Πρωτάθλημα δεν θα έπαιρνε ούτως ή άλλως ο Πανιώνιος φέτος -το γράψαμε και τις προάλλες και παρεξηγηθήκαμε από αρκετούς. Ούτε φέρνει την καταστροφή για τους φετινούς του στόχους ένα εντός έδρας 2-2 με τον ΟΦΗ. Αλλά δεν μπορείς να πεις ότι η ομάδα της Νέας Σμύρνης ενθουσίασε στην πρεμιέρα της ούτε ότι έδωσε υποσχέσεις για κάτι σπουδαίο φέτος. Όσο κι αν προσπαθείς να δεις το ποτήρι μισογεμάτο, ένα είναι το γεγονός: Η ομάδα του Ζοζέ Ανιγκό είχε θέματα.
Κατανοώ τον ενθουσιασμό των ουδέτερων φιλάθλων που έτυχε να παρακολουθήσουν ή των φίλων συναδέλφων που βρέθηκαν στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης για δουλειά και απόλαυσαν τα τέσσερα γκολ και τις εναλλαγές φάσεων. Πιστέψτε με, το θέαμα ήταν αντικειμενικά μέτριο (ας όψονται οι κακές άμυνες και των δύο ομάδων) και ειδικά αν ήσουν οπαδός του Πανιωνίου, δεν ήταν καθόλου ευχάριστο. Η αργή αμυντική τριάδα που τα βρήκε «μπαστούνια» απέναντι σε δύο εξτρέμ που είχαν ως μοναδικό προσόν την ταχύτητα, με έναν Μπανανά βγαλμένο από τους χειρότερους περσινούς εφιάλτες, να μαρκάρει με τα μάτια τον Νέιρα και να παρασύρει σε γκάφες και τους διπλανούς του (ιδίως τον Ντομίνγκες), προκάλεσε τρόμο σε πολλούς «κυανέρυθρους» -κι ας μην θέλουν να το παραδεχθούν- στο δεύτερο μισό του πρώτου ημιχρόνου. Τότε που ο ΟΦΗ γύρισε το ματς και κάθε κατεβασιά του μετά το 1-2 «μύριζε» γκολ, δεδομένου ότι οι ακραίοι (κατ’ ευφημισμόν) μπακ-χαφ, Κότσιτς και Κούρντι, δεν έδιναν βοήθειες στους «πίσω».
Εν τέλει, η ισοφάριση από τον Σταυρόπουλο πριν τελειώσει το πρώτο ημίχρονο, όχι απλώς έσωσε τον Πανιώνιο από την ήττα, αλλά του έδωσε το δικαίωμα να κυνηγήσει τη νίκη στο δεύτερο μέρος. Τελικά δεν ήρθε -και δεν φταίει μόνο ο Μπανανά, με το «άχαστο» γκολ που έχασε στο 80’. Η ανάπτυξη της ομάδας ήταν προβληματική, με τον Κεϊτά να «φορτώνεται» παραπάνω από έναν ρόλους, τους Σπιριντόνοβιτς και Μασούρα να μην έχουν δυνάμεις (δεν θα διαφωνήσω με τον Ανιγκό που τους έβγαλε και τους δύο) και τον Ντουρμισάι να βρίσκεται σε μέτρια μέρα. Τα όποια «αχ» της κερκίδας οφείλονται σε δυνατά σουτ που κατέληξαν πάνω στον Στρέζο και όχι σε οργανωμένες επιθετικές προσπάθειες. Δίκαια, λοιπόν, το ματς έληξε ισόπαλο.
Είναι βέβαιο πως πολλοί θα αντιδράσουν με όλες αυτές τις επισημάνσεις και θα κατηγορήσουν τον γράφοντα για «γκρίνια με το καλημέρα». Ο καθένας μπορεί να πει ό,τι θέλει, ας λάβει όμως υπ’ όψιν αυτό: Οι απόψεις αυτές αφορούν το ματς της Κυριακής και μόνο. Θα ήταν ανόητο να βγει πόρισμα για το τι θα κυνηγήσει ο Πανιώνιος τη φετινή χρονιά ύστερα από το πρώτο κιόλας επίσημο ματς. Είναι εξίσου λάθος, όμως, να ωραιοποιούμε καταστάσεις και να μην παραδεχόμαστε το προφανές.
Περιθώρια βελτίωσης ασφαλώς υπάρχουν. Η ομάδα είναι καινούρια και ακόμα «πλάθεται». Ίσως να μην έχει φτάσει ακόμα στο 30%, ενώ περιμένει την ένταξη κάποιων παικτών (Πίρις) ή την απόκτηση άλλων (Μάνος;). Ο Ανιγκό θα έχει πίστωση χρόνου και η διοίκηση θα τον στηρίξει όσο δεν πάει -όποιος έχει μιλήσει έστω και μία φορά με τον Νίκο Ζαμάνη, το έχει καταλάβει. Στήριξη υπάρχει ήδη και από τους φιλάθλους, οι οποίοι συμβιβάζονται με «γκέλες» σαν την προχθεσινή, μια και ξέρουν καλά ότι υπάρχουν και χειρότερα. Όχι επειδή τα βλέπουν να συμβαίνουν γύρω τους, αλλά επειδή τα έχουν βιώσει καλά στο πετσί τους με την ίδια την ομάδα τους.
Όσο καλή πρόθεση κι αν υπάρχει, όμως, η επιτυχία στο ποδόσφαιρο καθορίζεται από τα αποτελέσματα. Κι αν δεν έρθουν σχετικά νωρίς, δεν θέλει και πολύ να αντιστραφεί το κλίμα. Ειδικά στον Πανιώνιο