Την περασμένη εβδομάδα ήταν οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ που προσπαθούσαν να βγάλουν όλη την Ελλάδα τρελή, υποστηρίζοντας πως υπήρχε πέναλτι στη βουτιά του Πρίγιοβιτς. Τώρα, η σκυτάλη πέρασε σε κιτρινόμαυρα χέρια: η “παρεμπόδιση” στον Μάνταλο, σε μια φάση από αυτές που συμβαίνουν δεκάδες φορές σε κάθε ποδοσφαιρικό αγώνα, μετατράπηκε σε πέναλτι χάρη στο εντυπωσιακό τίναγμα του κορμιού του αρχηγού της ΑΕΚ.
Κυρίως όμως, χάρη στην καλή προαίρεση του διαιτητή Παπαδόπουλου να «ξεγελαστεί». Κακά τα ψέματα, για να σφυρίξεις στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα πρέπει είτε να βλέπεις πρώτη φορά ποδόσφαιρο, είτε να διαθέτεις την καλή προαίρεση που λέγαμε…
Λάθη ωστόσο γίνονται παντού. Γιατί να μη γίνονται και στο ελληνικό πρωτάθλημα; Τούτη θα ήταν μια ιδεατή προσέγγιση των πραγμάτων, αν η Σούπερ Λιγκ είχε ιδρυθεί… χθες. Διότι ως τέτοιοι, χθεσινοί δηλαδή, συμπεριφέρονται οι παράγοντες των δυο ομάδων που έχουν προλάβει ήδη να ευνοηθούν στις πρώτες δυο αγωνιστικές.
Ειδικά οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ που έχουν για δεύτερη σημαία τους εδώ και πολλά – πολλά χρόνια τις διαμαρτυρίες και που τώρα προσπαθούν να βγάλουν τρελούς όλους τους άλλους.
Μόλις την περασμένη εβδομάδα λέγαμε τα ίδια πράγματα: κανέναν δε χαλάει η εύνοια, η αδικία είναι εκείνη που τον βγάζει στους δρόμους. Ακόμα κι αν η αδικία είναι μονάχα στο μυαλό του ή τέλος πάντων σε πολύ μικρότερη κλίμακα από αυτή που θέλει να παρουσιάζει.
Το συμπέρασμα πάντως είναι ένα και το αντιλαμβάνεται οποιοσδήποτε διαθέτει τη στοιχειώδη παρατηρητικότητα: όσο χοντρό κι αν είναι ένα λάθος, η πλειοψηφία των… mainstream ΜΜΕ στην Ελλάδα μπορεί να το καταπιεί. Ή τέλος πάντων να το επισημάνει με βαριά καρδιά, δίχως να δίνει προεκτάσεις. Φτάνει να μη βρίσκεται στην πλευρά του ευνοημένου ο Ολυμπιακός. Του Μαρινάκη, του Κόκκαλη, δεν έχει καμία σημασία.
Το περυσινό πρωτάθλημα ήταν το κατά τεκμήριο χειρότερο στην ιστορία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, μετά από όλα όσα έγιναν εντός αλλά κι εκτός αγωνιστικών χώρων. Και όμως, κανείς απ’ όλους εκείνους τους «εκδικητές» που τα προηγούμενα χρόνια μιλούσαν για παράγκες και εγκληματικές οργανώσεις, δεν είδε κάτι ιδιαιτέρως μεμπτό. Αυτοί που έβλεπαν φαντάσματα σε πρωταθλήματα που τελείωναν με αστρονομικές διαφορές, τώρα τα βλέπουν όλα καλά ή σχεδόν καλά. Λες και την ΕΠΟ δεν την πήρε η «εξυγίανση» αλλά οι Γκοστμπάστερς…
Βάλτε το καλά στο μυαλό σας. Ο ισχυρός πάντοτε θα έχει εύνοια. Κυρίως επειδή πάντοτε θα υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι για να του τη δώσουν, ακόμα κι όταν δεν τη χρειάζεται. Παγκόσμια, διαχρονική και πανανθρώπινη αλήθεια είναι αυτή. Άβολη μεν, αλήθεια δε. Με το να παραδέχεσαι ότι κάποιος ευνοείται συστηματικά, ουσιαστικά τον αναγνωρίζεις ως ισχυρό. Έχετε δει αδύναμους να ευνοούνται σε βάρος ισχυρών; Ποτέ των ποτών, εκτός αν αυτή η εύνοια βρίσκει ωφελημένο κάποιον άλλο, ακόμη πιο ισχυρό από εκείνον που αδικήθηκε.
Μέσα στο παιχνίδι είναι η εύνοια και ως ένα σημείο λογίζεται ως θεμιτή. Όταν όμως έχουμε κάθε εβδομάδα και από τουλάχιστον μια αλλοίωση αποτελέσματος υπέρ των ίδιων ομάδων, το πράγμα γίνεται αθέμιτο. Και ανήθικο. Να πάρεις ένα σφύριγμα βρε αδερφέ. Να πάρεις και δεύτερο. Ε δε γίνεται εδώ και ένα χρόνο να βασίζεσαι κατά κύριο λόγο στα πέναλτι και τα οφσάιντ για να νικήσεις όποιον είχε την ικανότητα να προβάλει σθεναρή αντίσταση.
«Ναι αλλά και οι άλλοι τα ίδια έκαναν», θα πεις. Ακόμα κι αν αυτό είναι ακριβές, σημαίνει απλώς ότι κι εσύ είσαι σαν τους άλλους που κατηγορούσες τόσα χρόνια, έχοντας βρει εύκολα και βολικά άλλοθι για να καλύψεις τις αποτυχίες της ομάδας σου. Αποτυχίες που οφείλονταν στην ανεπάρκεια των ανθρώπων, οι οποίοι είχαν στα χέρια τους τις τύχες του συλλόγου που λατρεύεις.
Στο τέλος της κουβέντας, όταν αφαιρεθεί η «πέτσα» της όποιας εύνοιας διαχρονικά, εκείνο που απομένει είναι το καθαρό βάρος της ανωτερότητας. Εκτός αν είσαι τόσο αφελής ώστε να πιστεύεις πως τα πρωταθλήματα της ομάδας σου είναι πεντακάθαρα και όλων των άλλων είναι πιο βρώμικα και από γουρούνια στη λάσπη. Γίνεται;
ΥΓ. Να μη μας παρεξηγείτε που παίρνουμε ξεκάθαρες θέσεις. Τους «διπλωμάτες» να φοβάστε…