Μία ακόμα ευλογημένη ημέρα. Μία ακόμα ευλογημένη Τετάρτη. Μία ακόμα Τετάρτη μας, στη δουλειά, με την κατάκτηση του 47ου Πρωταθλήματος Ελλάδας στο ποδόσφαιρο με νίκη (και ανατροπή) επί του ΠΑΟΚ και ξέφρενο γλέντι μέσα στην Τούμπα. Λίγο αργότερα, στο «ηφαίστειο» του ΣΕΦ, οι «κομάντο» του Γιώργου Μπαρτζώκα παρουσιάστηκαν συνεπείς σε ένα ακόμα ιστορικού ραντεβού και ο Ολυμπιακός επέστρεψε στο Final-4 της Euroleague μετά το 2017. Αν το καλοσκεφτούμε, δεν πρέπει να υπάρχει ημέρα του χρόνου που να μην είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον Αυτοκράτορα του ελληνικού αθλητισμού. Μεγαλείο και ανατριχίλα.
Ζήσαμε για μία ακόμα φορά όλα τα συναισθήματα που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος. Ακόμα και τα αρνητικά, είναι μέσα στη ζωή και οφείλουμε να τα αποδεχθούμε. Ακόμα και όταν το παιχνίδι έδειχνε να… στραβώνει, δεν χάθηκε η πίστη για την ανατροπή και την πολυπόθητη νίκη. Ήταν μία παθιασμένη και έντονη ημέρα. Και κατέληξε να προστεθεί μία ακόμα ευτυχισμένη ημέρα στις αμέτρητες ημέρες που έχει προσφέρει αυτός ο τεράστιος σύλλογος στα εκατομμύρια των οπαδών του σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Η γλυκιά προσμονή υπήρχε μετά την ισοφάριση της σειράς σε 2-2. Απέμενε ένα καθοριστικό ματς. Σε ένα γήπεδο, που μπορεί να μην είναι μπασκετικό, αλλά οι οπαδοί του Ολυμπιακού έχουν τον τρόπο να το μετατρέπουν στην καλύτερη έδρα της Ευρώπης. Το πέταλο είχε γεμίσει μία ώρα πριν από τον αγώνα. Χαμός σε κάθε καλάθι, σε κάθε άμυνα. Να βλέπεις 15.000 Ολυμπιακούς να τραγουδούν και να χορεύουν ασταμάτητα, επευφημώντας την αγαπημένη τους ομάδα και κρατώντας την ενωμένη όταν τα πράγματα δεν εξελίσσονταν καλά. Μία γροθιά, μία αγκαλιά. «Ένα» ομάδα και κόσμος σε παρκέ και εξέδρες. Το ΣΕΦ σείστηκε. Προκάλεσε τρόμο και αποδείχθηκε ξανά αφιλόξενο.
Το επίτευγμα βάσει συνθηκών είναι τεράστιο. Ο Ολυμπιακός με γήινο μπάτζετ, αλλά ζηλευτή τεχνογνωσία, κατάφερε ξανά να φτάσει στα ημιτελικά της Ευρωλίγκας και από εδώ και πέρα όλα γίνονται. Με τον ανεπανάληπτο λαό του να δίνει μοναδική παράσταση στο ΣΕΦ, δεν γινόταν να χαθεί αυτή η νίκη. Έστω και αν καθαρά μπασκετικά, η επικράτηση ήρθε πολύ δύσκολα και με διαδοχικές υπερβάσεις κατά τη διάρκεια του αγώνα. Ο τρεις φορές Πρωταθλητής Ελλάδας έδειξε χαρακτήρα και αποδείχθηκε ατσάλινος παρά το γεγονός ότι το σκορ πήγε υψηλά. Ωστόσο, οι άμυνες, που έπρεπε να «βγουν», «βγήκαν». Και τα σουτ, που έπρεπε να «μπουν», «μπήκαν».
Το καθοριστικό Game 5 ήταν όπως το περιμέναμε. Η Μονακό δεν είχε τίποτα και να χάσει και ο Ολυμπιακός είχε την πίεση, 100% στην πλευρά του. Πρέπει να βγάλουμε το καπέλο στη γαλλική ομάδα. Για έναν ουδέτερο παρατηρητή, η προημιτελική σειρά ήταν απολαυστική και επιθυμία του θα ήταν σίγουρα να μην τελειώσει ποτέ. Πραγματοποιήθηκαν πέντε σκληρά και εντυπωσιακά παιχνίδια. Οι Μονεγάσκοι, αν και «πρωτάρηδες» στη διοργάνωση, οδήγησαν τον Κυπελλούχο Ελλάδας στα όριά του. Ένα σύνολο με ποιότητα και επιθετικό ένστικτο (με αμερικανική σφραγίδα και χωρίς γαλλικό κορμό), που δεν «ματσάρει» αρμονικά με τον Ολυμπιακό, ο οποίος, όμως, είναι πιο ομάδα και βασίζεται στο σύνολο. Και στα κρίσιμα σημεία, αυτή η λεπτομέρεια έπαιξε το ρόλο της.
Ο Ουαταρά έκανε μεγάλη «ζημιά» με 5/7 τρίποντα, το ίδιο και ο Λι (με 14 πόντους και σκληρή άμυνα), ενώ η σούπερ αθλητική Μονακό μέτρησε 11 επιθετικά ριμπάουντ, τα 7 εξ αυτών στο καλό της πρώτο ημίχρονο. Ωστόσο, ο Ολυμπιακός «έβγαλε» διαφορετικούς πρωταγωνιστές από τη δεύτερη περίοδο και μετά, έτσι κατάφερε να ανατρέψει διαφορά 11 πόντων (30-41 ήταν το σκορ στο 17′). Ο ΜακΚίσικ αφηνιάζει σχεδόν σε κάθε ματς που το ΣΕΦ είναι κατάμεστο και στη δύσκολη δεύτερη περίοδο κράτησε μόνος του τον Ολυμπιακό, σκοράροντας 16 πόντους χωρίς να χάσει σουτ (3/3 δίποντα, 2/2 τρίποντα, 4/4 βολές). Οι Ερυθρόλευκοι δέχθηκαν 35 πόντους στο δεύτερο δεκάλεπτο, αριθμός απαγορευτικός για αυτό το επίπεδο και την κρισιμότητα της αναμέτρησης.
Στην τρίτη περίοδο, ήταν η σειρά του συγκινητικού Γουόκαπ να δώσει το σύνθημα της αντεπίθεσης. Με καθοριστικά σουτ εντός πεδιάς και την απίστευτη άμυνα πάνω στον Άντζουσιτς που οδήγησε σε κάρφωμα και την ισοφάριση σε 55-55 στο 26′. Ο Αμερικανός γκαρντ σημείωσε 7 διαδοχικούς πόντους και συνολικά 17 με 7/10 σουτ! Εκεί, μπήκε το νερό στο αυλάκι. Ο Ολυμπιακός κυνηγούσε στο σκορ από το 2ο λεπτό και το υπέρ του 6-2 (με καλάθι του Βεζένκοβ) και πέρασε μπροστά στο 24′ με 1/2 βολές του Ντόρσεϊ (56-55).
Καμία ομάδα δεν κατάφερε να ξεφύγει και το ματς παίχθηκε μέχρι το τέλος. Το τρίποντο του Σλούκα στο 38′ έκανε τη διαφορά (89-83). Ο Έλληνας γκαρντ πήρε τη σκυτάλη στην τέταρτη περίοδο, σκοράροντας τους 13 από τους 15 πόντους του (και δίνοντας τις τρεις από τις πέντε ασίστ του), με φάση-«κλειδί» στο 34′ το 5ο φάουλ που πήρε από τον Λι, ο οποίος σε όλη τη σειρά έπαιξε πολύ σκληρή άμυνα, στα όρια του φάουλ σε κάθε άμυνα της ομάδας του.
Καθοριστικός παράγοντας και η παρουσία του Μάρτιν, ο οποίος έπαιξε για πρώτη φορά στη σειρά (και όχι στο 100% λόγω του τραυματισμού που τον ταλαιπώτησε) και έδωσε ποιοτικά λεπτά (13:06) και 9 πολύτιμους πόντους μέσα από πικ εντ ρολ καταστάσεις (3/3 δίποντα, 3/4 βολές) και 4 κερδισμένα φάουλ. Ο Ντόρσεϊ έκανε το παιχνίδι που «χρωστούσε» και περιμέναμε πετυχαίνοντας 16 πόντους με 6/11 σουτ και το τρίποντο που διαμόρφωσε το τελικό 94-88 στο φινάλε, αλλά ένα ομαδικό στοιχείο είναι αυτό που έκανε τη διαφορά στο δεύτερο ημίχρονο.
Ο Ολυμπιακός είχε 7 λάθη στο πρώτο μέρος, όμως υπέπεσε μόλις σε 1 σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο. Παρά τη δεδομένη πίεση, η ομάδα δεν έχασε τη συγκέντρωσή της και παίρνοντας ώθηση από την εκπληκτική ατμόσφαιρα στο ΣΕΦ και την ενέργεια των οπαδών της ομάδας κατακτήθηκε αυτή η δύσκολη πρόκριση. Για αυτό έχει αξία το πλεονέκτημα έδρας στα Playoffs. Για να έχεις τον ανυπέρβλητο λαό σου, στο πλευρό σου! Βελιγράδι, λαμβάνεις; Έρχεται ο Θρύλος. Σοβαρά τώρα; Υπάρχει ομάδα που θα ήθελε αντίπαλο τον Ολυμπιακό στο 11ο Final-4 στην ιστορία των Ερυθρόλευκων;
ΥΓ: Είναι απίστευτο αυτό που έχει πετύχει ο Ολυμπιακός στη σεζόν. Με ελληνικό κορμό και μόλις τέσσερις ξένους πρωταγωνιστές (Γουόκαπ, Φαλ, ΜακΚίσικ, Μάρτιν), θα διεκδικήσει μέχρι τέλους το τρεμπλ.