Το δείγμα είναι μικρό και έχει καταγραφεί κόντρα σε υποδεέστερους αντιπάλους το τελευταίο διάστημα, αλλά κάτι ωραίο υπάρχει και μπορεί να εξελιχθεί σε μία αξιόπιστη λύση ενόψει της επόμενης σεζόν… Το πείραμα με τον Θανάση Ανδρούτσο μπορεί να απέτυχε, αλλά ο Μάριος Βρουσάι διαθέτει πληρέστερο αγωνιστικό πακέτο για να καταφέρει να ανταποκριθεί σε ρόλο δεξιού μπακ (ακόμα και ως μπακ-χαφ σε σχηματισμό με τρεις στόπερ) και να αποκτήσει ενεργό ρόλο στο rotation του Ολυμπιακού.
Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά ανά τον κόσμο και δεν χρειάζεται να εστιάσουμε στο πώς ένας winger μπορεί να παίξει σε όλη την πλευρά και να γυρίσει σε ρόλο είτε ακραίου φουλ μπακ (παίζοντας ολόκληρη την πτέρυγα) είτε μόνο ακραίου αμυντικού. Το έχουν κάνει κορυφαίοι προπονητές του αθλήματος προκειμένου να αξιοποιήσουν συγκεκριμένα αγωνιστικά χαρακτηριστικά, όπως η ταχύτητα, η ικανότητα στην ντρίμπλα, η αγωνιστική έκρηξη με ή χωρίς την μπάλα και η επιθετικότητα και στις δύο πλευρές του γηπέδου.
Γιατί ένας σύγχρονος ακραίος αμυντικός πρέπει να είναι επιθετικός είτε βρίσκεται σε θέση άμυνας για να ανακτήσει την μπάλα είτε για να βγάλει την ομάδα μπροστά και να βοηθήσει στη δημιουργία του παιχνιδιού από τις πτέρυγες. Τέτοιες αποφάσεις παίρνουν κυρίως οι προπονητές που έχουν ως βασική αγωνιστική διάταξη αυτή με τους τρεις κεντρικούς αμυντικούς και ποντάρουν στην επιθετικότητα των ακραίων μπακ. Επίσης, είναι ένα από τα «αντίδοτα» για τις «κλειστές» άμυνες που συναντά κατά κόρον ο Πρωταθλητής Ελλάδας στους αγώνες του εντός συνόρων.
Ο Ολυμπιακός υστερεί χαρακτηριστικά σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού από τη στιγμή που αποχώρησαν οι Ομάρ Ελαμπντελαουί και Κωνσταντίνος Τσιμίκας, το καλοκαίρι του 2020. Οι Ερυθρόλευκοι δεν έχουν πάρει πολλά πράγματα την τελευταία διετία από τους ακραίους μπακ, ιδιαίτερα στα ματς (που είναι και τα περισσότερα) που καλείται να επιτεθεί και να έχει εκείνος τον απόλυτο έλεγχο με την μπάλα στα πόδια του. Ο Βρουσάι πραγματοποίησε εκπληκτική εμφάνιση απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης (2/3, 5-1), δείχνοντας σε ένα μεμονωμένο παιχνίδι όσα δεν κατάφεραν οι ποδοσφαιριστές που έχουν κληθεί να καλύψουν τη συγκεκριμένη θέση κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο σεζόν (Λαλά, Ντρέγκερ, Ανδρούτσος). Με «ανεβοκατεβάσματα» στη δεξιά πτέρυγα, ταχύτητα, ένταση, ενέργεια, «πνευμόνια», ντρίμπλες, «ρήγματα», υπεραριθμίες και επιθετικότητα. Άκρατη επιθετικότητα…
Ο Έλληνας winger μπορεί να καλύψει όλη τη δεξιά πλευρά και να παίξει σε όλα τα συστήματα. Σίγουρα, αμυντικά θέλει ακόμα δουλειά για να σταθεί στο κορυφαίο αγωνιστικό επίπεδο της Ευρώπης, αλλά από τη στιγμή που είναι γρήγορος, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Γνωρίζει και ο ίδιος πως δύσκολα μπορεί να έχει ενεργό ρόλο στον Ολυμπιακό, παίζοντας ως κυνηγός, για αυτό και με τη σωστή τεχνική καθοδήγηση μπορεί να ανταποκριθεί σε μία θέση που η ομάδα έχει μεγάλη ανάγκη. Ένα ακόμα πλεονέκτημα είναι ότι διαθέτει και τα δύο πόδια και μπορεί να απειλήσει, καθώς έχει και τη δημιουργία και την εκτέλεση. Δεν διστάζει να πάρει προσπάθειες και να αναλάβει πρωτοβουλίες, στοιχεία που απαιτούνται στο σύγχρονο ποδόσφαιρο σε αυτήν τη θέση.
Βέβαια, το πρότζεκτ του Βρουσάι για τη συγκεκριμένη θέση δεν αναιρεί πως μία από τις μεταγραφικές προτεραιότητες ενόψει της νέας σεζόν είναι η απόκτηση ενός παίκτη για τη δεξιά πτέρυγα, που θα μπορεί να ανταποκριθεί με επάρκεια σε όλα τα ποδοσφαιρικά συστήματα είτε η ομάδα παίζει με τρεις στόπερ και δύο φουλ μπακ είτε με τέσσερις παίκτες στην άμυνα. Μην ξεχνάμε πως ελλείψει ποιοτικών λύσεων ο κόουτς Μαρτίνς έφτασε στο σημείο να χρησιμοποιήσει στο δεξί άκρο της άμυνας, την τελευταία διετία, μέχρι και τους Μπρούνο και Ραντζέλοβιτς.