Νίκη ηρεμίας και αυτοπεποίθησης στην έδρα της Μπασκόνια, την κατάλληλη στιγμή. Ύστερα από έναν κακό Ιανουάριο και τέσσερις συνεχόμενες ήττες στην Ευρωλίγκα, ο Ολυμπιακός έδειξε χαρακτήρα, ήταν όπως έπρεπε στα κρίσιμα σημεία και με 11/21 τρίποντα θα έπρεπε να επιδείξει τάσεις αυτοχειρίας για να χάσει αυτό το ματς. Οι τρεις φορές Πρωταθλητές Ευρώπης έχουν ρεκόρ 13-9 και βρίσκονται στην 6η θέση, ενώ απέχουν μόλις δύο νίκες από την 3η Αρμάνι Μιλάνο (15-7).
Η ομάδα άρχισε και τελείωσε πολύ καλά την αναμέτρηση κόντρα σε μία Μπασκόνια, που προσπαθεί να παίζει πάντα σε υψηλό τέμπο και ιδιαίτερα μέσα στην έδρα της θέλει να «τρέχει» και να σουτάρει. Οι Ερυθρόλευκοι λειτούργησαν περισσότερο με το επιθετικό τους ένστικτο (μέτρησαν 8 λιγότερες ασίστ από τους Βάσκους), αλλά χάρη στην εξαιρετική άμυνα (που οδήγησε σε 13 κλεψίματα) και την ευστοχία τους από το τρίποντο έφτασαν στη σπουδαία επικράτηση.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας «μίκρυνε» το rotation, χρησιμοποιώντας ουσιαστικά 6 παίκτες. Ήδη, συζητείται η απόφασή του να βγάλει τον Σλούκα στα 03:33 πριν από το τέλος, βάζοντας τον Ντόρσεϊ δίπλα στον Γουόκαπ, αλλά το ζητούμενο είναι ένα: να κερδίζει ο Ολυμπιακός. Ο Σλούκας έχει πάρει ματς στην Ευρωλίγκα της τρέχουσας σεζόν (το εντός με τη Φενέρμπαχτσε με buzzer beater), οπότε η όποια κουβέντα γίνεται δεν βοηθάει και πολύ. Ξέχωρα, βέβαια, από το γεγονός πως είναι δύο διαφορετικοί παίκτες και σε θέση και σε αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Ο Ντόρσεϊ επέστρεψε στις «υψηλές πτήσεις», σημειώνοντας 17 πόντους. Είναι σκόρερ και βρίσκει τα πατήματά του μέσα από την επίθεση.
Ο Βεζένκοβ είναι συνεπής και κάνει εκπληκτική χρονιά (αυτός ο φόργουορντ δεν έχει αγωνιστικό ταβάνι), ο Φαλ πάντα δίνει το 100% (και παίζει για… δύο στη θέση του σέντερ) και ο Ντόρσεϊ βρίσκει ξανά αγωνιστικό ρυθμό και τον καλό του εαυτό. Άλλωστε, οι δύο τελευταίοι, πέρασαν και πιο δύσκολα από τους συμπαίκτες τους την περιπέτεια με τον κορωνοϊό. Ο Παπανικολάου κάνει πολλές δουλειές στο παρκέ, που δεν γίνονται απολύτως αντιληπτές από το απλό μάτι, αλλά όταν βάζει και 4/4 τρίποντα όπως κόντρα στην Μπασκόνια το «γλυκό» δένει ακόμα περισσότερο μαζί με την ενέργεια που προσφέρει απλόχερα και στις δύο πλευρές του παρκέ.
Όσο για τον Γουόκαπ και επειδή γράφτηκαν πολλά για το χαμένο τρίποντο στη Μαδρίτη απέναντι στη Ρεάλ, στο ματς της περασμένης Τετάρτης (2/2), με το σκορ στο 67-65, το μοναδικό παράπονό μου είναι ένα: την περασμένη σεζόν ήταν πολύ πιο εύστοχος στον ίδιο αριθμό σουτ που έπαιρνε στη Ζαλγκίρις Κάουνας. Αυτά τα μετρημένα σουτ, δεν τα βάζει με τον Ολυμπιακό (19.6% στην Ευρωλίγκα), ενώ τα «είχε» στην προηγούμενη ομάδα του (σε τρεις σεζόν στην Ευρωλίγκα είχε κατά σειρά 30%, 47% και 37%). Μπορεί να έχασε λίγο τον προσανατολισμό του στην τρίτη περίοδο με την Μπασκόνια, κάνοντας κάποια εύκολα λάθη, αλλά στο τέταρτο δεκάλεπτο ο Αμερικανός πόιντ γκαρντ ήταν εκπληκτικός στην άμυνα και αλλοίωσε διαδοχικές επιθέσεις των Βάσκων, βάζοντας συνολικά και 12 πόντους στην αναμέτρηση.
Για τις ομάδες του κορυφαίου αγωνιστικού επιπέδου, όπου προφανώς συγκαταλέγεται ο Ολυμπιακός, κάθε αγώνας στη νέα μορφή της Ευρωλίγκας είναι μία διαφορετική ιστορία. Θα προκύψουν ήττες και κακές βραδιές, αλλά μία ήττα ξεπερνιέται πάντα με μία νίκη. Και λόγω των συνθηκών, την εποχή του κορωνοϊού, η φετινή διοργάνωση είναι η πιο ανταγωνιστική από τη σεζόν 2016/17 (όταν και καθιερώθηκε το συγκεκριμένο format), στη regular season τουλάχιστον. Τη δεδομένη χρονική στιγμή, 4η Ζενίτ (14-8) με την 11η Μονακό (12-12) έχουν απόσταση δύο νικών, με την υποσημείωση, πάντως, ότι δεν έχουν όλες οι ομάδες τον ίδιο αριθμό αγώνων εξαιτίας της κατάστασης με την πανδημία.
Η αναμέτρηση με την Αναντολού Εφές στο ΣΕΦ (10/2) είναι κομβικής σημασία για την πρόκριση και ο Ολυμπιακός έχει το τεράστιο μειονέκτημα που δεν έχουν άλλες ομάδες στην Ευρώπη και αφορά με τον περιορισμό φιλάθλων στις εξέδρες. Από εκεί και πέρα, η Ευρωλίγκα θα πρέπει να περάσει λίγες ημέρες στην άκρη, καθώς διακυβεύεται ο πρώτος στόχος της σεζόν. Το Final-4 του Κυπέλλου Ελλάδας (18-20/2), μία διοργάνωση που θέλουμε πάρα, μα πάρα, πολύ.
ΥΓ: Θα προσπαθήσω άμεσα να γράψω κάτι που θέλω για τον Σάσα Βεζένκοβ.
