολουθεί ο σχετικός χαριεντισμός, με τους ΠΑΟΚτσήδες στα social να αναρωτιούνται αν θα παίξει ο Μάνταλος με την Εθνική ομάδα, αν βγήκε… από την εντατική, μετά το σκληρό μαρκάρισμα του Κώτσιρα.
Αυτά είναι τα ωραία και μας αρέσουν όλους.
Για να είμαι ακριβέστερος πάντως, ο ΠΑΟΚ συνήθως φέρνει τα πάνω κάτω όταν αδικείται, όπως στο κανονικό γκολ του Ακπόμ, στη Νέα Σμύρνη κι όταν υπάρχει κάτι αντίστροφα, σε βάρος του αντιπάλου του, όλοι πετούν τον αετό τους.
Τα καλά και τα συμφέροντα.
Για το πέναλτι του Χατσερίδη, που σημειωτέον είναι ελαφρώς εκτός κλίματος και νομίζει ότι μπορεί να βαράει όλο τον κόσμο, δεν μας έκλεψαν. Δεν ευνοηθήκαμε, ως ΠΑΟΚ. Τσιμουδιά, λοιπόν…
Όταν είσαι ΠΑΟΚ – το έχω διατυπώσει και σε άλλες περιπτώσεις- πρέπει να δείχνεις το δρόμο. Φωνάζεις χρόνια για αυτά που πρέπει να αλλάξουν και τελικά δεν συμφωνείς με τις πράξεις σου, αλλά, μιμείσαι το καθεστώς του Ολυμπιακού κι όποιου άλλου ισχυρού έπαιρνε βαθμούς και τίτλους όποτε ήθελε…
Ο ΠΑΟΚ της Νέας Σμύρνης δεν ήταν για να χάσει, αν βέβαια σταματήσουμε αυτή την ξερή καταγραφή των φάσεων για τις οποίες γίνεται συζήτηση.
Ο ΠΑΟΚ είχε καλύτερη εικόνα, είχε και ένα μικρό ξέσπασμα και πήρε ακριβώς το απαραίτητο για το οποίο έπαιξε.