Λίγες μέρες μετά το διπλό του Παναθηναϊκού στην Ξάνθη, γίνεται για μια ακόμα φορά αισθητό το πραγματικό πρόβλημα του Παναθηναϊκού, που ουσιαστικά ήταν και αυτό που τον οδήγησε εδώ που είναι τώρα.
Με λίγα λόγια – ΚΑΙ – στην Ξάνθη έγινε φανερό πως το πρόβλημα του Παναθηναϊκού – ΚΑΙ – φέτος όπως όλες τις προηγούμενες χρονιές, δεν είναι καθαρά «ποδοσφαιρικό» με την έννοια της ποιότητας των παικτών που έχει η ομάδα ή τις ικανότητες του προπονητή της.
Δεν είναι ότι αναγκαστικά πια θα στηριχθεί σε μεγάλο βαθμό από τα παιδιά που έρχονται από… τα κάτω, ή το ότι δεν έχει λεφτά να κάνει μεταγραφές.
Το πρόβλημα, ήταν, είναι και απ’ ότι δείχνουν τα πράγματα θα παραμείνει, όλο αυτό το αντιποδοσφαιρικό συνονθύλευμα που έχει μαζευτεί γύρω και μέσα στον οργανισμό «Παναθηναϊκός».
Όλοι αυτοί που επί της ουσίας, εκτός του ότι τον οδήγησαν εδώ που τον οδήγησαν, έχουν… πετύχει και αυτή την απίστευτη μετάλλαξη του DNA αυτού του συλλόγου. Που τον έχουν κάνει πλέον να έχει την νοοτροπία, την συμπεριφορά, αλλά και την δυναμική του ουσιαστικά, να αποτελούν χαρακτηριστικά μας μικρής σε μέγεθος ομάδας που δεν έχει πια στόχους, δεν έχει δυνατότητες για να έχει στόχους και λειτουργεί απλά με τον ένστικτο της αυτοσυντήρησης σε όλα του τα επίπεδα.
Το πρόβλημα –για να παίξουμε και με τις λέξεις- δεν είναι τελικά ο Μπουζούκης, αλλά όλοι αυτοί οι… μπαγλαμάδες που έχουν μαζευτεί στον Παναθηναϊκό και έχουν αυτοαναγορευτεί σε κουμανταδόρους και… μοναδικούς εκφραστές του.
Μια ματιά να ρίξεις στις επόμενες μέρες του διπλού στην Ξάνθη, την βλέπεις αμέσως την… κακοφωνία.
Τύποι που μέχρι προχθές αναγόρευαν τον Παναθηναϊκό σε πρώτο φαβορί για τον υποβιβασμό, ανακάλυψαν μετά την Ξάνθη πως αυτό το πρώτο φαβορί για υποβιβασμό, με ένα… φορ μετατρέπεται σε φαβορί για την… πεντάδα και γατί όχι και για το… πρωτάθλημα.
Βέβαια το να έχεις φτάσει σε σημείο να πανηγυρίζεις κιόλας γιατί ο Παναθηναϊκός μπορεί να χτυπήσει και… πεντάδα, μιλάει από μόνο του για το ποιόν όλων αυτών, για το πώς βλέπουν τον Παναθηναϊκό και για τα ποια είναι τελικά τα… οράματά τους. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο.
Τα θέμα είναι, ότι ο Παναθηναϊκός, οι παίκτες, ο Δώνης και γενικά το ποδοσφαιρικό τμήμα, πού δύσκολα θα μπορέσουν να λειτουργήσουν στοιχειωδώς όπως πρέπει, με όλους αυτούς γύρω και… πάνω από το κεφάλι τους.
Κι αυτό δεν δείχνει ότι θα αλλάξει.
Η ιδιοκτησία της ΠΑΕ μπορεί και να αλλάξει, αυτό το σύστημα όμως ποτέ.
Θα είναι εκεί, να περιφέρεται γύρω από τον Παναθηναϊκό, να χρησιμοποιεί τον Παναθηναϊκό και να προσπαθεί ακόμα και τώρα να… τσιμπολογήσει ότι μπορεί από τον Παναθηναϊκό.
Και για να το συνεχίσουμε το πράγμα εκεί απ’ όπου το αφήσαμε με το τέλος της περασμένης σεζόν, καθώς όλο αυτή η αμπαλοσύνη μας ήρθε «σαν ένα σώμα μια ψυχή» εκ των… προηγουμένων.
Πανηγυρίζουν για το διπλό στην Ξάνθη, όλοι εκείνοι που πέρυσι έκαναν το παγώνι όταν ο Παναθηναϊκός δημιουργούσε ένα απίστευτα τραγικό σερί χωρίς νίκης εκτός έδρας και προσπαθούσαν να μας πείσουν πως αυτό όχι μόνο ήταν… φυσιολογικό με βάση τις συνθήκες, αλλά να κάνουμε και την προσευχή μας κιόλας ευχαριστώντας τον Ουζουνίδη που μας κράταγε… όρθιους και… καταφέραμε τελικά κάπου προς το τέλος της σεζόν να πάρουμε διπλό στην Λάρισα.
Και βέβαια επειδή οι… παλιές καλές συνήθειες δύσκολα ξεχνιούνται, από την επόμενη κιόλας μέρα του ματς στην Ξάνθη και την εντυπωσιακή εμφάνιση του Μπουζούκη, έσκασε μύτη η… καθιερωμένη πληροφορία πως θα κληθεί να υπογράψει νέο συμβόλαιο… με αυξημένο ποσό και πάει λέγοντας.
Γι’ αυτό επιμένω.
Δύσκολα θα αλλάξει οτιδήποτε στον Παναθηναϊκό. Πολύ δύσκολα.
Είναι πολλά τα χρόνια και ακόμα περισσότερα τα «πρόσωπα» που έβγαλαν ρίζες για τα καλά στα σωθικά του Παναθηναϊκού κι έχουν φυτέψει για τα καλά εκεί αυτή την νοοτροπία και λειτουργία που ορθώνεται σαν αξεπέραστο εμπόδιο σε οτιδήποτε πάει να γίνει στον σύλλογο που να βρίσκεται σε κατεύθυνση απαλλαγής και από αυτούς και από την τραγική θέση στην οποία βρίσκεται συνολικά.