Ο Ανδρέας Καταχανάς σχολιάζει την επιβλητική εμφάνιση της Εθνικής απέναντι στην Κροατία και εστιάζει στο καλό διάβασμα της αναμέτρησης από τους Ιταλούς προπονητές αλλά και στους παίκτες που δουλεύουν σκληρά όλο το καλοκαίρι για να έρθει η τρίτη σερί πρόκριση στα τελικά του Eurovolley.
Ο στόχος της τρίτης σερί πρόκρισης σε τελικά Eurovolley δεν μοιάζει πια τόσο μακρινός για την εθνική βόλεϊ: Το βράδυ της Κυριακής, 2.000 φίλοι της που βρέθηκαν στο κλειστό της Γλυφάδας στην καρδιά του καλοκαιριού (και ενώ η Αθήνα ήδη έχει αδειάσει) αλλά και όσοι παρακολούθησαν τηλεοπτικά την αναμέτρηση, παρακολούθησαν τους παίκτες του Ντάντε Μπονιφάντε και του Σαμουέλε Πάπι να πραγματοποιούν μια από τις κορυφαίες εμφανίσεις τους τα τελευταία χρόνια.
Δεν άγγιξε το τέλειο η Εθνική, αλλά σίγουρα έκανε πολλά πράγματα υποδειγματικά, λειτουργώντας σαν καλοκουρδισμένο ρολόι. Ο Ιταλός προπονητής αρχίζει να μαθαίνει καλά πια τους παίκτες του και έδειξε περίσσεια παρεμβατικότητα τόσο κόντρα στη Νορβηγία όπου χάρη στις αλλαγές του ήρθε η ανατροπή, όσο και απέναντι στην Κροατία όταν στο δεύτερο σετ άλλαξε τον Γαλιώτο με τον Κασαμπαλή.
Οι παίκτες δείχνουν να απολαμβάνουν την από κοινού προσπάθεια που γίνεται και ασφαλώς μια καθαρή νίκη απέναντι στην Κροατία – και μάλιστα μετά από ένα κουραστικό ταξίδι στη Βόλντα και δύσκολο, όπως εξελίχθηκε, παιχνίδι με τη Νορβηγία – δίνει περισσότερη ψυχολογία στο σύνολο που προπονείται σκληρά για να πανηγυρίσει την πρόκριση σε περίπου δύο εβδομάδες.
Και ναι, η Κροατία δεν είναι ούτε Ρωσία, ούτε Σερβία, ούτε Πολωνία. Δεν παύει όμως να είναι το φαβορί του ομίλου, να είναι ανώτερη της Εθνικής των τελευταίων ετών και να έχει στις τάξεις της παίκτες όπως ο (παγκοσμίου κλάσης) άλλοτε διαγώνιος του Εθνικού Αλεξανδρούπολης, Λέο Άντριτς, ο 26χρονος Σέντλατσεκ που βγάζει το παντεσπάνι του από νεαρή ηλικία στην Ιταλία κι ο πολλά ανερχόμενος πασαδόρο (Βίσιτς) που απέκτησε η Μόντσα.
Για να έρθει όμως η μεγάλη νίκη (μέσα σε 78’) χρειάστηκαν δύο πράγματα που έγιναν εξαιρετικά: Αρχικά το εκπληκτικό σέρβις που δεν απέφερε μόνο έξι άσους, αλλά και πολλές χαλασμένες υποδοχές των Κροατών. Ο Σέντλατσεκ σημαδεύτηκε αρκετές φορές και ουσιαστικά βγήκε εκτός παιχνιδιού και ρυθμού, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί εκνευρισμός.
Όσα τάιμ άουτ κι αν πήρε ο Σεντρίκ Ενάρ, οι Κροάτες δεν μπορούσαν να διαχειριστούν την τόσο μακρινή απόσταση που είχαν από τη γραμμή των τριών μέτρων, με αποτέλεσμα μετά από κακή υποδοχή να σημαδεύουν το φιλέ ή να εκτελούν άουτ.
ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΠΙΣΩ ΖΩΝΗ
Επιπλέον, η πίσω ζώνη της Εθνικής λειτούργησε υποδειγματικά: Το δίδυμο Κουμεντάκη – Πρωτοψάλτη (μαζί με τον πάντα αξιόπιστο Κοκκινάκη) δεν έκανε λάθος σε υποδοχή, με τον ακραίο του Ολυμπιακού να παίρνει 29 πρώτες μπάλες (περισσότερες από κάθε άλλο παίκτη στο ματς) και να έχει και τέσσερα μπλοκ (τα δύο εκ των οποίων μονά στο πρώτο σετ).
Και πώς βέβαια με τέτοια άψογη υποδοχή (60%) να μην έχεις και τόσο καταπληκτική επίθεση (62%). Τα μόλις επτά λάθη σε τρία σετ πιστοποιούν του λόγου το αληθές, με τους Κροάτες να έχουν τον εύκολο πόντο μόνο όταν οι Έλληνες διεθνείς έκαναν σέρβις στο φιλέ ή έστελναν την μπάλα άουτ. Την ίδια ώρα οι δύο κεντρικοί (Πετρέας – Βουλκίδης) είχαν 11/11 επιθέσεις, αποτέλεσμα της πολύ καλής υποδοχής που έδωσε τη δυνατότητα σε Γαλιώτο/Κασαμπαλή να παίξουν γρήγορα πρώτο χρόνο.
Μακάρι ο Τζιουμάκας (εκ των κορυφαίων και με τους Κροάτες) να συνεχίσει στο ίδιο τέμπο γιατί πραγματικά ήταν απολαυστικός στα δύο πρώτα παιχνίδια και έχει πολλά να δώσει σε μια θέση που παλεύουμε να αποκτήσουμε σημείο αναφοράς. Ταυτόχρονα, με την παρουσία του έχει δοθεί ήδη η δυνατότητα στον Μούχλια να πάρει ευκαιρίες και να εξελίσσεται χωρίς να έχει το άγχος πως πρέπει να κάνει τη διαφορά με το καλησπέρα σε ματς πολύ υψηλών απαιτήσεων.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΟ ΥΛΙΚΟ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΗΜΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ
Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου η εθνική βόλεϊ θα βρίσκεται στην τελική φάση του Eurovolley και με ένα ρόστερ που σε έναν χρόνο από τώρα μπορεί να είναι πολύ καλύτερο. Και το λέμε αυτό γιατί η βάση ήδη υπάρχει αλλά υπάρχουν παιδιά που αν αξιοποιηθούν σωστά την επόμενη σεζόν θα αποτελέσουν σημαντικά περιουσιακά στοιχεία και για τους συλλόγους τους αλλά και για την Εθνική.
Τέτοια παραδείγματα είναι ο Σπύρος Χανδρινός (που θα το παλέψει για να πάρει ευκαιρίες στον Ολυμπιακό με έναν δίκαιο και σπουδαίο προπονητή), ο Γιώργος Παπαλεξίου που θα παίξει πρώτη σεζόν βασικός σε ομάδα που θα διεκδικεί τίτλο (Φοίνικας), ο Άρης Χανδρινός (που στη δεύτερη χρονιά του στον Μίλωνα και με προπονητή τον Σάκη Ψάρρα αποκλείεται να μην εξελιχθεί κι άλλο) αλλά και σε βάθος χρόνου ο Απόστολος Πετσιάς (δεύτερος πασαδόρος του Ολυμπιακού) και ο Σπύρος Χάκας που προσωπικά θεωρώ ότι είναι ένα πολύ μεγάλο ταλέντο και θα το διαπιστώσουμε καλύτερα όταν ολοκληρώσει τις σπουδές του στη Χαβάη και μπει πιο έτοιμος στο υψηλό επίπεδο.
ΥΓ.1: Ο Ράπτης δεν βρίσκεται στην τελική 14άδα και δεν έχει φανεί η απουσία του. Θέλει πάρα πολλή δουλειά και πλέον ο ανταγωνισμός στην Εθνική είναι πολύ μεγαλύτερος (έχει μπροστά του Κουμεντάκη, Πρωτοψάλτη, Ανδρεόπουλο, Χανδρινό και Χάκα). Αν ο ίδιος έχει συμφιλιωθεί με την εικόνα του τα δύο προηγούμενα έτη, πάσο. Κακό μόνο στον ίδιο κάνει και σίγουρα όχι στο ελληνικό βόλεϊ…
ΥΓ.2: Το ότι οι δύο κεντρικοί δεν είχαν kill block (δεν μιλάμε για τα σπασίματα πάνω στο φιλέ) οφείλεται και στα πολλά λάθη των νευρικών Κροατών. Το βέβαιο είναι πως αν όχι τώρα, στην τελική φάση του Eurovolley θα μας είναι απαραίτητο. Ο Λινάρδος έχει δυνατό χαρακτηριστικό του το μπλοκ και δεδομένα ο Μπονιφάντε θα τον εμπιστευτεί σε ματς που θα το έχουμε ανάγκη.
ΥΓ.3: Ο Γαλιώτος μεθοδικά έφτασε να είναι ο βασικός πασαδόρος της Εθνικής πραγματικά από το πουθενά. Όσοι γνωρίζουν καλύτερα (οι προπονητές δηλαδή), δεν εκπλήσσονται και εδώ αξίζει να σταθούμε και στον Ιγκόρ Γιούρισιτς που πριν αποχωρήσει για την Κεμέροβο, είχε εξηγήσει και σε ανθρώπους του Φοίνικα πως ο 26χρονος είναι μια περίπτωση που πρέπει να προσέξουν. Για αυτό και του δόθηκε τριετές συμβόλαιο στη Σύρο.