Η κοινή λογική λέει πως οι αθλητές που πιάνονται ντοπαρισμένοι είναι σταγόνα στον ωκεανό σε σχέση με εκείνους που κάποια στιγμή στην καριέρα τους έκαναν χρήση απαγορευμένων ουσιών. Μιλάμε για αναβολικές ουσίες με στόχο την αύξηση της απόδοσης και όχι για χρήση ναρκωτικών, απαραίτητος αυτός ο διαχωρισμός.
Εννοείται ότι κανείς δεν παραδέχεται πως ντοπαρίστηκε, εκτός κι αν τον αναγκάσουν να το παραδεχθεί, υπό την απειλή σοβαρότερων συνεπειών από έναν απλό αποκλεισμό. Οι περιπτώσεις της Μάριον Τζόουνς και του Λανς Άρμστρονγκ είναι οι πιο χαρακτηριστικές εκείνων που αναγκάστηκαν να ομολογήσουν, με αντάλλαγμα μια επιεικέστερη μεταχείριση από τις αμερικανικές Αρχές.
Οι λόγοι για να ντοπαριστεί κάποιος είναι λίγο – πολύ γνωστοί και συγκεκριμένοι. Διάκριση, νίκες, δόξα, χρήματα. Όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά. Γνωστό είναι επίσης ότι το ντόπινγκ θα βρίσκεται πάντα πιο μπροστά από το αντιντόπινγκ. Δυστυχώς, η συγκάλυψη του ντόπινγκ ή η αδυναμία αποτελεσματικού εντοπισμού του δεν μας επιτρέπει να γνωρίζουμε την πλήρη έκταση των συνεπειών του σε όσους χρησιμοποιήσαν συστηματικά αναβολικές ουσίες ή έκαναν κατάχρηση κάποιων φαινομενικά πιο αθώων σκευασμάτων.
Το… κατά λάθος ντόπινγκ όταν πρόκειται για επαγγελματίες αθλητές θα πρέπει να αποκλείεται ως ενδεχόμενο. Διότι, αν κάποιος που γνωρίζει από τις πρώτες μέρες της καριέρας του ότι θα πρέπει να συμβουλεύεται τον γιατρό της ομάδας του ακόμα και για το πιο καθημερινό σκεύασμα, επικαλεστεί τη δικαιολογία «δεν ήξερα τι πήρα», θα πρέπει να τιμωρείται ακόμα πιο αυστηρά από εκείνον που θα κάνει την πάπια ή που θα παραδεχτεί ότι το έκανε για όλους τους γνωστούς και προφανείς λόγους.
Μόνη εξαίρεση σε αυτή την περίπτωση είναι να αποδειχθεί ιατρική ευθύνη. Σε τέτοιες περιπτώσεις βέβαια, επειδή κατά κανόνα προκύπτει και «συλλογική» ευθύνη, οι υποθέσεις είτε πάνε στο αρχείο, είτε απλώς ενοχοποιούνται ένα – δυο πρόσωπα και τελειώνει εκεί το πράγμα.
Πού μπορεί να ντοπαριστεί κάποιος; Παντού, κυριολεκτικά. Για παράδειγμα, μια πρόσφατη διεθνής υπόθεση ντόπινγκ λέγεται πως έχει ρίζες στα βόρεια προάστια της Αττικής. Ένα «μαγαζί» που υπόσχεται νίκη επί της κόπωσης αλλά και «μπουστάρισμα» αθλητών με ενδοφλέβια χορήγηση βιταμινών φέρεται να σχετίζεται με γνωστό κρούσμα. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση φαίνεται ότι οι «βιταμίνες» ήταν λίγο πιο «ενισχυμένες» απ’ ό,τι θα έπρεπε. Κατά λάθος; Κατά παραγγελία; Άντε βρες άκρη…